6th Sense (สัมผัสที่6) Minhwan

'โอ้ ทะเลแสนงาม~

ฟ้าสีครามสดใส ~

มองเห็นเรือใบ~

แล่นอยู่ในทะเล~'

"แม่ฮะๆ ทำไมเด็กผู้หญิงคนนั้นถึงไม่มีหัวล่ะฮะ มีเลือดด้วยนะฮะ เราไปช่วยเธอดีมั้ย"

เสียงเด็กน้อยถามผู้เป็นแม่ ในขณะที่เด็กน้อยกำลังร้องเพลง จู่ๆก็มีเด็กผู้หญิงคนนึงปรากฏตัวให้เห็น และนั้นคงไม่ใช่การปรากฏตัวธรรมดาอย่างแน่นอน

พลางชี้นิ้วมือเล็กๆไปที่สถานที่หนึ่ง ที่เป็น'สนามเด็กเล่น' ที่เด็กน้อยกล่าวถึง แต่คนเป็นแม่กลับไม่เห็นอย่างนั้นเลย  จะเห็นก็เพียงแค่ชิงช้าที่แกว่งไปมา

ตามลม ก็ได้แต่ขมวดคิ้วกับคำถามของลูก แต่ก็คิดว่าคงเป็นจินตนาการของเด็ก คงไม่มีอะไรมาก 

"แม่ไม่เห็นจะมีอะไรเลยนะลูก ป่ะ เข้าบ้านกัน นี่ก็เย็นมากแล้ว"

แต่แล้วเธอก็ต้องฉุกคิดเมื่อเธอได้ยินลูกเอ่ยคำนึงมา....

"แล้วทำไมเขาถึงต้องมาถือหัวให้ผมดูด้วยฮะแม่ ผมอยากทำแบบนั้นมั้งฮะ"

อึก.....

"เอ่อ...เรากลับบ้านดีกว่านะครับ นี่ก็เย็นมากแล้วกลับบ้านนะครับลูกแม่"เด็กน้อยได้แต่งงกับคำตอบของแม่  แต่ก็ทำตามที่ผู้เป็นแม่สั่ง 

...............

  และนี่ไม่ใช่ครั้งแรก ที่เด็กน้อยได้เห็นภาพอะไรแบบนี้ เด็กน้อยได้เห็นแต่เขาจำความได้ เมื่อไหร่ก็ตามที่เด็กน้อยร้องเพลงหรือฮัมเพลงอะไร ก็จะมีบางสิ่ง

บางอย่างปรากฏขึ้น และสิ่งนั้นที่เรียกว่า'วิญญาณ' และแน่นอนเด็กน้อยไม่รู้ว่าสิ่งๆานคืออะไร จะใช่คนหรือเปล่า เด็กน้อยได้เคยบอกพ่อแม่หลายรอบแล้ว

ว่าเขาเจอแบบนี้ แต่ก็ได้คำตอบมาแบบเดิม  แต่ด้วยความเป็นเด็กก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก 

      แต่แล้ว วันนึง เด็กน้อยกลับพบว่านี่ไม่ใช่การเห็นธรรมดา แต่มันเริ่มเพิ่มทวีคูญมากขึ้นเมื่อเด็กน้อยอายุเพิ่มขึ้นๆ... 

 มันเริ่มเห็นเรื่องราวสยดสยองผ่านทางความฝัน และสถานการณ์จริง ไม่ว่าจะเป็น ขณะที่เดินไปโรงเรียนนั้น จู่ๆก็มีภาพๆนึง เป็นผู้หญิงคนนึง โดนแก็งวัย

รุ่น ขโมยกระเป๋าของเธอที่ของมีค่ามากมาย แต่เธอขัดขืดจึงโดนฆ่า 

หลังจากได้เห็นเหตุการ์ณนั้น จู่ๆก็มีผู้หญิงที่เขาเห็นไปเมื่อสักครู่ มาขอความช่วย

เหลือจากเขา ที่อายุได้เพียง15ขวบเท่านั้น! และแน่นอนเขาปฏิเสธไป แล้วเดินออกมาทันที แต่เรื่องราวไม่ได้จบเพียงเท่านั้น! ผู้หญิงคนนั้นกลับตามเขามา

ที่บ้านด้วย และบอกว่า...

