ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Ch 5 (แก้ไข้คำผิดเล็กน้อย)
Ch 5
ก๊อก ! ก๊อก !
"แฮร์รี่ ? ฉันเข้าไปเลยนะ"
เสียงเคาะประตูดังขึ้นเป็นจังหวะ ก่อนจะปรากฏภาพชายหนุ่มผมบลอนด์เดินเข้ามาเมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบรับจากคนในห้อง แล้วต้องชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นคนที่หลับอยู่บนเตียง
ลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอแสดงให้เห็นว่าตอนนี้คนที่อยู่บนเตียงกำลังหลับสนิด นิ้วเรียวลูบไล้ไปตามแก้มนุ่มแล้วหยุดอยู่ที่ริมฝีปากอิ่มน่าลิ้มลอง ก่อนอาเธอร์จะต้องรีบกระชากนิ้วกลับเมื่อแฮร์รี่เริ่มขยับตัวเล็กน้อยเป็นสัญญาณให้เห็นว่าเด็กหนุ่มกำลังจะตื่นนอน
"..อา..เธอร์.. ?" แฮร์รี่พูดด้วยน้ำเสียงงัวเงียพร้อมกับยกมือขึ้นขยี้ตาเมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่ข้างเตียง หนังสือที่นอนกอดไว้หล่นอยู่บนตัก พร้อมกับแขนเสื้อที่ตกลงมาจนเผยให้เห็นอะไรอีกมากมาย
เอื้อก ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ดวงตาสีเขียวมรกตมองภาพตรงหน้าด้วยสายตาหลากหลาย
ไม่ระวัง ! แฮร์รี่นายไม่รู้จักระวังตัวเลยรึไง !? อาเธอร์รู้สึกราวกับมีบางสิ่งในตัวกำลังพยายามประทุออกมา ก่อนอาเธอร์จะรีบเบนสายตาของตนไปมองทางอื่น แฮร์รี่ที่ยังคงไม่รู้เรื่องรู้ราวเห็นแบบนั้นก็เอียงคอมองอย่างฉงน
"แฮร์รี่ ฉันว่าเธอไปอานน้ำแต่งตัวเถอะ เราจะได้ออกเดินทางกัน"
"อืม แล้วคุณเป็นอะไรรึเปล่า ? ทำไมหน้าแดงๆ ?" แฮร์รี่ถามอย่างไร้เดียงสาพร้อมกับเอียงคอเล็กน้อยอย่างน่ารักโดยไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังทำให้อาเธอร์สติขาด
"ป..เปล่า ! ไม่มีอะไรหรอก ! เอานี่ !!" อาเธอร์รีบดันแฮร์รี่เข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับยื่นถุงกระดาษสีน้ำตาลถุงหนึ่งให้แฮร์รี่ ก่อนจะพูดต่อ
"มันเป็นเสื้อผ้าที่ฉันซื้อมาให้น่ะ น่าจะใส่ได้พอดีนะ"
"ผมรับไว้ไม่ได้หรอก !" แฮร์รี่สวนกลับทันทีพร้อมกับยื่นถุงคืนให้อาเธอร์
"แฮร์รี่เธอต้องรับไว้นะ เพราะฉันตั้งใจซื้อให้เธอ"
"แต่--"
"ไม่มีแต่แฮร์รี่ !" อาเธอร์สั่งเด็ดขาดก่อนจะต้องถอนหายใจเล็กน้อยเมื่อเห็นสีหน้าที่สลดลงของแฮร์รี่ นั้นทำให้อาเธอร์เผลอถอนหายใจออกมาโดยไม่รู้เลยว่ามันทำให้แฮร์รี่วิตกหนักกว่าเดิม
"..ขอโทษ ผ..ผมไม่ได้ตั้งใจจะเถียง.." อาเธอร์ขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำพูดของแฮร์รี่ ก่อนจะยิ่งขมวดเป็นปมเมื่อเห็นมือทั้งสองข้างของแฮร์รี่ที่กำลังกำถุงกระดาษแน่น
"งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะครับ" แฮร์รี่รีบพูดพร้อมกับเลื่อนปิดประตูห้องน้ำ ถ้าไม่ติดว่าอาเธอร์ดันประตูอยู่น่ะนะ
"อาเธอร์ !" แฮร์รี่ชะงักเล็กน้อยเมื่อถูกกระชากออกมาโดยไม่ทันตั้งตัว ทำให้แฮร์รี่ชนเข้ากับอกแกร่งเต็มแรง
"นี่แฮร์รี่.. เธอคงไม่ได้คิดว่าเมื่อกี้ฉันเหมือนกับลุงของเธอหรอกนะ ?" อาเธอร์ถามพร้อมกับโอบเอบบางไว้หลวมๆ เมื่อแฮร์รี่ไม่มีถ้าทีจะตอบอาเธอร์จึงเอื้อมมือข้างหนึ่งขึ้นจับหน้าแฮร์รี่ให้หันมามองกันตรงๆ
"แฮร์รี่.."
