ยัยจอมจุ้นสุดซ่าส์กันหนุ่มหน้าใสหัวใจหิน

ลำดับตอนที่ #2 : แค้นนี้ต้องชำระ

ตอนที่ 2 แค้นนี้ต้องชำระ

       *****พักกลางวัน*****
“ อ้อนไปทานข้าวกันเถอะ ” เสียงแฟนของอ้อน เรียกอ้อนไปทานข้าว  อ้อนก็ไปแระก็เหลือ 2 สาวกับอีก 1 หนุ่มที่อยู่ในห้อง แล้วเมย์ก็พูดขึ้น

“ พริว ถามไรหน่อยดิ ”

“ อืม พูดมาดิถ้าตอบได้ก็จะตอบนะ ”

“ การมีความรักมันดีมั้ยอ่ะ ”

“ เอ๋ ทำไมจู่ๆถึงถามฉันล่ะ ”

“ ก็ ฉันไม่รู้ว่าจะถามอะไรเธอนี่ ”

“ ไอ้เรื่องแบบนี้มันต้องพิสูจน์ด้วยตัวเอง ถึงจะเข้าใจ ถามแบบนี้แสดงว่าอยากมีความรักอ่ะดิ ”

“ พวกเธอหุบปากซะทีจะได้มั้ย!!!!!! ฉันจะนอน แล้วพวกเธอ 2 คนก็รีบๆออกไปจากห้องนี้ซะที ”

“ ห้องนี้ ป๋านายซื้อไว้เท่าไหร่หรอ ”

“ เธออย่ามา เล่นลิ้นกับฉันนะ ฉันบอกให้พวกเธออกไป ”

“ ฉันว่าแกไม่ได้เกลียดผู้หญิงหรอก แต่นายกลัวผู้หญิงต่างหาก ใช่มั้ยล่ะ ”

“ ไงล่ะ ฉันพูดแทงใจดำอ่ะดิ เงียบเลยนะ ”

“ ออกไป!!!! ”

“ ไม่ออก จะทำไม ”

“ พวกเธอนี่ มันดื้อด้านจริงๆเลยนะ โดนผู้ชายไล่ซะขนาดนี้แล้วยังไม่ไปอีก หน้าทำด้วยคอนกรีตหรอ ”

“ แก!!!!!!!!!!! ไอ้เท็สสึแกได้ตายสยองแน่ ”

“ พอทีเถอะน่าทั้ง 2 คน ”  เมย์ตะโกนห้ามไว้

“ ไปเถอะพริวอย่าเสียเวลาเลย ”   
    
“ ไปก็ได้ อย่านึกนะว่าฉันกลัวนาย ฉันเห็นแก่เพื่อนฉันเฉยๆหรอก ฝากไว้ก่อนเถอะ ”

       ทั้ง 2 คนก็เดินไปโรงอาหาร ในระหว่างทางพริวก็เห็นเป็นที่ระบายอารมณ์ไปซะแระ

“ โอ้ย ทำไมฉันต้องยอมไอ้เท็สสึด้วยนะ เพราะเธอคนเดียวเลยยัยเมย์ มาห้ามฉันไว้ทำไม ”

“ ยัยพริว เธอจะไปใส่ใจมันทำไม ผู้ชายก็งี้แหละอารมร์ร้อน ”

“ นี่ ยัยพริว ฉันจำได้นะว่าเมื่อเช้าเธอยังเกลียดไอ้เท็สสึอยู่เลยนะ ไหงตอนไปเข้าข้างเค้าซะแล้วล่ะ ”

“ ฉันไม่ได้เข้าข้าง แต่ฉันเอ่อ...ไม่มีอะไรหรอก ไปแระ ”

“ ยัยเมย์ อีกแล้วนะกลับมาบอกฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ โถ่โว้ย ”

“ พี่พริว ผมอยู่นี่ครับ ” แล้วพริวก็เดินตามเสียงนั้นไป

“ แจ็ค พี่ถามไรหน่อยดิ ”

“ ถามมาเลยครับสำหรับพี่พริวผมตอบได้ทุกเรื่องอยู่แล้ว แต่ก่อนที่จะตอบพี่พริวเอานี่ไป ผ้าเช็ดหน้าผืนที่
1990 เก็บไว้ซะ 1999 ผืนแระ ”

