คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 02.ณ บาร์เหล้า
ออมมี่เมล่อนเดินออกมาจากสนามรบ (หรือจัตุรัสกลางใจเมือง) ออกมาอย่างหัวเสีย โดยมีแรพบิทวิ่งตามมาติดๆ
“ออมมี่...”แรพบิทเรียกเธอเอาไว้
ออมมี่เมล่อนหันหน้ากลับมามองหน้าสวยๆของแรพบิท “จ๋า----น้องรัก”
“ขอบคุณพี่ออมมี่มากๆเลยนะคะที่เมตตากรุณามุทิตาอุเบกขา...แรพรู้ดีว่าไอ้ต้นไม้ตายมันชั่วช้าเพียงไร”
“เหอะๆ ไม่เป็นไรหรอก เรื่องจิ๊บจ๊อยน่าแรพจังน้องรัก ก็ไอ้ต้นไม้ตายมันเป็นคู่อริพี่นี่หน่า”
“พี่ยังไม่หายแค้นเรื่องที่มันทำกับพี่เมื่อสามปีที่แล้วเหรอคะ”
“ใช่...”ออมมี่ตีสีหน้าโหดเหี้ยมอำมหิต“ขอให้ฟ้าดินนี้เป็นพยาน การแก้แค้นระหว่างข้ากับมันยังมิได้สิ้นสุดเพียงนี้ ตราบได้ที่มันยังไร้ซึ่งน้ำใจไมตรีกับข้า ข้าก็มิอาจที่จะถล่มกำแพงที่ขวางกันระหว่างเราได้”
เวลากลางคืน...
ณ บาร์เหล้าแห่งหนึ่ง ออมมี่เมล่อนได้เข้าไปนั่งอยู่หน้าเคาน์เตอร์ เพื่อสั่งเครื่องดื่มตามเคยชิน (เข้าไปในบาร์คงสั่งอาหารมั้ง...)
“น้องงงงงงง ชามะนาวผสมเหล้าที่นึง”
“ขอรับกระผม...”บาร์เทนเดอร์เดินไปผสมเครื่องดื่มตามที่เธอสั่ง...
บรรยากาศในร้านนี้ ช่างอบอุ่นเพราะผนังนั้นทำด้วยไม้อัดอย่างดี ลีลาท่าทางการผสมเหล้าของบาร์เทนเดอร์ช่างน่าจับตามองทีเดียว เขาผสมเหล้าและชาให้เข้ากันได้ราวกับได้ใช้เวทมนตร์อย่างไรอย่างนั้น
และแล้ว บาร์เทนเดอร์ได้รินเหล้าชามะนาวใส่แก้ว และวางไว้ตรงหน้าออมมี่เมล่อนพร้อมกับกล่าวว่า
“เสร็จแล้วครับ”
“ขอบใจไอ้น้อง...”ออมมี่เมล่อนยกแก้วดื่มพรวดๆอย่างไม่เกรงใจใคร (เซียนดื่มเหล้าก็เงี้ย - -”)
ไม่นานนัก ก็ได้มีชายร่างโตผู้หนึ่งเดินเข้ามาในร้าน เขาเข้ามานั่งข้างๆออมมี่เมล่อน
“ออมมี่ แกดื่มแบบนั้นไม่เมารึไงวะ”
“คิลเลอร์...มาตั้งแต่เมื่อไหร่”ออมมี่เมล่อนวางแก้วเหล้าลง น้ำสีน้ำตาลชาเหลืออยู่เศษสองส่วนสามของแก้ว
“เมื่อ3วินาทีที่ผ่านมา”เขาตอบอย่างกวนๆ
“ขอบใจที่บอก...”ออมมี่เมล่อนยกแก้วขึ้นดื่ม
ชายร่างโตที่พูดคุยกับออมมี่เมล่อนอย่างสนิทสนมด้วยนี้ มีนามว่า คิลเลอร์ เขาเป็นนักฆ่าที่เลืองชื่อที่สุดในเมืองนี้ เพราะกรรมวิธีในการฆ่านั้นแทบไม่เหลือร่องรอยสาวกลับมาที่ตัวเขาเลย
“บาร์เทนเดอร์ เอาเบียร์สดเหยือกนึง”เขาสั่งเครื่องดื่มที่ชอบดื่มมากที่สุด“มาที่นี่ต้องสั่งเบียร์ทุกครั้งเลยเรา”
“อร่อยรึไง?”
