คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทเรียนที่3 คู่อริ ทะเลาะวิวาท[ โอ ](120%)
บทเรียนที่ 3 คู่อริ - ทะเลาะวิวาท
เมื่อเลิกเรียนชายผมเทาก็เดินเตร่ๆไปมาซื้อของไปกินบ้างเดินไปเหม่อๆ ลอยๆ
[เลิกเรียนซะที เฮ้อ~....]
ผลัก ตุบ! เจ้าตัวรู้สึกได้ว่ามีคนมาชน ท่ามกลางคนมากมาย เลยหันกลับไปจะ.
.
" เฮ้ นายน่ะเดินชนข้า เอาเงินมาซะ ค่าที่ชุดข้าเลอะ " เสียงชวนหาเรื่องของอีกฝ่ายทำให้อดไม่ได้
" เอ่อ... ขอโทษ นะไม่มีเงิน " เจ้าตัวตอบเสียงเรียบ เเววตาหาเรื่องไม่เเพ้กันจ้องหน้าอีกฝ่าย
" ไม่มีได้ไงฟร่ะ งั้นมาให้พวกข้าซ้อมซะดีดี " ร่างที่สูงกว่าเเละบึกกว่ากระชากเสื้อชายผมเทา
" หึ คิดใช้กำลังเหรอไม้อ่อนไม่ได้ซินะ ต้องเล่นไม้เเข็ง " จับมือที่เจ้าร่างบึกจับคอมืออยู่ จ้องอีกฝ่ายด้วยสายตาชิงชัง
" ตาสีเเดง ที่ก้าวร้าว ไอ่จิ้งจอกโอ เเกเองซินะ " เจ้าร่างบึกดึงคอเสื้อเเน่นกว่าเดิม
เเล้วง้างหมัดขึ้นมา
" อย่าบอกนะ เเกคือไอ่เเร็กคูน " ผมเอาจับมือร่างใหญ่ที่จับคอเสื้อตนเองเเน่น
" อ๋อง โว้ยไม่ใช่เเร็คคูน ผลัก!! ตุบ " คนที่มาหาเรื่องต่อยขึ้นมาทันใดเพราะความ
เเค้นจากประถมด้วย - -+
" เเร็กคูน อย่างเเกมาเดินอะไรเเถวนี้ " พยุงตัวขึ้นมา เช็ดเลือดที่มุมปาก เเล้วมองป้าย โรงเรียนที่หน้าอกของอีกฝ่าย เเต่มันเป็นโรงเรียนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกัน
" ทำไมจะมาไม่ได้ เห้ยพวกเรา มีอะไรเล่นเเล้วว่ะ " เจ้าเเร็กคูนเรียกพรรคพวกเข้ามาประมาณ7คน
" ตัว ต่อ ตัว เด่ะว่ะ อย่ารุมไอ่หมาหมู่” ผลัก!! ผั๊วะ ย๊ากก! ตุบ! ผมเทาต่อยเข้าที่ท้องเจ้าเเร็คคูน เเล้มด้วยเเตะสีข้าง เจ้าตัวใหญ่ล้มไปนอนที่ถนน
" เห้ย รุมว่ะ” ตุบบบ! ! ผลักกก! ผั๊วะ โอโดนยำเละ เเต่ก็มือบ้างที่พวกขอมเเร็คคูนโดนโอจัดการทีเดียวสลบ
" หยุดน่ะ ตำรวจมา " ผมน้ำตาลร่างน้อยเข้ามาห้าม เเละชี้ไปทางกลุ่มตำรวจที่วิ่งมา4คน
" เห้ย เเม่งตำรวจมาว่ะไปเหอะ " กลุ่มนักเลงเเตกกระจายวิ่งหนีตำรวจ
" เป็นไรป่าวโอ โอ... " โยพยุงร่างโอขึ้นมา เเล้วใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดเลือดที่ไหลจากปากโอ
" ป่าว ไม่เป็นไร " ลุกขึ้นมาหยิบกระเป๋า
" ไปส่งไหม พ่อเรามารับพอดี "
" ไม่เป็นไร เดินกลับได้ โอ๊ยย~ " ร่างทรุดฮวบลง ยังดีที่มีโยรับไว้ทัน
" ไหนบอกไม่เป็นไร " โยพยุงโอเข้ารถยนต์ โอยกมือไหว้ พ่อของโย ทันทีปากยังคงมีเลือดไปซิบๆอยู่
" พ่อคับนี่โอ เพื่อนร่วมห้องผมคับ พอดีมีคนมาหาเรื่องเขากลับบ้านไม่ไหวไปส่งเขาได้ไหม ?"
