fic ฮันเตอร์xฮันเตอร์

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

คนมาแทนอุโบงั้นเหรอ? ชิซึคุพูดแล้วทำหน้างงๆ

ใช่ ! ไม่รู้ว่าหัวหน้าเป็นอะไรของเค้ากันแน่นะ? จู่ๆก็เกิดพิศวาสอยากได้มาเข้ากลุ่มเราว่างั้นล่ะ ชาร์แน็คพูดแล้วยกมือประกอบไปด้วย

ตอนนี้เลยเหรอชาร์ล แฟรงคลินพูด

ก็งั้นมั้ง? หัวหน้ารีบโทรมาขนาดนี้คงอยากได้ด่วนจี๋เลยล่ะ

เรื่องนั้นน่ะแล้วแต่ใครจะไปก็แล้วกัน..ชั้นไปคนเดียวดีกว่า โนบุนากะพูดพลางลุกขึ้นจากที่นั่ง

จะไประบายอารมณ์ด้วยงั้นสิโนบุนากะ มาจิกอดอกแล้วถาม

หึ.ดาบชั้นมันเริ่มไม่คมแล้วล่ะ   ไปหาคนมาลับให้คมดีกว่า โนบุนากะพูดแล้วเดินออกไป

เฮ่อ  ชั้นไปมั่งดีกว่า  อยู่ที่นี่เฉยๆน่าเบื่อ   ปาคูโนด้าจะไปกับชั้นมั้ย มาจิพูดแล้วหันไปทางปาคูโนด้าที่กำลังนั่งอ่านนิตยสารฉบับเก่าๆอยู่

..ก็ดีนะ   เล่มนี้เก่าละ? ชั้นไปหาซื้อเล่มใหม่มาดีกว่า ว่าแล้วปาคูโนด้าก็โยนนิตยสารเล่มที่ถืออยู่ทิ้งไว้ที่พื้น  แล้วเดินออกไปพร้อม ๆ มาจิ

ปล้นก็ได้นี่นา? จะซื้อทำไม ชาร์แน็คพูดขึ้นอย่างงงๆ

ฮิโซกะ..ไม่ตามไปหน่อยเหรอ? ฟิงคซ์พูดถามฮิโซกะที่นั่งต่อปราสาทไพ่อยู่   ฮิโซะกะชะงักกับคำพูดของฟิงคซ์สักครู่  ปราสาทไพ่ที่นั่งต่ออยู่ก็พังทลายลงมาเป็นกองไพ่กระจัดกระจายเต็มพื้นไปหมด

ชั้นไปก็ได้.แต่ฝากเก็บด้วยล่ะ ฮิโซกะยืนขึ้นพูดแล้วเดินตามมาจิกับปาคูโนด้าไป

โฮ่! ซกมกจริง ๆ เจ้าฮิโซกะ แฟรงคลินพูด

ไปมั่งดีกว่า เฟย์ตันพูดเรียบๆแล้วเดินออกไปบ้าง  แล้วฟิงคซ์ก็เดินตามหลังเฟย์ตันมา

อ้าว? แฟรงคลินไปเหอะน่า ชิซึคุพูดอ้อนแฟรงคลิน  แฟรงคลินส่ายหัวนิดหน่อยแล้วลุกขึ้นมาอุ้มชิซึคุไปนั่งอยู่บนไหล่ของตัวเอง

โอเค.จะไปไหนก่อนล่ะ? แฟรงคลินถามชิซึคุ

ไปแถว ๆ ตัวเมืองดีกว่า   เผื่อจะเจอเพชรสวย ๆ จะได้ปล้นมาซะเลย  ไปเถอะ ว่าแล้ว

แฟรงคลินก็เดินลิ่วไป  เหลือเพียงกอลโทปี้  ชาร์แน็คและโบโนเรนอฟ  ทั้งสามคนมองหน้ากันอย่างงง ๆ ก่อนคิดในใจว่า

อยู่เฝ้ารังดีกว่า

ด้านมาจิ  ปาคูโนด้าและฮิโซกะ ( มาทำไมอ่ะ )

