Secret love story | Taeten

ลำดับตอนที่ #8 : เป็นห่วง %

สนามบินอินชอน

เพราะมีตารางงานทำให้เหล่า NCT U ทั้ง 5 คนต้องสละเวลานอนเพื่อเดินทางไปยังประเทศไทย ความง่วงภายในทำให้แทยงเดินไปเรื่อยๆ แบบไม่ได้คิดอะไร แค่เดินไปตามทางไปเรื่อยๆ มีเล่นหรือพูดคุยกับเมมเบอร์คนอื่นโดยไม่ทันระวังตัวเลยว่าตั๋วเครื่องบินของตัวเองได้ตกไปอยู่ในมือของอีกคนแล้ว

"เข้าเกทได้แล้ว"

"คึคึคึ" เตนล์เดินตามแทยงเข้าไปต่อแถมพร้อมแอบโชว์ตั๋วเครื่องบินของคนที่เดินนำง่วงๆ แบบไม่คิดว่าตัวเองกำลังโดนแกล้งอยู่ แจฮยอนกับมาร์คพอเห็นดังนั้นก็นึกขำตาม ถึงแทยงจะเป็นคนเก่ง แต่บางทีก็ชอบทำอะไรเด๋อๆ ยิ่งเวลาพักผ่อน เวลาส่วนตัวยิ่งเด๋อเข้าไปใหญ่ ส่วนเตนล์ก็ชอบแกล้งเสียเหลือเกิน

"ตั๋วพี่ล่ะ??" แทยงก้มหาตั๋วตามที่เตนล์ถาม แต่ก็ไม่เจอ

"คึคึคึ"

"เอามาน่า"

แทยงทำงานติดต่อกันมาทั้งอาทิตย์แล้วยังต้องแบ่งเวลาไปจับโปเกม่อนอีกทำให้พักผ่อนไม่เพียงพอจนบางทีก็เผลอแสดงมุมเนือยๆ ให้เห็นได้ชัด แต่ก็ยังตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่

"ไหวหรือเปล่า?" เมเนเจอร์เดินเข้ามาบีบไหล่แทยงหลังจากที่ทนกับอาการอาหารเป็นพิษจนแทบหมดแรง ใบหน้าซีดถูกเติมแป้งบางๆ เพื่อไม่ให้ซีดจนเกินไปพยักหน้ารับพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ

ตารางงานที่มีถ่าย NCT life ที่เชียงใหม่ต่อทำให้คืนนี้แทยงต้องยืดเวลาพักออกไปอีกหลายชั่วโมง เพราะการถ่ายทำมีอยู่ตลอด จะแสดงท่าทีออกไปว่าเหนื่อยอ่อยเสียตอนนี้มันจะเสียงานหมด ส่วนมาร์คก็ต้องกลับไปทำงานตามตารางเดิมโดยสวนทางกับจอห์นนี่ที่บินมาจากเกาหลีเพื่อมาสมทบถ่ายรายการที่เชียงใหม่

เสื้อฮู้ดสีดำที่สวมอยู่กับโทรศัพท์ในมือที่นิ่งสนิท แทยงนั่งพิงเบาะรถตู้เอนหัวพิงกับกระจกหลับตาสักพักเพื่อรอให้สมาชิกคนอื่นๆ ขึ้นรถให้ครบ สัญญาณกล้องขึ้นแสงสีแดงบ่งบอกว่ากำลังถ่ายอยู่ เขาจะมาหลับตอนนี้ไม่ได้

"สวัสดีครับ"

คำพูดทักทายที่แต่ละคนพูดยามขึ้นรถตู้ไป แจฮยอน เตนล์ และโดยองนั่งหลังสุด ส่วนจอห์นนี่นั่งแถวเดียวกับแทยงแต่คนละฝั่ง

"พี่เขา.." เตนล์กำลังจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็เม้มปากเงียบลงไปก่อน สายตาที่มองไปยังคนสวมฮู้ดคลุมหัว

พี่แทยงดูตัวเล็กลงมากๆ เลย

หลังจากที่เคลื่อนตัวออกจากสนามบินได้สักพัก เตนล์ก็เป็นคนเริ่มเปิดประเด็นพูดคุยเพื่อให้รายการได้มีช่วงเวลาตัดไปออกอากาศ แต่เพราะอาการปวดท้อง แถมยังเวียนหัวไม่สบายตัวของแทยงทำให้ต้องถ่ายไม่ได้มาก บรรยากาศที่เริ่มกร่อยเพราะคนไม่พร้อมจนต้องตัดออกเหลือเพียงนิดเดียว