'ถ้าเธอไม่ช่วยฉัน ฉันจะตามเธอไปทุกที่ จะก่อกวนไม่ให้เธอมีความสุขเลย!'

'จะให้ผมช่วยอะไรก็บอกมาครับ'

นั่นแหละครับ ผมตอบตกลง จะให้เธอมาก่อกวนแบบนี้ไม่ได้! ทุกๆวันนี้ก็เหนื่อยมากพอแล้ว จะให้เธอมาก่อกวนให้ประสาทเสียได้ยังไง ไม่มีทางสะหรอก 

'เธอช่วยบอกตำรวจแล้วจำคนร้ายให้ฉันได้มั้ย ฉันจะชี้ตัวคนร้ายให้เธอดูเอง'

'.......'

'......'

'โอเคครับ....'

..................

   นับตั้งแต่นั้นมาชีวิตผมไม่เคยมีความสุขเลย เหล่าวิญญาณมากมายที่ปรากฏตัวให้ผม ล้วนมาแต่ขอความช่วยเหลือจากผม เพียงเพราะผมสามารถเห็นเขา

ได้ (?) ให้ตายเถอะ แต่ถึงยังไงผมก็เข้าใจพวกเขาเหล่านั้นนะ โลกหลังความตายไม่ได้มีความสุขอย่างที่เราคิด มันชั่งเหงา เศร้า หว้าเหว้ เดียวดาย สิ่งที่

เขาอยากจะทำก็ทำไมได้ จำต้องสิงใดไม่ได้เลย เป็นแค่อากาศที่ล่องลอยเหนือพื้นดิน คอยดูผู้คนผ่านไปผ่านมา จะพูดกับใครก็ไม่มีใครได้ยิน เดินสวนกับ

ใครก็เป็นแค่อากาศ.... ทะลุโปร่งแสง ก็มีแค่เพียงผม..ที่สามารถช่วยพวกเขาเหล่านั้นได้ แม้จะเป็นแค่เล็กน้อย แต่เขาก็รู้สึกสบายใจขึ้นมานิดหน่อย และ

อย่างน้อยเขาก็ได้เพื่อนมาคุย เพราะในชีวิตจริง ผมแทบจะไม่มีเพื่อนเลย เพราะว่าหาว่าผมเป็นบ้า คุยคนเดียว ซึ่งทั้งหมดนั้นไม่ใช่ความจริง ผมคุยกับเขา

จริงๆ แต่นั้นเป็นเพราะเพื่อนๆไม่เห็นก็เท่านั้น.... ผมไม่ได้บ้านะ จริงๆ เชื่อเถอะ

 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ในขณะที่กำลังเดินกลับบ้าน

"นี่... นายเห็นฉันมั้ย ช่วยอะไรหน่อยสิ..."

"......."

"นาย...ได้ยินชั้นมั้ย?"

"......."

"นี่!! จะไม่ตอบจริงๆใช่มั้ย....ได้... "

พรึ่บ! 

แฮร่~ 

"อ้ากกกกกก ฮืออ ได้ยินแล้วๆ  ออกไปจากหน้าผมมมม"

"หึ....ดี เอาล่ะมาช่วยชั้นหน่อยสิ "

"เรื่องอะไรล่ะครับ"

"ช่วยเรื่อง....."

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

TBC. 

จบไปแล้วกะอินโทร....คิดนานมากกก กว่าจะจบได้ 55555 วันนี้ก็มาเปิดเรื่องใหม่อีกแล้ววว เรื่องเก่าก้ยังไม่จบจะมาเปิดเรื่องใหม่(?) ฮัลโหลลล 5555 ความจริงคือสมองมันไม่แล่นน่ะ จริงๆนะ อยู่ๆก็นึกถึงเรื่องสยองขวัญ มันแวบเข้ามาในหัว ก็เลยตัดสินใจเปิดเรื่องใหม่สะเลย ยังไงก็ฝากเรื่องสัมผัสที่6เอาไว้อ้อมกอดอ้อมอกของนักอ่านทุกคนนะค้าาา สัญญาจะมาต่อเรื่องให้จบให้ได้ อย่าลืมเป็นกำลังใจให้เราด้วยน้าา ชอบไม่ชอบยังไงก็คอมเม้นกันมาน้าาาจะได้นำคำติของนักอ่านมาปรับปรุงนะคะ รักนะค้าาา  จุ้บๆ 

1 คอมเมนต์  =  1 กำลังใจ