เพราะเพื่อน

เนื้อเรื่อง

..เราเคยคิดว่าอยากจะมีเพื่อนผู้ชายสักคนเพื่อนที่เป็นเพื่อนเราจริง ที่สามารถคุยกันได้ทุกเรื่องทุกอย่าง..เพื่อนผู้ชายที่ไม่ใช่แฟน..ทั้งชีวิตเรามีแต่เพื่อนผู้หญิง เพื่อนผู้ชายก็มีบ้าง แต่ไม่ถึงกับสนิทกันจนสามารถคุยกันได้ทุกเรื่อง เมื่อตอนมัธยมเรามีเพื่อนผู้หญฺงในกลุ่มที่สนิทกันจริงห้าหกคน เชื่อมั๊ยว่าไม่มีใครที่ไว้ใจได้สักคน..นั่นสังเกตได้จาก เวลาอยู่ในกลุ่ม เมื่ออีกคนลุกออกคนๆนั้นก็จะเป็นเป้าให้ทุกคนได้เม้าท์ ได้คุย มันเป็นแบบนั้นจริงๆ แต่เราก็อยู่กันมาได้ บางครั้งก็ดูเหมือนรักกัน เป็นห่วงกัน บางครั้งก็ดูเหมือนไม่แคร์กัน ไม่ห่วงกัน จริงๆแล้วเราน่าจะมีเพื่อนแท้ มาตั้งแต่ตอนที่อยู่มัธยมแล้วใช่มั๊ยละ  จริงๆแล้วมันอาจดูเหมือนการเสแสร้งเข้าหากันแต่มันไม่ใช่มันคือตัวตนที่แท้จริงของทุกคน อย่างน้อยทุกคนก็ไม่ได้โกหกว่าตัวเองเป็นแบบนี้ แต่จริงๆแล้วไม่ใช่..มันคือความจริงใจที่ทุกคนแสดงออกมา มันก็แค่นิสัยส่วนตัวของเราที่แสดงออก ซึ้งเราเองก็เป็นไปกับเค้าด้วย..แต่เรารักเพื่อนกลุ่มนี้มากๆ เพราะเป็นกลุ่มเพื่อนที่เรียนมาด้วยกันตั้งแต่เข้าเรียนที่โรงเรียนแห่งนั้นครั้งแรก และไม่เคยแยกจากกันเลย..แต่ก็มีห่างหายไปที่ละคนสองคน..จนทุกวันนี้ ที่ยังเหลือติดต่อกันอยู่ ก็แค่ สองคน เท่านั้น..เราเคยมีประสบการณ์กับเพื่อนมาเยอะทั้งดีและไม่ดี เราถึงได้รู้สึกแคร์กับคำว่า..เพื่อน..เอามากๆ เราเคยมีเพื่อนผู้หญิงของเราคนหนึ่ง ซึ่งพ่อแม่ของเรารู้จักกันบังเอิญว่าชื่อเราเหมือนกัน เค้าเอาชื่อของเราโดยเฉพาะเจาะจงว่าเป็นเราไปใช้ในการถามหาคลินิกทำแท้ง ทั้งที่เราเองก็ไม่รู้เรื่องอะไรด้วย แล้วก็ยังไปถามกับคนที่เค้ารู้จักเรา ทุกคนลองคิดดูว่าคนเหล่านั้นเค้าจะคิดว่าเราเป็นคนยังไง ทั้งที่ตอนนั้นเราอยู่แค่ม.5 ถ้าเป็นสมัยนี้มันคงไม่แปลก..แต่ช่วงวัยนั้นของเรามันดูแรงเกินไปสำหรับทุกคน เรารู้เรื่องจากเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มที่มาถามเรา เราตกใจมาก เราไม่พูดอะไร แค่คิดในใจว่า ..มันทำกับเราได้ยังไง.. เพื่อนที่รู้จักเราฝากเพื่อนมาถามเราใหญ่เลยคงไม่กล้าถามเอง คงเพราะกลัวเราอาย..เราไม่อยากคุยกับเค้า เราทำได้เพียงแค่ส่งข้อความไปต่อว่า..สุดท้ายเค้าก็โทรกลับมาขอโทษเรา แต่เราไม่พูดอะไร บอกให้เราด่าเค้า แต่อย่าเงียบกับเค้า ..แล้วเค้าก็ยอมรับว่าพูดจริงด้วยเหตุผลที่ว่า..เค้าไม่รู้จะใช้ชื่อใคร..เหตุผลฟังขึ้นมากเลยใช่มั๊ยละ เราได้แต่ถามตัวเองว่าทำไมต้องเป็นเรา..ถ้าพ่อกับแม่ได้รับรู้เรื่องนี้เข้า ท่านจะรู้สึกยังไง ท่านยังจะไว้ใจเราอยู่มั๊ย...เป็นไงละ เพื่อนที่คิดว่าดี เพื่อนที่เราเคยให้โอกาศแก้ตั้งครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ยังทำกับเราได้..ทั้งชีวิตของเรา กว่าจะเจอเพื่อนที่ดีสักคนหนึ่ง เราต้องใช้เวลามากมายแค่ไหน แล้วต้องรออีกนานสักเท่าไหร่ กว่าจะเจอเพื่อนคนนั้น..ทุกวันนี้เรายังคงเดินต่อไป พร้อมทั้งอ้าแขนรอรับเพื่อนที่แสนดีของเราทุกคน..เราอาจจะไม่มีเวลาให้เพื่อนได้ตลอดเวลา แต่เราสัญญาว่าจะไม่หายไปไหน ทุกครั้งที่เพื่อนต้องการ..ถ้าเรายังอยู่บนโลกใบนี้ เราจะมา..สัญญา..แด่เพื่อนที่แสนดีของเราทุกคน..