Who Am I

ลำดับตอนที่ #1 : วิถีของปราสาทแห่งความตาย

ผมคิว ลูกชายคนเดียวของ คูล เจ้าของปราสาทแห่งความตาย ที่จริงที่นี่ไม่ได้ชื่อ ปราสาทแห่งความตายหรอกครับ

แต่ว่า ทุกคนที่อยู่ระแวกนี้เรียกบ้านผมโดยใช้ชื่อนี้เองต่างหาก สงสัยสินะว่าเนเพราะอะไร ผมบอกให้ก็ได้

ที่ทุกคนเรียกปราสาทเเห่งความตายก็เพราะว่า บ้านผมสร้างได้เหมือนปราสาทไง คุณคงเคยเห็นบ้านผีสิงที่อยู่ในทีวีใช่มั้ย

บ้านผมก็เป็นแบบนั้นเเหละ แค่เปลี่ยนจากผีเป็นคนเท่านั้น และที่ทุกคนเรียกบ้านผมว่าปราสาทก็คงไม่ผิด

แต่ที่เรียกต่อว่า...แห่งความตาย นี่สิ คุณคงไม่คิดว่าบ้านผมว่าโรงฆ่าสัตว์หรอกนะ?

           บ้านผมถูกสร้างขึ้นได้ไม่นาน ก็ได้ตั้งกฎขึ้นมามากมายหลายข้อเพราะพวกเราน่ะ มีกันน้อยซะที่ไหน

ที่ปราสาทแห่งนี้มีคนอาศัยอยู่ประมาณ 500-1000ได้ ถ้าจะตั้งกฎขึ้นมาใช้ก็คงไม่ผิด ทุกคนที่นี่มีความสามารถแตกต่างกันออกไป เมื่อข่าวที่พวกเราต้องการคนมีความสามารถเเพร่ออกไป คนที่อยากพิสูจตนเองก็ได้แห่แหนกันที่บ้านของเรา พวกเขาคงคิดว่า บ้านเราคงจะจัดปะลองธรรมดามั้ง ถึงได้สมัครกันจัง ขอบอกไว้ก่อนเลยว่าคิดผิด

             กฎของเราคือการฆ่ากันให้ตายไปข้างยังไงหล่ะ คุณคงคิดไปว่า "เฮ้ย! เว่อไปป่าว บ้านเมืองมีขื่อมีแปรนะ"

คำถามพวกนี้เราเจอบ่อยครับ เราตัดปัญหาโดยการให้พวกเขาเซ็นชื่อตามใบยินยอมที่เราเตรียมไว้ให้แค่นี้ก็เรียบร้อย

ในใบนั้นเขียนข้อความเกียวกับการเสียชีวิตของพวกเขาว่า ถ้เขาตาย จะไม่เอาเรื่องกับใคร และเรื่องใดๆทั้งสิ้น แค่นี้ก็หมดปัญหา จิงไหม มีอยู่คดีหนึ่ง มีคนฟ้องพวกเราเกี่ยวกับเรื่องที่พวกเราจัดปะลอง สายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น แต่เมื่อเรายื่นเพียงใบสัญญาของคนตายให้ศาลเพียงเท่านั้น พวกเราก็ชนะคดีทันที และตั้งแตตอนนั้นมาคนที่รู้ข่าวเรื่องพวกนี้ก็ขนานนามบ้านผมว่า ปราสาทแห่งความตาย

             ผมละสงสารพวกที่ชนะการปะลองจริงๆ เพราะกฏของเราอีกข้อคือ คนที่ชนะต้องมาเจอกันในห้องปิดตาย ให้ฆ่ากันจนเหลอืเพียงคนเดียวเเละคนๆ นั้นจะได้เป็นคนของปราสาทผม