คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : EPISODE 02 :: ปากกระแทกปาก
EPISODE 02 :: ปาระแทปา
CHANBAEK'S
PART
@พัเที่ย
รื
"ยอูววว"
เสียทุ้มเล็อแบฮยอนะโนเรียยอูเสียั เารีบเปิประูห้อแล้วถลาัวมาหานัวเล็อีนพร้อมเอสารในมือ
"มีไรวะ"
ยอูเลิิ้วสสัยพร้อมับมอระาษในมือแบฮยอน
"ูว่าะเปลี่ยนมรมอะ เห็นรูเาให้สิทธิ์เปลี่ยนอีแ่รั้เียว
มึเลือไ้ยัว่าะเ้ามรมไหน" แบฮยอนนั่ล้าๆ
ยอูทำท่านึิ่อนะหันลับมาอบ
"ยัไม่แน่ใเลยว่ะ"
แป๊ะ!!
"ั้นีเลย ไปสมัรมรมนรีับู
ูอยาเปลี่ยนมรมอะ" แบฮยอนวาใบสมัรมรมนรีที่เาว่าไว้บนโ๊ะยอู
มือเล็หยิบึ้นมาอ่านรายละเอีย่อนะหันลับมามอเพื่อนเา
"ไม่เอาอะ ูไม่อบ"
"โถ่เพื่อน ูไม่มีเพื่อนไปอะ
ไปสมัรเป็นเพื่อนูหน่อยนะๆ" แบฮยอนเย่าแนอยอูไปมานนัวเล็โลเลไปามแรระทำอีน
"ูอยาอยู่มรมนรั้นไม้มาว่า"
ยอูบอแล้วหยิบใบสมัรอมรมนรั้นไม้ึ้นมา แบฮยอนทำหน้าเฟลนิหน่อย
“....”
"แ่เี๋ยวูพามึไปสมัรนะเพื่อน
ไม่เอาไม่นอย์" ยอูที่สัเเห็นสีหน้าเพื่อนอัวเอเา็รู้สึผิอยู่เ็มอ
มือเล็เอื้อมไปอไหล่บา่อนะโยปลอบใไปมา
"เออ ็ไ้"
♫ ♫ ♫
"อยาะไ้นนี้เป็นแฟน
็ันนั้นอยาะไ้นนี้เป็นแฟน ถ้าหาไ้นนี้เป็นแฟน็ี~ ฮิ้วววว"
เสียร้อเพลแวนัเรียนหิที่เิมผ่านหน้ามรมนรีัึ้นนหลายๆนหันมามอ
นัเรียนายลุ่มหนึ่ที่มีสมาิประมาห้าถึหนไ้
ำลัร้อเพลแวนัเรียนหิทั้ม.้นและม.ปลายันอย่าสนุสนานโยมีมือีาร์สุฮออโรเรียน
ปาร์ านยอล นั่ีประอบัหวะให้
"ยอูเร็วๆิวะเี๋ยวร้านปิ"
"ร้านมันปิั้หโม มึะรีบไปไหน"
"เี๋ยวนมันเยอะ”
"เห้ยๆ น้อแว่นเรามาว่ะ"
เสียทุ้มหนาอหนุ่มหล่อหน้าี๋นาม โอ เฮุน ะโนออมาเสียั
อนนี้ทั้ลุ่มรู้สึรื้นเรยิ่ว่าเ่าเพราะพวเาเห็นว่าแบฮยอนเ็แว่นหนาเอะเท่าหนัสือเรียนำลัเินมา
เป็นเรื่อปิเวลาที่แบฮยอนเินผ่านนัเรียนายลุ่มนี้มัะถูล้อว่าเป็นเ็เนิร์แว่นหนาลอเวลา
"ไอ้านยอล ัิ๊"
เฮุนสะิไหล่านยอล
ร่าสูทั้สอส่สายามีเลศนัยน์ันอยู่สอน่อนนิ้วอานยอละบรรีสายีาร์โปร่ให้เป็นัหวะ
"ปาแๆะไว้ใไ้าา~ ใส่แว่นหนาะไว้ใไ้่าา
๊า" เมื่อร้อเพลบทั้ลุ่ม็หัวเราะออมาเสียั
แบฮยอนหยุะัทันที เาหันลับมามอ้วยสายาโรธเือและรำา
"หน้าึๆะไว้ใไ้าา
าสั้นๆะไว้ใไ้่าา ฮ่าๆๆๆ" และเสียเพลแวแบฮยอนยัำเนิน่อไป
ร่าบารู้สึถึวันออหูทันที
แรบบบ
มือเล็หยิบ้อนยาลบาระเป๋าเสื้อัวเอออมา่อนะนำเอสารในมือมาห่อแล้วยำให้เป็น้อนลมๆ
ฟิ้ววว~
โป๊!!