“ก็คงงั้นมั้ง ไม่งั้นจะสั่งทุกครั้งเลยเรอะ”
“อืม น่านเด่ะ” (ออมมี่เมล่อน: ขี้เกียจเถียงฟะ -*-)
เหยือกเบียร์ได้ถูกเสิร์ฟตรงหน้าคิลเลอร์ เขาหยิบมันขึ้นมาดื่มอย่างรวดเร็ว ภายในพริบตาเดียวเขาก็ได้ดื่มเบียร์ไปเสียแล้วครึ่งเหยือก
“ดื่มเร็วเหมือนเดิม”ออมมี่เมล่อนกล่าว จากนั้นจึงยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอีกครั้งจนเกือบหมด
“ของมันแน่อยู่แล้ว ว่าแต่วันนี้เรียกข้ามาคุยเรื่องอะไร...”คิลเลอร์ถาม
“ก็เรื่องพ่อมดชายโฉดนั่นแหละ มายุ่งกับน้องสาวข้าอยู่ได้...เนี่ยมันท้าให้ข้าไปดวลกันเนี่ย”
“แล้วไง จะไปก็ไปสิ นัดไว้กี่โมงเล่า”
“ตีสองห้าสิบ”ออมมี่เมล่อนตอบอย่างเซ็งๆ “แล้วแมวที่บ้านล่ะ”
“ก็ให้น้องสาวเธอมาเลี้ยงแทน ก็จบแล้ว...”คิลเลอร์ตอบอย่างเซ็งๆ พร้อมกับกระดกเหยือกเบียร์อีกครั้ง คราวนี้เขาดื่มจนหมดเหยือก (ดื่มรึสูบนั่น?)
“แหง่ะ”ออมมี่เมล่อนฟุ่บลงบนโต๊ะ “ถ้าโลกนี้ใจดีกับเรา ช่วยส่งผู้ชายดีๆมาให้เราสักคนได้มั้ย.....”
“อย่าบอกนะว่าแก...นึกถึงเรื่องของพ่อมดชายโฉดอีกแล้วนะ”
“ใช่...”ออมมี่เมล่อนกล่าวอย่างเศร้าๆ “ก็มันเคยเป็นเพื่อนเรา แถมยังทิ้งเราอีก ไอ้ชาติชั่ว!!”
คิลเลอร์ลูบศีรษะ (ตบ?) เธอเบาๆ พร้อมกับกล่าวว่า
“จะเอาอะไรมาก กับคนที่ไม่ได้รักเรา สักวันแกก็จะเจอคนที่ใช่เองแหละ เหลือเวลาอีกหลายปีนะเฮ้ย ตอนนี้อายุไม่เท่าไหร่เอง กลัวหัวหดแบบนี้จะหาได้เรอะ ไอ้บ้า แกกับข้าเป็นเพื่อนกันมากี่ปีแล้ว เห้อออ แฟนทิ้งดีว่าเพื่อนทิ้งแหละว้า”
“..............................” (ออมมี่เมล่อน: ซึ้งว่ะ...เพื่อน)
“เออแค่นั้นแหละ...ว่าแต่...แกต้องไปสู้กับพ่อมดชายโฉดไม่ใช่เรอะ เมาหยำเปแบบนี้จะไปไหวเรอะ...”
“ไหวดิ..........เอิ้กกกกกก งั้นข้าไปแล้วนะ”ออมมี่เมล่อนจ่ายเงินให้กับบาร์เทนเดอร์ แล้วเดินออกไปจากร้านอย่างเงียบๆ
คิลเลอร์มองเธอเดินออกไปอย่างไม่วางตา...และเขาก็ได้สั่งเบียร์เพิ่มอีกสองเหยือก
“กินเบียร์คนเดียวเนี่ยเหงาจัง...”
+++
555+ ในที่สุดเขาก็ออกมาแล้วครับ Killer (คิลเลอร์)
รออ่านตอนต่อไปด้วยคร้าบบบบบบ
ความคิดเห็น