ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    {First Love}รักแรกวุ่นๆของชมรมห้องหุ่น...

    ลำดับตอนที่ #5 : EP 04 : jiin

    • อัปเดตล่าสุด 15 ก.ค. 59


    EP 04 : jiin




    "แวะไปเยี่ยมร้านกาแฟของพี่ฮากะดีก่าาาาา"

    กริ๊งๆ เสียงกระดิ่งหน้าร้านสีเขียวพาสเทลเหมื่อนชาเขียวก่อนจะตามมาด้วยเสียงต้อนรับของเจ้าของร้านหน้าหล่อ

    "ยินดีต้อน.......อ่าว จีจัง มีอะไรหรือเปล่า"เจ้าของร้านหันมายิ้มอย่างเป็นมิตร อะไรเนี่ยพอเห็นเป็นฉันนี่ไม่คิดจะพูดว่ายินดีต้อนรับเลยหรือไง

    "พอดีวันนี้จีมาเที่ยวแถวนี้เลยมาเยี่ยมน่ะคะ"เจ้าของร้านหน้าหล่อยิ้มรับอย่างอ่อนโยนก่อนจะเข้าไปทำอะไรยุกยิกๆในเคาท์เตอร์แล้วออกมาพร้อมกับโก้โก้ร้อนควันโขมงที่ส่งกลิ่นหอมชวนน้ำลายไหล

    "โก้โก้ร้อนมาแล้วครับ"เจ้าของร้านหน้าหล่อเสิร์ฟโก้โก้ร้อนให้บนโต๊ะก่อนจะนั่งลงฝั่งตรงข้าม


          พี่ฮากะ เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนฉันตอนที่เรียนอยู่ญี่ปุ่น พี่ฮากะเป็นคนญี่ปุ่นแท้ๆที่หนีมาเรียนต่อที่เกาหลี(มาอยู่หลายปีแล้วนะ)เห็นมีธุระกิจส่วนตัวอย่างนี้แต่ว่ายังเรียนไม่จบหรอกนะตอนนี้พี่ฮากะอยู่ปีสอง(ฉันอยู่ม.5)คณะบริหารธุระกิจ อินเตอร์เชียวนะ ตอนฉันมาเกาหลีใหม่ๆพี่ฮากะก็เป็นคนดูแลในหลายเรื่องให้ฉัน แน่นอนว่าพี่ฮากะเป็นหนุ่มฮอตของโรงเรียนเลยทีเดียว


          ด้วยพี่ขาวใสอมชมพูกับใบหน้ารูปไข่ คิ้วหนาคมเข้มรับกับใบหน้า ริมฝีปากบางเฉียบสีชมพูน่าจุ๊บ ตาสีดำสนิทน่าหลงไหล พร้อมกับนิสัยที่สุภาพบุรุษสุดๆ เหมื่อนดั่งเจ้าชายในนิยายเลยล่ะ
    โอเคๆพอดีกว่าเดี๋ยวจะเลยเถิดไปไกล(ไรท์กลัวเกินหน้าเกินตาพระเอก โหะๆ)

    "ธุระกิจดีมั้ยค่ะ"ฉันยกโก้โก้ร้อนขึ้นดื่ม

    "ดีมากๆเลย คงเพราะจีจังมาที่นี้บ่อยๆ เค้าเลยงงว่าจีจังมาที่นี้อะไรบ่อยๆ มันมีอะไรดี เลยอยากลองมั้ง 555 "พี่ฮากะล้อฉันอีกแล้ว เพราะว่าฉันมาที่นี้เกือบทุกวัน ทำให้ฉันได้คุยกับพี่ฮากะจนสนิทกันมากขึ้น(เมื่อก่อนไม่ได้สนิทกันขนาดนี้หรอกนะ)จนบางทีเพื่อนที่โรงเรียนที่ญี่ปุ่นยังอิจฉากันใหญ่

    "พี่ฮากะอ่ะ-^-"ฉันทำหน้าบู้ใส่พี่ฮากะ พี่ฮากะยื่นมามาขยี้หัวฉันอย่างเอ็นดู แต่ประเด็นคือผมมันยุ่งเหยิง ฟูฟ่องไปหมดแล้ว! "หัวยุ่งหมดแล้ว"ฉันลูบหัวตัวเองให้ผมลงมา แต่ผมไม่รักดีก็ยังฟูขึ้นกว่าเดิม พี่ฮากะขำนิดหน่อยก่อนจะลุกเดินมาข้างหลังฉัน

    "พอแล้วๆ เดี๋ยวพี่จัดให้ใหม่"พี่ฮากะจับผมฉันอย่างอ่อนโยนแล้วเงียบไปพักหนึ่ง ฉันเหล่มองผู้ชายที่ใส่เสื้อยืดสีขาวไม่มีลาย กับกางเกงยีนส์รัดรูปสีดำสนิท ผมสีน้ำตาลช่วยขับให้ผิวดูขาวมากขึ้น

         แว่นตากันแดดสีชาอ่อนสะท้อนกับแสงแดดที่ผ่านมาจากหน้าต่างพอให้เห็นดวงตาสีดำ 
    ใบหน้าช่วงล้างที่ถูฏปิดด้วยผ้าปิดปากสีดำสนิท ถึงแม้จะมองรูปหน้าเขาได้ไม่ชัดแต่ก็พอจะรู้ว่าเขาหล่อมากแค่ไหน แต่ไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับเขากำลังมองฉันอยู่!!!!! 