“ พี่บอกว่าเลิกซื้อผ้าเช็ดหน้าให้พี่ได้แล้วไง เดี๋ยวมันจะได้เลิกกัน เธอเป็น รักครั้งแรก ของพี่นะพี่ไม่อยากเสียแจ็คไป แล้วอีกอย่างพี่ก็ไม่มีที่เก็บผาเช็ดหน้าแล้วด้วย ”

“ ไม่เห็นเป็นไรเลยเราก็ยังคบกันอยู่นี่นา ไม่เห็นเลิกกันซะหน่อย ”

“ อืมๆ พี่ก็รู้ ”

“ อืม ไหนว่าพี่พริวมีอะไรจะถามผม ไม่ใช่หรอ ”

“ อ๋อ พี่จะถามว่าอะไรนะ เอ่อพี่ลืมแล้วอ่ะ ”

“ ช่างเถอะครับ ถ้าพี่พริวนึกออกแล้วค่อยถามผมแล้วกันนะ เดี๋ยวผมไปซื้อข้าวมาให้นะครับ ”

“ ไม่เป็นไรจ๊ะ พี่ไปเองก้ได้ ”

“ แต่ผมอยากซื้อให้นี่ ”

“ อืม งั้นก็ตามใจนะ ” เมื่อแจ็คกลับจากซื้อข้าว ทั้ง 2 คนก็ทานไปคุยไป หวานซะจนมดอดใจไม่ไหว แล้วพริวก็พูดขึ้น

“ พี่รักแจ็คนะ ”

“ อะไรนะครับพี่พริว ”
       ฉันว่าฉันพูดดังอยู่นะ ทำไมไม่ได้ยินอีก เคยแคะหูบ้างป่าวเนี่ย

“ อ๊อ ไม่มีอะไรหรอกจ้า พี่บอกว่ารัก เอ่อ รักการกินน่ะจ้า พี่ชอบกินทุกอย่างที่ขวางหน้า เฮ่อๆ  ”

“ งั้นก็ทานเยอะๆเลยนะครับ ”

“  ผมว่าวันนี้พี่พริวดูแปลกๆไปนะ หรืออาจเป็นเพราะเราไม่ได้เจอกันนาน ”

“ เฮ่อๆ พี่ว่าแจ็คนั่นแหละแปลก ”

“ พี่พริวนั่นแหละแปลก ”

“ แจ็คนั่นแหละที่แปลก ”

“ พี่พริวแปลก ”

“ แจ็ค แจ็ค แจ็ค แจ็ค แจ็ค แจ็ค ”

“ พี่พริว พี่พริว พี่พริว พี่พริว พี่พริว ”

“ พอเหอะๆ พูดไปเดี๋ยวก็ไดตีกันตายพอดี ”

“ พี่พริวครับตอนเย็นพี่พริวกลับเองนะครับ ”

“ อะไรกันแจ็คพี่ว่าเธอแปลกแค่นี้ เธอถึงกับโกรธพี่เลยหรอ ”

“ ป่าวครับวันนี้ผมต้องกลับบ้านช้า ต่างหากล่ะ ”

“ ไม่เป็นไรพี่รอได้ ”

“ เดี๋ยวพี่พริวก็เบื่อ แล้วก็มาเทศนาให้ผมฟังฟังจนหูแฉะกันพอดี ”

“ นานขนาดนั้นเชียวหรอ แจ็คจะอยู่อะไรกันนักหนา นานซะขนาดนั้นอ่ะ อย่าบอกนะว่าจะอยู่ให้อาหารปลาจนดึกดื่นอ่ะ ”

“ พี่พริวอย่าพูดเองเออเองได้ป๊ะ ให้ผมได้มีเวลาส่วนตัวบ้างซิ ”

“ อ๊ะ นี่หาว่าพี่จุ้นจ้านกับชีวิตแจ็คงั้นหรอ   เอ๊ะ หรือว่า แจ็คมีคนใหม่กันแน่ พี่ทนไม่ไหวแล้วนะเราเลิกกันเดี๋ยวนี้เลย ”