"หลับก่อนก็ได้นะ ถ้าถึงแล้วเดี๋ยวปลุก" จอห์นนี่หันไปคุยกับแทยงที่เอนตัวลงนอนอีกครั้ง ใบหน้าที่ขาวอยู่แล้วยิ่งซีดลงไปอีกพยักหน้าขึ้นลงช้าๆ แต่ยังไม่ทันที่จะได้หลับดี สัมผัสเย็นๆ ที่แก้มทำให้ต้องลืมตาขึ้นมามองอีกครั้ง

ขวดน้ำพลาสติกที่เย็นกว่าอุณหภูมิห้องไม่มากถูกสัมผัสเข้าที่แก้มแทยงพร้อมกับแผงยาต่างๆ ที่อีกฝ่ายจะต้องกิน แทยงรับมาถือไว้แต่ไม่ได้แกะเข้าปากเลยสักนิดจนคนให้ต้องรุดตัวมานั่งชิดเบาะอีกคนแล้วเอ่ยถาม

"ทำไมไม่กินล่ะ"

"เดี๋ยวง่วง ต้องถ่ายต่ออีกค่อยกินหลังจากนั้นก็ได้"

"งั้นก็กินตัวที่มันไม่ง่วงไว้ก่อนสิ"

"..." แทยงยืนยาต่างๆ ส่งให้เตนล์ เพราะเป็นยาที่ซื้อมาจากประเทศไทยทำให้เขาอ่านไม่ออกว่าอะไรกินแล้วไม่ง่วง รู้แค่ว่าตัวไหนกินตอนไหนเพราะหมอเขียนไว้เป็นภาษาอังกฤษให้

เตนล์เม้มปากแล้วรับมาถือไว้ ภาษาไทยตัวเล็กถูกดวงตากลมไล่อ่านไปทีละบรรทัด แต่เพียงพรึ่บเดียวที่ความมืดเข้าปกคลุมเมื่อคนขับรถปิดไฟรถตู้เพื่อให้ผู้โดยสารพักผ่อนชั่วคราวจนกว่าจะถึงที่พัก เตนล์อยากจะเอ่ยบอกให้เปิดไฟอีกที แต่เสียงลมหายใจที่เป็นจังหวะของคนใกล้ๆ ตัวตอนนี้ทำให้เขาต้องกลับไปนั่งที่ตามปกติเช่นเดิม

เมื่อถึงที่พัก สัญญาณไฟสีแดงก็ขึ้นมาอีกครั้งจากกล้องบันทึกภาพตัวเล็ก จอห์นนี่เป็นคนแรกที่ลงจากรถ ตามมาด้วยเตนล์ และแทยงที่เดินหิ้วกระเป๋าเป้ขึ้นมาสะพาย

โดยองเดินถือโทรศัพท์ถ่ายบรรยากาศเพื่อส่งไปอวดเมมเบอร์คนอื่นๆ ในขณะที่เตนล์กับจอห์นนี่เล่นบทบาทสมมติกันตามประสาที่ชอบเล่นกันบ่อยๆ เหมือนเด็กๆ สักพักก็มีแจฮยอนเข้ามาร่วมเล่นด้วยคน โดยมีแทยงยืนมองรอบๆ บ้านไปเรื่อยๆ

ไม่มีเรี่ยวแรงจะเอาไปเล่นแล้วจริงๆ ตอนนี้

พอได้เข้าตัวบ้าน ตรงไปถึงห้องนอน โซฟาหนังหลายเตียงสีดำที่แทยงเจ้าจับจองคนแรก เป็นไปได้ก็สามารถหลับมันตอนนั้นได้เลย แต่การถ่ายรายการยังไม่จบ ตามสคริปท์พวกเขาต้องเล่นเกมเพื่อเลือกห้องนอน

"เรามาสู้กันเถอะ"

