ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : EP 04 : jiin
EP 04 : jiin
"แวะไปเยี่ยมร้านกาแฟของพี่ฮากะดีก่าาาาา"
กริ๊งๆ เสียงกระดิ่งหน้าร้านสีเขียวพาสเทลเหมื่อนชาเขียวก่อนจะตามมาด้วยเสียงต้อนรับของเจ้าของร้านหน้าหล่อ
"ยินดีต้อน.......อ่าว จีจัง มีอะไรหรือเปล่า"เจ้าของร้านหันมายิ้มอย่างเป็นมิตร อะไรเนี่ยพอเห็นเป็นฉันนี่ไม่คิดจะพูดว่ายินดีต้อนรับเลยหรือไง
"พอดีวันนี้จีมาเที่ยวแถวนี้เลยมาเยี่ยมน่ะคะ"เจ้าของร้านหน้าหล่อยิ้มรับอย่างอ่อนโยนก่อนจะเข้าไปทำอะไรยุกยิกๆในเคาท์เตอร์แล้วออกมาพร้อมกับโก้โก้ร้อนควันโขมงที่ส่งกลิ่นหอมชวนน้ำลายไหล
"โก้โก้ร้อนมาแล้วครับ"เจ้าของร้านหน้าหล่อเสิร์ฟโก้โก้ร้อนให้บนโต๊ะก่อนจะนั่งลงฝั่งตรงข้าม
พี่ฮากะ เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนฉันตอนที่เรียนอยู่ญี่ปุ่น พี่ฮากะเป็นคนญี่ปุ่นแท้ๆที่หนีมาเรียนต่อที่เกาหลี(มาอยู่หลายปีแล้วนะ)เห็นมีธุระกิจส่วนตัวอย่างนี้แต่ว่ายังเรียนไม่จบหรอกนะตอนนี้พี่ฮากะอยู่ปีสอง(ฉันอยู่ม.5)คณะบริหารธุระกิจ อินเตอร์เชียวนะ ตอนฉันมาเกาหลีใหม่ๆพี่ฮากะก็เป็นคนดูแลในหลายเรื่องให้ฉัน แน่นอนว่าพี่ฮากะเป็นหนุ่มฮอตของโรงเรียนเลยทีเดียว
ด้วยพี่ขาวใสอมชมพูกับใบหน้ารูปไข่ คิ้วหนาคมเข้มรับกับใบหน้า ริมฝีปากบางเฉียบสีชมพูน่าจุ๊บ ตาสีดำสนิทน่าหลงไหล พร้อมกับนิสัยที่สุภาพบุรุษสุดๆ เหมื่อนดั่งเจ้าชายในนิยายเลยล่ะ
โอเคๆพอดีกว่าเดี๋ยวจะเลยเถิดไปไกล(ไรท์กลัวเกินหน้าเกินตาพระเอก โหะๆ)
"ธุระกิจดีมั้ยค่ะ"ฉันยกโก้โก้ร้อนขึ้นดื่ม
"ดีมากๆเลย คงเพราะจีจังมาที่นี้บ่อยๆ เค้าเลยงงว่าจีจังมาที่นี้อะไรบ่อยๆ มันมีอะไรดี เลยอยากลองมั้ง 555 "พี่ฮากะล้อฉันอีกแล้ว เพราะว่าฉันมาที่นี้เกือบทุกวัน ทำให้ฉันได้คุยกับพี่ฮากะจนสนิทกันมากขึ้น(เมื่อก่อนไม่ได้สนิทกันขนาดนี้หรอกนะ)จนบางทีเพื่อนที่โรงเรียนที่ญี่ปุ่นยังอิจฉากันใหญ่
"พี่ฮากะอ่ะ-^-"ฉันทำหน้าบู้ใส่พี่ฮากะ พี่ฮากะยื่นมามาขยี้หัวฉันอย่างเอ็นดู แต่ประเด็นคือผมมันยุ่งเหยิง ฟูฟ่องไปหมดแล้ว! "หัวยุ่งหมดแล้ว"ฉันลูบหัวตัวเองให้ผมลงมา แต่ผมไม่รักดีก็ยังฟูขึ้นกว่าเดิม พี่ฮากะขำนิดหน่อยก่อนจะลุกเดินมาข้างหลังฉัน
"พอแล้วๆ เดี๋ยวพี่จัดให้ใหม่"พี่ฮากะจับผมฉันอย่างอ่อนโยนแล้วเงียบไปพักหนึ่ง ฉันเหล่มองผู้ชายที่ใส่เสื้อยืดสีขาวไม่มีลาย กับกางเกงยีนส์รัดรูปสีดำสนิท ผมสีน้ำตาลช่วยขับให้ผิวดูขาวมากขึ้น
แว่นตากันแดดสีชาอ่อนสะท้อนกับแสงแดดที่ผ่านมาจากหน้าต่างพอให้เห็นดวงตาสีดำ
ใบหน้าช่วงล้างที่ถูฏปิดด้วยผ้าปิดปากสีดำสนิท ถึงแม้จะมองรูปหน้าเขาได้ไม่ชัดแต่ก็พอจะรู้ว่าเขาหล่อมากแค่ไหน แต่ไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับเขากำลังมองฉันอยู่!!!!!
