จะรออยู่ตรงนี้ตลอดไป - จะรออยู่ตรงนี้ตลอดไป นิยาย จะรออยู่ตรงนี้ตลอดไป : Dek-D.com - Writer

    จะรออยู่ตรงนี้ตลอดไป

    อาจจะเป็นวันนี้หรือวันพรุ่งนี้ที่ความรักของเขาอาจจะได้เจอกันใหม่อีกครั้ง แต่รู้รู้แน่ ๆ คือความรักของเขาทั้งสองเป็นดั่งเส้นขนานที่เพียงได้พบไดัเจอแต่ไม่มีวันที่จะบรรจบกันได้ ลองอ่านดูนะค่ะ

    ผู้เข้าชมรวม

    400

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    400

    ความคิดเห็น


    10

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักดราม่า
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  10 พ.ค. 47 / 12:06 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      \"พี่ใบหม่อน คิดถึงจังเยย \" น้ำหวานร้องขึ้นพร้อมกับวิ่งเข้าไปหาในบ้านและกระโดดกอดใบหม่อน \"น้ำหวาน เราเป็นผู้หญิงนะทำตัวให้เรียบร้อยหน่อยสิ เดี๋ยวคนอื่นเค้าจะว่าเอาได้นะ\" ใบหม่อนดุ พร้อมกับมองไปทางเพื่อนอีก 2 คน \"แหม! ไอ้หม่อนใครจะว่าน้องเค้าได้ลงคอ จริงเปล่าวะไอ้กอล์ฟ\" เพื่อนใบหม่อนคนที่ชื่อไก่พูดขึ้น \"เออ!วะ\" กอล์ฟยืนยัน \"แหม พวกมึงนี่นะ ยังไม่ทันจะรู้จักกันเลย ให้ท้ายน้องกูซะละ น้ำหวานขอโทษพวกพี่ ๆ เค้าซิ \" \"ขอโทษนะครับบบบบบบบบ พอใจรึยังค่ะเจ้านาย\" น้ำหวานประชดประชัน \"น้ำหวาน\" ใบหม่อนทำสีหน้าใส่ \"ค่ะ ๆ ขอโทษด้วยนะค่ะ พี่.....\" \"พี่ไก่ครับ และนี่พี่กอล์ฟนะ\" ไก่พูด \"ค่ะไง น้ำหวานก็ขอโทษด้วยแล้วกันนะค่ะ ที่วิ่งเข้ามาเมื่อกี้ และทำไม่สุภาพด้วย\" สีหน้าของน้ำหวานสำนึกผิดอย่างแรงข้างใบหม่อน \"เออนี่ น้องสาวกูมาจากเชียงใหม่ ชื่อน้องน้ำหวาน เป็นลูกสาวน้ากูและนี่ก็ ไอ้กอล์ฟไอ้ไก่ เพื่อนพี่นะน้ำหวาน\" ใบหม่อนแนะนำ \"ค่ะ ๆ พี่ใบหม่อน ว่าแต่พี่ ๆ อะเก็บของเสร็จกันรึยังค่ะ น้ำหวานหิวจะแย่แล้ว\" \"ยัง แล้วคนอื่นละไม่มาด้วยเหรอ \" ใบหม่อนถาม \"คนอื่น ๆ เค้าอยู่บ้านโน้นกันอยู่เลย \"น้ำหวานตอบ \"แล้วเรามาถึงเมื่อไหร่ละ พ่อกับแม่มาด้วยรึเปล่า\" \"เมื่อเช้าค่ะ น้ำหวานมาคนเดียว\" น้ำหวานตอบพร้อมสีหน้าที่เชื่อมั่น \"อะไรนะมาจากเชียงใหม่คนเดียว ชักจะเก่งเกินตัวไปแล้วละนะเรานะ \"ใบหม่อนมีสีหน้าที่ไม่ค่อยชอบการกระทำนี้สักเท่าไหร่ \"หิวแล้วละ ไปกันเถอะ เค้าอุตสาห์มาหาทั้งที ยังจะมาดุเค้าอีก เดี๋ยวค่อยกลับมาเก็บของต่อนะ\" \"ดูทำหน้าเข้าสิน้ำหวาน ดูไม่ดีเลยรู้ไหม รอพี่เดี๋ยวนะ\" ใบหม่อนกลับมาเอ็นดูน้ำหวานเหมือนเคย แล้วเดินหายไปหลังบ้าน \"น้ำหวาน เป็นญาติกับไอ้หม่อนแน่ ๆ ใช่ไหม\" พี่ไก่ถาม \"ค่ะ ทำไมเหรอ\" น้ำหวานถามบ้าง \"เปล่าละ\" ไก่ยิ้ม \"เก่งนะมาจากเชียงใหม่คนเดียว แล้วจะไปเที่ยวกับพี่ใบหม่อนรึเปล่าละ\" กอล์ฟพูดขึ้นบ้าง \"ก็นึกว่าพี่กอล์ฟพูดไม่เป็นนะเนี้ย เห็นแต่พี่ไก่พูดอยู่คนเดียวเลย แน่นอนค่ะ น้ำหวานไปด้วยอยู่แล้วละ\" \"พวกมึงคุยอะไรกับน้องกูวะ อย่าชวนน้องกูเสียเด็กนะโว้ย ไม่งั้นกูฆ่าพวกมึงแน่ \" \"น้ำหวานไปกันได้แล้วครับ\" ใบหม่อนเรียก \"แล้วพวกมึงจะไม่ไปกันเหรอ ไม่หิวใช่ปะ\" ใบหม่อนหันไปหาเพื่อนทั้ง 2 \"ไปดิ กูก็รอมึงชอนนี่ไง\" ไก่รีบตอบ \"แล้วเราจะไปประจวบกันเมื่อไหร่ละค่ะพี่หม่อน\" น้ำหวานถามขึ้น \"พรุ่งนี้จ้า แต่ก่อนไปต้องแวะชลบุรีก่อนนะ \" \"แวะทำไมอะ พี่ใบหม่อนจะไปรับเพื่อนอีกเหรอ\" \"เปล่าครับ พรุ่งนี้มีงานเผาศพแม่ป้าเอ็วไปละ จำไม่ได้เหรอ\" พี่หม่อนเตือนความจำ \"จำได้แล้วละ นี่ก็ 1 ปีแล้วสินะ งั้นคืนนี้น้ำหวานค้างบ้านพี่ใบหม่อนนะ\" \"ไม่ได้ เรานะกลับไปบ้านปิ๊กเลย เดี๋ยวเย็น ๆ พี่ไปส่ง ของเราอยู่ที่นั่นไม่ใช่เหรอ\" \"ไม่มีค่ะ น้ำหวานไม่ได้เอาอะไรมาเลย มาแต่ตัวจริง ๆ นะ นะนะนะนะะนะนะนะนะะนะ ให้ค้างเถอะ\" \"อย่าบอกนะว่าเราหนีมา\" ใบหม่อนถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล \"ก็ไม่เชิงหนีเหรอ แค่แอบมาแค่นั้นเอง แต่ไม่เป็นไรหรอกพี่ปิ๊กโทรบอกแม่น้ำหวานแล้วละ ให้อยู่เถอะนะ\" \"ก็ได้ แต่ไปแวะซื้อของก่อนนะ เดี๋ยวเราไม่มีเสื้อผ้าใส่\" สีหน้าจำยอมของใบหม่อนทำให้น้ำหวานดีใจ \"พี่ใบหม่อนไปไหนค่ะ พี่กอล์ฟ\" \"ไปแตะบอลกับไก่มัน ว่าแต่เราเถอะหิวรึยังละ\" กอล์ฟพูด \"ไม่หิวอะ จะรอพี่ใบหม่อน\" น้ำหวานพูด \"ไม่ต้องรอหรอก มันฝากดูเราไว้ ว่าถ้าตื่นให้พาไปหาอะไรทาน \" \"ทราบแล้วครับ แต่อย่าทำเหมือนน้ำหวานเป็นสิ่งของหน่อยเลย ที่จะเที่ยวเอาไปฝากใครก็ได้ น้ำหวานไม่ชอบนะ เข้าใจปะพี่กอล์ฟ\" \"บ่นจริงเรา ไม่ทันจะแก่เลย แล้วจะกินอะไรละ ไปกันเถอะเดี๋ยวดึกนะ\" \"อยู่ ม. อะไรแล้วละน้ำหวาน \" กอล์ฟถามขึ้นขณะรออาหารที่สั่ง \"ขึ้น ม.2 ครับ\" น้ำหวานตอบ \"จริง ๆ ดิ \" กอล์ฟแสดงสีหน้าไม่เชื่อ \"จะหาว่าหน้าน้ำหวานแก่เหรอ จะมากไปแล้วนะพี่กอล์ฟ\" \"เปล่า ๆ กินเถอะ\" \"ตื่นได้แล้วน้ำหวาน เดี๋ยวก็ไปไม่ทันหรอก\" หม่อนมาปลุก \"10 นาทีสำหรับการอาบน้ำแต่งตัวนะ หมูน้อย\" ใบหม่อนพูด \"เรียกว่าหมูอีกแหละ 30 นาที เพราะเป็นหมู ถ้าไม่ให้จะไม่อาบน้ำ\" น้ำหวานตอบ \"งั้นก็ตามใจนะ 20นาที ถ้าไม่อาบก็ไม่อาบนะ พี่ไปรอข้างนอกละ \" ใบหม่อนปิดประตูห้อง \"เสร็จแล้วครับ พี่ใบหม่อน เร็วปะนี่เร็วที่สุดในชีวิตแล้วนะ\" น้ำหวานพูดแล้วเดินออกมาจากห้อง \"ไอ้มิวล์มารึยัง\" ใบหม่อนถาม \"มาแล้วขอรับคุณชาย ไปกันได้ยังละ\" มิวล์ \"พร้อมแล้วก็ไปกันได้เลย เดี๋ยวรถติดนะ\" \"น้ำหวานพาไอ้กอล์ฟมันออกไปเดินเล่นที่ตลาดหน้าวัดก็ได้นะ พี่ไม่ค่อยอยากให้มันอยู่ในงานเท่าไหร่\" ไก่พูดขึ้น \"ทำไมละ อยู่แล้วจะตายตามยายทวดของน้ำหวานรึไงละ\" น้ำหวานส่งสายตายไปยังกอล์ฟ \"เปล่าหรอกแค่วันนี้เป็นวันเกิดมันนะ\" ไก้พูด \"แล้วไงละ อย่ามาอำซะให้ยากเลย ไม่อยากอยู่ก็ไปคนเดียวดิ\" น้ำหวานพูดเสร็จแล้วรีบเดินหนี \"ไม่เป็นไรหรอกไก่ กูอยู่ได้\" กอล์ฟตอบ \"งั้นเดี๋ยวเสร็จงานแล้ว หม่อนจะกลับไปก่อนเลยนะครับ น้องคงเหนื่อย \" ใบหม่อนลาคุณป้าพร้อมกับน้ำหวาน \"เดี๋ยวพี่ปิ๊กกับพี่ปุ้ย จะกลับด้วยนะค่ะพี่ใบหม่อน\" น้ำหวานพูด \"ไปตามมาดิ เร็ว ๆ นะพี่จะไปรอที่รถ\" ใบหม่อนตะโกนตามหลัง \"เราจะอยู่กันที่นี่แหละละ บ้านโน้นให้พวกผู้ใหญ่เค้าอยู่กัน แล้วพวกพี่ ๆ เค้าจะตามมากันทีหลัง\" ใบหม่อนพูดเมื่อลงจากรถ อธิบายให้น้อง ๆ ฟัง \"แต่พี่หม่อน บ้านนี้มีห้องนอนห้องเดียวนะ\" ปิ๊กแย้งขึ้น \"ก็พี่กับ เพื่อนๆ จะนอนข้างนอกให้\" ใบหม่อนตอบ \"ไม่เป็นไรหรอกใบหม่อนนอนด้วยกันนี่แหละนะ ไม่กี่คนเอง เอาไว้พวกพี่ ๆ ที่เหลือกมากันแล้วค่อยว่ากันใหม่นะ\" พี่ปุ้ย พี่ใหญ่สุดเสนอความคิด \"พี่ปุ้ยค่ะ พี่กอล์ฟกับพี่มิลล์เนี้ย คนไหนเป็นญาติเรากันแน่ค่ะ\" น้ำหวานถาม \"ก็พี่มิวล์ไงละหนู ลูกน้าไมตรี ว่าแต่เราคงไม่เคยเห็นหรอก\" พี่ปุ้ยถาม \"โถ่ น้ำหวานก็หลงคิดว่าพี่กอล์ฟเป็นญาติเรามาตั้งนาน\" \"แล้วพี่เค้านอนที่ไหนละค่ะ\" \"กลับบ้านเค้าไปแล้วจ้าหนู\" ปุ้ยพูด \"ว่าแต่ พี่ปุ้ยกับน้องน้ำหวาน คิดว่า ในบรรดาคนที่มาเนี้ยนะ ใครดูดีที่สุด ยกเว้นพี่ใบหม่อนนะ \" ปิ๊กถามขึ้น \"พี่ว่าไก่มั้ง รึว่าไงน้ำหวาน\" พี่ปุ้ยพูด \"น้ำหวานว่าพี่มิวล์ละ ดำดีสีไม่ตก แต่กอล์ฟก็น่ารักดีนะ\" \"ปิ๊กว่านะ พี่ไก่นะแอบชอบพี่ปุ้ยละ ส่วนพี่กอล์ฟ ชอบน้ำหวานร้อยเปอร์เซ็นเต็มเลยละ \" \"พูดอะไรอะพี่ปิ๊ก\"น้ำหวานแย้ง \"ก็มันจริงนี่นา ใครจะพูดอะไรไม่สน น้ำหวานถูกเสมอ ดูกันไม่ออกรึไง\" ปิ๊กหันไปทางปุ้ย \"ไก่คงไม่ชอบี่หรอก แต่กอล์ฟนะพี่ว่าชัวส์\" ปุ้ยพูด \"ไปกันใหญ่แล้ว น้ำหวานไปอาบน้ำดีกว่า\" \"แค่นี้หน้าแดงเลยนะ อย่าลืมให้กอล์ฟไปเฝ้าหน้าห้องน้ำละ\" ปิ๊กพูด \"จากไปไหนเหรอน้ำหวาน\" กอล์ฟถาม \"อาบน้ำ\" น้ำหวานตอบด้วยสีหน้างง \"เออ พี่ก็จะไปอาบน้ำพอดีเลย งั้นเดี๋ยวน้ำหวานอาบก่อนแล้วกันนะ\" กอล์ฟพูด \"น้ำหวานอาบนานนะ อาบก่อนเถอะ แล้วอีกอย่างไม่ชอบให้ใครมายืนรอน้ำหวานอาบน้ำด้วย\" \"ไม่เป็นไรพี่รอได้\" \"ตามใจนะ\" \"น้ำหวานไปส่งพี่ซื้อของหน่อยได้รึเปล่า\" กอล์ฟถามหลังจากกินอาหารเย็นเสร็จ \"ก็ได้นะ รอแป๊ปนะ\" น้ำหวานตอบ \"ซื้อของบ้าอะไรที่ทะเลดึกป่านี้ พาน้ำหวานกลับบ้านนะพี่กอล์ฟ เดี๋ยวนี้\" น้ำหวานมีสีหน้าไม่พอใจ \"พี่มีเรื่องจะพูดด้วย น้ำหวานฟังพี่ก่อนนะ มันพูดที่บ้านไม่ได้ ถ้าหม่อนรู้นมันคงฆ่าพี่แน่ ๆ เลยละ\" \"รีบ ๆ พูดมาแล้วกัน\" \"พี่รู้นะน้ำหวานว่าน้ำหวานรู้เรื่องนี้แล้วละ พี่ไม่มีอะไรจะแก้ตัวหรอก\" \"น้ำหวานฟังพี่นะ\" \"พี่กอล์ฟ น้ำหวานนะฟังอยู่ แต่ปล่อยมือน้ำหวานก่อนเถอะนะ น้ำหวานไม่ชอบนะ\" \"พี่รักน้ำหวานนะ\" เหมือนกับทั้งโลกหยุดหมุนจริง ๆ ทุกวินาทีที่ผ่านเข้ามา มันเหมือนกับจะไม่ผ่านไปไหนเลย ทุกนาทีเหมือนดังเป็นชั่วโมง ๆ ที่ผ่าน \"พี่กอล์ฟฟังน้ำหวานบ้างนะ น้ำหวานรู้หรอกว่าที่พี่กล้าพูดเนี้ย เพราะพี่ก็ร้เหมือนกันว่าน้ำหวานรู้สึกอย่างไงกับพี่\" \"แต่พี่กอล์ฟไม่เคยสังเกตเห็นเหรอ ว่านับวันพี่ใบหม่อน ยิ่งแยกเราออกจากกัน ยิ่งวันนี้นะถ้าพี่ใบหม่อนอยู่น้ำหวานคงไม่ได้ออกมาหรอก\" \"แต่มันอยู่ที่เรานะน้ำหวาน จะไปสนใจมันทำไมละ\" พี่กอล์ฟพูด \"แต่น้ำหวานก็แคร์พี่ชายของน้ำหวานเหมือนกันนะ\" \"แล้วเราละ\" กอล์ฟถาม \"ผู้ชายที่น้ำหวานรู้จักนะ ทุกคนก็เหมือน ๆ กันนะแหละ ไม่มีความจริงใจเลยสักนิด ต้องการแค่คำบอกว่ารัก โดยไม่สนใจอย่างอื่นรอบ ๆ ตัวของผู้หญิงคนนั้นเลย ไม่สนใจด้วยซ้ำไปว่าเธอคนนั้นจะรักเค้าจริง ๆ หรือเปล่า ผู้ชายทุกคนต้องการแค่คำพูดที่ว่า รัก แค่นี้นะเหรอ\" \"ไม่นะน้ำหวาน ลองมองดูพี่ซิ พี่ไม่ได้ต้องการให้น้ำหวานบอกว่ารักพี่นะ แต่มันคือคำยืนยันไงละ ยืนยันว่าน้ำหวานรักพี่\" \"ไม่! ไม่ใช่ตอนนี้นะค่ะพี่กอล์ฟ\" \"น้ำหวานขอเวลานะ อีกตั้ง10 วันเนอะ กว่าน้ำหวานจะกลับเชียงใหม่ บางทีถ้าถึงวันนั้นพี่กอล์ฟอาจจะลำคาญน้ำหวานก็ได้\" \"ไม่มีทางอะ พี่จะทำอย่างนั้นได้อย่างไร\" กอล์ฟพูด \"กลับกันเถอะนะ เดี๋ยวถ้าพี่ใบหม่อนกลับมาก่อนเราจะแย่ทั้งคู่ น้ำหวานอาจจะถูกส่งกลับพรุ่งนี้ก็ได้\" \"แล้วคำตอบละน้ำหวาน\" \"พี่จะรู้เองด้วยใจของพี่เองนั่นแหละ ถ้ารักน้ำหวานจริง ๆ ก็ต้องรอน้ำหวานได้ ถ้าไม่คิดว่าน้ำหวานนะเด็กไป \" \"รอได้ดิ เสมอละ\" พี่กอล์ฟตอบ \"ไปไหนกันมา น้ำหวานเข้ามาหาพี่ในห้องหน่อยนะ เดี๋ยวนี้\" พี่โอ๊ท พี่สาวคนโตของตระกูลพูดขึ้น \"ค่ะพี่โอ๊ท เดี๋ยวนี้ค่ะ\" น้ำหวานรีบตอบ \"เสร็จแน่ไอ้กอล์ฟ มึงนะมึงทำอะไรไม่คิด แทนที่จะชวนกูกับพี่ปุ้ยออกไปด้วย กูก็จะได้จีบของกูไง\" ไก่พูดขึ้น \"พูดมากนะไอ้ไก่\" กอล์ฟดุไก่ \"ไปเถอะน้ำหวานมีอะไรก็โยนให้พี่เลยนะ พี่ไม่เป็นไรหรอก\" กอล์ฟปลอบน้ำหวาน \"ไปไหนกันมา น้ำหวาน\" โอ๊ทพูดขึ้น \"รู้บ้างรึเปล่าหายกันไป 2 คน พวกพี่ ๆ เค้าเป็นห่วงนะ จะทำอะไรวันหลังคิดบ้างสิ ไว้ใจเค้าได้แค่ไหนก็ไม่รู้ ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นขึ้นมาพวกพี่ ๆ จะรับผิดชอบยังไงกันไหน\"โอ๊ทดุน้ำหวาน \"เฮ้ย ใจเย็น ๆ ดิพี่โอ๊ทน้องคงไม่ได้ตั้งใจ น้ำหวานของโทษพี่โอ๊ทซะดิ\" เอิร์ทรีบพูด \"น้ำหวานขอโทษพี่ ๆ ทุกคนนะค่ะ ที่ทำให้เป็นห่วง \" \"ต่อไปน้ำหวานอย่าทำอีกนะค่ะ เข้าใจนะ\" โอ๊ท เริ่มเย็นลง \"พี่โอ๊ท พี่เอิร์ทมาถึงนานรึยังค่ะ ทานอะไรกันมารึยัง แล้วมากันใครค่ะ\" น้ำหวานพยายามเปลี่ยนเรื่อง \"สักพักนะ มากับไอ้เม็ดนุ่นมัน \" เอิร์ทตอบ \"แล้วพี่เม็ดละค่ะ\" น้ำหวานถามต่อ \"ออกไปหาใบหม่อนที่ท้ายไร่นะ\" ปุ้ยตอบแทน \"น้ำหวานไปนั่งหน้าบ้านกับพี่เถอะ\" ปิ๊กชวน \"เป็นไงบ้าง ไปไหนกันมา ทำไมไม่เอามือถือไปละ น้ำหวาน น้ำหวาน เป็นอะไรรึเปล่า\" ปิ๊กเขย่าเขน \"น้ำหวาน น้ำหวาน ร้องไห้ทำไมละ พี่กอล์ฟทำอะไรรึเปล่า ตกใจพี่โอ๊ทเหรอ พี่เค้าแค่เป็นห่วงนะ หรือว่ากลัวพี่หม่อน ไม่มีใครบอกมันหรอกวางใจเถอะ\" ปิ๊กรีบพูด \"พี่ปิ๊กค่ะ พี่เค้าพูด อะ เค้าพูดออกมาหมดเลย เค้ารู้เรื่องทังหมดแล้ว\" น้ำหวานตอบปิ๊ก \"เค้ารู้อะไร เรื่องอะไรบ้าง\" ปิ๊กถามด้วยความร้อนใจ \"ทุกเรื่องที่เราพูดกัน \" น้ำหวานตอบ \"เค้าว่าไงบ้างน้ำหวาน\" \"เค้าบอกว่าชอบน้ำหวานค่ะ แล้วรู้ด้วยว่าน้ำหวานรู้สึกยังไง รู้เรื่องที่พี่หม่อนไม่ชอบให้เราอยู่ด้วยกัน\" \"แล้วเค้าขอคำตอบด้วย\" \"น้ำหวานตอบเค้าว่ายังไงละ\" ปิ๊กถามด้วยความร้อนใจ \"ไม่ตอบค่ะ\" น้ำหวานพูด \"แล้วเราร้องไห้ทำไมละ เด็กโง่\" ปิ๊กถาม \"ก็พี่เค้าอะจะมารู้สึกเหมือนที่น้ำหวานรู้สึกได้อย่างไง น้ำหวานไม่ต้องการให้เค้ารักน้ำหวานนะ \" \"มันไม่ได้อยู่ที่เรานะน้ำหวาน ไม่ได้อยู่ที่ใครทั้งนั้น มันอยู่ที่น้ำหวานกับพี่กอล์ฟเค้าเท่านั้นแหละที่จะรู้ได้ ฟังพี่นะ เรื่องวันนี้พวกพี่ ๆ คุยกันแล้ว พวกเราจะไม่บอกพี่ใบหม่อน แต่มันขึ้นอยู่ที่น้ำหวานกับพี่กอล์ฟอีกเหมือนกัน ว่าจะแสดงออกอะไรให้พี่ใบหม่อนรู้ \" \"วางใจพวกพี่ ๆ เถอะนะ\" โอ๊ทพูดขึ้น \"อ้าว! แอบมาฟัง เขินนะรู้ปะ\" น้ำหวานพูด \"แหมเขินเหรอ \" เอิร์ทพูดขึ้น \"เค้ารู้กันหมดแล้ว\" โอ๊ทพูดขึ้นบ้าง \"พี่เม็ดนุ่นกลับมาแล้วละ\" ปิ๊กพูด \"ไงเราน้ำหวาน สร้างเรื่องให้พี่ ๆ อีกแล้วนะ\" นุ่นพูด \"ขอโทษค่ะ\" น้ำหวานแสดงสีหน้าสำนึกผิด \"ไปอาบน้ำนอนกันได้แล้ว ก่อนที่ใบหม่อนจะกลับมา เร็ว ๆ นะ\" โอ๊ทพูดแล้วเดินเข้าบ้านไป \"คืนนี้พี่จะให้เรา2 คนนอนตรงห้องรับแขกนะ ได้รึเปล่าละ มีปัญหาอะไรก็บอกนะ\" โอ๊ทพูดกับกอล์ฟและไก่ \"ได้ครับพี่โอ๊ท\" ไก่และกอล์ฟตอบ \"ตื่นกันได้แล้วเดี๋ยวสายแล้วจะร้อนกันนะ\" ใบหม่อนมาปลุกทุกคนที่ห้อง \"วันนี้เราจะไปเที่ยวชุมพรกัน\" ใบหม่อนพูด \"ไม่ไปอะไอ้หม่อน พี่จะนอน\" ปุ้ยตอบพลางก้มตัวลงนอนต่อ \"ไม่ได้พี่ปุ้ย ไปนอนต่อในรถนะ หม่อนรับปาก ตากับยายไว้แล้ว ว่าจะพาไปให้หมด ช่วยกันหน่อยนะ\" ใบหม่อนพูดเชิงขอร้อง \"เดี๋ยวพี่จัดการเอง แกไปปลุกเพื่อนแกเถอะไอ้หม่อน\" เอิร์ทพูด \"ถึงสักทีนะ\" ปิ๊กกระโดลงรถ \"แล้วเราจะไปเที่ยวไหนค่ะพี่ใบหม่อน\"ปิ๊กถาม \"ถ่ำจ๊ะ\" ใบหม่อนตอบ \"ดีจังเลยนะ นาน ๆ ได้มาเที่ยวที่นี่สักทีหนึ่ง\" โอ๊ทพูด \"ก็พี่โอ๊ทนะ เอาแต่ทำงานนิ จะลาพักบ้างก็ไม่\" เอิร์ทพูด \"พูดมากนะน้องสาว\" ทุกคนต่างเดินขึ้นไปบนเขา และกลับเข้าไปในถ่ำเพื่อดูรอบ ๆ แต่ในถ่ำนั้นมืดมาก และในขณะนั้นเองที่ไม่มีใครสังเกต น้ำหวานกลับกอล์ฟกลับเดินออกมาข้างนอกเพื่อที่จะได้คุยกัน และนี่ก็เหลืออีกเพียงแค่ 2 วันเท่านั้น ก่อนที่น้ำหวานจะต้องกลับเชียงใหม่ \"คิดถึงพี่บ้างนะ น้ำหวาน\" กอล์ฟพูด \"ไม่อะ\" \"ทำไมละ\" กอล์ฟถาม \"ล้อเล่นน่า ก็คิดถึงทุกคนนั้นแหละ ก็เป็นพี่นินา\" น้ำหวานตอบ \"แค่พี่เองหรอก\" กอล์ฟถาม \"แค่นั้นไปก่อนนะ\" น้ำหวานพูด \"บอกว่ารักก่อนดิแล้วจะยอม\" กอล์ฟจับแขนน้ำหวานไว้ \"พี่กอล์ฟค่ะ การที่ผู้หญิงคนนึงจะบอกว่ารักผู้ชายอีกคนนึง มันยากนะค่ะ การที่จะพูดได้ต้องแสดงว่าผู้หญิงคนนั้นรักผู้ชายคนนั้นจริง ๆ ไม่ใช่เพียงเพราะอยากพูดหรืออยากได้ยินหรอกค่ะ แต่ตอนนี้พี่กอล์ฟปล่อยมือน้ำหวานก่อนนะ น้ำหวานเก็บจะแย่อยู่แล้วละ\" \"พี่ขอโทษนะครับ\" กอล์ฟพูด \"ถ้าเข้าใจก็ดีแล้วละค่ะ น้ำหวานไม่ถือให้มันหนักหรอก\" \"เหนื่อยกันรึเปล่าละ รีบ ๆ ไปอาบน้ำแล้วเข้านอนกันเลยนะ พรุ่งนี้เราจะไปวัดกันแต่เช้า\" ปุ้ยพูด \"ดีจังจะได้ไปทำบุญกับพี่ปุ้ย ช่างดีอะไรอย่างนี้ จิงเปล่าวะไอ้กอล์ฟ\" ไก่พูด \"ให้มันน้อย ๆ หน่อยไอ้ไก่ นี่มันพี่กูนะ\" ใบหม่อนเตือน \"เออ ขอโทษวะ กูลืม กูก็เข้าใจอะนะว่ากูไม่ได้ดีเหมือนมึง\" ไก่ประชดประชัน \"พรุ่งนี้น้ำหวานจะกลับแล้วละนะ พี่กอล์ฟ\" น้ำหวานพูดขึ้น ระหว่างที่เล่นน้ำตกกัน \"ไม่กลับไม่ได้เหรอ\" กอล์ฟถาม \"ได้ไงละเดี๋ยวพี่ใบหม่อนก็จับได้พบดีหรอก ไม่กลัวเหรอ\" น้ำหวานถาม \"ก็ตอนนี้มันยังจับไม่ได้นินา\" กอล์ฟตอบตามจริง \"แต่ก็พอรู้แล้วละ เราไปหาพี่ไก่กับพี่ปุ้ยกันเถอะ ดูดิจีบกันใหญ่\" น้ำหวานพูดพลางว่ายน้ำเข้าไปหา \"เร็ว