{First Love}รักแรกวุ่นๆของชมรมห้องหุ่น...

ลำดับตอนที่ #2 : EP 01 : kunwa

EP 01 : kunwa


'ไม่ได้อยากเหงา แต่มันห้ามไม่ได้ ไม่ว่าจะดิ้นรนหนีความเหงาซักเท่าไร' 
'สุดท้ยก็ลงเอยด้วย....'

'ความเหงา อยู่ดี'








3 ปีก่อนหน้านั้น......



  @โรงเรียน ห้อง 1/a (7) วลา 17.00 น.
[kunwa part]  สายลมพัดผ่านหน้าต่างบานใหญ่ ช่างน่าดู แต่ทว่าาา สีหน้าของนัมจีตอนนี้มันไม่โอเคเอาซะเลยสิ ใครเป็นคนทำให้ยัยเปรตนี้เป็นคนทมิฬไปนะ?????
          "นัมจีจ๋าาาา ทำไมวันนี้เงียบๆ"
          "เปล่าหนิ แค่เวียนหัวนิดหน่อย เดี๋ยวก็หาย"น้ำเสียงของนัมจีบ่งชี้ว่าตอนนี้มัน!! เศร้าอยู่.......... ขอโทษทีนะ พอดีเกิดมาฉลาด โฮะๆๆๆ
  ขณะนี้ฉันอยู่ภายในห้องเรียนอันสวยงามตระการตาของฉัน ซึ่งเด็กม.1 แปดคนกำลังนั้นเครียดอยู่นิ่งๆ แต่เหมือนกับว่าัยอึนควาจะลั้ลลาอยู่คนเดียว -____-
          "กันวาๆ นี้เย็น แล้วเที่ยวบ้านฉันกันน้าาาาา"
          "อะไรของแก ยัยบ้า พูดมาก เดี๋ยวก็ไม่ช่วยสืบเรื่องพี่...เลย"ฉันโต้กลับไป เพราะ ความรำคาญ
          "เอาเถอะๆ กลับได้แล้วนะ นีัมันก็เย็นมากแล้ว"เสียงของยัยนักวิชาการหื่นของฉันดังขึ้นเมื่อ ยัยควาทำหน้าเป็นตูด
          "นี้ๆพวกแก ไปร้านหนังสือกัยมั้ย^^"นัมจีที่เมื่อกี้หน้าเป็นตูด อยู่ๆก็ลั้ลลาขึ้นมาเฉยเลย คนสวยหล่ะเบื่อ
          "ไม่ไปอ่ะ เบื่อ ไปบ้านควาดีกว่า มันกำลัง- -" ฉันยังไม่ทันพูดจบ ยัยควาก็เอามือยักษ์ของมาปิดปากสวยๆของฉันไว้ พูดนิดพูดหน่อยจะเป็นไรยะ!!
  หลังจากนั้นพวกเราก็แยกทางกันกลับบ้าน ซึ่งวันนี้ที่โซลหิมะตกจร้าาา แล้วหนาวเป็นพิเศษด้วย ^^