นี่ๆ มาจิ.. ปาคูโนด้าเรียกมาจิแต่ใบหน้าหันไปมองร้านหนังสือร้านหนึ่ง

อะไร? เจอหนังสือถูกใจแล้วเรอะ? มาจิหันหน้ามาถามปาคูโนด้า

อือ..เธอว่าจะปล้นหรือจะซื้อดีล่ะ ปาคูโนด้าถาม

อืม..ซื้อดีกว่ามั้ง? หัวหน้ายังไม่มีคำสั่งให้อาละวาดนี่นา

เออก็ได้. ว่าแล้วปาคูโนด้าก็มองซ้ายมองขวาซักพักจนไปสะดุดตากับผู้ชายคนนึงเข้า    เธอเลยแกล้งทำเป็นเดินชนแล้วแอบฉวยโอกาสหยิบกระเป๋าตังค์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงมาอย่างรวดเร็วราวสายฟ้าฟาด!!!( อ้ากกกกก  เจ๊ปาคูสุดยอดจริงๆ )  แล้วก็แกล้งทำเป็นขอโทษแล้วก็วิ่งเข้าร้านหนังสือไปซื้อมาอย่างหน้าตาเฉยซะงั้น ( แถมได้ตังค์มาเกินตั้งหลายแสนเจนี่เพราะเจ๊ปาคูแกเล็งไว้แล้วว่าจะขโมยเงินคนรวย อิอิ)

ด้านเฟย์ตันและฟิงคซ์

เฮ่ย! อึดอัดชะมัดเลยว่ะเฟย์  ชั้นว่าเรารีบๆไปให้พ้นไอ้ตลาดบ้าๆนี่ดีกว่านา ฟิงคซ์พูดขึ้นอย่างฉุนเฉียวเนื่องจากตอนนี้ทั้งคู่มาเดินอยู่ในตลาดประมูล  ซึ่งวันนี้มีการลดราคาสินค้าที่จะประมูลกันมาก  ผู้คนเลยพากันแห่มาประมูลกันยกใหญ่จนทำให้ตลาดนี้เนืองแน่นไปด้วยผู้คนนับไม่ถ้วน

ว่าจะพูดอยู่พอดี   ไปเถอะ  เฟย์ตันตอบ   แล้วทั้งสองคนก็เดินเบียดเสียดฝูงผู้คนออกมาจากตลาดได้สำเร็จ   ซึ่งที่ที่ทั้งสองคนเดินอยู่ตอนนี้เป็นตึกร้าง ๆ ที่ท่าทางว่าเจ้าของคงจะทิ้งมันไปแล้วแน่ๆ

อ่ะโหตึกใหญ่ดีแฮะ  น่าจะเป็นรังของพวกเรานะว่ามั้ยเฟย์

ไร้สาระน่าฟิงคซ์!!!  หน้าที่ตอนนี้คือการตามหาสมาชิกแทนอุโบ  ไม่ใช่ตามหารังใหม่ของพวกเรา

ก็ได้ ๆ เย็นชาจริงเฟย์!!  ว่าแล้วทั้งสองคนก็เดินไปรอบๆตึกเรื่อยๆ

นี่นายจะมาตามหาคนในที่แบบนี้เนี่ยนะ ฟิงคซ์ถามเฟย์ตันที่เดินเงียบกริบอยู่

ทีพวกเรายังมาจากนครดาวตกกันตั้งเยอะ   ที่แปลกๆแบบนี้อาจจะมีคนก็ได้นะ

เหอะความคิดก็เย็นชา ฟิงคซ์พูดอย่างระอาแล้วเอามือขยี้หัวเล็กน้อย   แต่ซักพัก  ฟิงคซ์กับเฟย์ตันก็ชะงักด้วยได้ยินเสียงๆหนึ่ง(รู้สึกว่าจะไม่เคยได้ยินมาก่อนด้วย)ดังก้องมาจากในตึกตึกหนึ่งแถวๆนี้   ทั้งสองคนรีบวิ่งไปตามเสียงนั้นทันทีอย่างไม่ต้องรอใครสั่ง   ทั้งสองคนวิ่งไปตามเสียงซึ่งดังมาจากชั้นบนสุดของตึกนี้อย่างรวดเร็วเหมือนทะยานเข้าหาสิ่งล้ำค้าก็ไม่เชิง    และแล้ว

ฮึ่  ใครน่ะ!!! ฟิงคซ์ตะโกน  พลันเสียงนั้นก็สงบลง

ผู้ใช้เน็น.ออกมาซะ เฟย์ตันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ฟังแล้วสุภาพ  แต่ก็ยังเย็นชามากอยู่ดี