"ค..ครับ ?" แฮร์รี่ถามเสียงสั่นเล็กน้อยเมื่อเห็นสายตาที่มองมาของอาเธอร์
ราวกับถูกมองจนทะลุถึงข้างใน..
"ฉันขอโทษที่ตะโกนใส่เธอ ทีหลังฉันจะไม่ทำแล้ว" อาเธอร์กระชับอ้อมกอดแน่น สายตาแน่วแน่ในสิ่งที่พึ่งพูดไป
ไม่ระวัง ! แฮร์รี่นายไม่รู้จักระวังตัวเลยรึไง !? อาเธอร์รู้สึกราวกับมีบางสิ่งในตัวกำลังพยายามประทุออกมา ก่อนอาเธอร์จะรีบเบนสายตาของตนไปมองทางอื่น แฮร์รี่ที่ยังคงไม่รู้เรื่องรู้ราวเห็นแบบนั้นก็เอียงคอมองอย่างฉงน
"แฮร์รี่ ฉันว่าเธอไปอานน้ำแต่งตัวเถอะ เราจะได้ออกเดินทางกัน"
"อืม แล้วคุณเป็นอะไรรึเปล่า ? ทำไมหน้าแดงๆ ?" แฮร์รี่ถามอย่างไร้เดียงสาพร้อมกับเอียงคอเล็กน้อยอย่างน่ารักโดยไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังทำให้อาเธอร์สติขาด
"ป..เปล่า ! ไม่มีอะไรหรอก ! เอานี่ !!" อาเธอร์รีบดันแฮร์รี่เข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับยื่นถุงกระดาษสีน้ำตาลถุงหนึ่งให้แฮร์รี่ ก่อนจะพูดต่อ
"มันเป็นเสื้อผ้าที่ฉันซื้อมาให้น่ะ น่าจะใส่ได้พอดีนะ"
"ผมรับไว้ไม่ได้หรอก !" แฮร์รี่สวนกลับทันทีพร้อมกับยื่นถุงคืนให้อาเธอร์
"แฮร์รี่เธอต้องรับไว้นะ เพราะฉันตั้งใจซื้อให้เธอ"
"แต่--"
"ไม่มีแต่แฮร์รี่ !" อาเธอร์สั่งเด็ดขาดก่อนจะต้องถอนหายใจเล็กน้อยเมื่อเห็นสีหน้าที่สลดลงของแฮร์รี่ นั้นทำให้อาเธอร์เผลอถอนหายใจออกมาโดยไม่รู้เลยว่ามันทำให้แฮร์รี่วิตกหนักกว่าเดิม
"..ขอโทษ ผ..ผมไม่ได้ตั้งใจจะเถียง.." อาเธอร์ขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำพูดของแฮร์รี่ ก่อนจะยิ่งขมวดเป็นปมเมื่อเห็นมือทั้งสองข้างของแฮร์รี่ที่กำลังกำถุงกระดาษแน่น
"งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะครับ" แฮร์รี่รีบพูดพร้อมกับเลื่อนปิดประตูห้องน้ำ ถ้าไม่ติดว่าอาเธอร์ดันประตูอยู่น่ะนะ
"อาเธอร์ !" แฮร์รี่ชะงักเล็กน้อยเมื่อถูกกระชากออกมาโดยไม่ทันตั้งตัว ทำให้แฮร์รี่ชนเข้ากับอกแกร่งเต็มแรง
"นี่แฮร์รี่.. เธอคงไม่ได้คิดว่าเมื่อกี้ฉันเหมือนกับลุงของเธอหรอกนะ ?" อาเธอร์ถามพร้อมกับโอบเอบบางไว้หลวมๆ เมื่อแฮร์รี่ไม่มีถ้าทีจะตอบอาเธอร์จึงเอื้อมมือข้างหนึ่งขึ้นจับหน้าแฮร์รี่ให้หันมามองกันตรงๆ
"แฮร์รี่.."
