รักต้องลุ้นของคุณเจ้าหญิง

ลำดับตอนที่ #1 : เปิดตัวโรงเรียน

แสงแดดยามเช้ารอดเข้ามาทางหน้าต่าง   ฉันเจ้าหญิงผู้แสนสวยนี้ยังคงนอนหลับอยู่บนเตียง



               '' เช้าแล้วเพคะองหญิงตื่นได้แล้ว''



               '' อื้มๆ ตื่นแล้ว''



               ''คราวหน้าพูดให้ดีกว่านี้หน่อย  อย่ามาใช้คำพูดเหมือนสั่งฉัน''



                ''ฮึเป็นไพร่ภาษาอะไรเนี่ยไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเอาซะเลย''



    ''เอ้า!  มัวนั่งบื้ออยู่ได้ไปเตรียม ชุด กับ สำรับ มาให้ฉันซิ''



               '' เร็วๆนะวันนี้ฉันมีเรียน''



ฉันเจ้าหญิงโซเฟียเป็น ธิดา ของกษัตริย์โจเซฟ  แห่งเมือง โจเซฟิน เนื่องจากแม่ของฉันเสียชีวิตตั้งแต่ฉันเกิด

จึงทำให้ พ่อฉัน กษัตริย์โจเซฟ กลัวฉัน ขาดความรักถึงขนาดพยามยามตามใจฉันทุกอย่างและคัดสันแต่สิ่งที่ดีที่

สุดให้ฉัน



    ''กิ้งก่อง '' เสียงระฆังของโรงเรียนที่ตีดังขึ้น



    ''เอ้า  โซเฟียมาแล้วหรอดูบนโต๊ะเธอซิ   มีดอกไม้กับ จดหมายไปหมดเลย''



                 ''เธอนี้เนื้อหอมเหมือนเดิมเลยนะ''



โรงเรียนที่ฉันเรียนอยู่เป็นโรงเรียนที่สร้างเพื่อเจ้าหญิงโดยเฉพาะ   ซึ่งมีทั้งลูกข้าราชกาลในวัง ลูกบ่าว

ไพร่ที่เรียนดีทั้งหลาย ลูกนักธุรกิจ  รวมทั้ง เจ้าชายจากเมืองต่างๆ  ซึ้งทุกคนมีเป้าหมายเพื่อเข้าใกล้ฉัน



    ''แน่นอนอยู่แล้วเจ้าหญิงอย่างฉันต้องเนื้อหอมเป็นธรรมดานี้''



    ''ย่ะ ไหนลองเปิดจดหมายซักฉบับซิ''



    ''โอ้โห!มีน้ำตาลเกาะเพียบเลย''



    ''โซเฟีย เธอรู้ยังว่าพรุ่งนี้มีทัศนศึกษานะ''



    ''รู้แล้วย่ะ  อย่างฉันเนี้ยครูเขาต้องขอ อนุญาติพ่อฉันเป็นเดือนๆ''



     ''อย่างพวกเทอคงไม่เข้าใจหรอกนะว่าเชื้อพระวงศ์เนี้ยสำคัญขนาดไหน''



    ''จ้าๆๆแม่สาวเนื้อหอม''



เห็นป่ะไม่ว่าฉันจะทำอะไรจะพูดอะไรทุกคนก็รักฉัน  คนน่ารักก็เงี้ย

นั้นเพื่อนซี้ฉัน   เซเนร่า   กับ  ราเตสซ่า   เขาน่ารักนะทั้งสองคนเลยแต่ คงสู้ฉันไม่ได้หรอกนะ เซเนร่า พ่อเขาเป็นนักธุรกิจด้านแฟชั่นของคนชั้นสูง ทั้งด้านการผลิต ส่งออก และขายในประเทศ   เค้าทำหมดแหละ  ส่วน ราเตสซ่า เป็นผู้ดีเก่าแก่ที่รับใช้ตระกูลฉันมานานแล้วแถมทั้งสวยทั้งเก่ง  นั้นคือเหตุผลที่เราสามคนป๊อบสุด ๆ



      ''โซเฟียดูนั้นสิ  ริซอน ชาน หล่อเหมือนเดิมเลย''



นั้น ชาน หนุ่มป๊อบในโรงเรียนของเราเขาทั้งหล่อทั้งเก่งและใจดีกับทุกทุกคนและความจริงฉันก็ชอบเขานะแต่ยังไงเขาก็ต้องชอบฉันอยู่แล้ว



    ''ชาน คิดถึงจังจำฉันได้ไหม''



    ''จำได้สิองค์หญิง''



    ''ดีแล้วที่จำได้งั้นกลางวันช่วยติวหนังสือให้หน่อยสิ''



    ''ได้ขอรับ''



แค่เนี้ยชานก็อยู่กับเราทั้งวันแล้ว  ชั้งเป็นวันที่มีความสุขเหลือเกิน



    ''เฮ้ยชานยินดีด้วยนะเว้ยได้ยินมาว่านายไปเดทกับโซเฟียมาหรอ''



    ''ไม่ใช่ๆองค์หญิงแค่ให้ข้าช่วยติวหนังสือให้เท่านั้นเอง''



    ''ก็ดีออกอนาคตนายอาจได้เป็นพระราชาก็ได้นะโว้ย''



    ''ไม่เอาอ่ะข้าว่ามันยุ่งยากออกแล้วข้าก็ไม่ค่อยชอบเจ้าหญิงด้วย''

    

    ''โธ่ใครๆก็ไม่ชอบทั้งนั้นแหละ''



ตื่นเต้นจังว่าไปนี้เป็นการทัศนศึกษาครั้งแรกของฉันนี้หน่าอยากรู้จังว่าจะมีอะไรบ้าง แหมก็กว่าท่านพ่อจะอนุญาติก็ตั้งนาน ช่างเหอะๆรีบๆนอนดีกว่า



    ''องค์หญิงตื่นได้แล้วสายแล้วเพคะวันนี้มีทัศนศึกษานะเพคะ''



               '' โอ๊ยปลุกกันอยู่ได้คนเค้าลำคาญนะรู้ไห๊ม''

    

                 '' ก็ๆเอ่อ....''



    ''โซเฟีย  โซเฟีย  ตื่นได้แล้ว''



    ''ใครให้มาเรียกชื่อฉันห้วนๆแบบนั้นห๊า''



    ''อ้าวราเตสซ่า มาไมหรอ''



    ''ก็พ่อเธอบอกว่าเทอต้องตื่นสายแน่นอนก็เลยให้ฉันกับนางกำนันมาปลุก ''



    ''อย่าลืมซิว่าวันนี้มีทัศนศึกษา''



    ''เอ้อจริงด้วย ราเตส  รอแป๊ปนะไปอาบน้ำแต่งตัวก่อน''



เช้านี้ดูสดชื้นจริงๆแตกต่างไปจากวันอื่นๆก้อแหงอยู่แล้วความจริงเมื่อคืนฉันแทบไม่ได้นอนเลยนี่



    ''เอ้าโซเฟียทำไมแต่งตัวแร็วจัง''



    ''ก็แน่นอนวันนี้ต้องไปทัศนศึกษานี่''



    '''เร็วๆเข้าซิ  ราเตสเดี๋ยวไปสายนะ''



ว้าวสุดยอดเลยทัศนศึกษาโดยไม่มีคนใช้ไปก่อกวน อ้อลืมไปว่ายังเหลือราเตสซ่าอยู่...............