คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : { TaeTen } คนคุย - 03
ในคาบเรียนที่ต้องใช้คอมพิวเตอร์ แทยงเลือกที่นั่งหลังห้องเยื้องๆติดกำแพงห้อง
หน้าจอคอมพิวเตอร์เขาไม่ใช่โปรแกรมที่อาจารย์กำลังสอน แต่เป็นหน้าต่างเฟซบุ๊คที่กำลังถูกเลื่อนขึ้นลงอย่างไม่ใส่ใจ
แต่มันก็ดูน่าสนใจกว่าหน้าจอโปรเจคเตอร์ในตอนนี้
จริงๆเขาก็เรียนนะ
แต่ตอนนี้อาจารย์กำลังเว้นระยะให้นักศึกษาลองทำดู ซึ่งแทยงทำเสร็จแล้ว
โดยองก็ทำเสร็จแล้ว กำลังนั่งอ่านพันทิปข้างๆเขานี้แหล่ะ
"มึง พวกพี่จอห์นนี่เรียนอยู่ห้องข้างๆนี้หว่ะ"
แจฮยอนพึ่งกลับมาจากเข้าห้องน้ำเมื่อนั่งลงที่เดิมก็กระซิบบอกเพื่อนทันที
ซึ่งทำให้เพื่อนที่เหลือแปลกใจไม่น้อย
เพราะตั้งแต่เปิดเทอมมา
ไม่เคยจะเจอพวกพี่ว้ากหรือปีสามคนไหนเลยที่เรียนในช่วงเวลาเดียวกันแล้วเรียนห้องข้างๆกัน
หรือพวกพี่เขาเก็บตัวมิดเลยว่ะ
"แล้วพี่มึงอ่ะ" ไม่บอกก็รู้ว่าแทยงหมายถึงใคร
แจฮยอนบอกแค่นั่งแถวกลาง หน้าห้อง เป็นอันรู้กัน
ห้องแลปคอมพิวเตอร์ 2 ห้องที่อยู่ติดกัน
แทยงอยากให้เจาะห้อง หรือกำแพงติดกระจกจริงๆ
แต่ทั้งห้องกับบุไปด้วยฟองน้ำเก็บเสียงทำให้ไม่สามารถมองทะลุไปอีกห้องนึงได้
แต่แทยงก็ยังพอมีโชคเข้าข้างอยู่....
"การลงทะเบียนมึงมีปัญหาว่ะ"
โดยองที่ออกจากพันทิปมาเปิดเฟซบุ๊คดู พอเห็นเฟซบุ๊คคณะแจ้งชื่อ ลี แทยง
มีปัญหาเรื่องการลงทะเบียน เพราะมีตารางเรียนซ้อนทับ
ให้รีบลงไปหาพี่ที่ห้องสำนักงานคณะเพื่อจัดการโดยด่วน
"โคตรซวย" แทยงคิด ตอนลงทะเบียน
เขามั่นใจแล้วนะว่าลงไม่ผิด ลงเหมือนเพื่อนเป๊ะทุกตาราง
ทำไมถึงได้มีตารางเรียนซ้อนทับ งง งงมาก เพื่อนคนอื่นไม่ยักกะเป็น
"เธอต้องเลือกถอนวิชานี้ออก
จริงๆแล้วมันเป็นวิชาของปีสอง"
พี่ที่สำนักงานคณะยื่นใบคำร้องขอเพิ่มถอนเป็นกรณีพิเศษมาให้ แทยงรับมากรอกเซ็งๆ
เขาอยากจะรีบๆเขียนแล้วรีบๆกลับไปเรียนต่อ จริงๆจะมาตอนเรียนเสร็จแล้วก็ได้ แต่ว่า