แล้วมันก็ได้ผลดีทีเดียว   ร่างหนึ่งเดินออกมาจากเงามืดของตึก  แต่ทว่ามีแสงสว่างไม่เพียงพอทำให้ทั้งสองคนมองหน้าร่างนั้นไม่ค่อยชัด   ร่างนั้นเดินออกมาอย่างนิ่มนวล  ทั้งสองคนมองร่างนั้นด้วยความตะลึง  ซึ่งสังเกตได้จากเส้นผมสีแดงราวกับเปลวเพลิงส่องไสวที่ยาวลงมาถึงกลางหลัง   แววตาสีน้ำตาลเข้มและใบหน้าสีขาวราวหิมะ   ทำให้ทั้งสองแน่ใจว่าเป็นผู้ใช้เน็นผู้หญิงอย่างแน่นอน   

เธอเป็นใคร   มาที่นี่ทำไม ฟิงคซ์ประเดิมถามก่อน

ทีโดนเมื่อกี๊ไม่เป็นอะไรเลยเหรอ? ร่างบางถามเบาๆ

เมื่อกี๊?..........ฮะ..รึว่า เฟย์ตันชะงักแล้วรีบมองรอบๆตัว

ใช้เงียวได้สินะ..แต่ช้าไปหน่อยแล้วล่ะ ร่างบางตอบแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน   พลัน ก็มีกลีบกุหลาบแดงราวเลือดลอยขึ้นมารอบๆตัวของฟิงคซ์และเฟย์ตัน  ทั้งสองยืนนิ่งทื่อเพราะไม่รู้ว่าเจ้าหล่อนจะมาไม้ไหน

คิดอะไร? เฟย์ตันถามเย็นชามาก

เปล่านี่ก็แค่  เจ้าหล่อนพูดแล้วเอานิ้วแตะริมฝีปากสีชมพูระเรื่อแล้วเดินย่างก้าวเข้ามาหาทั้งสองคนอย่างเรียบร้อย   เฟย์ตันและฟิงคซ์ทำท่าจะต่อสู้แต่.

ชั้นไม่ชอบคนที่รังแกผู้หญิงเท่าไรนะ..อืม เธอพูดเสร็จแล้วทำท่าคิดนิ่งๆแต่สายตายังมองที่เฟย์ตันและฟิงคซ์อยู่

พันธนาการซะ เธอพูดเบาๆให้ทั้งสองพอได้ยิน   ทั้งสองเลยจะรีบกระโดดหลบ  แต่ไม่เป็นผล    เมื่อจู่ ๆ กลีบกุหลาบนับร้อยกลีบมาติดอยู่ที่ตามเสื้อของทั้งสองแล้วก็มีกิ่งก้านงอกออกมารัดทั้งสองไว้  ทั้งสองกัดฟันอย่างเจ็บปวดเพราะก้านกุกลาบมันมีคมหนามที่แหลมราวเหล็กไหลที่ตามร่างกายอีกด้วย

เธอคิดจะทำอะไรน่ะ ฟิงคซ์ตะหวาดใส่เจ้าหล่อน  แต่เธอหัวเราะเล็กน้อย

เปล่านี่.แค่อยากลองความสามารถ.เท่านั้นเอง

ความสามารถ? ฟิงคซ์อึ้ง

เธอใช้เน็น!! เธอสายอะไรน่ะบอกมาเดี๋ยวนี้นะ ฟิงคซ์ถามตะคอกใส่หน้าของหล่อน

สายแปรสภาพ..สายควบคุม..สายแผ่พุ่ง.สายเปลี่ยนแปลง..สายเสริมพลัง? เธอพูดกวนๆ จนฟิงคซ์รำคาญ   แต่เฟย์ตันยังใจจดใจจ่ออยู่กับคำตอบที่กำลังจะเล็ดลอดออกมาจากปากหล่อนอีกหนึ่งคำ   เขารู้ดีว่าหล่อนจะพูดอะไรออกมา   ก็มันเหลืออันเดียวแล้ว..แต่ฟิงคซ์ยังไม่ทันสังเกต (ทึ่มเหมือนเดิม)

อะไรกันแน่!!!!!

หรือสายพิเศษ.ดีล่ะ  เธอเน้นย้ำคำๆนี้อย่างหนักแน่น  ทำให้ทั้งสองงงกับความสามารถเน็นของเธอเอามากๆ   ตกลง!! สายอะไรกันแน่?