"ค..ครับ ?" แฮร์รี่ถามเสียงสั่นเล็กน้อยเมื่อเห็นสายตาที่มองมาของอาเธอร์
ราวกับถูกมองจนทะลุถึงข้างใน..
"ฉันขอโทษที่ตะโกนใส่เธอ ทีหลังฉันจะไม่ทำแล้ว" อาเธอร์กระชับอ้อมกอดแน่น สายตาแน่วแน่ในสิ่งที่พึ่งพูดไป
ใบหน้าของแฮร์รี่ขึ้นสีอย่างหนักเมื่อสบเข้ากับสายตาจริงใจนั้น แล้วมันยิ่งแย่เข้าไปใหญ่เมื่อใบหน้าของอาเธอร์ขยับเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
"ผ..ผมจะไปอาบน้ำ !" แฮร์รี่รีบเปลี่ยนประเด็นหลังจากผลักอาเธอร์ออกไปอย่างแรง แล้วปิดประตูห้องน้ำทันที ปฏิกิริยานั้นเรียกเสียงหัวเราะของอาเธอร์ได้เป็นอย่างดี ก่อนจะเดินไปนั่งรอแฮร์รี่อยู่ที่โซฟา
ส่วนทางด้านของแฮร์รี่นั้นหลังจากปิดประตูห้องน้ำได้สำเร็จก็ยืนหันหลังพิงประตู สองมือกำถุงกระดาษแน่น หัวใจยังคงเต้นระรัวจากเหตุการณ์เมื่อกี้ไม่หยุด ในหัวมีแต่ภาพใบหน้าหล่อเหลาที่ขยับเข้ามาใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจ ฉับพลันใบหน้าก็รู้สึกร้อนวาบแปลกๆอย่างหยุดไม่ได้
อะไร ! ความรู้สึกนี้มันอะไรกัน !? ไม่ ไม่ แฮร์รี่หยุดคิดไร้สาระได้แล้วรีบอาบน้ำซะ !! แฮร์รี่คิดกับตัวเองในใจพร้อมกับพยายามสงบหัวใจของตัวเองที่เต้นระรัวราวกับจะหลุดออกมาให้ได้
ผ่านไปหลายนาทีหลังจากแฮร์รี่เข้าไปในห้องน้ำ อาเธอร์กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาก่อนจะต้องปิดหนังสือลงเมื่อได้ยินเสียงแฮร์รี่เดินออกมาจากห้องน้ำ ในชุดเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาว สวมทับด้วยเสื้อกั๊กแขนกุดไม่ติดกระดุมสีดำ ใต้ปกเชื้อเชิ้ตผูกโบว์เส้นเล็กสีแดงเข้ม สวมกางเกงสีดำขาสั้นเหนือเข่าเล็กน้อย และเสื้อผ้าทั้งหมดอยู่ในขนาดที่พอดีกับแฮร์รี่ทำให้แฮร์รี่ดูดีเป็นพิเศษกว่าตอนที่อยู่ในเสื้อผ้าหลวมๆที่เคยใส่
"อาเธอร์ ? อาเธอร์ !!" แฮร์รี่ตะโกนเมื่อเห็นว่าอาเธอร์นิ่งไป จนทำให้แฮร์รี่เผลอคิดวิตกไปว่าตัวเองในสภาพนี้คงน่าเกียจน่าดู อาเธอร์ที่ได้สติแล้วเมื่อเห็นใบหน้ากังวนของแฮร์รี่ก็ราวกับรู้สิ่งที่แฮร์รี่คิดอยู่ จึงเดินเข้าไปใกล้ๆพร้อมกับดึงแฮร์รี่เข้ามากอดแน่นโดยไม่ให้อีกฝ่ายได้ทันตั้งตัว
"อาเธอร์ทำอะไรน่ะ !!" แฮร์รี่ตะโกนสุดเสียงเมื่อถูกดึงเข้าไปกอดอีกรอบ ก่อนจะต้องซุกหน้าลงกับอกแกร่งเพื่อซ่อนใบหน้าที่แดงระเรื่อเมื่อได้ยินคำตอบของแฮร์รี่
"กอดคนน่ารักไง รู้ไหมเธอในตอนนี้นะน่ารักมากเลย" ไม่พูดเปล่ามืออีกข้างที่ว่างก็ยกขึ้นเล่นสนุกกับเส้นผมสีดำของแฮร์รี่
"ไม่..ผมไม่น่ารักสักหน่อย !"