ๆ ดิพี่กอล์ฟ \" \"ขอเบอร์นะ ได้รึเปล่าน้ำหวาน\"กอล์ฟถาม \"ถามพี่ใบหม่อนของน้ำหวานเอาเองนะ\" น้ำหวานพูดแล้วว่ายน้ำหนีไป \"วันนี้แล้วซินะ แล้วเราจะเจอกันอีกเมื่อไหร่ละน้ำหวาน\" กอล์ฟถาม \"อย่ามาหวังอะไรกับน้ำหวานมาก น้ำหวานอาจจะตายพรุ่งนี้เลยก็ได้ ว่าแต่พี่กอล์ฟจะไปงานของน้ำหวานรึเปล่าละ\" น้ำหวานถามอย่างจริงจัง \"พูดอะไรอย่านั้นละ ไม่ดีรู้ไหม\" กอล์ฟต่อว่า \"ก็จริง ๆ นิ คนเรามันไม่แน่ไม่นอน น้ำหวานจริง ๆ นะ จะไปงานน้ำหวานไหม \" \"ไม่ไปละ เพื่อนเรามีเยอะก็ให้เค้าไปกันดิ พี่ไม่ไปเด็ดขาด\" กอล์ฟตอบอย่างไม่ค่อยชอบคำถาม \"น้ำหวานเพื่อนเยอะก็จริงนะ แต่ไม่ค่อยจะมีใครหรอกที่จะรักน้ำหวานจริง ๆ ตกลง พี่กอล์ฟไปนะ ถ้าไม่ไปน้ำหวานจะคอยตามหลอก\" น้ำหวานหัวเราะ \"พี่ไม่ขำด้วยหรอกนะน้ำหวาน วันหลังอย่าพูดอย่างนี้อีกนะ ตกลงไหม\" กอล์ฟต่อว่า \"ตกลงกร้าบ\" \"แต่พี่จะไปหาเราแน่นอน แต่ไม่ใช่งานศพใครหรอก แต่พี่จะไปเพราะ.....\" กอล์ฟเงียบไป \"เงียบทำไม เพราะอะไรละ ก็พูดมาดิ \" น้ำหวานทำเสียงอยากรู้ \"น่า ขึ้นไปหาเราแน่ละนะ\" กอล์ฟตอบปัด ๆ \"อย่าร้องไห้สิเด็กโง่ นี่พี่ก็หลงคิดนะว่าเรานะเข้มแข็ง เหมือนผู้ชาย\" กอล์ฟพูดแล้วยิ้มน้อย ๆ \"ตลกตรงไหนละ เครื่องกำลังจะออกแล้วนะ \" น้ำหวานพูดทั้งน้ำตา \"อีกตั้ง1ชั่วโมงนะน้ำหวาน กลัวจะคิดถึงพี่บนเครื่องเหรอ\" กอล์ฟพูด \"บ้าเหรอ น้ำหวานไม่รู้ต่างหากว่าอีกนานเท่าไหร่ น้ำหวานจะได้เจอพวกพี่ ๆ อีก คงอีกเป็นปีแน่ ๆ เลย\" น้ำหวานพูด \"งั้นเดี๋ยวพี่ขึ้นไปด้วยแล้วกัน พี่ว่าง 3 วันนะ อยากไปเที่ยวเชียงใหม่เหมือนกัน \" ปิ๊กพูด \"งั้นเดี๋ยวหม่อนเอาตั๋วไปคืนให้แล้วกันนะ\" ใบหม่อนพูด \"งั้นก็กลับบ้านซิ ให้พี่อาร์ทไปส่งแล้วกันนะ ลองชวนดูเผื่อพี่อาร์ทจะไปจริง ๆ \" ปุ๊กพูด \"พี่ใบหม่อนดูแลตัวเองดี ๆ นะ ว่าง ๆ ขึ้นไปหาน้ำหวานบ้างนะ น้ำหวานรักพี่ใบหม่อนนะค่ะ\" \"จ้า พี่รู้แล้วละ พี่ใบหม่อนก็รักน้ำหวานนะ ดูแลตัวเองละ แล้วว่างก็โทรมาบอกจะได้ขึ้นไปรับ อย่าหนีมาอีกละ\" ใบหม่อนพูดแล้วกอดน้ำหวาน \"น้ำหวานกลับนะค่ะ พี่โอ๊ท พี่เอิร์ท \" \"โตแล้วอย่าร้องดิน้ำหวาน\" โอ๊ทพูโ \"ก็เห็นร้องทุกปีนะแหละ เมื่อไรใจจะโตเหมือนตัวก็ไม่รู้นะ\" เอิร์ทพูดบ้าง \"กลับนะพี่ปุ้ย\" \"จ้า รักน้ำหวานนะ แล้วพี่จะโทรไปคุย\" ปุ้ยกอดน้ำหวาน \"คงได้เจอกันอีกนะ พี่โย่ง ดูแลพี่สาวน้ำหวานดี ๆ นะ\" น้ำหวานหันไปพูดกับไก่ \"ครับองค์หญิง แล้วกลับมาเที่ยวอีกนะ ทหารเอกคนนี้สัญญาว่าจะพาไปเที่ยวทุกที่ที่องค์หญิงอยากไป\" ไก่พูดแล้วลูบหัวน้ำหวาน \"ค่ะพี่ไก่ น้ำหวานถือเป็นคำสัญญานะ\" \"แล้วพี่กอล์ละค่ะพี่ไก่ พี่ใบหม่อน\"น้ำหวานถาม \"กลับบ้านมันไปแล้วละ\" ใบหม่อนตอบ \"พี่ใบหม่อน น้ำหวานขออนุญาติได้ไหม น้ำหวานอยากลาให้หมดทุกคนนะ\" \"ตามใจนะ\" ใบหม่อนตอบอย่างลำบากใจ \"พี่กอล์ฟค่ะ\" น้ำหวานเรียกกอล์ฟที่นั่งอยู่ตรงชิงช้าหน้าบ้าน \"มาทำไหมอีก\" กอล์ฟพูดแล้วนั่งก้มหน้าลง \"น้ำหวานกลับจริง ๆ แล้วนะ ผู้ใหญ่โง่ คิดถึงน้ำหวานบ้างนะ \" น้ำหวานพูดกับกอล์ฟ \"เด็กโง่ กลับไปขึ้นรถได้แล้ว\" กอล์ฟพูดพลางหันหน้าหนี \"อย่าทำอย่างี้ดิ พี่กอล์ฟ มองหน้าน้ำหวานหน่อยดิ ทำเหมือนทุกครั้งไม่ได้เหรอ\" \"รีบไปเถอะเด็กโง่ มันดึกแล้ว เดี๋ยวพี่อาร์ทต้องขับรถอีกไกลนะ\" กอล์ฟพูดแล้วยืนหันหลังให้ น้ำหวานวิ่งเข้าไปกอด แล้วเหมือนทุกสิ่งทุกอย่าในโลกนี้หยุดเดิน มีเพียงเสียงเต้นของหัวใจของพี่กอล์ฟและของน้ำหวานเองเท่านั้นที่เค้าทั้งสองได้ยิน \"ไม่กลัวแล้วเหรอ\" กอล์ฟถาม \"ไม่แล้วละ พี่ใบหม่อนไม่ว่าน้ำหวานหรอก\" น้ำหวานตอบ กอล์ฟหันหน้ามาแล้วโอบกอดน้ำหวาน \"พี่กอล์ฟรักน้ำหวานนะ ขอให้น้ำหวานรู้ไว้ ว่าพี่จะรักตลอดไป\" กอล์ฟพูดแล้วก็มีน้ำตาไหลออกมา \"ขอเวลาให้น้ำหวานอีกหน่อยนะค่ะ แล้ววันหนึ่งที่น้ำหวานพร้อมแล้วน้ำหวานจะกลับมานะ\" \" พี่สัญญาจ๊ะ ว่าจะรอจนถึงวันนั้น ไม่ว่าอีกนานแค่ไหนก็ตาม\" ตามตอบ \"ไปส่งน้ำหวานนะ\" \"ไม่ดีกว่า อายคนอื่นเค้า\" \" กลับไปได้แล้วละ หันกลับไปซิ \" กอล์ฟตะโกน น้ำหวานร้องไห้แล้ววิ่งกลับไปขึ้นรถ เธอร้องไห้ตลอดคืน ตลอดเวลา จนถึงเชียงใหม่ \"น้ำหวานโทรศัพท์\" พี่ชายของน้ำหวานเรียก \"บอกไปว่าน้ำหวานไม่รับนะ ไม่สบาย ฝากชื่อไว้แล้วกัน เบอร์ด้วยยก็ได้\" น้ำหวาตอบ \"น้ำหวานไม่สบายครับ ไม่รับโทรศัพทฺ์ ฝากว่าใครโทรมานะครับ \" พี่คิวพูด \"ครับ ๆ พี่กอล์ฟเพื่อนพี่ใบหม่อน ครับ ๆ ผมจะบอกให้\" คิวยังคงคุยต่อ \"เดี๋ยวพี่คิว น้ำหวานรับ ขอน้ำหวานคุยนะนะนะนะ\" น้ำหวานอ้อนวอน \" อะไรของเธอ จะเอายังไงกันแน่\" คิวพูด \"ขอน้ำหวานนะ ขอบคุณค่ะพี่คิว\" น้ำหวานพูด \"ฮัลโหล พี่กอล์ฟเหรอ น้ำหวานเองนะ\" \"เป็นอะไรมากรึเปล่า ไม่สบายนิ\" กอล์ฟพูด \"น้ำหวานโกหกนะ แค่ไม่อยากคุยกับใคร\" \"งั้นพี่วางนะ\" กอล์ฟถาม \"ตามใจ แค่นี้ใช่ไปไหม\" น้ำหวานทำเสียงโกรธ \"ล้อเล่น พี่อยากได้ยินเสียงเราจะตาย ไม่งั้นไม่โทรหาหรอก\" กอล์ฟตอบ \"แล้วเอาเบอร์น้ำหวานมาจากไหนเหรอ อย่าบอกนะว่าพี่ใบหม่อนให้นะ \" \"ทำไมละ\" กอล์ฟถาม \"เพราะมันเป็นไปไม่ได้ไงละ ไม่มีทางอะที่พี่ใบหม่อนจะให้เบอร์\" น้ำหวานพูด \"คือว่า พี่นะไปขโมยบิลโทรศัพท์บ้านหม่อนมานะ เผื่อจะมีเบอร์น้ำหวานไง \" กอล์ฟพูด \"แล้วเจอปะหละ\" น้ำหวานถาม \"\"ไม่อะ พี่เลยไปขอให้ไอ้ไก่ไปขอพี่ปุ้ยให้ไงละ ตอนแรกก็ไม่ยอมหรอก แต่ก็นะระดับพี่กอล์ฟแล้วนิ\" กอล์ฟชมตัวเอง \"แว่ะ จะอ้วก ชมตัวเองก็เป็น พี่ปุ้ยนะน่าตีจริง ๆ เลย\" น้ำหวานพูด \"อย่าไปว่าพี่เค้าเลย หรือว่าน้ำหวานไม่อยากคุยกับพี่\" \"เปล่าหรอก น้ำหวานก็คิดว่าเดี๋ยวจะโทรไปหาเหมือนกันละ \" \"คิดถึงเค้าละซิ น้ำหวาน\" กอล์ฟหัวเราะน้อย ๆ \"เปล่า จะบอกว่าถึงแล้วละ\" น้ำหวานรีบแก้ตัว \"ดีละหละ ถึงแล้วพี่ก็โล่งใจ \" \"ตกลงเราจะตอบพี่ได้รึยังละ น้ำหวานรักพี่รึเปล่า\" \"งั้นแค่นี้นะค่ะพี่กอล์ฟ\" น้ำหวานไม่รู้จะหาคำตอบว่าอย่างไร จะตอบว่าไม่รักก็ไม่ใช่ แต่จะรักนะเหรอ น้ำหวานก็ยังไม่รู้เลยว่าน้ำหวานรักเค้าจริงรึเปล่า หรือเพียงแค่เผลอใจไป \"ทำไมละ ไม่อยากคุยแล้วเหรอน้ำหวาน\" กอล์ฟถาม \"เปล่าหรอก มันเปลืองพี่กอล์ฟนะ แล้วน้ำหวานจะโทรไปนะ\" \"รู้เบอร์พี่หรอก เอาเป็นว่า เดี๋ยวเย็น ๆ พี่โทรหาใหม่นะ แล้วต่อจ่กนี้ไปพี่จะโทรทุกวันเลยนะ ได้รึเปล่าละ\" \"ตามใจนะ แค่นี้นะค่ะ สวัสดีค่ะ\" น้ำหวานรีบวาง หลังจากนั้นมากอล์ฟกับน้ำหวานก็คุยกันทุกวัน ต่างฝ่ายต่างเล่าเรื่องราวของตนเองที่เกิดขึ้นในแต่ละวันให้อีกฝ่ายฟัง ทั้งสองคนต่างพยามยามทำความรู้จักกันให้มากขึ้น น้ำหวานยังคงได้ไปกรุงเทพทุกปี แต่ก็ไม่เคยได้เจอกอล์ฟเค้า มีเพียงเรื่องเล่าที่ใบหม่อนเล่าให้ฟังเกี่ยวกับกอล์ฟ ทั้ง ๆ ที่ทั้งคู่ยังคงคุยกันอยู่ แต่ในบางเรื่องที่ใบหม่อนเล่าให้น้ำหวานฟังเป็นเรื่องที่กอล์ฟไม่เคยพูดถึง แต่น้ำหวานก็ยังคงเลือกที่จะเชื่อกอล์ฟแทนที่จะเชื่อพี่ชายของตัวเอง หลังจากวันนั้นที่น้ำหวานลาจากกอล์ฟ เป็นเวลา 3 ปี น้ำหวานก็ได้เจอเค้าอีกครั้ง \"อยู่ไหลละเรา เสียงดังจังเลย กำลังออกเที่ยวเหรอ\" กอล์ฟถาม \"ขนส่งค่ะ\" น้ำหวานตอบ \"ไปทำอะไรละ\" กอล์ฟถามอีก \"จะไปกรุงเทพ\" น้ำหวานพูด \"กลับใครละ\" \"คนเดียวค่ะ\" \"เฮ้ย! ไม่ให้มานะ ได้ไงละ เป็นผู้หญิงเดินทางคนเดียวตอนกลางคืนมันอันตรายนะรู้ไหม แล้วทำไมไม่ขึ้นเครื่องมา\" \"ทำไมละ \" \"แล้วอยู่กับใครขอคุยด้วยหน่อยซิ\" กอล์ฟมีท่ามีร้อนใจ \"คนเดี๋ยวค่ะ\" \"น้ำหวานหนีมาใช่ไหมละ น้ำหวาน รู้ไหมเธอจะทำให้คนหลาย ๆ คนต้องเป็นห่วงนะ\" \"แล้วพี่กอล์ฟห่วงน้ำหวานรึเปล่าละ\" \"ห่วงดิ อยู่ที่เชียงใหม่ไปก่อนนะ อีก2วันพี่สอบเสร็จแล้วจะไปรับนะน้ำหวาน\" \"แค่นี้นะ รถมาแล้วละ\" \"น้ำหวานนนนนนน..................\" \"อยู่ไหนแล้ว\" กอล์ฟถาม \"หมอชิดค่ะ\" น้ำหวานตอบ \"ใครไปรับเราละ\" กอล์ฟถาม \"กลับเองค่ะ ไม่มีใครรู้นิว่าน้ำหวานมากรุงเทพ \" \"งั้นรออยู่ตรงนั้นก่อนนะ เดี๋ยวพี่ออกไปรับ ตกลงนะ\" กอล์ฟพูด \"คงไม่ต้องละค่ะ แท็กซี่ม่แล้วละ ไม่ต้องห่วงน้ำหวานนะ แค่นี้นะค่ะ ......\" น้ำหวานวางหูแล้วหิ้วกระเป๋าขึ้นรถไป \"น้ำหวานมาได้ไงละ\" ปิ๊กถามขึ้นเมื่อน้ำหวานเดินเข้าบ้าน \"ขึ้นรถมาค่ะ \" น้ำหวานตอบ \"\"มีใครอยู่บ้านนี้บ้างค่ะ พี่ปิ๊ก\" \"ไม่มีจ๊ะ พี่อยู่คนเดี๋ยว พี่หม่อนเค้าจะกลับรึเปล่าไม่รู้นะ\" ปิ๊กตอบ \"ค่ะ แล้วนี่พี่ปิ๊กจะออกไปไหนเหรอ\" น้ำหวานถาม \"ไปมหาลัยจ้า ไปปะหนุ่ม ๆ เยอะนะ เผื่อจะได้ติดไม้ติดมือกลับบ้านสักคน\" ปิ๊กพูด \"ไปดิ แต่รอเดี๋ยวนะค่ะ น้ำหวานขออาบน้ำอ่าน\" \"ไม่ต้องรีบนะ พี่มีเรียนตั้ง 10 โมงแนะ เดี๋ยวเพื่อนพี่จะมารับ เราจะได้ไปกันสบาย ๆ ไงละ\" ปิ๊กพูด \"อยู่ไหนแล้วละจ๊ะ\" กอล์ฟโทรมาหาน้ำหวาน \"ศรีประทุมค่ะ\" \"ไปทำอะไรละ\" \"ส่งพี่ปิ๊กมาเรียนค่ะ\" \"ไปเที่ยวกันไหม พี่จะไปรับนะนะ\" \"ไม่ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวพี่บอยเค้าจะพาไปกินข้าวค่ะ\" น้ำหวานตอบ \"บอยคือใคร น้ำหวาน\" \"เพื่อนพี่ปิ๊กค่ะ\" \"รู้จักเค้าดีแล้วเหรอจะไปเที่ยวกับเค้า\" \"เมื่อกี้นี้เอง เค้าไปรับน้ำหวานกับพี่ปิ๊กที่บ้านนะ แล้วไม่ได้ไป 2 คนนะ เพื่อนเค้าไปกันอีกหลายคนนะ \" น้ำหวานตอบ \"แล้วไป งั้นเย็น ๆ พี่เข้าไปหาน้ำหวานที่บ้านนะ ใบหม่อนยังไม่กลับจากองครักษ์นิ\" \"ค่ะ ได้ค่ะ ไงมาค่ำ ๆ แล้วกันนะ\" \"จ้า แค่นี้ก่อนนะ\" \"น้ำหวาน พี่ใบหม่อนกลับมาแล้วหละนะ เข้าบ้านไม่ได้นะ ให้เรากลับกันเลย\" ปิ๊กพูดหลังจากวางโทรศัพท์ \"อะไรนะค่ะ พี่ใบหม่อนอะนะกลับมาแล้ว\" น้ำหวานทวนคำ \"ก็ใช่นะซิ ทำไมเหรอ\" ปิ๊กถาม \"เปล่าค่ะ\" \"เฮ้ย! ไอ้หมูมาได้ไงวะ ทำไมไม่โทรมาบอกก่อน\" ใบหม่อนทักน้ำหวาน \"หนีมาอีกแล้วละ พี่หม่อน น้องสาวพี่หม่อนนะ\" ปิ๊กพูด \"แค่เบื่อ ๆ บ้านนะ แต่น้ำหวานก็ปิดเทอมแล้วนิค่ะ\" น้ำหวานตอบ \"ไม่ได้ว่าอะไรนิ ดีซะอีก พี่จะได้พาทัวส์ไง\" ใบหม่อนพูด \"หิวกันรึเปล่า ออกไปหาอะไรกินกันเถอะนะ พี่ยังไม่ได้กินอะไรเลยแต่เช้าแล้ว\" ใบหม่อนชวนน้อง ๆ \"ไปกิน MK กันนะปิ๊กอยากกิน\" \"ได้เลย ไปขึ้นรถได้เลย\" ใบหม่อนพูด ใบหม่อนอยู่รึเปล่าครับ \"พี่หม่อนเพื่อนมาหา \" ปิ๊กพูด \"เข้ามาเลยค่ะ\" ปิ๊กตะโกน \"ใครวะ รู้ได้ไงว่าพี่มา\" ใบหม่อนพูดกับตัวเอง \"เฮ้ยไอ้กอล์ฟ\" ใบหม่อนพูด \"เฮ้ยไอ้หม่อน มึงกลับมาเมื่อไหร่\" กอล์ฟถามงง \"อ้าว แล้วมึงมาได้ไง ถ้าคิดว่ากูยังไม่มา รึว่าจะมาหาน้องสาวกูวะ\" ใบหม่อนถาม \"เปล่า กูก็แค่ลองเรียกดูนะ \" กอล์ฟแก้ตัว \"สวัสดีค่ะเพื่อนพี่ใบหม่อน น้ำค่ะ \" น้ำหวานยกน้ำไปให้ใบหม่อน \"พวกมึงมองอะไรวะ ไอ้ห่าพวกนี้\" ใบหม่อนทำเสียงเขียว \"ปิ๊กพาน้ำหวานเข้าบ้าน เดี๋ยวนี้\" ใบหม่อนสั่งปิ๊ก \"เฮ้ยอะไรของมึงวะ น้ำหวานกูก็รู้จักนะโว้ย ทำไมนั่งคุยกันไม่ได้เหรอ\" กอล์ฟถามใบหม่อน \"ไม่ได้โว้ย โดยเฉพาะมึงไอ้กอล์ฟ แล้วดูเพื่อนมึงมองน้องกูดิ\" ใบหม่อนโมโห \"มีอะไรจะพูดก็พูดมา มาหากูทำไม\" ใบหม่อนถาม \"เม่ง กูมาหาก็ไม่ได้\"กอล์ฟตอบ \"มานะได้ แต่ไม่ใช่เวลาที่น้องกูอยู่ที่นี่โว้ย\" ใบหม่อนพูดเสียงดัง \"ทำไมน้องเค้าไม่พูดกับกูวะไอ้มด\" กอล์ฟกระซิบเพื่อนที่มาด้วย \"มึงจะพูดกันสองคนใช่ปะ งั้นเชิญกลับได้เลยวะ\" ใบหม่อนพูด \"เปล่า กูก็กำลังจะพูดกับมึงเนี้ยแหละ\" มดตอบ \"มึงเป็นไงบ้าง ที่มหาลัยมึงอะ มึงเป็นประธานภาคนี่ เหนือ่ยปะ\" มดถาม \"ก็ดีว่ะ\" ใบหม่อนตอบ แล้วก็คุยกันเพลินจนเกือบ 4 ทุ่มแล้ว จนกอล์ฟถามใบหม่อนว่า \" แล้วน้อง ๆ เค้านอนไหนกันวะ บ้านนี้หรือบ้านที่รังสิต\" \"มึงจะรู้ไปทำไมวะ จะมาหาน้ำหวานรึไง\" ใบหม่อนถาม \"กูไม่บอกมึงโว้ย\" ใบหม่อนพูด \"กูก็ถามไปงั้นแหละ\" กอล์ฟรีบพูดแก้ตัว \"พวกมึงกลับไปได้แล้วละ ดึกแล้ว กูจะไปอาบน้ำโว้ย แล้วไงเดี๋ยวกูจะโทรหา\" ใบหม่อนพูด \"พี่ใบหม่อนเเอาอะไรรึเปล่า ปิ๊กกับน้ำหวานจะออกไปซื้อของ\" ปิ๊กพูด \"ไปกันอย่างไงละ รอเดี๋ยวพี่อาบน้ำเสร็จจะไปส่ง\" ใบหม่อนตะโกนออกมาจากห้องน้ำ \"ไม่เป็นไรพี่หม่อน ปิ๊กจะปั่นจักรยานออกไป เอาอะไรโทรบอกนะ\" ปิ๊กพูดเสร็จก็วิ่งออกบ้านไป \"ไปกันเลยนะพี่ปิ๊ก\" น้ำหวานหันมาถามแล้วปั่นจักรยานออกไป \"ไปไหนเหรอ\" น้ำหวานถาม \"\"เซเว่น\" ปิ๊กตอบ \"ได้เลยครับ\" \"พี่ปิ๊กค่ะ พี่กอล์ฟนะ\" น้ำหวานพูด \"ไหนละ\" \"หน้าเซเว่นค่ะ\" น้ำหวานพูดพลางเบรกรถ \"ไปต่อดิกลัวอะไรละ อยากเจอไม่ใช่เหรอ\" \"ไม่ใช่ที่นี่\" น้ำหวานพูด \"เดี๋ยวพี่เข้าไปซื้อของหน่อยนะ รอตรงนี้แล้วกัน\" ปิ๊กพูดขณะน้ำหวานจดรถ \"ไงน้ำหวาน โตขึ้นเยอะนิเรา เป็นยังไงบ้าง\" กอล์ฟถาม \"ดีค่ะ\" น้ำหวานตอบ \"นี่พี่มารอเราเป็นชั่วโมง ไม่ใช่ต้องการได้ยินแค่นี้นะ รู้ไหม\" กอล์ฟพูด \"มารอทำไม รู้ได้ไงว่าจะออกมา\" น้ำหวานถาม \"มันเป็นปกติไม่ใช่เหรอ เรามาอยู่ที่นี่ก็ออกมาเซเว่นทุกคืนอยู่แล้ว แต่ดีนะคืนนี้มาเร็ว 2 ชั่วโมง ไม่งั้นก่วาจะถึงตี 2 พี่หลับก่อนแน่ ๆ \" กอล์ฟหัวเราะ \"ใบหม่อนว่าอะไรรึเปล่าเมื่อกี้\" กอล์ฟถามด้วยเสียงที่ห่วงใย \"เปล่าค่ะ เดี๋ยวนะโทรศัพท์\" น้ำหวานพูด \"พี่ใบหม่อนนะ ค่ะพี่ใบหม่อน ค่ะ ๆ จะกลับแล้วค่ะ\" น้ำหวานพูด \"ใบหม่อนว่าไงบ้าง\" กอล์ฟถาม \"ให้กลับบ้านได้แล้ว ออกมานานแล้ว แล้วหวังว่าคงไม่ไปบ้านกอล์ฟนะ แค่นี้ละ\" น้ำหวานทำเสียงคล้ายใบหม่อน \"ก็ไม่ให้โทรตามได้ไงละ จะตี 1 ครึ่งแล้วนะ\" ปิ๊กพูดแล้ววาวอยู่หลายที \"กลับก่อนนะค่ะ\" น้ำหวานพูด \"เดี๋ยวพี่โทรไปหานะ\" กอล์ฟตะโกนบอก \"เค้าออกไปเรียนกันหมดแล้ว เสร็จรึยังละ น้ำหวานหิวแล้วนะ\" น้ำหวานพูด \"อยู่หน้าบ้านแล้วครับ เจ้าหญิงของพี่ ออกมาได้แล้วจ้า เดี๋ยวรถติด\" กอล์ฟพูด \"ค่ะ ๆ เดี๋ยวนี้ค่ะ \" น้ำหวานวางโทรศัพท์แล้วล็อกประตูบ้าน \"ไปไหนกันก่อนดีละครับ\" กอล์ฟถาม \"ที่ไหนก็ได้ค่ะ แต่หิว\" น้ำหวานตอบ กอล์ฟหัวเราะอยู่พักหนึ่ง \"ดูเรื่องนี้นะ นะนะนะ น้ำหวานอยากดูอะ\" น้ำหวานบอกกอล์ฟ \"แต่พี่ไม่ชอบนะ\" กอล์ฟพูด \"เดี๋ยวพรุ่งนี้ให้ดูเรื่องที่พี่กอล์ฟชอบนะ\" น้ำหวานพูด \"ตกลง\" กอล์ฟตอบ \"น้ำหวานพี่รักน้ำหวานนะ\" กอล์ฟพูด ขณะอยู่ในโรงหนัง \"ร้องไห้ทำไมละน้ำหวานกลัวเหรอ ก็พี่บอกแล้วไง\" กอล์ฟพูด \"ใครบอกว่าน้ำหวานกลัวหนังละ น้ำหวานกลัวพี่กอล์ฟต่างหาก\" \"ทำไมละ\" \"ใครเค้าบอกรักกันตอนดูหนังผีบ้างละ บ้ารึเปล่า\" \"ก็นึกว่าอะไร เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่แก้ตัวใหม่นะ\" \"แล้วจะมาบอกล่วงหน้าทำไมละ\" \"เฮ้ยขอโทษ พี่ผิดไปแล้ว\" กอล์ฟพูด \"ปล่อยมือน้ำหวานนะพี่กอล์ฟ\" น้ำหวานทำเสียงดุใส่ \"ก็พี่หนาวนิน่า\" กอล์ฟพูด \"พี่กอล์ฟ\" \"ครับๆๆๆๆๆ ปล่อยก็ปล่อย\" \"ส่งแค่นี้แหละ เดี๋ยวน้ำหวานเดินเข้าบ้านเอง\" น้ำหวานพูด \"พรุ่งนี้พี่มารับนะ\" กอล์ฟพูด \"พี่กอล์ฟอะ\" \"ทำไมกลัวเหรอ\" กอล์ฟพูด \"ดูกันเข้าไปได้ยังไง ดูดิสมองไหลอะ จะอ้วก\" น้ำหวานร้อง \"ถ้ากลัว พี่ให้กอดได้เต็มที่เลย\" \"บ้าหรอก ....\" น้ำหวานหยิกแขนกอล์ฟ \"พี่กอล์ฟกลับได้แล้วละ วันนี้พี่โอ๊ทจะมา\" น้ำหวานพูด \"พรุ่งนี้พี่ไปรับอีกนะ\" กอล์ฟพูดขณะจดรถหน้าปากซอยบ้านน้ำหวาน \"ถ้าไม่เบื่อก็ตามใจนะ\" น้ำหวานพูดแล้วลงรถไป \"วันนี้จะไปเหรอ\" น้ำหวานถาม \"ไปดรีมเวอจ้า\" กอล์ฟยิ้ม \"หรอก ก็ดีเหมือนกันไม่ได้ไปนานแล้วละ\" น้ำหวานยิ้ม \"เล่นอะไรก่อนดีละค่ะ พี่กอล์ฟ\" น้ำหวานถาม \"พี่หิวแล้วละ ไปหาอะไรกินกันก่อนเถอะ\" กอล์ฟพูด \"โครตน่ากลัวเลยแงะ\" กอล์ฟพูด \"บ้ารึเปล่า บ้านผีสิงนี่นะน่ากลัว โถ่เด็ก ๆ รู้ปะ วันหลังน้ำหวานจะพาพี่กอล์ฟทัวส์บ้านร้าง\" น้ำหวานหัวเราะ \"เล่นอะไรต่อดีละ\" น้ำหวานถาม \"ก็เหลือแต่เมืองหิมะอะ จะไปเปล่าละ แต่หนาวนะ\" กอล์ฟตอบ \"เล่นดิ อยากหนาวแล้วไปกันเถอะ\" น้ำหวานพูดแล้วจับมือกอล์ฟวิ่ง \"น้ำหวานพี่กอล์ฟรักน้ำหวานนะ\" กอล์ฟพูดพลางลูบหัสน้ำหวาน \"แหวะ เหมือนน้ำหวานเป็นลุกเลย\" น้ำหวานพูดไม่ทันจะจบ กอล์ฟก็ดึงน้ำหวานเข้ามากอด \"ปล่อยได้แล้ว อายเค้า\" น้ำหวานพูด \"บอกมาก่อนดิว่ารักพี่รึเปล่า อย่าปล่อยให้พี่รออีกเลย \" กอล์ฟพูด \"แล้วที่น้ำหวานหนีมาหา แอบมาเที่ยวด้วยนี่หมายความว่าไงละ\" น้ำหวานพูดไม่เป็นคำ \"น้ำหวานรักพี่ใช่ไหม ใช่ไหมน้ำหวาน\" กอล์ฟถาม น้ำหวานพยักหน้ารับ \"พี่ครับๆ น้ำหวานเค้ารับรักผมแล้ว เค้ารักผมแล้วครับพี่\" พี่กอล์ฟวิ่งไปตะโกนไป บอกคนข้าง ๆ \"พอแล้ว พี่กอล์ฟอายคนอื่นเค้า\" น้ำหวานร้อง \"พี่ครับนี่แฟนผมครับพี่ น่ารักรึเปล่าครับ\" กอล์ฟยังคงบอกคนที่เดินสวนทาง หลังจากที่น้ำหวานและกอล์ฟเดินออกมาจากเมืองหิมะ \"บ้าเหรอ ใครแฟนพี่ \" น้ำหวานถาม \"ก็บอกว่ารักพี่ไม่ใช่เหรอ ก็เป็นแฟนพี่นะซิ ก็เรารักกันนะ\" \"แค่บอกเฉย ๆ ยังไม่ได้ตกลงจะคบนิ\" น้ำหวานพูด \"แหม นี่ก็คือการตกลงแล้วละ\" กอล์ฟพูด \"แวะซื้อหนังสือให้น้ำหวานหน่อยนะ\" น้ำหวานบอกกอล์ฟ \"\"กลับกันเถอะค่ะ นี่ก็เย็นแล้วนะ \" น้ำหวานพูด \"เดี๋ยวคืนนี้พี่ไปหาที่บ้านนะ\" กอล์ฟพูด \"ไม่กลัวพี่ใบหม่อนแล้วเหรอ\" น้ำหวานถาม \"ไม่เคยกลัวเลยละ เดี๋ยวคืนนี้ไปหานะจ๊ะที่รักของพี่\" \"ขับรถดีๆ นะ\" น้ำหวานปิดประตูแล้วเดินเข้าบ้าน \"ไปไหนมาน้ำหวาน\" เสียงของใบหม่อน ใบหม่อนกำลังถือไม้เรียวอยู่ \"ไปซื้อหนังสือมาค่ะ\" น้ำหวานรีบตอบ พยายามทำเสียงให้เรียบ \"ไปกับกอล์ฟเหรอ\" ใบหม่อนถามอีก \"ค่ะ\" \"เรารู้อะไรบ้างไหมที่ยอมไปกับเค้านะ รู้ไหมเค้าเป็นคนอย่างไง เค้ามีใครรึเปล่า \" ใบหม่อนซักน้ำหวาน พี่ ๆ ต่างวิ่งกันออกมาดู \"น้ำหวานจะไปรู้ได้ไงละ ก็พี่ใบหม่อนไม่เคยจะบอกอะไรนิ บอกแต่ว่าห้ามคบกับพี่เค้า ถ้าน้ำหวานคบแล้วจะทำไมละค่ะ\" \"น้ำหวานไม่เข้าใจหรอกว่าพี่หวังดีกับน้ำหวานมากแค่ไหนนะ ไอ้กอล์ฟที่น้ำหวานรู้จัก ไม่ใช่ตัวมันนะ มันจอมปลอมนะ\" ใบหม่อน \"แล้วพี่ใบหม่อนจะเล่าให้น้ำหวานฟังได้รึยังละค่ะ\" น้ำหวานถาม \"น้ำหวานฟังนะ ไม่ว่าน้ำหวานจะผิดยังไงพลาดพลั้งไปพวกพี่ ๆ ก็พร้อมจะยอมให้อภัยน้ำหวานเสมอ พร้อมที่ยืนอยู่ข้างเดียวกับน้ำหวานเสมอนะ\" \"แต่ครั้งนี้ พี่ขอทำโทษน้ำหวานโทษฐานไปไหนไม่บอกพี่ หันหลังมา\" ใบหม่อนพูด \"ใจเย็นๆ นะใบหม่อน น้องทำแค่ครั้งเดียวเอง อภัยได้ก็อภัยเถอะ\" โอ๊ทพูด \"3 ครั้งพี่โอ๊ท 3 ครั้งที่ไปเที่ยว 3 ปีที่ติดต่อกัน 3 ครั้งที่ออกไปหาไอ้กอล์ฟ\" ใบหม่อนพูดเสียงสั่น \"น้ำหวานบอกพี่เค้าไปซิว่ามันไม่จริง\" โอ๊ทพูด ท่าทีร้อนใจ \"ค่ะ พี่ใบหม่อนพูดถูก น้ำหวานผิดเองที่ไม่ฟังพี่ ๆ ตีน้ำหวานได้แล้วค่ะพี่ใบหม่อน\" \"1ครั้งสำหรับไม่เชื่อพี่ ๆ \" \"1 ครั้งสำหรับที่แอบไปเที่ยว\" \"พอเถอะพี่หม่อน น้องร้องไห้แล้วเห็นไหม\" ปิ๊กเข้ามาขวาง \"หลบไปปิ๊ก ถ้ามัวแต่ตามใจเดี๋ยวจะเสียคนพอดี นี่ก็มากเกินพอแล้ว หลบปิ๊ก\" ใบหม่อนพูดพยายามทำเสียงให้เป็นปกติ \"น้ำหวานไม่เป็นไรค่ะพี่ปิ๊ก ขอบคุณค่ะ\" น้ำหวานพูดไม่เป็นคำ \"ดี อีก 1 ครั้ง สำหรับ ๆ ....... \" ใบหม่อนน้ำตาไหลออกมา \"สำหรับที่โง่ ให้ไอ้กอล์ฟหลอก\" ใบหม่อนตี แล้วหักไม้ทิ้ง ทรุดตัวนั่งกับพื้นดูมือตัวเอง \"สะใจรึยังละ ใบหม่อน ดูซิที่เธอตีนะ ทำได้ดีไม่เลวนะ ตีจนเนื้อแตก\" โอ๊ทพูด \"พาน้ำหวานไปทำแผล\" ใบหม่อนสั่ง \"ยังค่ะ ตอนนี้น้ำหวานก็ชำระโทษแล้ว ต่อไปความจริงละค่ะ จะบอกได้รึยังละ\" น้ำหวานถามแล้วเดินเข้ามาหาใบหม่อน \"เราอย่ารู้เลย แค่เลิกติดต่อกับมันแค่นั้นก็พอ\" ใบหม่อนพูด \"พี่อย่ามาทำอย่างนี้กับน้ำหวานนะ บอกมาเถอะ น้ำหวานโตแล้วนะ น้ำหวานรับได้\" \"มั่นใจเหรอทุกอย่างนะ\" ใบหม่อนถาม \"ค่ะมั่นใจ\" น้ำหวานตอบ \"งั้นก็ดี\" \"ที่พี่กับไอ้ไก่เคยพูดไว้นะ มันไม่ใช่เรื่องโจ๊ก\" \"เรื่องอะไรละค่ะ\" \"ไอ้กอล์ฟมันมีแฟนแล้ว ชื่อปอย \" ใบหม่อนพูด \"ตั้งแต่เมื่อไหร่\" น้ำหวานพูดไม่เป็นคำ \"ตอนอยู่ ม.4 ก่อนเจอกับเรา 2 ปี \" ใบหม่อนพูดเสียงเบา \"ไม่จริงๆ ๆ พี่ใบหม่อนหรอกน้ำหวาน\" น้ำหวานวิ่งร้องไห้เข้าไปในบ้าน ขังตัวเองอยู่แต่ในห้อง \"น้ำหวาน ๆ ๆ \" ใบหม่อนเรียก \"สะใจใหญ่แล้วซินะ เห็นน้องสาวตัวเองเสียใจนะ หัวเราะสิมึง หัวเราะสิ\" โอ๊ทตะคอกใส่หน้าใบหม่อน \"พี่โอ๊ท ใจเย็น ๆ นะ ไปดูน้ำหวานกัน\" เอิร์ทพูดพลางดึงแขนโอ๊ท \"ใบหม่อนนี่แกจะไปไหนละ \" เอิร์ทตะโกนตามหลังใบหม่อน \"น้ำหวานเป็นอะไรรึเปล่า เปิดประตูให้พี่หน่อยนะ\" ปิ๊กเคาะประตู \"ขอน้ำหวานอยู่คนเดี๋ยวสักพักนะค่ะ เดี๋ยวน้ำหวานออกไป น้ำหวานไม่เป็นไรหรอก\" น้ำหวานตะโกนออกมา \"พี่ไก่ค่ะ น้ำหวานเองนะ ว่างคุยกันรึเปล่าละ\" น้ำหวานโทรหาไก่ \"ว่างครับ น้ำหวานเป็นอะไรรึเปล่า\" \"พี่ไก่ตอบน้ำหวานมาตามจริงนะ \" \"ได้ดิ อะไรเหรอ\" ไก้ถาม \"พี่กอล์ฟคบกับปอยอยู่เหรอ\" \"ตามตงนะ ครับ\" \"นานรึยังละ\" \"5 ปีครับ\" \"เค้าเจอกันบ่อยรึเปล่า\" \"ไม่นะ\" \"แล้วน้ำหวานละ\" \"ไอ้กอล์ฟมันเคยบอกพี่นะว่ามันชอบน้ำหวาน\" \"นี่คนที่เค้ารักกันเหรอ คนที่เค้ารักกันเค้าต้องโกหกกันใช่ไหม\" \"มันก็ไม่ใช่อย่างนั้นนิน้ำหวาน มันอยู่คนละส่วนกัน\" \"นี่พี่ยังเข้าข้างเพื่อนพี่อีกเหรอ ตัวเองมีแฟนอยู่แล้ว แล้วยังจะมายุ่งกับเค้าอีก\" \"มันก็รักน้ำหวานนะน๊ะ\" \"ปอย