“ แล้วแต่ เลิกก็เลิก จะได้จบๆกันไปซะที ผมก็เซงเหมือนกันแหละ ”

       น่านฤทธ็ของผ้าเช็ดหน้าเริ่มออกฤทธิ์แล้วค่ะ อยากให้ผ้าเช็ดหน้าดีนัก เลกกันเลย 555+   เอ๊ะ แต่ทำไมผ้าเช็ดหน้าออกฤทธิ์ช้าจัง ให้มาตั้ง 1990 ผืน พึ่งจะมาออกฤทธิ์เอาวันนี้ สงสัยผ้าเช็ดหน้าความรู้สึกช้ามั้ง อิอิ       อีก 1 นาทีต่อมา

“ พี่พริวครับกินน้ำมั้ยครับ จะได้ชื้นใจ เวลาอยู่กับผมหัวใจพี่พริวจะได้ไม้แห้งเหี่ยวไงครับ ”

“ กินไปคนเดียวเลย ฉันไม่กินด้วยหรอกงอนแล้ว ”

“ โอ๋ๆ อย่างอนเลยนะคนดี เดี๋ยวซื้อขนมให้กินนะ ดีกันนะ ดีกันนะ ”

“ ไม่ ”

“ น่าดีกันเหอะ คนสวย+น่ารัก ”

“ อืมๆ ก็ได้ดีกันก็ได้ ”

“ ผมรักพี่พริวที่สุดในโลกเลย พรุ่งนี้เจอกันนะครับ ”

“ จ้า........ ”

       เหอะๆมะกี้ยังเลกกันอยู่หยกๆ ดีกันซะแระ เฮ้ออย่าถือสาเลยนะค๊ะ 2 คนนี้เค้าก็เป็นอย่างนี้ประจำแหละค่ะ

“ ทำไมถึงต้องรีบไปซะขนาดนั้นนะ พิลึกคนแฮะ แต่ช่างเหอะนะกลับไปหายัยอ้อนกับยัยเมย์ที่ห้องดีกว่า ”

       *****ทีห้องเรียน*****
“ เมย์อ้อนยังไม่มาอีกหรอ ”

“ ถ้ามาก็เห็นแล้วดิ ”

“ ยังจะมากวนอีก แต่ไม่โกรธเพราะตอนนี้อารมณ์ดี ”

“ ไอ้แจ็คมันตอแหลอะไรอีกล่ะ เธอถึงได้อารมณ์ดีแบบนี้ ”

“ ก็ไม่มีอะไรหรอก อิอิ ”

“ เอ้า ฉันถามแกนะ ไม่ได้ให้แกมายิ้ม ยิ้มอยู่ได้โอ๊ะ ”

“ ช่างเหอะคนไม่มีแฟน ไม่เข้าใจหรอก ”

“ แนะ ยังจะมาตอกย้ำฉันอีก คอยดูนะถ้าเลิกกันเมื่อไหร่ ฉันจะหัวเราะให้ฟันหักเลย ”

“ ยัยเพื่อนคนนี้นี่ยังไง ช่างเพื่อนอยู่ได้ ”

“ ฉันไม่ได้แช่งนะแต่ฉันรู้สึกว่าแกกับไอ้แจ็คจะได้เลิกกัน ”

“ นี่ยัยเมย์เธอเป็นหมอดูตั้งแต่เมื่อไหร่ อ่ะห๊า ”

“ ป่าว ฉันก็แค่เดาเอา ”

“ โถ่เอ้ย ที่แท้ก็มั่วนี่หว่า ”

“ เอ้อช่างเหอะน่า  ว่าแต่เธอ เห็นไอ้เท็สสึป่าว ”

“ ฉันจะไปรู้ได้ไงเล่า ฉันก็พึ่งมา   อะอ๊ะ ถามถึงเค้าหรือว่าเธอชอบนายเด็กใหม่นั่นหรอเมย์ ”

“ บ้า ฉันน่ะหรอจะชอบนายนั่น ประสาท ”

“ อุ้ย พูดถึงก็มาพอดีเลย เดี๋ยวฉันถามเค้าให้เอาเปล่า ”