ไม่เอาอ่ะ รีบมาทำให้เสร็จๆไปเลยดีกว่า ยังไงขึ้นไปเรียนตอนนี้ก็ไม่อยากเรียนแล้ว
บอกกงๆว่าขี้เกียจ
"อาจารย์ที่ปรึกษา ผมต้องไปหาใครครับ"
เมื่อพบว่าต้องมีอาจารย์ที่ปรึกษาเซ็น เครื่องหมายคำถามก็ลอยว่อนไปมาในหัว ตั้งแต่เปิดเทอมมา
ไม่เคยเจอคนที่ได้ชื่อว่าเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาเลย ให้ไปดูตรงไหนยังไม่รู้เลย
และเชื่อเหลือเกินว่าเพื่อนอีก 3 คนที่เหลือมันก็ไม่รู้เหมือนกัน
"อ๋อ น้องลองไปดูตรงบอร์ดที่พี่ติดไว้ตรงนั้นค่ะ
มีชื่อและเบอร์โทรศัพท์เขียนไว้อยู่" แทยงโค้งขอบคุณ แล้วหันไปมองบอร์ดที่พี่เขาชี้ไป
แผ่นกระดาษสีเหลืองที่แปะติดเอาไว้เด่นท่ามกลางโปสเตอร์งานประกวดทั้งหลาย
แทยงเดินเข้าไปไล่หาช่วงรหัสของตัวเอง
อาจารย์ คิม ซูฮยอน
ชื่อเหมือนผู้หญิงเลย
มือล้วงเข้าไปหยิบเอาโทรศัพท์มาเมมเบอร์อาจารย์ที่ปรึกษาเอาไว้ แต่ก่อนที่จะกดโทรออก
พี่คนเดิมกลับเรียกมา บอกจะเปิดตารางสอนของอาจารย์ให้จะได้ไม่ต้องโทรถาม
"อาจารย์คิม ปกติแกไม่ได้พักอยู่ที่นี้
แกสอนเสร็จก็จะกลับบ้านเลย
เผื่อวันนี้แกไม่ได้สอนน้องก็ค่อยโทรนัดแกมาเซ็นวันหลังแล้วกัน"
คำว่า ซวย ดังขึ้นมาอีกครั้งในใจ ใบหน้าหล่อฉายแววความเบื่อหน่ายเต็มที่
แต่ก็ต้องรอให้พี่เขาหาตารางสอนของอาจารย์ให้อยู่ดี
"อุ้ย พอดีเลย แกมีสอนที่ห้องข้างบน
น้องลองขึ้นไปดูนะคะ"
หืม?
ห้องข้สงบนที่ว่าคือแลปคอมพิวเตอร์ มีห้องอยู่ประมาณ 5
ห้อง ที่ตอนนี้มีเรียนทุกห้อง ไม่ทราบว่าเขาต้องเข้าไปหาอาจารย์ที่ห้องไหนหรอม???
"ขอบคุณครับ" ทำได้แค่กล่าวขอบคุณแล้วเดินออกมา
สุดท้ายก็ต้องล้วงเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์โทรหาอาจารย์คิมอยู่ดี
ต่อให้เสียมารยาทไปขัดจังหวะการสอนของเขาก็ตาม แทยงไม่สนใจ
"สวัสดีครับ" เสียงปลายสายตอบรับมาหลายจากที่กดโทรออกไปไม่นาน
แทยงแปลกใจ ในคราแรกเขานึกว่าอาจารย์เป็นผู้หญิง หรือโทรผิด ?