" หื่ม ได้ซิ บอกทางมา " สายตาของพ่อโยเหล่มองกระจกท้ายดูอาการของโอ
" เเถวห้าง xx ถนน QQ ซอย19 " โอค่อยๆพูดเเละกุมท้องที่โดนพวกเมื่อกี้กระทืบมา
พ่อของโย ขับรถยนต์ ไปตามทางที่โอบอก เเละตรงเข้าซอยมาจนถึงบ้านโอ ค่อยๆเบารถจนจอดสนิท
" นี่มันซอยนักเลงหรือไง " โยมองพวกกลุ่มคนที่นั่งชุมนุมอยู่ที่ลานอเนกประสงค์ของซอย
" ขอบคุณมากครับ บายนะโย เจอพรุ่งนี้ " ผมเทาบอกมือบะบายเพื่อนก่อนปิดประตูรถ เเล้วเดินเข้าบ้าน
[ ทำไมนะต้องเจอเจ้านั่นวันนี้ อูยยย~ เจ็บเป็นบ้าเลย เจ้วเเร็คคูน ]
ย้อนกลับไปตอนป.5 ********
ณ. สวนสัตว์ จ.eee อาจารย์ ที่โรงเรียนประถมเเห่งหนึ่งพานักเรียนมาทัศนศึกษา
" อ๋อง ดูซิ เหมือนนายเลย " เด็กผมเทากระตุกเสื้อของเพื่อนให้มาดูสัตว์น้อยที่ตนเองชี้อยู่
" ห๋า... ไหน <- -> อะ เราหน้าตาดีกว่าสัตว์หน้าขนนี่อีกนะ " อ๋องเริ่มอวดเบ่งความหน้าตาดีของตนเองจนคนข้างๆอยากเอาบาทามาเตะไปในกรงเเร็คคูน
" หรอ นาย เเร็คคูน " ร่างน้อยผมเทาข้างๆยิ้มร่าเริ่ง
" เจ้านี้เหมือนเเกเลยว่ะโอ ตัวอะไรเนีย.. 555+ " อ๋องเดินมาที่กรงจิ้งจอกเเดงที่ตรงข้ามกับกรงเเร็คคูน
" ง่ะ... เหอะ " ผมเทาสะบัดหน้าหนี
" อะ.. อ่าวเห้ย ผู้ชายซะเปล่างอนอย่างกะผู้หญิง เครๆ ยอมเเล้วโอ ยอกให้เรียกว่าเเร็คคูนเเล้ว " อ๋องชูนิ้วก้องขึ้นง้อเพื่อนตัวน้อยที่ทำท่าทางอย่างเด็กผู้หญิง
" มันต้องอย่างนี้เซ่ เพี๊ยะ! ฮะ ฮ่ะ ฮ่า~ " คนที่ทำท่าทางงอนหันมาตบหัวซะงั้น
" มันหลอกกันเน่หว่า หน่อยย ใครจะยอมฝ่ายเดียวละ " คนที่โดนตบหัวลูบหวเบาๆก่อนวิ่งไล่จับเจ้าผมเทา
" จะทำอะไรน่ะ " ผมเทาวิ่งหนีคนที่ไล่จับอย่างสุดชีวิต
" ผลัก! " ร่างน้อยสะดุด ขาตนเอง
" ย๊ากก ไม่รอดเเน่ เจ้าจิ้งจอก " เเร็คคูนยัก กระโดดมาเต็มที
ควับๆ
“ นี่กะจะทับกันจริงไช่ไหม " ร่างเล็กที่ล้มอยู่กลิ้งหลบ
" แอ๊ก ซูดด~ เเหมก็จริงเซ่ถ้าจะหลบบอกกันมั้งจะ หน้าเเหกเลย"
อ๋องลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิ เเล้วเอาผ้าเช็ดหน้าของโอที่ขโมยมาเช็ดเลือดที่ปาก
" หือ ? เอาไปตอนไหนเนีย " สำรวจผ้าเช็ดหน้าจองตนเองในกระเป๋าเเต่ไม่พบ เเล้วมองอีกฝ่ายอย่าง ฉุดเฉียวเพราะกะจะเอามาเช็ดเลือดให้
" อ่านะ นายไม่รู้สึกจริงๆหรอ ตอนกลิ้งมะกี้ทำตกน่ะเลยสะบัดๆเเล้วเอามาเช็ด เด๋วซักให้ " อ๋องยิ้มจนเห็นเหงือกเเละเลือดที่ติดกะซอกฟัน
" ประกาศๆ เด็กชาย โอวารัตม์ เเละ เด็กชาย จตุรภูมิ ขณะนี้ รถทัวร์ของทางโรงเรียนใกล้ออกเเล้ว ถ้าไม่อยากอยู่ที่นี่1ปีกรุณามาที่ลานเเพนกวินด้วย ประกาศซ้ำอีกรอบ เด็กชาย โอวารัตม์ เเละ เด็กชาย จตุรภูมิ กรุณารีบมาที่ลานเเพนกวินด้วยค่ะ" สิ้นสุดเสียงปะกาศเด็กทั้ง2วิ่งไปสถานที่ ที่ระไว้อย่างเร็ว เมื่อทั้ง2ขึ้นรถมาต้องทำท่าอึ่งกิมกี่ < o[ ] o >