    "เอ้า!!!เสร็จแล้ว สวยกว่าเมื้อกี้อีกนะ เป็นไงล่ะฝีมือพี่สุดยอดมั้ย"พี่ฮากะกลับมานั่งที่เดิมผู้ชายคนนั้นสะดุ้งนิดหน่อยก่อนจะหันหน้ากลับไป ฉันลองจับๆหัวตัวเองดูก็พบว่ามันถูกมัดขึ้นเป็นหางม้าแบบลวกๆ"มีอะไรหรือเปล่า"

    "เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร"ฉันหันหน้ากลับมาที่พี่ฮากะพร้อมกับส่งยิ้มให้
    "งั้นพี่ฝากร้านหน่อยสิ พี่ต้องไปซื้อของส่วนตัวน่ะ"พี่ฮากะทำหน้าอ้อนวอนแบบที่สาวๆคนไหนเห็นก็ต้องละลายทั้งนั้น รวมถึงฉันด้วย

    "ก็ได้ค่ะ รีบกลับนะคะ"ฉันส่งยิ้มให้พี่ฮากะที่กล่าวขอบคุณกันยกใหญ่ก่อนจะออกจากร้านไป ฉันหันไปที่ผู้ชายคนนั้นอีกครั้งก็พบว่าเขาก็กำลังมองฉันอยู่เช่นกัน พอรู้สึกตัวว่าฉันกำลังมองอยู่เขาก็หันกลับไป ด้วยความที่ฉันเป็นคนใจร้อน เลยตรงเข้าไปหาเขาทันที
    สีหน้าที่แตกตื่นของเขทะลุผ่านแว่นตากันแดดออกมาข้างนอกจนเห็นได้ชัด

    "มีอะไรหรือเปล่าค่ะ"ฉันส่งยิ้มให้กับตนตรงหน้าที่ทำท่ากำลังจะลุกหนีฉัน
    "ไม่มีอะไรครับ ขอตัว"ผู้ชายคนนั้นดัดเสียงทำให้ไม่รู้ชื่อจริง 
    "เดี๋ยวก่อนสิค่ะ"ฉันคว้าแขนของเขาเอาไว้ก่อนจะดันไหล่ให้นั่งลง

    baekhyun's part

    "ผมมีธุ....."คำของผมชะงักทันทีเมื่อสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มดึงแว่นกันแดดสีชาขงผมออกมา
    "แบค......."ผมเอื้อมมือไปปิดปากของเธอที่กำลังจะตะโกนชื่อของผมอย่างดัง ใบหน้าของเธอขึ้นสีแดงจนถึงใบหู ผมเอามืออกมาให้เธอได้หายใจ
    "อย่าตะโกนนะ"ผมเอานิ้วแตะปากตัวเองเป็นเชิงให้เงียบเอาไว้ เธอพยักหน้าหงึกหงักๆแต่ก็ยังไม่มีท่าทีหายตกใจ

    "ความจริงเหรอเนี่ย"เธอตบแก้มตัวเอง จนแดงไปหมด ผมอดขำกับท่าทีของคนตรงหน้าไม่ได้ เอาจริงๆเธอใจกล้ามากๆที่เห็นคนไม่รู้จักหน้าค่าตามองนานๆเข้าหน่อยก็ลุกเดินเข้ามาถามแบบนี้ ผมแปลกใจตัวเองอยู่เหมือนกันที่จ้องหน้าเธอนานขนาดนั้น ตอนที่ผมจ้องหน้าเธอเหมือนต้องมนต์สะกดทำให้ผมเลิกมองเธอไม่ได้จริงๆ








    O W E N TM.



    คุยๆๆ

    แง่มๆ ตอนแรกลงมาแบ้ววววววว กว่าจะคลอดเรื่องนี้ได้นี้นานมาก
    เพราะว่าตอนคิดโครงเรื่องนี้อยู่ในช่วงสอบพอดิบพอดี ทำให้ไม่มีเวลาลงสักที
    ด้วยการที่ว่าต้องจัดแจงอะไรๆหลังสอบเยอะมาก แต่ก็นะสุดท้ายก็คลอดเรื่องนี้
    ออกมาแล้ว เฮ้ๆ(จัดปาร์ตี้แป๊ป)และที่สำคัญ
    อย่าลืม เม้นท์และแอดเฟบด่วน
    มันเป็นกำลังใจที่สำคัญยิ่งของไรท์เลย ไรท์ไม่ชอบนักรี้ดไร้ตัวตนนะจ๊ะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×