บอกมาดีๆเซ่!! ฟิงคซ์ตะคอก  แต่ก้านกุกลาบกลับพันแน่นขึ้น แน่นขึ้น  จนฟิงคซ์ตาเหลือกเพราะหายใจไม่ออก

ว้า  พูดมากเดี๋ยวก็ทรมานตายกันพอดี หล่อนพูดแล้วทำหน้าเฉยๆ  แต่เธอเห็นว่าฟิงคซ์คงทนไม่ไหวจริงๆแน่    เธอจึงเหยียดแขนออกมาตรงหน้าฟิงคซ์แล้วกรีดนิ้วที่เรียวยาวของเธอพร้อมหรี่ตาลงนิดหน่อยแล้วเธอก็กระซิบเบาๆว่า..

ปลดพันธนาการซะ. เธอพูดเรียบๆแต่เย็นชา  แล้วกิ่งก้านกุหลาบก็คลายออก  หนามอันแหลมคมก็ค่อยๆคลายออกมาจากตามแขนขาของฟิงคซ์  แต่ด้วยความแหลมและคมนั่นแหละ

ฟิงคซ์ถึงกับร้องออกมานิด ๆ ทีเดียว   แล้วร่างของฟิงคซ์ก็เป็นอิสระแต่เขาก็เจ็บจากการโดนหนามที่ทิ่มตามตัวอยู่  ทำให้ร่างกายของเขาฟุบนั่งลงไปกับพื้นโดยอัตโนมัต  เฟย์ตันมองฟิงคซ์อย่างอึ้ง ๆ เพราะไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงคนนี้จะทำให้ฟิงคซ์ถึงกับหอบได้    

นายอยากปลดพันธนาการด้วยมั้ยล่ะ? หล่อนถาม   แต่เฟย์ตันไม่กล้าตอบเพราะรู้อยู่แก่ใจว่าขืนตอบล่ะก็  ก้านกุหลาบจะรัดแน่นขึ้นไปอีกและจะเจ็บเข้าไปอีก

ไม่ต้องกลัวว่ามันจะรัดแน่นขึ้นหรอก   ชั้นกำกับมันไว้แล้วว่าจะเว้นให้นายคนเดียว หล่อนพูด

แน่นอน  ชั้นต้องการอิสระพอสมควร  ปลดมันซะ เฟย์ตันพูดแล้วจ้องตาของผู้หญิงท่สูงเท่าๆกันที่ยืนอยู่ตรงหน้า

ปลดพันธนาการ เธอพูดเบาๆแล้วตวัดมือลงเหมือนเป็นสัญญาณ  แล้วกิ่งก้านเหล่านั้นมันก็คลายออก 

ความสามารถที่น่าทึ่งนี่

หือ? หล่อนพูดอย่างงงๆกับคำพูดของเฟย์ตัน

ขอถามดีๆ     เธอใช้เน็นสายอะไร? เฟย์ตันถามแล้วจ้องตาหล่อน  ซึ่งเขาคิดในใจไปว่า

ดวงตาแบบนี้เหมือนเคยเห็นที่ไหนนะ

ทางด้านหล่อนเองก็จ้องตาของเฟย์ตันตอบเช่นกัน แล้วก็คิดในใจว่า

แววตาเย็นชาแบบนี้..เคยเห็นที่ไหนนะ

ทั้งสองคนจ้องตากันอย่างเหมือนเคยเห็นเคยเจอกันมาก่อน  จนกระทั่งฟิงคซ์พูดขัดขึ้น

นี่ตอบซะทีสิ! ชั้นไม่ฆ่าเธอหรอกน่า

อ่ะ เอ่อ  ชั้น..คือชั้น.

อะไรเหล่าตอบๆมาเหอะน่า ฟิงคซ์ทักท้วง

ชั้นคือชั้นชั้นไม่รู้จริงๆว่าตัวเองอยู่สายอะไรกันแน่น่ะ เธอตอบตะกุกตะกักแล้วหลบหน้าทั้งสองคน

หา? ฟิงคซ์อุทานอย่างงงๆ

เธอโกหกรึเปล่า เฟย์ตันถาม

ชั้นน่ะโกหกใครไม่เก่งหรอกนะ..  หล่อนตอบแล้วสะบัดหน้ามามองเฟย์ตันอย่างฉุนๆ

แน่ใจนะ? ฟิงคซ์ถามย้ำ

อือ.

. ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาจากปากของทั้งสองฝ่าย  จนกระทั่งเฟย์ตันก็พูดขัดความเงียบออกมาว่า

คนนี้แหละฟิงคซ์ชั้นว่าหัวหน้าคงจะชอบหรือไม่ก็ถูกอกถูกใจเธอละนะ