แว่นตากันแดดสีชาอ่อนสะท้อนกับแสงแดดที่ผ่านมาจากหน้าต่างพอให้เห็นดวงตาสีดำ
ใบหน้าช่วงล้างที่ถูฏปิดด้วยผ้าปิดปากสีดำสนิท ถึงแม้จะมองรูปหน้าเขาได้ไม่ชัดแต่ก็พอจะรู้ว่าเขาหล่อมากแค่ไหน แต่ไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับเขากำลังมองฉันอยู่!!!!!
"เอ้า!!!เสร็จแล้ว สวยกว่าเมื้อกี้อีกนะ เป็นไงล่ะฝีมือพี่สุดยอดมั้ย"พี่ฮากะกลับมานั่งที่เดิมผู้ชายคนนั้นสะดุ้งนิดหน่อยก่อนจะหันหน้ากลับไป ฉันลองจับๆหัวตัวเองดูก็พบว่ามันถูกมัดขึ้นเป็นหางม้าแบบลวกๆ"มีอะไรหรือเปล่า"
"เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร"ฉันหันหน้ากลับมาที่พี่ฮากะพร้อมกับส่งยิ้มให้
"งั้นพี่ฝากร้านหน่อยสิ พี่ต้องไปซื้อของส่วนตัวน่ะ"พี่ฮากะทำหน้าอ้อนวอนแบบที่สาวๆคนไหนเห็นก็ต้องละลายทั้งนั้น รวมถึงฉันด้วย
"ก็ได้ค่ะ รีบกลับนะคะ"ฉันส่งยิ้มให้พี่ฮากะที่กล่าวขอบคุณกันยกใหญ่ก่อนจะออกจากร้านไป ฉันหันไปที่ผู้ชายคนนั้นอีกครั้งก็พบว่าเขาก็กำลังมองฉันอยู่เช่นกัน พอรู้สึกตัวว่าฉันกำลังมองอยู่เขาก็หันกลับไป ด้วยความที่ฉันเป็นคนใจร้อน เลยตรงเข้าไปหาเขาทันที
สีหน้าที่แตกตื่นของเขทะลุผ่านแว่นตากันแดดออกมาข้างนอกจนเห็นได้ชัด
"มีอะไรหรือเปล่าค่ะ"ฉันส่งยิ้มให้กับตนตรงหน้าที่ทำท่ากำลังจะลุกหนีฉัน
"ไม่มีอะไรครับ ขอตัว"ผู้ชายคนนั้นดัดเสียงทำให้ไม่รู้ชื่อจริง
"เดี๋ยวก่อนสิค่ะ"ฉันคว้าแขนของเขาเอาไว้ก่อนจะดันไหล่ให้นั่งลง
baekhyun's part
"ผมมีธุ....."คำของผมชะงักทันทีเมื่อสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มดึงแว่นกันแดดสีชาขงผมออกมา
"แบค......."ผมเอื้อมมือไปปิดปากของเธอที่กำลังจะตะโกนชื่อของผมอย่างดัง ใบหน้าของเธอขึ้นสีแดงจนถึงใบหู ผมเอามืออกมาให้เธอได้หายใจ
"อย่าตะโกนนะ"ผมเอานิ้วแตะปากตัวเองเป็นเชิงให้เงียบเอาไว้ เธอพยักหน้าหงึกหงักๆแต่ก็ยังไม่มีท่าทีหายตกใจ
