"น้องสาวผมเป็นนักฆ่า!!!"

      
        ในค่ำที่เหมือนไม่มีสึ้นสุด ผู้ชายร่างท้วมดูมีอำนาจวึ่งหนีเขาไปในซอยที่มืดและเปลียวอย่างกระวนกระวายและเหมือนว่าเขาที่หนีบางสึ่งบางอย่างที่จะมาเอาชีวิตเขา
       
         และแล้วความหวังที่จะชีวิตรอดก็ดับวูบลงเมื่อเขาได้พบกับทางตัน เงามืดของสึ่งที่เขาหนีมาก็ได้ปรากฏอยู่ตรงของเขา แล้วมันก็ค่อยๆก้าวเข้าไปหาเขาอย่างช้าๆ

    “อย่าทำฉันเลยขอร้องล่ะ” ชายร่างท้วมเข่าไหว้วอนขอชีวิต แต่ก็เหมือนจะได้ผลเงานั้นอยู่เดินเข้าไปหาเข้าชายร่างท้วมก็เริ่มหายกลัวไปบาง แต่เงานั้นกลับพุ่งไปหาเขาเร็วกว่าเดิม

    “ใครเป็นคนจ้างแก มันจ้างเท่าไร ฉันจะจ่ายให้แกเป็น10เท่าเลยก็ได้” ชายร่างท้วมยืนขอเสนอให้ แต่ก็ไม่ได้ผลเงานั้นมุ่งไปสู่เขาอย่างรวดเร็วก่อนที่เงานั้นจะอ้าแขนข้างขวาแล้วสะบัดไปที่คอหอยของชายร่างท้วม
  
     จนทำให้หัวของชายคนนั้นหลุดลอยกระเด็นไปประมาณ 50 เมตร แล้วเงานั้นจากไป แล้วแสงของดวงจันทร์ทำให้เห็นเจ้าของเงานั้น

     เธอคือมือสังหารหญิงมืออาชีพที่ใช้เครื่องมือสังหารคือถุงมือกรงเล็บที่มีลักษณะเดียวกับของ”จ้าวแห่งร้าย”ฉายาของเธอคือ”ครูเกอร์”

หลังจากเหตุการณ์นั้นไป ณ รุ่งเช้า

    สำนักข่าวหนังสือได้ลงปกข่าวหน้า 1 ว่า “เหยื่อรายที่ 12 เจ้าพ่อบ่อนคาสิโน ตำรวจคาดฝีมือ ครูเกอร์”                                                                   

    “รายที่ 12 แล้วเหรอเนี่ย ทำไมตำรวจยังจับมันได้อีกนะ” เด็กหนุ่ม ม.ปลาย นั่งบ่นขณะอ่าน นสพ.อยู่ที่โต๊ะอาหาร

   
    “หนูว่ามันก็ดีแล้วไม่เหรอ ที่เจ้าพวกคนเลวๆพวกนั้นจะได้โดนฆ่าซะให้หมดประเทศน่ะ พี่แบล็ค” น้องสาวพูดขึ้น

  
    “แต่พี่ก็ยังสงสัยอยู่นะว่าทำไมตำรวจยังปล่อยให้มันลอยนวลอีกนะ หรือตำรวจอาจจะอย่างที่ไวน์คิดก็ได้มั่ง ?” แบล็คกล่าวขึ้นตอบ

    “นั้นสินะคะ แต่ว่าพี่ต้องไปวันปฐมนิเทศไม่ใช่หรอค่ะ” ไวน์กล่าวเตือนแบล็ค

    “อ่ะ!จริงด้วย ซวยล่ะ วันแรกไม่ควรสายซะด้วย ข้าวเช้าไว้ทีหลังละกันพี่ไปก่อน” แบล็คพูดพร้อมหยิบกระเป๋าด้วยความเร่งรีบแล้ววึ่งออกไป สถานีรถไฟเพื่อไปโรงเรียน

    “พี่นี่ล่ะก็” ไวน์กล่าวพร้อมกับกำลัง เตรียมข้าวของไปโรงเรียนใหม่ ซึ่งในกระเป๋าก็มีสึ่งหนึ่งที่เรียกว่า”ถุงมือกรงเล็บของครูเกอร์”อยู่ด้วย