คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 5 ไล่ออก Up 100%
ในห้ออะวัน “ปล่อยันนะ ไอ้นวยโอาส” ุเือนะโนใส่เา “เราุยัน้านอนั่น็ไ้ ุุันเ้ามาในห้ออย่าับโร” ทั้สอยืนอยู่หลัประูที่ล็อไว้
“อนผมุุในทาลับ ทำไมุไม่พูอะไรเลย? อ้อ ใ่สิ… ผมลืมไป” เาลืนน้ำลาย “ุอบสวนสาธาระมาว่าสินะ”
ำพูอะวันมีอิทธิพล่อเธอ น้ำเสียเาฟัูล้ายอิาเปี๊ย แถมยัประเหมือนนี้หึ สร้าวามรู้สึที่หลาหลายทั้ิใและร่าาย
มัน้อใ้เวลาสัพัเธอถึเ้าใว่าเาราๆ ที่สวนสาธาระวันนั้นือะวันริๆ
‘เาไปทำอะไรนะ? ’ เธอิในใ ้อมอนรหน้า้วยสายาเย็นา
“เือน… ุนอนับเปี๊ยเหรอ? ้าืน้วยใ่ไหม?” ะวันมอาเธอเม้เรีย “ุแอบหายใเหนื่อยับเาใ่หรือเปล่า เ้านี้ถึมาทำานสาย” เาี้ถามนเธออึอั
"อย่ามายุ่ับัน มันไม่ใ่เรื่ออุ!”
“ทำไมผมะยุ่ไม่ไ้” เาว้า้นแนเธออย่าแรนเล็บิทิ่มเ้าไปในเนื้อเนียนสวย
“โอ๊ย! ปล่อยันนะ ุทำันเ็บ”
"ผะ ผม อโทษ" เาวามือไปที่เอวอเธอแล้วึร่าบาเ้ามาหา
“อ่ะ” เธออุทานระบายวามเ็บ
พอนึถึว่าผู้ายนนี้เยพููถูแ่ไหน เิวามรู้สึเ็บปวเหมือนมีเ็มมาทิ่มแทเสียนรู้สึไม่สบาย เธอไม่อาบรรยายวามรู้สึนั้นไ้ึบหลัเาเบาๆ
“ุะวัน… ปล่อยันเถอะนะะ” ฟูว ~ เธอถอนหายใอย่าแระที่เา้มศีรษะลไป้านล่า “...” เธอ้อมอใบหน้าหล่อรหน้า ภายในัวเธอเิอารม์ปรารถนารุนแร
ผู้ายนนี้ประมาทไม่ไ้เลยสันาทีเียวริๆ เธอรำพึในใ
“ยัไม่ไ้อบำถามผมเลย” เาระิบ้าหูเธอ
“ทำไม้อบอ มันไม่ใ่เรื่ออุ” เธอมอเา้วยวามผิหวัเพราะิว่าเาะูบ “ออไปนะ” เธอผลัเา โรธที่ไม่ยอมให้เธอบรรลุเป้าหมาย
ใบหน้าสวยเหยเปรือา้าๆ ริมฝีปาเผยออออย่าาหวั
“ื้อริๆ เลยนะ” เาหัวเราะเบาๆ
ุเือนไม่อยาะเื่อว่าร่าายเธอ้อารนานี้ เธอรู้ีว่าัวเอโ่แ่ไหน ผู้ายอันรายนนี้เยทั้่มืน แถมยัมียัแฟนสาวแล้ว้วย แ่ร่าายเธอไม่สนใสิ่ใเลย เาเป็นผู้ายนเียวที่สามารถพาเธอไปถึฝั่ปรารถนาไ้ไม่รู้เบื่อ
ารถูเาสัมผัสยิ่ทำให้ร่าายและหัวใเ้นแร แ่เธอไม่ยอมให้ัวเอหวั่นไหวพ่ายแพ้ให้ับสารฟีโรโมนอผู้ายอันรายนนี้ เธอผลัเาออไปไม่ไ้ และโรธเาไม่ลเ่นัน
ในที่สุเธอ็ยอมแพ้ ฟู่ว ~ เธอถอนหายใระบายวามอึอั แล้วุหน้าลบนอแร่ สูหายใเ้าลึๆ อมมแผอแร่ที่เ็มไป้วยลิ่นวามแ็แรและฟีโรโมน
