คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 ฝึกกับมานาอิ
“ย่า~ ย้าก! อ๊า!!” เสียงคาเทียที่กำลังสู้กับปอมปอมอยู่ดังขึ้น
“โอ๋~ ม่ายโดนเลยจ้า~” เสียงปอมปอมกวน
“นี่เธอ! ส่งกระดาษนั่นมาให้ฉันนะ!” ชิเมจิตะโกนบอกซุสุริ
“ถ้าอยากได้ก็มาสู้กันสิ ถ้าเธอชนะฉันจะให้ แต่ถ้าแพ้ฉันเอาเจ้านี่ไปให้พวกมาสเตอร์ดู” ซุสุริบอกชิเมจิ
“ว้าย~ ทำแบบนั้นไม่ได้นะ!” ชิเมจิร้องห้าม
“อ้าว? พลาดหรือนี่?” อุกิวะพูดขึ้นหลังจากที่อาคาริหลบการโจมตีของเธอได้
“รับไป” อาคาริพูดแล้วขว้างโยโย่ใส่อุกิวะ แต่หลบได้
“เอาล่ะนะคะ ซาซาระ” ยูงาเกะพูด
“เข้ามาเลย ยูงาเกะ!” ซาซาระบอก
“ไปเลย ลูกดอกแห่งความมุ่งมั่น!” ยูงาเกะยิงลูกธนูใส่ซาซาระ
“ไม่ยอมให้โดนหรอกน่า!” ซาซาระพูดแล้วใช้ดาบปัดลูกธนูที่ยูงาเกะยิงมาออกไป
“เอาไป! Fire Burning Ball!!” ทูเนียตบลูกเทนนิสใส่มาเดอลีนอย่างแรงจนลูกบอลลุกเป็นไฟ
“ฮึย!” มาเดอลีนรีบหลบบอลไฟของทูเนียอย่างรวดเร็ว
“คราวนี้ตาฉัน รับไป!” มาเดอลีนบอกแล้วหันง้าวพุ่งเข้าใส่ทูเนีย แต่หลบได้
ทุกคนสู้กันอย่างดุเดือดมากจนกระทั่ง...
“ย่า~!!” คาเทียโยนระเบิดใส่ปอมปอม
“โอ๊ย!!” ปอมปอมร้อง
“ย้าก!!” ชิเมจิเหวี่ยงซุสุริลงบ่อปลาเนื่องโมโหที่เขียนว่าเธอ
“ว้าย!!” ซุสุริร้อง
“ย่ะ!” อาคาริขว้างโยโย่ใส่อุกิวะ แต่หลบได้
“ย่า!!” แล้วเธอก็โยนโยโย่อีกอันใส่อุกิวะ
“อ้า~~” อุกิวะร้อง
“โอ้~ เก่งขึ้นกว่าคราวก่อนอีกนะ ซาซาระ” ยูงาเกะชม
“ขอบใจนะ ยู...อะไรหว่า?” ซาซาระ
“ฮึ่ม! ยูงาเกะไง! ยูงาเกะ เมื่อไรจะจำได้ซะที!” ยูงาเกะที่เดือดแล้วตะโกนบอกซาซาระ
“โทษที โทษทีนะ เอ่อ...ยูงาเกะสินะ?” ซาซาระ
“ใช่ ฉันชื่อยูงาเกะ ไม่ใช่ยูอะไรนะ” ยูงาเกะกล่าวแล้วยิงลูกศรใส่ใส่ซาซาระ
“โอ๊ะโอ๋~ คิดว่าจะโดนเหรอ~” ซาซาระพูดอย่างกวนๆ พลางหลบ แล้วใช้ดาบฟันแขนเสื้อของยูงาเกะจนขาด
“อ...อา แพ้ซะแล้วล่ะค่ะ” ยูงาเกะยอมรับความพ่ายแพ้แต่โดยดี
“โธ่~ เอาแต่หลบอยู่ได้ โดนสักทีสิ!” ทูเนียโวยวายอย่างเหลืออดที่มาเดอลีนหลบลูกตบของเธอได้ทุกครั้ง
“เอาล่ะ เลิกเล่นแล้วปิดฉากกันเพียงเท่านี้ล่ะค่ะ” มาเดอลีนบอกแล้วใช้สันง้าวฟาดไม้แร็กเก็ตเทนนิสที่ทูเนียถืออยู่จนกระเด็นหลุดมือไป
“ว...หวาย~” ทูเนียร้องอย่างตกใจ
“ว้าว! สุดยอด ดอลของอุสุเมะจังเก่งจังเลยน้า~” มานาอิชมพลางช่วยดึงซุสุริขึ้นมาจากบ่อปลา
“อา...จ้ะ แต่ดอลของมานาอิก็เก่งเหมือนกันนะ” อุสุเมะชมบ้าง
“ไม่หรอก ถ้าเทียบกับอุสุเมะจังแล้วฉันยังอ่อนอยู่นะ” มานาอิบอก
“ไม่จริงหรอก ก็มานาอิให้ความสำคัญกับดอลมากไม่ใช่หรอ? เพราะฉะนั้นความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งของเธอกับดอลต้องกลายเป็นพลังให้ดอลได้แน่ๆ” อุสุเมะบอก
“อุสุเมะจัง...ขอบคุณนะ ฉันจะพยายาม!” มานาอิบอก
“อื้อ! ต้องแบบนี้สิถึงจะสมกับเป็นมานาอิ” อุสุเมะบอก
“ว่าไปแล้ว มาสเตอร์ข้าวเที่ยงล่ะ?” ซาซาระถามอุสุเมะ
“นี่มานาอิ ขอโทษนะแต่มื้อเที่ยงคืออะไรหรอ?” อุสุเมะถามมานาอิ
“แกงกะหรี่จ้า” มานาอิตอบอย่างร่าเริง
แล้วทุกคนก็ไปกินแกงกะหรี่ที่มานาอิทำ เสร็จแล้วก็กลับบ้าน
ความคิดเห็น