อย่ๅนึกร้องไห้ถ้าได้อ่ๅน

ลำดับตอนที่ #11 : สิ่งที่ลูกคนหนึ่งจะทำได้

เรื่องนี้ไม่ทราบที่มาที่แน่ชัดนะคะ แต่ได้นำมาจากเว็บประมูลให้เพื่อน ๆ ได้อ่านกันค่ะ

               มีครอบครัวหนึ่งอยู่กันมาอย่างรักใคร่กันเป็นที่สุด ซึ่งเพื่อนบ้านต่างอิจฉากับความรักใคร่กันของครอบครัวนี้ครอบครัวนี้มีด้วยกัน 4 คน มีแม่ และลูก ๆ อีก 3 คน ......วันหนึ่งแม่ก็เกิดเป็นโรคร้ายแรงขึ้นมา นั่นก็คือ เป็นโรคหัวใจร้ายแรง ....จำเป็นต้องผ่าดัดเปลี่ยนหัวใจโดยด่วน.......
               ลูกชายทั้ง 3 รักแม่มาก และรู้ว่าตนเองนั้นต้องทำอะไรซักอย่าง ให้กับแม่บังเกิดเกล้าของเขา คนโตเป็นนักธุรกิจพันล้านมีธุรกิจใหญ่โต ได้รับผิดชอบในเรื่องของค่าใช้จ่ายในทุก ๆ ด้าน โดนยอมสละเวลาในการเซ็นสัญญาเพื่อมาคอยเฝ้าไข้คุณแม่     คนรองเป็นนายแพทย์ชั้นนำของโลก รับผิดชอบในการรักษาคุณแม่ และทำการเรียกประชุมสมาคมแพทย์ทั่วโลกเพื่อหาวิธีรักษาคุณ แม่ของเขา คนเล็กนั้น ยังไม่มีงานทำ..... เนื่องจากตนนั้นมิได้มีความเฉลียวฉลาดเหมือนกับพวกพี่ ๆ เขา และก็สำนึกตัวอยู่ตลอดว่าตนเองนั้นคงไม่มีกำลังพอที่จะช่วยแม่...
               แต่เขารู้ว่า...ตนเองต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อแม่.....

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา การผ่าตัดหัวใจเป็นไปได้ด้วยดี และคุณแม่ก็ฟื้นขึ้นมาหลังจากหลับไปนานถึง 4 วันทีเดียว คุณแม่ได้พบหน้าลูก ทั้งสองคน คือคนโตและคนรอง แต่กลับไม่ได้พบหน้าลูกคนเล็ก คุณแม่จึงถามลูก ๆ ทั้งสองว่า "น้องไปไหน" แต่คนโตกลับบ่ายเบี่ยงไปว่าคุณแม่พึ่งฟื้น ให้ทานอาหารก่อน ..... แล้วเขาก็ออกไปนำอาหารมาให้คุณแม่ คุณแม่ถามคนรอง แต่คนรองก็บอกกับคุณแม่ว่า ผมต้องไปนำยามาให้แม่ทานหลังอาหาร และก็จากไป
                คุณแม่สงสัย เพราะอาการ ของลูกทั้งสองนั้นไม่ธรรมดาเลย เมื่อทุกคนอยู่พร้อมกันคุณแม่จึงถามขึ้นมาอีกครั้ง "น้องอยู่ไหน" ทั้งสองอ้ำอึ้ง และไม่มีใครที่อยากจะตอบคำถามแม่ของเขาเลย คุณแม่ย้ำ "บอกมานะ น้องอยู่ที่ไหนกัน" คนโตตอบคุณแม่ด้วยน้ำตาคลอเบ้า "น้องอยู่ในหัวใจคุณแม่ครับ" คุณแม่จังุงงงกับคำตอบของลูกชายคนโตมาก จึงหันหน้าไปถามคนรองซึ่งกำลังร้องไห้อยู่เหมือนกัน "หมายความว่าไงลูก"

                คนรองตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ดวงตาเอ่อล้นด้วยหยดน้ำที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดหย่อน "พวกเราสามคน พอรู้เรื่องว่าแม่ไม่สบาย ก็กระวนกระวายใจเป็น อย่างยิ่ง ผมและพี่ ได้ทำในสิ่งที่ตนเองทำได้และควรกระทำแล้ว และน้องก็ได้ทำสิ่งที่พวกผมไม่มีความกล้าพอที่จะทำได้ให้กับ แม่……".."แม่ไม่เข้าใจ ลูก" "วันนั้นเป็นเวรของน้องที่จะมาเฝ้าไข้แม่ โดยที่พวกผมจะมาเปลี่ยนเวรกันในตอนเช้า 6 โมง

เมื่อผมเข้ามาถึง ......กลับไม่เห็นน้องอยู่ในห้องของแม่ แต่มีโน๊ตเขียนไว้ตรงเตียงแม่ว่า .......... 'พี่รอง ผมอยู่ในห้องน้ำ และไม่ต้องตกใจสิ่งใดทั้งสิ้น' ผมก็เดินไปที่ห้องน้ำ ปรากฏว่า  น้องได้ทำการฆ่าตัวตายโดนใช้มีดที่นำมาปลอกผลไม้กรีดที่ข้อมือ ตัวเองในอ่างน้ำ โดนให้เลือดไหล ช้า ๆ. เพื่อที่หัวใจจะยัง สามารถทำงานและยังจะสามารถนำมาช่วยแม่ได้ น้องเขียนจดหมายไว้ในห้องน้ำว่า 'นำหัวใจผมไปช่วยแม่ ผมรักแม่ แต่ผมทำได้แค่นี้' น้องเสียแล้วเพราะเลือดไหลมากเกินไป และผมก็ได้นำหัวใจของน้องมา ช่วยแม่ครับ" "ไม่จริงใช่ไหมลูก น้องออกไปหางานทำเท่านั้นใช่ไหม อย่ามาหลอกแม่เลย"
                ลูกคนโตปลอบโยนคุณแม่ที่ทำท่าปฏิเสธทั้งน้ำตาว่า "แม่ครับ พวกผมสองคน ให้แม่ยังไม่ได้ครึ่งของน้องเลยครับ เราสามคนรักแม่มาก และผมก็เข้าใจน้องดีครับ แม่ทำใจนะครับ" "พวกเรา จะยังคงอยู่ด้วยกัน 4 คนเหมือนเดิม ไม่มีวันใดที่พวกเราจะแยกจากกันหรอกครับ…" แม่สะอื้น แต่เริ่มทำใจได้แล้ว "แม่รักลูก รักลูกทุกคน และลูกทุกคน
จะ อยู่กับแม่เสมอ และตลอดไป"
                ทั้ง 3 คน ร้องไห้ และพร่ำเรียกหาน้องคนเล็ก แม้เขาจะไม่มีโอกาสได้ยินเสียงของแม่และพี่ชายทั้งสองคนอีกครั้ง ก็ตาม