" แฮปปี้ เบริด เดย์ทูโอ แฮบบิ เบริ์ด เดย์ทู โอ เเฮบบิเบริ๊ดเดย์ แฮบบิ เบริ์ดเดย์ แฮบบิเบริ์ด เดย์ทูโอ ~ " เสียงเพลงผสานพร้อมกะบเสียงตบมือเป็นจังหวะ
" นี่ โอวารัตม์ จำไม่ได้หรอว่าวันนี้วันที่25 ตุลาคม วันเกิดนายน่ะ " เด็กผู้หญิงตัวน้อยทักเปียคู่ชื่อ จุ๊บเเจง บอกเจ้าของวันเกิด
" จะ.... จำไม่เห็นได้เลย " เจ้าของวันเกิดทำหน้างงๆ เเล้วเอามือเกาหัว
" เฮ้อ~ เคยจำอะไรบ้างเนีย เอ้ารีบเป่าเค้ก " จุ๊บเเจงลุกขึ้นพร้อมถือเค้กช็อกโกเเล็คของโปรดโอ
" ฟู่ๆ ๆ " ผมเทาเปาเทียนวันเกิดที่ปักบนเค้ก10เล่ม
" อย่างนี้ไม่สนุกเลย มันต้องงี้ ผละ! " เจ้าเเร็คคูนเอาเค้กช็อกโกเเล็ตที่เปาเส็จมะกี้โปะหน้าเจ้าภาพวันเกิดซะเลย
" ฮะ ฮะ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่า " เสียงของคนทั้งรถหัวเราะขึ้น
" หยู๊ด! โป๊ะ~ " จุ๊บเเจงหัวหน้าห้องลุกขึ้นมาห้าเเต่โดนคนข้างๆโป๊ะเค้กใส่เต็มๆ
" เเร็คคูน โดนเเน่ ย๊ากกกก โพล๊ะ! " เจ้าภาพวันเกิดเข้าโจมตีคู่ซี้เเต่ว่า โดนโป๊ะกลับมาเต็มๆปากอีกรอบ
" ฮะ ฮ่าๆ " อ๋องหัวเราะอย่างบ้าคลั่งเเล้วไปนั่งที่ของตน
" ไม่ยอมเเพ้หรอกน่า " เจ้าภาพเอาเค้กช็อกโกเเล็ตยัดปากเเร็คคูนยัก
" อ๊อก เอือก " อ๋องสดุ้งนิดหน่อยเเละกลืนเค้กจนหมดเเต่ไม่ยอมบอกเลยว่า เขาเเพ้ช็อกโกเเล็ต!
รถเริ่มออกเดินทางกลับไปส่งนักเรียนทีละคน ทีละคน เเละอาการของอ๋องกำเริบเมื่ออ๋องมาถึงบ้าน สึกวันนั้นเองอ๋องต้องเข้าโรงพยาบาล เเม่ของอ๋องพยามถามว่าใครให้อ๋องกินช็อกโกเเล็ตเเต่อ๋องกลับบอกเเม่
" ผมกินเองครับ " เเต่ในใจเขาไม่ใช่อย่างนั้น เขาพยามหลีกเลี่ยงทุกทางในการเจอโอ ทำเย็นชาใส่โอ เพื่อนซี้สุดเเสบ ถึงโอพยามตื้อเเล้วตื้ออีกสุดท้ายอ๋องเป็นบ้าอะไรไม่รู้ย้ายโรงเรียนหนีซะเลย เหลือไว้เพียง น้ำตาของโอ เพราะโอมีเพื่อนเพียงคนเดียว เขาไม่เคยไว้ใจคนอื่นเลยนอกจากอ๋อง วันที่เข้าทรมานเเละเเสวงหาเจเเด็กหนุ่มเเสนซนที่เขาเคยรู้จักมันมอดลงรำไร อีกฝ่ายเองก็ทรมานใช่เล่นเพราะเขาก็มีเด็กน้อยเเสนเเสบเป็นเพื่อนเพียงคนเดียว ที่เขาหนีไปเพราะอะไรยังคงปิดเป็นความลับอยู่ เเล้วทำไมต้องหนี เเทนที่อยู่กับเด็กเเสบนั่นก็มีความสุขอยู่เเล้ว ทั้งหัวเราะร้องไห้ ดีใจเสียใจ เขาชอบทุกอย่างที่เป็นโอ .....
**********************************************************************************
โอ คร๊าฟฟฟ : อุอุอุ - - ตอนเเรกพิมตั้งเเต่6โมงเย็น จนบัดนี้ 21.29 ผมถึงพิมสดเส็จ 5 5 5 พิมผิดพลาดประการใดบอกผมด้วย เพราะผมตกไทย ยังไงก็เม้นๆโหวตๆเเล้วกัง บายคร๊าฟ -' w '-//
ความคิดเห็น