"อาจารย์คิม ซูฮยอนหรือเปล่าครับ"
"ใช่ครับ"
"อ่า พอดีอาจารย์เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาผมแล้วมีใบเพิ่มถอนกรณีพิเศษอยากจะให้เซ็นให้อ่ะครับ"สองขาเดินขึ้นบันไดแทนการใช้ลิฟต์
เพราะกลัวสัญญาณโทรศัพท์จะหายไประหว่างคุยกับอาจารย์ อีกอย่างมันก็ห่างกันแค่ชั้นเดียวเอง
"อ่อ อาจารย์สอนอยู่ห้องแลป2 เข้ามาได้เลย"
ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก
แทยงเรียนที่แลป 1 ส่วนห้องข้างๆคือแลป 2
ห้องที่แจฮยอนบอกว่าพวกพี่จอห์นนี่เรียนอยู่
สองขาเดินไปหยุดที่ประตูกระจกติดฟิล์มสีดำจนแทบมองไม่เห็นข้างใน
แต่ก็ยังพยายามใช้สายตามองเข้าไป ล็อคเป้าหมาย... อาจารย์ที่นั่งอยู่ข้างในสุด
ติดกับโปรเจคเตอร์อันนั้น
แกร่ก
สองมือที่ผลักประตูเข้าไป เรียกสายตาจากรุ่นพี่ปี 3 เกือบ
30 ชีวิตที่นั่งทำงานบ้าง ยืนช่วยเพื่อนทำงานบ้าง บางส่วนก็แค่คุยกันไม่สนใจอะไร
แทยงก้มหัวให้ความเคารพรุ่นพี่ก่อนจะเดินแทรกตัวผ่านรุ่นพี่ที่ยืนขวางทางนับสิบชีวิตเข้าไปหาอาจารย์คิมที่นั่งรออยู่หน้าห้องพร้อมรอยยิ้มบางๆ
"สวัสดีครับ" แทยงกล่าวก่อนจะยื่นเอกสารให้
"ทำไรว่ะ" จอห์นนี่เมื่อเห็นน้องตัวเองมาก็รีบปรีกตัวไปกอดคอทักทายทันที
"เพิ่มถอนกรณีพิเศษพี่"
"อ่าว ทำไมว่ะ"
"ไม่รู้ดิพี่ อยู่ๆพี่เขาก็แจ้งมา
บอกตารางเรียนผมมันซ้อนทับ" เมื่ออาจารย์ที่ปรึกษาเซ็นเสร็จ
แทยงก็รับใบมาแล้วบอกลา จะเอาเอกสารไปให้ทางสำนักงานจะได้หมดเรื่องสักที
"เตนล์"
แต่ก็ไม่วายโดนสายรหัสตัวเองแกล้ง นี่กะจะแอบมองเนียนๆ แล้วเดินจากไปช้าๆ
อิพี่จอห์นนี่เสือกเรียกชื่อพี่เขาจนพี่เตนล์เงยหน้าขึ้นมามองงงๆ
อย่าทำหน้าตาสงสัยแบบนั้นได้ไหม ตากลมๆนั้นมัน.....
//////
"ไม่มีไร จะถามว่างานเสร็จยัง"จอห์นนี่แกล้งเดินไปหาเพื่อนตัวเองแล้วสงสัยยิ้มกวนๆมาให้รุ่นน้อง
แทยงเห็นแล้วอยากบอกเลยว่า กวนตีนมาก
"ไอ่สัส ที่กูทำนี้มันงานมึงไม่ใช่ไง๊
ควรมาทำเองป่ะ"
น่านนน
ยิ่งได้ยินแบบนี้ยิ่งอยากเข้าไปตบกะโหลกหนาๆของพี่มันแรงๆสักครั้ง
"โหยไรพี่ แค่นี้ก็ต้องให้เพื่อนทำให้เหรอ"
บอกเลยว่าตั้งใจใช้น้ำเสียงแบบนี้ ที่ลอยมาตามคำพูดของแทยงนั้นมีคำว่ากากๆๆ
ลอยไปมาเต็มไปหมด เตนล์หัวเราะเบาๆกับคำพูดรุ่นน้องพลางพยักหน้าเห็นด้วย
"มึงไปเลย
เดี๋ยวสำนักงานเขาปิดพักเที่ยงก่อนจะไม่ได้ส่ง"
"งั้นผมไปละนะพี่... พี่เตนล์"
คำสุดท้ายพูดเบาๆ แล้วก็รีบเดินออกไป
