ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Ch 2
Ch 2
หลังจากรถลีมูซีนสีดำคันงามขับเคลื่อนออกมาได้สักพักและจุดหมายปลายทางที่จะไป คือ โรงพยาบาลชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงลอนดอน
"นี่.. ทำไมคุณถึงอยากจะพาผมไปตรวจร่างกายล่ะ ?" แฮร์รี่ถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเวลาล่วงเลยไปได้สักพักแล้ว
"อืม~ ข้อแรกเลยนะ เสื้อผ้าของเธอใหญ่เกินไป ข้อสองเธอผอมเกินไป แค่นี้เขาก็ดูออกกันหมดแล้วว่านายโดนทำร้าย" บุรุษนิรนามตอบกลับ
"แต่คุณก็แค่มองผ่านมันไปก็ได้นี่ ?" เหมือนอย่างที่คนอื่นๆเขาทำกัน.. แฮร์รี่คิดต่อในใจ แต่ดูเหมือนมันจะแสดงออกทางสีหน้าชัดเจนมาก จนบุรุษนิรนามสังเกตเห็น
"เฮ้อ..ให้ตายเถอะ !! คนทั้งโลกไม่ได้เป็นแบบครอบครัวที่ทำร้ายเธอหรอกนะ"
"ผมรู้..."
"อืม~ จะว่าไป..เรายังไม่รู้จักชื่อกันเลยนี้ ฉัน'อาเธอร์ เคิร์กแลนด์'ยินดีที่ได้รู้จักนะ" บุรุษนิรนามแนะนำตัว พร้อมกับส่งยิ้มมาให้
"ผมแฮร์รี่ เจมส์ พอตเตอร์.."
เอี้ยด!!!!!
เสียงรถลีมูซีนเบรกอย่างกระทันหันทันทีที่อาเธอร์ได้ยินชื่อของแฮร์รี่ ก่อนอาเธอร์จะเลี้ยวรถเข้าจอดข้างทาง แล้วหันมามองแฮร์รี่อย่างอึ้งๆ
"อะ..อะไร ?" แฮร์รี่พูดอย่างตะกุกตะกัก เมื่อเห็นสายตาที่จ้องมองมาของอาเธอร์
"ธ..เธอคือเด็กชายผู้รอดชีวิต ?!" อาเธอร์ถาม ก่อนจะโดยแฮร์รี่ถามกลับมาทันที
"เดี๋ยวนะ !! คุณรู้ ?! คุณเป็นพ่อมด ?! แล้วตอนนี้โลกเวทมนตร์เป็นยังไงบ้าง ? โวลเดอมอร์ได้ทำอะไรรึเปล่า !!! ทุกคนปลอดภัยใช่ไหมครับ ?"
"อะ..อะไร ?" แฮร์รี่พูดอย่างตะกุกตะกัก เมื่อเห็นสายตาที่จ้องมองมาของอาเธอร์
"ธ..เธอคือเด็กชายผู้รอดชีวิต ?!" อาเธอร์ถาม ก่อนจะโดยแฮร์รี่ถามกลับมาทันที
"เดี๋ยวนะ !! คุณรู้ ?! คุณเป็นพ่อมด ?! แล้วตอนนี้โลกเวทมนตร์เป็นยังไงบ้าง ? โวลเดอมอร์ได้ทำอะไรรึเปล่า !!! ทุกคนปลอดภัยใช่ไหมครับ ?"