"ความจริงเหรอเนี่ย"เธอตบแก้มตัวเอง จนแดงไปหมด ผมอดขำกับท่าทีของคนตรงหน้าไม่ได้ เอาจริงๆเธอใจกล้ามากๆที่เห็นคนไม่รู้จักหน้าค่าตามองนานๆเข้าหน่อยก็ลุกเดินเข้ามาถามแบบนี้ ผมแปลกใจตัวเองอยู่เหมือนกันที่จ้องหน้าเธอนานขนาดนั้น ตอนที่ผมจ้องหน้าเธอเหมือนต้องมนต์สะกดทำให้ผมเลิกมองเธอไม่ได้จริงๆ
"เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร"ฉันหันหน้ากลับมาที่พี่ฮากะพร้อมกับส่งยิ้มให้
"งั้นพี่ฝากร้านหน่อยสิ พี่ต้องไปซื้อของส่วนตัวน่ะ"พี่ฮากะทำหน้าอ้อนวอนแบบที่สาวๆคนไหนเห็นก็ต้องละลายทั้งนั้น รวมถึงฉันด้วย
"ก็ได้ค่ะ รีบกลับนะคะ"ฉันส่งยิ้มให้พี่ฮากะที่กล่าวขอบคุณกันยกใหญ่ก่อนจะออกจากร้านไป ฉันหันไปที่ผู้ชายคนนั้นอีกครั้งก็พบว่าเขาก็กำลังมองฉันอยู่เช่นกัน พอรู้สึกตัวว่าฉันกำลังมองอยู่เขาก็หันกลับไป ด้วยความที่ฉันเป็นคนใจร้อน เลยตรงเข้าไปหาเขาทันที
สีหน้าที่แตกตื่นของเขทะลุผ่านแว่นตากันแดดออกมาข้างนอกจนเห็นได้ชัด
"มีอะไรหรือเปล่าค่ะ"ฉันส่งยิ้มให้กับตนตรงหน้าที่ทำท่ากำลังจะลุกหนีฉัน
"ไม่มีอะไรครับ ขอตัว"ผู้ชายคนนั้นดัดเสียงทำให้ไม่รู้ชื่อจริง
"เดี๋ยวก่อนสิค่ะ"ฉันคว้าแขนของเขาเอาไว้ก่อนจะดันไหล่ให้นั่งลง
baekhyun's part
"ผมมีธุ....."คำของผมชะงักทันทีเมื่อสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มดึงแว่นกันแดดสีชาขงผมออกมา
"แบค......."ผมเอื้อมมือไปปิดปากของเธอที่กำลังจะตะโกนชื่อของผมอย่างดัง ใบหน้าของเธอขึ้นสีแดงจนถึงใบหู ผมเอามืออกมาให้เธอได้หายใจ
"อย่าตะโกนนะ"ผมเอานิ้วแตะปากตัวเองเป็นเชิงให้เงียบเอาไว้ เธอพยักหน้าหงึกหงักๆแต่ก็ยังไม่มีท่าทีหายตกใจ
เพราะว่าตอนคิดโครงเรื่องนี้อยู่ในช่วงสอบพอดิบพอดี ทำให้ไม่มีเวลาลงสักที
ด้วยการที่ว่าต้องจัดแจงอะไรๆหลังสอบเยอะมาก แต่ก็นะสุดท้ายก็คลอดเรื่องนี้
ออกมาแล้ว เฮ้ๆ(จัดปาร์ตี้แป๊ป)และที่สำคัญอย่าลืม เม้นท์และแอดเฟบด่วน
มันเป็นกำลังใจที่สำคัญยิ่งของไรท์เลย ไรท์ไม่ชอบนักรี้ดไร้ตัวตนนะจ๊ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น