ร่าายสาวสวยร้อนรุ่มราวับถูไฟไหม้ และมีเพียเานเียวเท่านั้นที่สามารถับอาารรุ่มร้อนนี้ไ้
“นี่ เือน ุโอเไหม?” เาระิบเบาๆ อย่าอบอุ่น
เธอเยหน้าึ้น “ุ่ะ ันไม่ไ้นอนับเปี๊ย” ใบหน้าหวานมอเ้าไปในวาอนรหน้า “ันไม่เยทำอะไรเินเลยับเา”
“ผมเื่อุ”
เาอเรือนร่าที่หอมนุ่มนิ่มอเธอไว้ในอ้อมอทันที ไ้ยินเสียหายใที่แ่าออไป และวาสวย็หรี่ล
“อะ ยะ อย่า” เธอพยายามสลัารระทำที่ไ้ืบะเอาศออเาออไป แ่เาลับอเธอแน่นยิ่ึ้น
“อยู่นิ่ๆ ให้ันอุนะ… แ่แป๊บเียว็พอ” เธอุหน้าเ้าไปบอแร่ รู้สึสบายนไม่อยา ะปล่อยเหมือนับแม่ที่อลูน้อย
“อะ”
“เือนผมเป็นห่วุนะ” เา้มลไปูบเธอ้วยวาม้อารและวามหลใหลอย่าเปี่ยมล้น รับรู้สัมผัสไ้ถึวามผ่อนลายสบายใาัวเธอ เสียเอะอะโวยวายในหัวที่ทะเลาะันะอนลทั้หม เหลือแ่ลิ่นอายที่หอมและอบอุ่นอันและันเท่านั้น
“...” เธอรู้สึไ้ถึวามหอยเหาและวามปรารถนา ในน้ำเสียทุ้ม่ำอเา ทำให้เธอไม่สามารถแ็ใผลัอ้อมอทีู่เหมือนะทำเป็นเ้มแ็ปลอบเธอ แ่ฝ่ายเาเอ็ไม่้อารปล่อยให้ารปลอบในี้บล
สาวรับใ้นิ่เียบปล่อยให้เ้านายอ ในใ็แอบถอนหายใเบาๆ เธอิว่าัวเอะ้อบ้าไปแล้วแน่ๆ ทั้ๆ ที่เาเป็นผู้ายทีู่ถูเธอ แ่เธอลับอยาะมอบวามอบอุ่นให้ับเา
ริๆ เลยเียว! เาันทุรัให้เธอรู้ อยู่นั่นแหละว่าเา้อารเธอ หึหวและเป็นห่วเธอนานั้น ยิ่ทำให้ร่าายอเธอ็เ็มไป้วยวาม้อาร
เปลวไฟอันเย้ายวนเผาไหม้ลึเ้าไปในัวเธอ และทำให้เิแอ่น้ำเอะแะรใลาวามเป็นสาว
“ืนนี้ผมอยาใหุ้้าที่นี่” มือที่โอบอเธอเริ่มอยู่ไม่สุอีแล้ว มันสัมผัสลูบไล้แผ่นหลัเลี้ยเลาั่ปุยนุ่นอเธอ
“ะวัน ยะ หยุเถอะนะ” เธอผละออาูบนั้น เสื้อลุมอเธอถูถอโยนลบนโฟาใล้หน้า่า โยที่เธอไม่รู้ว่าเาถอมันออั้แ่เมื่อไหร่ “ันยัไม่พร้อม" ระโปรทรเอ็ถูเลิึ้น
"ทำไมล่ะ? เราทัู้่้อารสิ่นี้ ุเอ็้วย” เาพู้วยเสียแหบแห้ “เราไม่ใ่หนุ่มสาวบริสุทธิ์ที่ไม่เยมีประสบาร์สัหน่อย” เาระิบ้าหูพลาใ้มือปลระุมเสื้อเธอออ “ผมรอเอุั้แ่เ้า… ผมไปหาุที่บ้านแล้ว ผมเป็นห่วุ ผมแ่อยาะุย้วย…”
“ุแ่้อารสนอวามใร่ แ่ว่ามันไม่ถู้อ” เธอบัับัวเอให้อบแบบนั้น แ่ร่าายลับไม่มีแรที่ะผลัมืออเาออไป เธอยืนหายใหอบรนั้น ใหนึ่แอบหวัว่าเาะหยุ แ่อีใ็ไม่อยาให้เาหยุ…
:+:+:+:+:+:+:+:
วามสัมพันธ์ี
ือวามรั
มิใ่วามใร่
:+:+:+:+:+:+:+:
ความคิดเห็น