แบฮยอนเล็เป้าไปที่หัวเฮุนแ่ลับพลาไปโนหัวานยอลเ็มๆ
"โอ๊ย!"
านยอลหยิบ้อนระาษ้อนนั้นึ้นมา่อนะมอไปที่แบฮยอน
ร่าบาไม่ไ้รู้สึผิแ่อย่าใ ะปาโนเฮุนหรือานยอลมัน็สะใพอๆันนั่นแหละ
"าสั้นพ่อมึสิ"
"อูยยยยย ทำโหๆ" ทั้ลุ่มยัแวแบฮยอนไม่เลิ
ร่าบาทำท่าะถอรอเท้าอัวเอออ
"เห้ยๆ ใเย็นๆิวะ"
เฮุนรีบปรามเพราะลัวว่านัวเล็รหน้าะทำริ
ยอูที่เห็นว่าแบฮยอนไม่ไ้แล้เล่น็รีบึแนเล็เอาไว้
"ไอ้แบไปันเถอะ"
ยอูยัึแนแบฮยอนให้เินาม ร่าบาเอารอเท้าี้หน้าาโทษอย่าเอาเรื่อ่อนะยอมเินามเพื่อนอนไป
"แบฮยอนมัน็เล็แม่นเหมือนันนี่หว่า
โนเ้าหัวไอ้านยอลเ็มๆเลย ฮ่าๆๆๆ"
เฮุนหัวเราะออมาเสียัเพราะรู้สึำที่เาหลบ้อนระาษอแบฮยอนไ้
แ่เพื่อนสนิทอัวเอลับโนแทนะั้น
"หึ"
านยอลหัวเราะในลำอพร้อมับส่ายหน้าเบาๆ่อนะสัเเห็น้อนระาษที่แบฮยอนปามาอยู่้าๆ
มือหนาหยิบึ้นมาแล้วลี่ออ
‘ใบสมัรเ้ามรมนรี’
มรมนรีเหรอ..
“เมื่อี้มึแม่ไม่น่ามาห้ามูไว้เลยว่ะยอู
ป่านนีู้เอารอเท้าไล่ฟาหัวพวมันทีละนละ ยิ่ไอ้เฮุนูะบเ้าที่เบ้าหน้าี๋ๆอมันเลย”
แบฮยอนร่ายยาวใส่ยอูพร้อมับนน้ำแ็ในแ้วน้ำผลไม้ไปพลาๆ
เายัรู้สึหัวเสียอยู่นิหน่อยที่ยอูมาห้ามเาเอาไว้
“มึ็ปล่อยมันไปเถอะ อย่าไปยุ่ับมันเลย อย่ามา็ไ้แ่แว” ยอูบอแล้วยน้ำปั่นึ้นมาู
แบฮยอนมวิ้วยุ่่อนะัน้ำแ็เ้าปา
“แล้วใบสมัระไปส่อนไหน” ยอูถาม
“พรุ่นี้เ้า...เี๋ยวนะ..” แบฮยอนหยุเี้ยวน้ำแ็่อนะเบิาว้าเพราะเอสารใบสมัรมรมนรีอเาหายไป!
“เหี้ย!! ใบสมัรูหาย!!”
แบฮยอนร้อออมาเสียั
เารีบเปิระเป๋านัเรียนเพื่อเ็ูแ่็พบับวามว่าเปล่า...
หายไปไหนวะ
แบฮยอนถามัวเอในใพลานึถึเหุาร์ที่ผ่านมา
แรบบบ
!!!
ระ...ระาษนั่น!! ระาษที่เายำแล้วปาใส่ลุ่มานยอล
นั่นือใบสมัรเ้ามรมนรีอเานี่!!!