"แต่ฉันว่าน่ารักออก ยิ่งถ้านายเปลี่ยนไปใส่คอนแทคเลนส์แทนด้วยล่ะก็..มันจะน่ารักมากเลยล่ะ ! เพราะนั้นจะทำให้ฉันเห็นใบหน้าสวยๆของของนายชัดเจน.."
อาเธอร์หยุดชะงักเล็กน้อยเมื่อนึกได้ว่าเมื่อกี้ตัวเองพูดอะไรออกไป นั้นอาจจะเป็นโชคดีของอาเธอร์ที่แฮร์รี่ยังคงซุกหน้าอยู่กับอกแกร่ง ทำให้แฮร์รี่ไม่สามารถเห็นใบหน้าที่แดงระเรื่อของตัวเองได้ อาเธอร์จึงรีบเปลี่ยนเรื่องแล้วรีบจับมือแฮร์รี่ออกไปจากห้องพักทันที
"เรารีบไปกันเถอะ !"
"ป..ไปไหน ? เราจะไปไหนกันครับ ?"
"อ้าว ฉันยังไม่ได้บอกเธอนี่นา" อาเธอร์พยักหน้าราวกับกำลังทำความเข้าใจกับตัวเอง ก่อนจะหยุดเดินแล้วหันกลับมาหาแฮร์รี่พร้อมกับพูดว่า
"แฮร์รี่นับตั้งแต่นี้ไปเธอจะต้องมาอยู่กับฉัน แล้วเราจะเป็นครอบครัวเดียวกันนะ" อาเธอร์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแบบที่ไม่เคยพูดกับใครมาก่อน ก่อนจะเดินต่อโดยไม่สนแฮร์รี่ที่ช็อกค้างไปแล้วสักนิด
ที่เป็นอย่างนี้คงจะโทษแฮร์รี่ฝ่ายเดียวไม่ได้ เพราะคนที่พูดเหมือนกำลังบังคับแฮร์รี่ให้แต่งงานด้วยก็คือตัวอาเธอร์เอง รู้ตัวอีกทีใบหน้าของอาเธอร์ก็ขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างหนักไปตลอดทางโดยไม่รู้เลยว่าตอนนี้แฮร์รี่ก็มีอาการไม่ต่างกัน
#######
จบไปอีกหนึ่งตอนสั้นๆ เหมือนเมื่อคืนจะเบลอไปหน่อยจนเขียนประโยคเดิมซ้ำ..
"ผ..ผมจะไปอาบน้ำ !" แฮร์รี่รีบเปลี่ยนประเด็นหลังจากผลักอาเธอร์ออกไปอย่างแรง แล้วปิดประตูห้องน้ำทันที ปฏิกิริยานั้นเรียกเสียงหัวเราะของอาเธอร์ได้เป็นอย่างดี ก่อนจะเดินไปนั่งรอแฮร์รี่อยู่ที่โซฟา
ส่วนทางด้านของแฮร์รี่นั้นหลังจากปิดประตูห้องน้ำได้สำเร็จก็ยืนหันหลังพิงประตู สองมือกำถุงกระดาษแน่น หัวใจยังคงเต้นระรัวจากเหตุการณ์เมื่อกี้ไม่หยุด ในหัวมีแต่ภาพใบหน้าหล่อเหลาที่ขยับเข้ามาใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจ ฉับพลันใบหน้าก็รู้สึกร้อนวาบแปลกๆอย่างหยุดไม่ได้
อะไร ! ความรู้สึกนี้มันอะไรกัน !? ไม่ ไม่ แฮร์รี่หยุดคิดไร้สาระได้แล้วรีบอาบน้ำซะ !! แฮร์รี่คิดกับตัวเองในใจพร้อมกับพยายามสงบหัวใจของตัวเองที่เต้นระรัวราวกับจะหลุดออกมาให้ได้
