Fic Harry potter/APH : ???

ลำดับตอนที่ #1 : Ch 1

    Ch 1
 

         ท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายลงมาอย่างหนัก ภายในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง มีร่างของเด็กหนุ่มผู้มีเส้นผมสีดำสนิท ดวงตาสีเขียวมรกตคู่งามที่บัดนี้กับดูหม่นหมอง และแผลเป็นรูปสายฟ้าบนหน้าผากอันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว นาม 'แฮร์รี่  เจมส์  พอตเตอร์' 

          เด็กหนุ่มผู้ที่ได้รับฉายาว่า 'เด็กชายผู้รอดชีวิตแห่งโลกเวทมนตร์' กำลังนั่งอยู่บนชิงช้าตัวหนึ่งท่ามกลางสายฝนที่สาดเทลงมา

     ก่อนจะต้องชงักไป เมื่ออยู่ๆสายฝนที่เคยตกลงมาอย่างหนักกลับสลายหายไปเฉยๆ จนต้องเงยหน้าขึ้นมอง ทำให้เผชิญเข้ากับดวงตาสีเขียวมรกตของชายหนุ่มผมบลอนด์ทอง หน้าตาหล่อเหลา และคิ้วที่ดูจะหนาไปสักหน่อย กำลังถือร่มกันฝนให้ตนอยู่

     "นี่.. มานั่งอยู่ตรงนี้ระวังจะไม่สบายนะ" บุรุษนิรนามพูดด้วยความห่วงใย หลังจากเห็นใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาของแฮร์รี่ ที่บัดนี้ไม่มีสายฝนมากลบเกลื่อน ทำให้แฮร์รี่ต้องรีบเช็ดออกทันที
   
     "นี่ ทำไมถึงร้องไห้เหรอ ?"  

     "ป..เปล่า..ม..ไม่ ไม่ได้ร้องสักหน่อย !!"

     "หืม~ นายนี่โกหกไม่เนียนเลยนะ" บุรุษนิรนามพูด พลางส่ายหน้าเล็กน้อย 

      ก่อนการสนทนาของทั้งคู่จะต้องจบลง เมื่อบุรุษนิรนามเห็นว่าเวลาล่วงเลยมานานแล้ว จึงรีบยัดร่มสีดำไว้ในมือของแฮร์รี่ แล้วรีบวิ่งไปที่รถลีมูซีนสีดำคันงามที่จอดอยู่อีกฟากทันที โดยชายหนุ่มไม่ลืมที่จะหันมาบอกลา

     "ฉันต้องไปแล้ว !! ระวังจะไม่สบายนะ แล้วก็..หยุดร้องไห้ได้แล้วนะ!!"

     "ฮ..เฮ้ !! ด..เดี๋ยวสิ!?" แฮร์รี่ตะโกนแต่ก็ทำได้แค่เพียงถอนหายใจเท่านั้น  เมื่อเห็นว่ารถลีมูซีนคันนั้นหายไปแล้ว

     เฮ้อ..ฉันก็ควรกลับได้แล้วสินะ..
  
     คิดได้แค่นั้น ก่อนแฮร์รี่จะเริ่มเดินกลับไปที่บ้านเลขที่  4  ซอยพรีเว็ตทันที
 

++++++

     ในวันต่อมาที่ฟ้าสว่างสดใส  ภายในสวนสาธารณะแห่งเดิมมีร่างของเด็กชายผู้รอดชีวิตนั่งอยู่ที่ชิงช้าตัวเดิม  พลางสอดส่องสายตาหาใครบางคน  ส่วนในมือก็ถือร่มสีดำที่ได้มาจากบุรุษนิรนามไว้  ก่อนจะถอนหายใจออกมาเมื่อคิดได้ว่าเมื่อวานอาจเป็นแค่เรื่องบังเอิญเท่านั้น

     "หืม~ เมื่อวานตากฝน วันนี้ตากแดดงั้นเหรอ ? เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" เสียงปริศนาดังขึ้นจากด้านหลัง พร้อมกับลมหายใจอุ่นร้อนที่รดอยู่ที่ต้นคอระหง ทำให้ร่างที่เล็กกว่าถึงกับสะดุ้งออกจากชิงช้าทันที

     "ม..ไม่ ไม่ได้ตากแดดสักหน่อย !! ฉ..ผ..ผมแค่เอาร่มมาคืนคุณ.." แฮร์รี่พูด พลางยืนร่มคืนให้ชายหนุ่ม แต่กับถูกชายหนุ่มคว้าข้อมือไว้แทน แล้วลากไปที่นั่งในรถลีมูซีนที่จอดอยู่อีกฟากทันที แถมบุรุษนิรนามยังรัดเข็มขัดให้เสร็จเรียบร้อย ก่อนจะสตาร์จรถออกไป

  
     ห๊ะ !! ม..เมื่อกี้ ? เมื่อกี้อะไร ? ถูกลาก = ลักพาตัว = เรียกค่าไถ่ = ข่มขืน.. เอ๊ะ !! เดี๋ยวนะ !! ข่มขืนมาจากไหน!!?  

     คิดได้แค่นั้นใบหน้าสวยก็ร้อนฉ่าขึ้นมาอย่างไม่ทันได้ให้ตั้งตัว โดยไม่รู้เลยว่าทุกการกระทำนั้นล้วนตกอยู่ในสายตาของชายหนุ่มข้างๆทั้งหมด.. จนทำให้ชายหนุ่มอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้..
 
     "อุ๊บ !! ฮ่า ฮ่า !! อะ..ขอโทษ ขอโทษ" บุรุษนิรนามรีบขอโทษทันทีที่เห็นว่าแฮร์รี่เริ่มงอนแล้ว ก่อนจะบอกสาเหตุที่พาแฮร์รี่มาด้วย

     "ฉันไม่ไช่โจรลักพาตัวหรอกนะ ฉันจะพาเธอไปตรวจร่างกายนะ"

     "ป..ไปทำไม !!? ผมสบายดี !"

     "ไปถึงเดี๋ยวก็รู้~"
 

######(ตัดฉับ!!)
ถ้าไม่สนุกก็ขอโทษด้วย เนื้อเรื่องก็อาจจะงงไปหน่อย
ก็ขอขอบคุณที่อ่านนะ\(^_^)/