อย่ๅนึกร้องไห้ถ้าได้อ่ๅน

ลำดับตอนที่ #2 : กินหัวปลาเพราะรัก

.
              มีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง เป็นคนที่ชอบกินหัวปลามากเป็นพิเศษ จนเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่เพื่อนฝูง ทุกครั้งที่บ้านของเขากินปลา คนในบ้านของเขาก็มักที่จะคีบ หัวปลาให้เขาก่อนเป็นอันดับแรก และทุกๆครั้งที่เพื่อนๆนัดเลี้ยง สังสรรค์กันทุกๆคนก็มักจะเลือกเอาหัวปลาให้เขาก่อนเสมอ แต่ไม่มีใครรู้ว่าเพราะเหตุใดในเวลาที่อยู่กับเพื่อนๆเขามักจะปฏิเสธ ความหวังดีนี้อยู่เสมอ

                เมื่อไม่นานมานี้เอง ผมได้ข่าวว่าเขาเสียชีวิตแล้ว ก่อนที่เขาจะ สิ้นใจ มีเพื่อนสนิทหลายคนได้ไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล บางคนถึงขนาดทำหัวปลาปรุงพิเศษไปให้ แต่ในขณะนั้น เขาไม่สามารถที่จะกินอะไรได้อีกแล้ว แต่ก็ยังพยายามที่จะเปิดเผยความลับที่เขาได้ปกปิดมานานนับสิบปีให้เพื่อนๆฟังด้วยความยาก ลำบากว่า.....

               เขาพูดว่า "เราขอขอบใจในน้ำใจของพวกเพื่อนๆที่อุตส่าห์ทำ หัวปลามาให้ และในเมื่อมาถึงขั้นนี้ เราก็คงไม่มีความจำเป็นที่จะ ต้องปิดบังอะไรพวกเพื่อนอีกแล้ว แม้ว่าหัวปลาจะอร่อยและเราก็ได้ กินมันมาครึ่งค่อนชีวิตแล้วก็ตาม แต่เราขอบอกตามตรงเลยว่า เราไม่เคยชอบกินมันเลย หากแต่เป็นฐานะทางบ้านไม่ค่อยดี อีกทั้งคนในครอบครัวต่างก็ชอบกินเนื้อปลากันทั้งนั้น เมื่อเป็นเช่นนี้ หากเราเลือกที่ยังจะกินเนื้อปลาพวกเขาก็จะได้กินกัน น้อยลง แต่ถ้าหากเราจะไม่กินปลาเลยพวกเขาก็คงจะรู้ และไม่สบายใจ ดังนั้น เราก็เลยต้องแกล้งทำเป็นชอบกินหัวปลา ทั้งๆที่ความจริงแล้ว เราเองก็อยากที่จะกินหัวปลากับเขาด้วยเหมือน กัน ! " 

              จนถึงทุกวันนี้ ทุกครั้งที่ได้ยินว่ามีคนชอบกินหัวปลา ตัวเองก็อดที่จะมองเขาด้วยความพินิจพิเคราะห์ไม่ได้ ในใจก็ตั้งคำถามว่า เขา "รักที่จะกินหัวปลา" หรือ "กินหัวปลาเพราะรัก" กันแน่?...

               ปล.สิ่งที่ประจักษ์ต่อสายตาของเราไม่ได้หมายความว่าจะต้อง เป็นจริงเสมอไป

               บางคนรักที่จะทำ จึงไม่เคยสนใจหรือใส่ใจความรู้สึกของคนอื่น แต่บางคนทำเพราะรัก จึงยอมสละทุกสิ่งโดยไม่เคยคิดถึงตัวเอง แม้ว่าจะไม่มีใครรู้ก็ตาม

อ้างอิงจาก : http://bbs.pramool.com/webboard : ScorpionS1982