“ยอู ิบหายแล้ว!!”
“มึะไปไหน” ยอูรีบถามทันที
“ไปหาใบสมัรเ้! มึลับไป่อนเลยนะ
เอันเว้ย!” แบฮยอนรีบเ้ัวึ้น่อนะวิ่ออาร้านาแฟลับไปที่โรเรียนบริเวหน้าห้อมรมที่เาเินผ่าน
เาำไ้แล้วว่าเาเอที่เป็นนยำใบสมัรนั่นแล้วปาโนหัวานยอลแทนที่ะเป็นเฮุน
“มัน้อหล่นแถวๆนี้สิ” เสียทุ้มเล็พูออมาเบาๆ
เา้มหา้อนระาษมาสัพัแล้วแ่็ไม่มีวี่แววที่ะเอ
ึ ึ ึ
เสียฝีเท้าอใรบานัึ้นมาา้าหลั
แ่ร่าบาไม่ไ้สนใเายั้มหน้าหาระาษนั่น่อไป
“ทำอะไรน่ะ” เสียทุ้มหนาทีุ่้นหูทัึ้น
แบฮยอนหยุารระทำอัวเอแล้วเยหน้าึ้นมอร่าสูรหน้า
“เสือ”
“...”
ไม่มีารล่าวำใๆ่อทั้สิ้น ทุอย่าอยู่ในวามเียบสบเมื่อแบอยอนเอ่ยำนั้นออไป
านยอลถึับินุ แบอยอนรู้สึสะในิหน่อยที่ทำให้นรหน้าเิบไปไ้
เาไม่ไ้สนใอะไรึหันลับไปหาระาษนั่น่อไป
ถ้านอื่นถามเา็อบีๆให้หรอ
แ่เป็นเพราะานยอลที่ถามเาไเาถึ้ออบแบบนี้
ใระไปอยาพูีับนที่ไม่อบี้หน้า้วยล่ะ ริไหม?
“็ถ้าหาไอ้นี่อยู่ะไ้่วยไ” านยอลบอ่อนะโยน้อนระาษที่แบฮยอนามหามานานในมือไปมา
แบฮยอนหยุะัทันที
เารีบหันลับมาพร้อมับเบิาว้าเมื่อเห็นใบสมัรอยู่ในมือปาร์ านยอล
“เอามานี่ อ๊ะ!”
แบฮยอนร้อเสียหลเมื่อเาพยายามที่ะเอื้อมมือไปแย่มันมาแ่านยอลเอที่เบี่ยหลบนแบฮยอนเนหน้าเือบทิ่มับพื้น
“พูีๆับู่อนิ” านยอลยัเหนือว่าเสมอ
เาทำหน้าเยาะเย้ยแล้วโยนระาษไปมาอย่าสบายใ
แบฮยอนเห็นท่าทาอนรหน้า็รู้สึอยาะ่าให้ายามือแ่เาทำไม่ไ้
เพราะานยอลมีใบสมัรมรมอเาอยู่
“ูบอให้เอาืนมาไ อมึเหรอ”
“็มึปามาใส่หัวูแสว่ามึใหู้ไม่ใ่เหรอ”
อ๊า
แบฮยอนทำไ้แ่รีร้อในใ เาะทำยัไี ถ้า้อพูีับานยอลเายอมรำวมารานรอบโรเรียนีว่า
“็แ่ให้พูีๆับู มันยานัเหรอ”
“เออ!”
“ั้น็..บายนะรับ” านยอลใ้นิ้วเี่ยปลายาแบฮยอนเบาๆพร้อมส่ยิ้มที่ทำเอาสาวๆหลายๆนรี๊ให้แบฮยอน่อนะทำท่าเินาไป
หมับ!
“เออๆ ยอมแล้ว็ไ้วะ” แบฮยอนึแนแร่อานยอลเอาไว้แล้วยอมแพ้
ถ้าไม่ิว่าเาอยาอยู่มรมนรีมาเา็ะไม่ทำ
“านยอล อใบสมัรมรมันืนไ้มั้ย” ร่าบาอร้ออย่าสุภาพับานยอล
ร่าสูระุยิ้มที่มุมปาแล้วพยัหน้าอย่าพอใ
“ไม่”
เห้ย!!