  พรึบ! เฮ้ยๆๆๆๆ อยู่ๆผ่าพันคอสีขาวนวลของฉันมันก็ดันหลุดออกจากคอฉันเฉยเลย มันหลุดได้อย่างไรเนี่ย??? ฉันรีบวิ่งตามไปเก็บผ้าพันคอของฉันทันที มือทั้งสองข้างของฉันพยายามคว้ามัน แต่เหมือนจะไม่เป็นผมเอาซะเลย......
  ฟุบ! ฉันล้มลง ก็เพราะอยู่ๆก็ดันสดุดก้อนหินหน่ะสิ ไม่น้าาาา! ผ้าพันคอช้านนนน T^T ฉันก้มลงดูสภาพตัวเองตอนนี้ โดยที่ไม่รู้เลยว่า มีคนๆนึงมายืนอยู่ตรงหน้าฉัน.....
          "นี้ผ้าพันคอเธอรึเปล่า?"เสียงนุ่มๆของใครซักคนดังขึ้นตรงหน้าฉัน ซึ่งฉันเองก็ไม่รอช้าที่จะเงยหน้าขึ้นไปดู.......ชายหนุ่มที่ดูอายุไล่เลี่ยกับฉัน เขาสวมเสื้อโค๊ดสีฟ้าและกำลังยื่นผ้าพันคอสีขาวให้กับฉัน โอ้โฮ! พ่อเทพบุตร
  ฉันรีบลุกขึ้น แล้วส่งมือไปรับผ้าพันคอจากเขาทันที พลางยิ้มบางๆให้เขา...
          "ขอบคุณนะ^^"ฉันกล่าวขอบคุณเขาด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล...........อยู่ๆก็มีเด็กชายกลุ่มใหญ่วิ่งเข้ามาหาเขา
          "วอนอูๆ แกวิ่งมาทำไมว่ะ"เด็กชายหน้าหวานผมยาวคนหนึ่งพูด ดูเหมือนว่าเขาคนนี้จะชื่อวอนอูนะ................ แค่เดานะ!
          "แฮ่กๆ โอ๊ย! ยัยกันวา วิ่งมาไม่ดูเพื่อนเลย น้ำหนกฉันยิ่งเยอะๆอยู่ สงสารกันบ้างงงง"เสียงยัยควาที่วิ่งตามหลังฉันมา หอบแฮ่กๆ อ่าวก็อ้วนเอง ช่วยไม่ได้
          "งั้น ฉันขอตัวนะ"ฉันบอกลาพวกลาพวกเขา พลางส่งยิ้มให้เล็กน้อย ก่อนที่จะเดินกลับไป....... วันนี้ทำไมโชคดีจัง ได้คนหล่อเก็บผ้าพันคอให้ด้วย........ 5555
[end of kunwa part]



[wonwoo part]
          "งั้น ฉันขอตัวนะ"เสียงของเด็กผู้หญิงตรงหน้าผมพูด แถมยังส่งยิ้มหวานให้ผมด้วย น่ารักเป็นบ้าาเลย ////////// จากนั้นเธอก็เดินจากไป.....
          "เฮ้ยๆ วอนอู ผู้หญิงคนเมื่อกี้น่ารักเป็นบ้าเลยว่ะ"เสียงของจองฮันเพื่อนของผมดังขึ้น เออ น่ารักดิว่ะ
          "นี้ๆ รู้ไรป่ะ ตอนที่มึงพูดกับผู้หญิงคนเมื่อกี้อ่ะ ไปนนมันหลบหน้าหลบตาแทบตาย"จองกุกพูด ผมรีบหันไปมองไปนน ซึ่งตอนนี้มันยืยเอ๋อไปแล้ว ทำไมต้องหลบหน้าด้วยว่ะ???
          "ไอนน มึงหลบหน้าทำไมว่ะ"ผมถาม
          "เฮ้ย! กูก็อยากบอกนะ แต่ก็ไม่กล้าว่ะ"ทำไม?
          "บอกๆๆๆๆ"ผมกับเพื่อนๆประสานเสียงกัน
          "เออๆ.............คือว่า ผู้หญิงที่มึงคุยด้วยเมื่อกี้อ่ะชื่อ กันวา ส่วนอีกคนที่ชื่อ อึนควา กูเคยเป็นเพื่อนกับเขามาก่อน และที่สำคัญถ้ายัยกันวารู้ว่าฉันอยู่เมื่อกี้อ่ะ มันอาจจะเอาไปบอกนัมจีก็ได้"อ๋อๆ มึงกลัวเขาเอาไปบอกนัมจีว่างั้น คือว่านัมจีเป็นคนที่มันเคย...หน่ะครับ แฮะๆ
          "กลับบ้านๆ เย็นแล้ว"ชูก้าพูดชวน จากนั้นพวกผมก็เดินกลับบ้าน..............



'หวังว่าจะได้เจอกันนะ^^'
[end of wonwoo part]











END OF EP 00

อันนยองคร้าาาา กับอินนโทรสุดฟินนนน ชอบกันมั้ยเอ่ย แฮะๆ สงสัยว่าเรตติ้งเรื่องนี้จะไม่ค่อยดีหน่ะสิ ยังไงก็ช่วยเป็นกำลังใจให้ไรท์หน่อยน้าาาาาาาาาา T^T

B E R L I N ❀