ก่อนใบหน้าจะแดงระเรื่อขึ้นมา เมื่อสังเกตุเห็นว่าตนและอาเธอร์กำลังอยู่ในท่าล่อแหลม โดยที่ใบหน้าห่างกันเพียงแค่คืบ จนแฮร์รี่ต้องรีบเด้งกลับมานั่งที่ตนเองทันที ทำให้อาเธอร์หลุดหัวเราะออกมาอย่างขบขัน
"ห..หัวเราะอะไร ?" แฮร์รี่ถามตะกุกตะกัก ก่อนจะหน้าแดงหนักกว่าเก่าเมื่ออาเธอร์ตอบกลับมาพร้อมรอยยิ้ม
"ก็เพราะเธอทำตัวน่ารักอย่างนี้ไง~"
"อย่า..อย่ามาเปลี่ยนเรื่องนะ !!"แฮร์รี่พูด พลางก้มหน้าลงเล็กน้อยเพื่อซ่อนความเขินอาย
"อ่า ขอโทษ ส่วนเรื่องที่เธอถามนะ.. คนในโลกเวทมนตร์คิดว่าเธอเป็นคนโกหก และฉันก็ไม่เชิงเป็นพ่อมดหรอกนะ" อาเธอร์พูด พลางมองแฮร์รี่ที่สีมีหน้าสลดลงหลังจากได้ยินคำตอบ
"นี่ อย่าทำหน้าเศร้าอย่างนั้นสิ..ถึงจะมีคนด่าว่าเธอ แต่ก็ต้องมีสักคนที่เชื่อเธอนะ " อาเธอร์พูด พลางลูบหัวแฮร์รี่เล็กน้อย ก่อนพูดต่อ
"..หรือถ้าไม่มีจริงๆ ฉันก็จะเป็นคนคนหนึ่งที่จะยืนอยู่ข้างๆเธอเอง"
"..ขอบคุณนะครับ" แฮร์รี่ยิ้มตอบแต่กับไม่รู้เลยว่ารอยยิ้มนั้นสามารถทำให้ชายหนุ่มข้างๆถึงกับหน้าขึ้นสีทันที
"ไม่เป็นไรหรอก เราไปกันต่อเถอะ ! เดี๋ยวมันจะเย็นก่อนนะ" อาเธอร์พูด
"อ..อืม"
เมื่อทั้งคู่ตกลงกันจนเรียบร้อย ก็ถึงเวลาที่รถลีมูซีนสีดำจะเริ่มเคลื่อนตัวไปสู่จุดหมายปลายทางอีกครั้งหนึ่ง
"ห..หัวเราะอะไร ?" แฮร์รี่ถามตะกุกตะกัก ก่อนจะหน้าแดงหนักกว่าเก่าเมื่ออาเธอร์ตอบกลับมาพร้อมรอยยิ้ม
"ก็เพราะเธอทำตัวน่ารักอย่างนี้ไง~"
"อย่า..อย่ามาเปลี่ยนเรื่องนะ !!"แฮร์รี่พูด พลางก้มหน้าลงเล็กน้อยเพื่อซ่อนความเขินอาย
"อ่า ขอโทษ ส่วนเรื่องที่เธอถามนะ.. คนในโลกเวทมนตร์คิดว่าเธอเป็นคนโกหก และฉันก็ไม่เชิงเป็นพ่อมดหรอกนะ" อาเธอร์พูด พลางมองแฮร์รี่ที่สีมีหน้าสลดลงหลังจากได้ยินคำตอบ
"นี่ อย่าทำหน้าเศร้าอย่างนั้นสิ..ถึงจะมีคนด่าว่าเธอ แต่ก็ต้องมีสักคนที่เชื่อเธอนะ " อาเธอร์พูด พลางลูบหัวแฮร์รี่เล็กน้อย ก่อนพูดต่อ
"..หรือถ้าไม่มีจริงๆ ฉันก็จะเป็นคนคนหนึ่งที่จะยืนอยู่ข้างๆเธอเอง"
"..ขอบคุณนะครับ" แฮร์รี่ยิ้มตอบแต่กับไม่รู้เลยว่ารอยยิ้มนั้นสามารถทำให้ชายหนุ่มข้างๆถึงกับหน้าขึ้นสีทันที
"ไม่เป็นไรหรอก เราไปกันต่อเถอะ ! เดี๋ยวมันจะเย็นก่อนนะ" อาเธอร์พูด
"อ..อืม"
เมื่อทั้งคู่ตกลงกันจนเรียบร้อย ก็ถึงเวลาที่รถลีมูซีนสีดำจะเริ่มเคลื่อนตัวไปสู่จุดหมายปลายทางอีกครั้งหนึ่ง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น