ผ่านไปหลายนาทีหลังจากแฮร์รี่เข้าไปในห้องน้ำ อาเธอร์กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาก่อนจะต้องปิดหนังสือลงเมื่อได้ยินเสียงแฮร์รี่เดินออกมาจากห้องน้ำ ในชุดเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาว สวมทับด้วยเสื้อกั๊กแขนกุดไม่ติดกระดุมสีดำ ใต้ปกเชื้อเชิ้ตผูกโบว์เส้นเล็กสีแดงเข้ม สวมกางเกงสีดำขาสั้นเหนือเข่าเล็กน้อย และเสื้อผ้าทั้งหมดอยู่ในขนาดที่พอดีกับแฮร์รี่ทำให้แฮร์รี่ดูดีเป็นพิเศษกว่าตอนที่อยู่ในเสื้อผ้าหลวมๆที่เคยใส่
"อาเธอร์ ? อาเธอร์ !!" แฮร์รี่ตะโกนเมื่อเห็นว่าอาเธอร์นิ่งไป จนทำให้แฮร์รี่เผลอคิดวิตกไปว่าตัวเองในสภาพนี้คงน่าเกียจน่าดู อาเธอร์ที่ได้สติแล้วเมื่อเห็นใบหน้ากังวนของแฮร์รี่ก็ราวกับรู้สิ่งที่แฮร์รี่คิดอยู่ จึงเดินเข้าไปใกล้ๆพร้อมกับดึงแฮร์รี่เข้ามากอดแน่นโดยไม่ให้อีกฝ่ายได้ทันตั้งตัว
"อาเธอร์ทำอะไรน่ะ !!" แฮร์รี่ตะโกนสุดเสียงเมื่อถูกดึงเข้าไปกอดอีกรอบ ก่อนจะต้องซุกหน้าลงกับอกแกร่งเพื่อซ่อนใบหน้าที่แดงระเรื่อเมื่อได้ยินคำตอบของแฮร์รี่
"กอดคนน่ารักไง รู้ไหมเธอในตอนนี้นะน่ารักมากเลย" ไม่พูดเปล่ามืออีกข้างที่ว่างก็ยกขึ้นเล่นสนุกกับเส้นผมสีดำของแฮร์รี่
"ไม่..ผมไม่น่ารักสักหน่อย !"
"แต่ฉันว่าน่ารักออก ยิ่งถ้านายเปลี่ยนไปใส่คอนแทคเลนส์แทนด้วยล่ะก็..มันจะน่ารักมากเลยล่ะ ! เพราะนั้นจะทำให้ฉันเห็นใบหน้าสวยๆของของนายชัดเจน.."
อาเธอร์หยุดชะงักเล็กน้อยเมื่อนึกได้ว่าเมื่อกี้ตัวเองพูดอะไรออกไป นั้นอาจจะเป็นโชคดีของอาเธอร์ที่แฮร์รี่ยังคงซุกหน้าอยู่กับอกแกร่ง ทำให้แฮร์รี่ไม่สามารถเห็นใบหน้าที่แดงระเรื่อของตัวเองได้ อาเธอร์จึงรีบเปลี่ยนเรื่องแล้วรีบจับมือแฮร์รี่ออกไปจากห้องพักทันที
"เรารีบไปกันเถอะ !"
"ป..ไปไหน ? เราจะไปไหนกันครับ ?"
"อ้าว ฉันยังไม่ได้บอกเธอนี่นา" อาเธอร์พยักหน้าราวกับกำลังทำความเข้าใจกับตัวเอง ก่อนจะหยุดเดินแล้วหันกลับมาหาแฮร์รี่พร้อมกับพูดว่า
"แฮร์รี่นับตั้งแต่นี้ไปเธอจะต้องมาอยู่กับฉัน แล้วเราจะเป็นครอบครัวเดียวกันนะ" อาเธอร์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแบบที่ไม่เคยพูดกับใครมาก่อน ก่อนจะเดินต่อโดยไม่สนแฮร์รี่ที่ช็อกค้างไปแล้วสักนิด
ที่เป็นอย่างนี้คงจะโทษแฮร์รี่ฝ่ายเดียวไม่ได้ เพราะคนที่พูดเหมือนกำลังบังคับแฮร์รี่ให้แต่งงานด้วยก็คือตัวอาเธอร์เอง รู้ตัวอีกทีใบหน้าของอาเธอร์ก็ขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างหนักไปตลอดทางโดยไม่รู้เลยว่าตอนนี้แฮร์รี่ก็มีอาการไม่ต่างกัน
#######
จบไปอีกหนึ่งตอนสั้นๆ เหมือนเมื่อคืนจะเบลอไปหน่อยจนเขียนประโยคเดิมซ้ำ..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น