ทั้งจอห์นนี่และเตนล์ก็ยังเล่นทำท่าทางราวกับจะสู้กันจริงๆ แทยงรู้ว่ามันเป็นการกระทำที่ทำให้รายการไม่น่าเบื่อและตลก แทนทีเขาจะไปมีส่วนร่วมกลับนั่งมองอยู่เฉยๆ ส่วนหนึ่งเพราะกำลังรู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อยที่ขยับร่างกายตามใจตัวเองไม่ได้มาก และอีกส่วนหนึ่งเล็กๆ ที่เตนล์กับจอห์นนี่ทำท่าทีราวกับยังสนิทใจกันอยู่ ทั้งๆ ที่จริงแล้วเตนล์มาหาเขาที่ห้องแทบทุกคืน

ยิ่งตอนโปรโมท Limitless แทยงเป็นเมทของพี่แทอิล ทั้งคู่เรียกได้ว่าแทบจะสลับกันเข้าห้อง หรือในบางครั้งที่แทอิลกับโดยองชอบไปเล่นที่ห้องของจอห์นนี่และแจฮยอน เตนล์ก็จะมานั่งวาดรูปเล่นที่โต๊ะทำงานของแทยงในห้องจนกว่าแทอิลจะกลับมา.. จนกว่าจะกลับมาหมายถึงถ้าแทอิลกลับห้องในวันถัดไป เตนล์ก็กลับห้องตัวเองในวันถัดไปเช่นกัน

แต่การแข่งเลือกห้องก็ต้องดำเนินให้มันเร็วที่สุด มิชชั่นสุดท้ายสำหรับคืนนี้แล้วจะได้พักกันจริงๆ

"พวกเราแค่เป่ายิงฉุบกันดีมั้ยครับ?"

เตนล์เสนอ แค่เป่ายิงฉุบ ไม่เกินห้านาทีก็เลือกห้องได้แล้ว แต่สำหรับจอห์นนี่ใช่ว่าจะไม่เข้าใจว่าต้องการให้แทยงพักผ่อนเร็วๆ แต่การทำแบบนั้นมันจะทำให้รายการน่าเบื่อเกินไป พวกเขาต้องเพิ่มเกมเข้ามาอีก

"จะเล่นตั้งขวดน้ำใช่ไหม" แทยงมองตามแจฮยอนที่เดินไปหยิบขวดน้ำ กฎกติกาที่สร้างขึ้นมาง่ายๆ ตรงใจกับทุกคนที่ทั้งอยากให้เกมมันจบเร็วๆ แต่ก็สนุกพอที่จะไม่ทำให้คนดูเบื่อ

ตุบ

การโยนขวดน้ำแบบไม่ตั้งใจของจอห์นนี่ เรียกเสียงหัวเราะบางๆ จากทั้งทีมงานและสมาชิกคนอื่นๆ ได้ไม่น้อย รวมถึงแทยงที่ยังคงนั่งบนโซฟาสีดำคนเดียวที่หัวเราะออกมาเบาๆ ตามที่นักสร้างบรรยากาศแบบจอห์นนี่สร้างให้

"อะไรเนี่ย"

"แบบนั้นไม่ได้สิ"

"อย่างน้อยฉันก็จริงจังนะ"

จอห์นนี่หัวเราะแก้ตัวแกนๆ แต่ก็ไม่มีใครคิดอะไรจริงจังไปมากกว่านั้นหรอก

แจฮยอนลองโยนขวดน้ำดูบ้าง แต่ก็ยังไม่เป็นผล แทยงลุกขึ้นยืนเพื่อซ้อมโยนดูก่อนจะเริ่มเกมจริงๆ

ตุบ

ขวดน้ำที่หมุนควงกลางอากาศหล่นฟาดกับพื้นล้มกลิ้งไม่เป็นท่า

"นี่ไม่เคยเล่นใช่ไหมเนี่ย?" แต่โดยองคงลืมไปว่าแทยงเป็นคนชอบเล่นเกมมากแค่ไหน

การติดเกมของแทยงที่ดูภายนอกก็คงจะเหมือนคนที่ไม่เล่นอะไรเลยแต่ทั้งเกมออนไลน์ เกมโทรศัพท์ แทยงเล่นหมดนั้นแหล่ะ ถึงจะมีวิธีการเล่นแปลกๆ เล่นกากๆ เล่นยังไงก็ไม่รู้ แต่คนแรกที่ตั้งขวดน้ำได้ก็คือแทยง.. มันไม่ใช่เรื่องยากเลย