ดีที่พวกรุ่นที่พี่ขวางทางอยู่นั้นหลบเข้าที่ตัวเองแล้วเลยเดินออกไปได้สบาย
"เดินยิ้มหน้าบานมาเลยนะครับผมมมม"แจฮยอนแซวเพื่อนที่หายไปทำธุระนานเกิน
ตอนแรกนึกว่ามันจะมีปัญหาอะไร ไอ่เราก็ให้มาร์คมันเลคเชอร์ไว้ดีๆ
เวลามันกลับมาจะได้อ่านออก แต่พอมันกลับมาพร้อมรอยยิ้มแบบนี้ บอกเลย มีพิรุจ
"เปล๊า" จงใจชัดๆ มันแกล้งทำเสียงสูง
และมันก็กวนใจพวกชอบเสือกเสียเหลือเกิน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มาก
เพราะอาจารย์ให้ควิชประจำคาบไปซะงั้น
ควิชง่ายๆ ที่แทยงทำเสร็จเร็วมาก ต่อมาก็แจฮยอนที่ทำเสร็จช้ากว่าเพราะเขียนช้ากว่าเท่านั้นเอง
ส่วนโดยองก็กำลังลอก ในขณะที่มาร์คกำลังกุมขมับคิด
เขาจะไม่ลอกจนกกว่าจะทำไม่ได้จริงๆ มัคลีสไตล์
กดเสิร์จชื่อเฟซบุ๊คในโทรศัพท์
ชื่อแรกที่ขึ้นมาเพียงแค่เอานิ้วไปสัมผัสปุ่มค้นหา
ฟลัตเตอร์ ชาย
ชื่อเฟซน่ารักไหมละ พี่เตนล์ 5555555555
[+ เพิ่มเป็นเพื่อน]
[ข้อความ]
แทยง
Read ( สวัสดีครับ 1 2 3 4 5 6 8
9 เท็น !! )
ฟลัตเตอร์
( เย้ยยย ลืม
7 ไปนะ )
( 55555555 )
แทยง
Read ( แป่ววว )
Read ( อายเลย 5555)
ฟลัตเตอร์
( ทำไมหาพี่เจอเนี่ย )
แทยงทักเตนล์ไปแบบนั้นเพราะช่วงที่เขาส่องอยู่นั้น ก็รู้ว่าพี่เตนล์พอจะมีงานอดิเรกชอบแต่งเพลง
ทำเพลงเล่นกับเพื่อน ไหนจะพวกคลิปเต้นอีก แล้วก็ชอบแนะนำตัวเองในคลิปแบบนั้นแหล่ะ
แทยง
Read ( หาพี่ หาง่ายจะตาย)
ฟลัตเตอร์
( ปกติมีแต่คนบอกว่าพี่หาตัวยาก )
แทยง
Read ( ยากตรงไหน นี่ยังหาเจอเลย )
( พี่เตนล์ )
Read ( เป็นพี่เทคให้หน่อยดิ )
ฟลัตเตอร์
( อ่าว ก็เป็นน้องไอ่จอห์นนี่แล้วไม่ใช่เหรอ)
เขารู้จักผมด้วยครับทุกคน คึคึคึ
แทยง
Read ( ก็พี่จอห์นนี่เขาเอ๋อๆ )
ฟลัตเตอร์
( เดี๋ยวพี่ฟ้องมันเลย )
( 5555555 )
แทยง
Read ( ผมอยากได้พี่ )
Read (มาเทคผม)
Read (นะๆๆๆๆๆๆๆๆ)
บอกเลยว่าพิมพ์ไปหน้าแดงไป รับรู้ได้เลยว่าตัวเองหน้าแดง ปากก็ยิ้มไปสิ
555555555555555555
นี้แผนสูง ไม่คุยทางหน้าจอคอมพิวเตอร์ด้วย กลัวเพื่อนเห็น
พิมพ์ๆเสร็จก็คว่ำโทรศัพท์ลงรอพี่เตนล์มาตอบ พอพี่เขาตอบ เว้นระยะสักพัก แล้วค่อยคุย
ทำตัวให้ปกติที่สุด
หึหึหึ
เมื่อถึงเวลาเลิกเรียน แทยงเดินยิ้มหน้าแดงออกมาจากห้อง
แต่เพื่อนไม่ได้สังเกต ซึ่งมันทำให้แทยงรู้สึกโล่งใจ เขาชอบพี่เตนล์
และเพื่อนก็รู้แหล่ะ แต่เพื่อนไม่รู้ว่าเขาจริงจังกับการชอบนี้มากแค่ไหน
ซึ่งแทยงก็ยังไม่ค่อยจะอยากบอก
"กูขอพี่เตนล์เทคละนะ"