เป็นคนอย่าไง\" น้ำหวานถาม \"หน้าตาไม่ได้เรื่องเลยสักนิด น้ำหวานของพี่ยังดีกว่าซะอีก พวกพี่ ๆ เรียกมันว่า ดำตับเป็ด ไม่รู้ไอ้กอล์ฟชอบมันได้ยังไง\" \"ก็เพราะรักไงละพี่ไก่ อะไรก็ยอม\" \"แค่นี้นะค่ะ รักพี่สาวน้ำหวานให้มาก ๆ ละ อย่าทำอย่างนี้กับพี่สาวน้ำหวานนะ ถ้ารู้น้ำหวานฆ่าแน่\" \"ครับองค์หญิง อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ\" \"แค่นี้น้ำหวานก็โง่เกินพอแล้วละ บายค่ะ\" น้ำหวานวางสาย \"น้ำหวานหิวแล้วละ ไปหาอะไรรรรรรรรรร\" น้ำหวานพูดไม่ทันจบก็ต้องหยุด ตรงหน้าเธอมีชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งคุกเข่าก้มหน้าอยู่ หน้าตาฟกซ้ำ ปากแตก คิ้วแตก เลือดกำเดาไหลไม่หยุด \"มึงสารภาพได้แล้วละไอ้กอล์ฟ\" ใบหม่อนพูด สารรูปของใบหม่อนดูไม่ค่อยดีเหมือนกัน ทุกอย่างในที่นั้นเงียบกริบ \"พี่ขอโทษนะน้ำหวาน\" กอล์ฟเริ่มพูด \"พี่พยายามจะบอกหายครั้งแล้วละ แต่พี่ทำไม่ได้\" \"พี่รักน้ำหวานนะ\" กอล์ฟพูด \"มึงยังจะพูดว่ารักอีกเหรอ\" ใบหม่อนกระชากคอเสื้อกอล์ฟแล้วชกที่หน้า ไก่พยายามที่จะห้าม กอล์ฟทรุดลงหลังจากที่ใบหม่อนปล่อย \"ถ้าจะให้พี่พูด มันก็เหมือนกับว่าพี่เห็นแก่ตัว\" น้ำหวานนั่งลงต่อหน้ากอล์ฟ \"แต่นี่คือความสัตว์จริงนะ\" \"น้ำหวานฟังพี่นะ จะมีใครบ้างไหมที่อยากให้คนที่เราต้องเสียใจ\" \"พี่ก็อยากจะเลือกใครสักคนหรอก \" \"แต่บางทีเหมือนมันเป็นความบังเอิญที่พี่จะบอกเลิกปอย ก็ต้องมีเรื่องเกิดขึ้นตลอด\" \"น้ำหวานรู้ไหมว่าปอยฆ่าตัวตาย เพราะรู้ว่าพี่รักน้ำหวานมากกว่าปอย ปอยทำ5ครั้งแล้วนะ\" \"แล้วจะให้พี่ทำยังไงละ\" \"ใครละที่ไม่อยากมีแต่คนรัก พี่คงไม่อยากให้น้ำหวานเกลียดพี่ตลอดชีวิตหรอก\" \"พี่ก็แค่อยากจะรักน้ำหวาน ถ้าพี่ไม่ได้ขอมากเกินไป\" \"พี่คงไม่สนใจหรอกว่าน้ำหวานจะรักพี่รึเปล่า\" น้ำหวานเข้าไปกอดกอล์ฟ \"ปล่อยให้น้ำหวานจัดการเองเถอะใบหม่อน ชีวิตน้องเค้า เราทำได้แค่ยืนดูและห่วงใยห่าง ๆ นะ\" เอิร์ทพูด \"ไม่ต้องพูดอะไรแล้วละค่ะ น้ำหวานเข้าใจดีแล้วละ\" \"พี่กอล์ฟจำได้รึเปล่าค่ะ ว่าวันนี้เป็นวันอะไร\" \"ครบรอบ 3 ปีที่เรารู้จักกันไงละ\" กอล์ฟพูด \"วันเกิดพี่กอล์ฟด้วยนะ อย่าลืมซิ\" น้ำหวานพูด \"นี่น้ำหวานยังไม่ได้เบิร์ดเดย์พี่กอล์ฟเลย\" \"เฮปปี้เบิร์ทเดย์ค่ะพี่กอล์ฟ มีความสุขมาก ๆ นะ\" น้ำหวานพูดแล้วปล่อยกอล์ฟ \"เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ\" น้ำหวานพูดโแล้วก็ร้องไห้ \"ยังอยากจะเริ่มใหม่กับคนอย่างพี่อีกเหรอน้ำหวาน\" กอล์ฟถามแล้วเช็ดน้ำตาให้น้ำหวาน น้ำหวานพยักหน้า \"แต่ไปนี้แค่ขอให้พี่พูดความจริงทุกอย่าก็พอค่ะ\" กอล์ฟดึงน้ำหวานเข้ามากอดแล้วร้องไห้ \"โถ่ผู้ใหญ่โง่ อย่าทำอย่างนี้ซิ เด็กโง่ใจหายนะรู้ไหม\" น้ำหวานพูดแล้วเช็ดน้ำตาให้ \"ไปกันเถอะ น้ำหวานหิวจะแย่แล้ว \" \"มื้อนี้น้ำหวานเลี้ยงเอง\" \"เร็ว ๆ สิค่ะ พี่ใบหม่อน\" น้ำหวานเรียก หลังจากนั้นน้ำหวานก็ได้เจอกับคนที่ชื่อปอย เค้าไม่เพียงไม่กล้ามองหน้าน้ำหวานแต่ยังหลบทุกทีที่เจอกัน น้ำหวานคงไม่ว่าอะไรเค้าหรอก เพราะน้ำหวานเองละที่เป็นมือที่ 3 มันผิดที่น้ำหวานเองทั้งหมด ที่ไปเจอกับพี่กอล์ฟเค้าในเวลาที่เค้ามีปัญหากันพอดี เลยเหมือนว่าน้ำหวานเข้าไปแทนที่ปอยได้ แต่เปล่าเลย น้ำหวานทำไม่ได้และไม่คิดที่จะทำอีกแล้วละ คุณเชื่อไหมค่ะ ว่านับตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ น้ำหวานก็ยังคุยกับพี่กอล์ฟเค้าทุกคืน ๆ คอยถาม คอยห่วงใยเค้าอยู่ตรงนี้ ถึงแม้ว่าน้ำหวานจะไม่มีสิทธิไปยืนอยู่ข้าง ๆ พี่กอล์ฟเค้าแล้วในตอนนี้นะ พี่กอล์ฟเค้าเคยบอกน้ำหวานว่า อย่างเพิ่งไว้วางใจในตัวเค้า เพราะตัวเค้าเป็นปัจจุบัน ไม่ใช่อนาคต ไม่แน่นะว่าตอนนี้น้ำหวานอาจเป็นเพียงน้องสาวแต่ในอนาคตที่น้ำหวานไม่อาจรู้ได้ น้ำหวานอาจเป็นเจ้าสาวของพี่กอล์ฟเค้าก็ได้ น้ำหวานทำได้ก็เพียงแต่นั่งคิดแล้วยิ้มคนเดียว แล้วหัวเราะให้กับเวลา 3 ปี ที่น้ำหวานไม่เคยสนใจใครเลยที่เดินผ่านเข้ามาในชีวิต น้ำหวานคิดว่าน้ำหวานโชคดีนะ ที่ยังไม่ได้เสียอะไรไปมาก เพียงแค่รักพี่กอล์ฟเค้ามากและจะไม่รักใครเท่าพี่กอล์ฟเค้าอีก แต่คนเราก็ต้องมีที่ของตัวเอง พี่กอล์ฟเค้าอยู่ในหัวใจช่วงที่ลึกที่สุด ต่างคนต่างมีที่ว่างพอสำหรับใครอีกหลาย ๆ ถึงแม้ในอนาคตน้ำหวานจะรักใคร แต่ที่แน่นอน พี่กอล์ฟเค้าก็จะยังอยู่ในที่ที่พี่กอล์ฟเค้าเคยอยู่และจะอยู่ตลอดไปละค่ะ น้ำหวานก็ได้แต่นั่งดูอยู่ห่าง ๆ นั่งอยู่ตรงนี้ มองดูความสำเร็จของพี่กอล์ฟ แล้วยังคงหวังว่าวันหนึ่งที่น้ำหวานรับปริญญาคนที่ยืนถ่ายรูปข้าง ๆ น้ำหวานคอยแสดงความดีจัยคงจะเป็นพี่กอล์ฟ แต่ตอนนี้น้ำหวานก็ได้แต่หวังเพียงว่า พี่กอล์ฟเค้าคงจะคอยเป็นกำลังใจให้น้ำหวานและมองดูความสำเร็จน้ำหวานห่าง ๆ เหมือนกับที่น้ำหวานคอยมองดูเค้า แม้ว่ามันจะเป้นเพียงคงามฝันลม ๆ แล้ง ๆ ก็ตาม แต่น้ำหวานก็ยังดีใจที่ได้ฝัน ฝันอย่างมีความสุกกับเค้าสักที แม้ว่าความเป็นจริงมันจะโหดร้ายสำหรับเราก็ตาม ขอแค่พบกันในฝันแค่นั้นได้ไหมเธอ น้ำหวานก็ยังคงรออยู่ตรงนี้นะแล้วจะรอคอยตลอดไปเผื่อวันใดที่พี่ไม่ใคร ขอให้มองกลับมานะ น้ำหวานยังรออยู่ตรงนี้ ตลอดไปตราบนานเท่านาน

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×