แทยงได้เข้าไปเลือกห้องคนแรก ตอนแรกตั้งใจจะไปนอนห้องเล็กที่มี 3 เตียง แต่การที่เป็นคนเซนซิทีฟเรื่องการนอน การนอนในที่ๆ คนเยอะๆ ห้องเล็กๆ แบบนั้นทำให้เขาอาจจะนอนไม่หลับ แทยงจึงเลือกที่จะไปรอในห้องน้ำเพื่อเลือกห้องนอนใหญ่

แต่แล้วห้องน้ำขนาดเล็กที่เป็นที่สำหรับคนเลือกห้องนอนใหญ่ก็ถูกเลือกด้วยคน 4 คนจนทั้ง 4 ต้องมาเป่ายิงฉุบเพื่อเลือก 2 คน

จอห์นนี่และแทยงผู้ชนะเลือกได้ง่ายๆ เลยสำหรับการเลือกที่นอน การที่จะได้นอนห้องนอนใหญ่มันเป็นเรื่องแน่อยู่แล้ว ใครจะอยากไปนอนในห้องเล็กๆ ที่มีคนเยอะๆ การเดินทางมาราธอนหลายวัน เกิดเพลียจนนอนกรนกันขึ้นมาทำให้นอนไม่หลับอีก

เสียงโหวกเหวกโวยวายจากมักเน่ไลน์ในทริปนี้ที่กำลังเล่นกัน แทยงไม่สนใจหรอกว่าเตนล์จะเข้าไปกอด เข้าไปสนิทกับใครคนไหน เพราะถึงยังไงคนที่เข้าใจเตนล์มากที่สุดมันก็เขาอยู่ดี อีกอย่างตอนนี้เขาก็เหนื่อยมามากแล้วล่ะ

"เฮลโล จอห์นนี่"

แทยงนอนตะแคงข้างกระดิกนิ้วทั้งห้าทักทายจอห์นนี่ที่พึ่งเดินกลับจากห้องของเด็กๆ เพื่อมาถ่ายปิดกล้องครั้งสุดท้ายก่อนจะนอน ทีมงานที่ทยอยขนของออกไป เมื่อถึงเวลาพักผ่อนส่วนตัวแล้ว แทยงก็โดนรบกวนอีกจนได้จากเด็กคนเดิมที่บังคับเขากินยาตั้งแต่อยู่บนรถ

"ตอนนี้กินได้แล้ว กินเข้าไปเลย" เตนล์แกะเม็ดยาสองสามเม็ดใส่มือยื่นให้พร้อมกับขวดน้ำที่เปิดฝาเรียบร้อย แทยงถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วค่อยพยุงตัวเองขึ้นมารับยาเข้าปากอย่างว่าง่าย เสียงกระดกน้ำอึกใหญ่สองสามอึกเพื่อให้เม็ดยาทั้งหลายที่กินเข้าไปทีเดียวไหลลงคอไปอย่างง่ายดาย หลังมือที่ว่างจากเม็ดยาเช็ดคราบน้ำเปล่าที่ไหลล้นขอบปาก แทยงส่งขวดน้ำคืนให้เตนล์แล้วเอ่ยขอบคุณเบาๆ

"นอนสิ" แต่เพราะเตนล์ยังไม่เดินออกไปสักที ทำให้แทยงไม่ล้มตัวลงนอนเพราะนึกว่าอีกฝ่ายยังมีเรื่องอะไรนอกจากนี้อยู่อีก แต่พอเตนล์บอกให้นอนก็นอน ไม่มีแรงจะเถียงมาก สองสามวันนี้จะเลิกกวนเตนล์ นั้นคือสิ่งที่คิด แต่จะทำได้ไหมนั้นอีกเรื่อง

"ฝันดีนะ" เตนล์ยื่นมือมะตบแปะๆ เบาๆ บนหน้าผากของแทยง แทยงหลับตากับสัมผัสที่อบอุ่น เตนล์เหลือบมองเลยไปยังเจ้าของห้องอีกคน จอห์นนี่มองมาก่อนอยู่แล้วกับรอยยิ้มบางๆ ที่ส่งให้

"จอห์นนี่ก็ฝันดีนะ"

"อืม ฝันดี"