านยอลปิเสธออมาทำเอาแบฮยอนถึับอ้าปา้า
ร่าสูหัวเราะออมาเสียั่อนะเินาไป แ่ยัไม่ทันที่ะ้าวแบฮยอน็ึแนอานยอลเ็มแรแล้วรีบแย่ระาษในมือเา
ัหวะที่แบฮยอนำลัะหยิบลับลายเป็นว่าานยอลเร็วว่าเา
ร่าสูรีบูระาษในมือไว้เหนือหัว
และ้วยวามสูอทั้สอที่ห่าันพอสมวรทำให้แบฮยอนไม่สามารถเอื้อมไปหยิบมันมาไ้
“เอาืนมานะโว้ย!”
“ไม่ให้ ฮะๆๆ” านยอลหัวเราะับท่าทีอแบฮยอน
นอะไรทำไมัวเล็ไ้นานี้วะ
านยอลเบี่ยัวหลบไปพร้อมับมอหน้าแบฮยอนไป
เวลาที่ร่าบาทำหน้าโรธมันไม่เ้าับรอบแว่นหนาอนรหน้าเลยสันิ
“บอให้เอามาไเล่า!! เหวออออ”
ุ๊บ~
ัหวะที่แบฮยอนระโแย่ระาษในมือานยอลนั้นทำให้เาเล้มทับับานยอลเ็มๆ
ริมฝีปาบาประบเ้าับริมฝีปาหนาอานยอล แบฮยอนเบิาว้า่อนะรีบันัวเอให้ลุึ้น
เารีบปัฝุ่นที่าเออพร้อมับเ้ัวให้ห่าาานยอลมาที่สุ
มือหนาเลี่ยปาัวเอเบาๆแล้วเยหน้ามอแบฮยอนที่อนนี้ยืนนิ่อยู่รหน้าเา
ใบหน้าหวานเริ่มออสีแระเรื่อนลามไปถึใบหู
ร่าสูเห็นเ่นนั้น็ถึับหัวเราะออมาในใ รอยยิ้มบาๆผุึ้นที่มุมปาอานยอลผิับแบฮยอนที่อนนี้หน้าบึ้ึยิ่ว่าเิม
“หึ”
“เียบะ”
แบฮยอนรีบห้ามทันทีเพราะเาไม่อยาไ้ยินเสียอานยอล
เาะทำเป็นว่าเหุาร์นี้มันไม่ไ้เิึ้น มัน็แ่อุบัิเหุ
“แ่มึูบูนะแบฮยอน”
“ูไม่ไู้บ!
ปาูแ่ระแทับปามึ!”
แบฮยอนรีบแ้ัวทันวันนั่นยิ่ทำให้านยอลอยาะหัวเราะออมาัๆ
“ูะำวันนี้ให้ึ้นใเลยแบฮยอน” านยอลเินมาหยุอยู่รหน้าแบฮยอนแล้วโน้มมูไปใล้
ปั่!
“อั่!!”
“ู็ะำวันนี้ให้ึ้นใเหมือนันานยอล!” แบฮยอนใ้ัหวะที่ร่าสูโน้มใบหน้ามาใล้นั้นยหัวเ่ามาระแทล่อวใออีนเ็มแร
านยอลล้มไปนอนับพื้นเาัวอเหมือนุ้เพราะรู้สึุนหน้าเียว
แบฮยอนเะเ้าไปที่หน้าาอานยอลอีทีเ็มๆแร่อนะ้มไปเ็บ้อนระาษที่อยู่ใล้ๆแล้วเินาไป
“แสบันะ ฝาไว้่อนเถอะ”
[Talk]
ไอหยาาา มาถึานแบ็ูบันแล้วอะเอ้ยๆ ไม่ใ่ๆ เา้อเรียปาระแทปา -//- อบไม่อบบอไ้นะะ ฝาเมน์และสรีมแท็ #ฟิแอบรัไู ในทวิเอร์ หนึ่อมเมน์ หนึ่สรีมแท็ ือหนึ่ำลัใอเรา อบุที่เ้ามาอ่านันนะะ แล้วะมา่ออีพี่อไปให้่ะ
ความคิดเห็น