“ ไม่ต้องเลย หยุดเลย อาจารย์มาแล้ว ไปนั่งที่ก่อน  ”

       เมื่อนักเรียนทุกคนเข้ามาในห้องกันหมดแล้ว  อ้อนก็เข้าห้องเรียนเป็นคนสุดท้าย ทำให้โดนเทศนา
ไปบ้างนิดหน่อย แล้วอาจารย์ก็ผัดกันสอนจนมาถึงคาบสุดท้ายอาจารย์ประจำชั้นก็เข้ามาสอน

“ นักเรียนทุกคนจ๊ะ ครูมีงานที่จะให้ทำจ้ะ คืออย่างนี้นะจ๊ะอีก 4 เดือนจะมีการประกวดละครเวทีขึ้น เป็นประจำทุกปี ซึ่งในแต่ละห้องก็มีการแต่งเรื่องขึ้นมาเอง เลือกตัวละครเอง สรุปก็คือนักเรียนต้องจัดการเองหมดทุกอย่างจ้ะ และอาจารย์ก็อยากจะให้นักเรียน แต่งเรื่องขึ้นมาแล้วนำมาส่งอาจารย์ เรื่องที่ถูกใจอาจารย์ก็จะมีสิทธิ์ได้รับของรางวัล กลับไปนอนกอดด้วยนะ ให้เวลาเขียนเรื่องถึงวันศุกร์นี้ แล้ววันจันทร์อาจารย์จะมาประกาศผลให้ฟังนะ ทั้งหมดก็มีแค่นี้แหละจ้า ไม่มีอะไรถามใช่มั้ยจ๊ะ ถ้าไม่มีก็กลับบ้านได้ ”

       เย่ ในที่สุดก็ได้กลับบ้านซะที
“ อ้อน เมย์ ฉันกลับก่อนนะ บ้าย บายจ้า ”

“ อืม ”

       แล้วพริวก็เดินกลับบ้านไปอย่างสบายใจ ในระหว่างทางพริวก็ เจอเท็สสึด้วยความบังเอิญ แล้วพริวก็คิแก้เผ็ดเท็สสึโดยการแกล้งทำเป็นวิ่งชน แล้วเอาน้ำสาด ( น้ำแดงซะด้วยซิ ) จากนั้นพริวก็เริ่มปฏิบัติการทันที

“ อุ้ย! ขอโทษค่ะ เปียกหมดเลย  ”

“ นี่เธอทำบ้าอะไรของเธอ ออกไปห่างๆฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ ” เท็สสึตะโกนเสียงดัง
นึกหรอว่าใช่เสียงข่มขู่แล้วจะทำให้สาวซ่าส์อย่างพริวกลัวได้

“ อุ้ยตาย นึกว่าใครที่แท้ก็นายเด็กใหม่นี่เอง เดี๋ยวฉันเช็ดให้นะ ไม่ต้องกลัวฉันหรอก ฉันไม่กินนายหรอก ”

“ ไม่ต้องแค่ออกไปห่างๆ ฉันก็พอ แล้วก็เตรียมใจไว้ได้เลยนะ พรุ่งนี้เธอเจอดีแน่ ” แล้วเท็สสึก็เดินจากไป

“ ชิ จะมาไม้ไหนก็เชิญ นึกหรอว่าฉันจะกลัว แต่วันนี้ก็สะใจดีเหมือนกันแฮะ สงสัยคืนนี้คงหลับสบายแน่ๆเลย ได้แกล้งคน ”

“ เอ๊ะ เดี๋ยวก่อน ทำไมนายเท็สสึถึงเดินมาทางนี้ อย่าบอกนะว่าบ้านมันก็อยู่แถวนี้เหมือนกัน อย่างนี้ต้องตามไปดู ”

“ จริงๆด้วย อยู่ติดกับบ้านเราเลยแฮะ ดีล่ะจะได้เล่นงานสะดวกๆหน่อย ”


       แล้วพริวก็เดินเข้าบ้านไป วันพรุ่งนี้พริวจะต้องเจออะไรจากเท็สสึกันแน่นะ แล้วเท็สสึมาอยู่ข้างบ้านพริวได้ยังไง โปรดติดตามตอนต่อไปเร็วๆนี้ค่ะ