เตนล์จากไปหลังจากที่จอห์นนี่พูดจบ

"ถึงขนาดนี้แล้วเขาก็ยังไม่บอกกับคนอื่นเลยว่าเป็นอะไรกับนาย" จอห์นนี่เป็นคนเริ่มบทสนทนาภายในห้องเงียบๆ รู้ว่าต่อให้แทยงยังหลับตาอยู่ยังไงก็ยังไม่ได้หลับสนิทลงไป

"อืม" ซึ่งก็เป็นเรื่องจริง แทยงแค่หลับตาแต่ยังไม่ได้หลับสนิทจริงๆ เขารอฟังสิ่งที่จอห์นนี่จะพูด

เรื่องที่เตนล์ชอบจอห์นนี่ แล้วเคยบอกชอบไปนั้น แทยงรู้ดี แต่เตนล์ไม่รู้ว่าแทยงกับจอห์นนี่ค่อนข้างจะสนิทกันมาก มากถึงขั้นที่จอห์นนี่เองก็รู้ว่าเพื่อนสนิทตัวเองคนนี้ก็คิดอะไรกับเตนล์เหมือนกัน ถ้าหากว่าแทยงไม่เคยคิดอะไรกับเตนล์ จอห์นนี่ก็อาจจะชอบเตนล์ไปแล้วก็ได้ ความสัมพันธ์มันวุ่นวายพัวพันไปกันหมด แต่ถึงยังไงตอนนี้จอห์นนี่ก็เลือกแทอิลไปแล้ว ป่านนี้พี่คนนั้นคงป่วนหอไปเสียวุ่นวาย เพราะดงฮยอกหรือแฮชานส่งคาทกมารัวๆ เพื่อฟ้องเขาอยู่

"เอาเถอะ เขาอาจจะยังไม่ยอมรับตัวเอง" จอห์นนี่บีบไหล่แทยงเบาๆ เพื่อให้กำลังใจ มองยังไงก็รู้ว่าเตนล์ก็คิดกับแทยงไม่น้อยไปกว่ากันเสียเท่าไร หากไม่คิดอะไร ไม่ผูกพันเท่าไร จะเป็นห่วงเป็นใยขนาดนี้เลยเหรอ ทั้งตอนที่เล่นเกมโยนขวด ในคราแรกที่ยืนเล่น เตนล์ก็สังเกตว่าแทยงแทบยืนไม่ไหวก็บอกให้ทุกคนนั่งลง เอาน้ำเอายามาให้กินขนานนั้น ดูแลกันดีขนาดนี้ ไม่แน่พรุ่งนี้จอห์นนี่อาจจะเจอเตนล์นอนขดอยู่ข้างเตียงก็ได้

ถ้าหากว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้มันเป็นละครอะนะ

"เพราะเขายังบอกตัวเองอยู่ทุกวันว่าชอบนายอยู่ไง"

"เฮ้อ บอกแล้วว่าจะช่วยๆ ก็ไม่เอา" เพราะเรื่องที่เตนล์เอาแต่บอกว่าชอบจอห์นนี่อยู่นั้นเหมือนเป็นการสะกดจิตตัวเอง จนเตนล์มองข้ามความรู้สึกจริงๆ ของตัวเองไป แต่ก็ต้องยอมรับใจของเพื่อนสนิทเขาคนนี้ แทยงมันยอมทนไปได้ไงวะ

"ช่างเหอะ จะนอนแล้ว หุปปากด้วย" แทยงที่แสนดีไม่มีอยู่จริงหรอก เชื่อสิ

-----------------------------

%

กลับมาแล้วค่ะ ตอนแรกจะแต่งตามโมเมนท์ นี่ข้ามโมเมนท์มาเยอะมาก มากแบบมาก ยอมรับว่าหายไปนาน มันคิดไม่ออกจริงๆ พอดี NCT life มาเหมือนต่อชีวิต อ่านจบกลับไปดูอีกทีก็ได้นะคะ ปั่นวิว 555555555555555

เดี๋ยวมาต่ออีกครึ่ง ในมุมของเตนล์ ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว ว่าจะอัพตีสาม ตอนนี้ตีสี่ แล้วนี่เพื่อนนัดไปงานตีห้า บายค่ะทุกคน สำหรับตอน NCT life ของพรุ่งนี้ขอยกยอดไปเป็นวันจันทร์นะคะ อย่างที่บอกพรุ่งนี้เราติดงาน ;_;

#lovingwrongTT

@mellopizery