ไม่อยากบอกเลยจริงๆ ระหว่างที่รอลิฟต์มา
แทยงก็เอ่ยขึ้นมาลอยๆ ซึ่งเพื่อนก็โห่แซวกันทันที
"แต่ที่พีคกว่าแทยงขอพี่เตนล์เทคคืออะไรรู้มะ"
มาร์คเดินมากวาดแขนรอบคอโดยองแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย
"อะระๆๆ"โดยองเลิกลัก มองซ้ายขวาอย่างคนมีพิรุจน์
จนแทยงต้องหรี่ตามองอย่างสงสัย
"นี้ไง แม่ง อยู่ห้องเดียวกันแท้ๆ
เสือกไปแอบคุยกันในโทรศัพท์" มาร์คล้วงเอาโทรศัพท์โดยองมาถือ
ก่อนจะปลดล็อคหน้าจอที่ขึ้นบอลลูนแชทจากเฟซบุ๊คของแจฮยอนแจ้งเตือนอยู่
"เหยดดดดดดดดดดดด กูว่าละแม่ง"
แทยงรีบเปลี่ยนจากที่ยืนข้างๆแจฮยอนไปอยู่ข้างมาร์คแทน
ซึ่งมาร์คก็ปล่อยจากโอบไหล่โดยองมาเป็นผลักให้ไปหาคู่ของเขาแทน
"กวนตีน"โดยองหน้าขึ้นสีจังหวะเดียวกับที่ลิฟต์มาพอดี
ส่วนแจฮยอนก็ทำได้แค่ยิ้มๆไม่หือไม่อืออะไร แล้วเดินตามโดยองเข้าไปในลิฟต์
"โอ๊ย ไอ่เหี้ย" พอมาร์คจะเดินเข้าลิฟต์ โดยองก็กดปิดลิฟต์ทำให้ประตูเลื่อนมาหนีบเบาๆ
แล้วเปิดออกอีก มาร์คชี้หน้าโดยองแล้วแซวต่อ
"เขินๆ ทำเขิน ไอ่สัส หมั่นไส้"
"โอ๊ะๆๆๆ เซๆ"แทยงที่เดินตามเข้ามาสุดท้าย
พอลิฟต์ปิด ก็แกล้งเซไปทับแจฮยอนให้ทับโดยองอีกที
ความพระเอกของชายหนุ่มรีบเอามือยันผนังลิฟต์ไว้ไม่ให้ทับโดยองได้เต็มตัว
แต่แทยงก็ทิ้งตัวมาแรงเกินไป ทำให้ลิฟต์กระตุก และ
ค้าง
"ชิบหาย เล่นอะไรไม่เข้าเรื่อง"
มาร์คตีหน้าเซ็ง ก่อนจะไปกดปุ่มฉุกเฉิน แต่อานิจจา
ลิฟต์ช่างเก่าเกินกว่าจะกดปุ่มลงไปได้ แม่งแข็งสัส อิผี
"มึงโทรเรียกใครมาช่วยดิ๊"แจฮยอนพูดไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
แต่เหมือนจะลืมไปว่าอยู่ในลิฟต์แล้วมันไม่ค่อยมีสัญญาณ
"ควยติยง"โดยองแยกเขี้ยวใส่ตัวต้นเหตุที่หัวเราะขำขันอยู่คนเดียว
ไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรกับลิฟต์ค้างเลยแม้แต่น้อย
ครืดดดดดดด
อยู่ๆประตูลิฟต์ก็ถูกเปิดออก ชายหนุ่ม 4 คนที่ยืนเซ็งในลิฟต์มาสักพักก็ต้องรีบมองหาผู้ช่วยชีวิตทันที
"อ่าว"
เป็นกลุ่มเพื่อนในเอกที่จะลงไปชั้นล่าง
เลยกดลิฟต์จากข้างนอกเท่านั้นเอง และลิฟต์ก็ไม่ได้ค้าง
แค่พวกแทยงยังไม่ได้กดชั้นให้ลงไป ลิฟต์เลยยังอยู่ที่เดิม
เรียกได้ว่าพลาดเองทั้งนั้น
แทยง
( ลิฟต์ค้างอ่ะพี่ )
ฟลัตเตอร์
( เฮ้ยยยย )
( จริงดิ )
( ที่ไหน )
แทยง
( ที่ตึกเรียนนั้นแหล่ะ )
( เมื่อกี้เลยก่อนลงมากินข้าว )
ฟลัตเตอร์
( ค้างได้ไง )
แทยง
( ลืมกดชั้นมันเลยค้างไม่ยอมลงมา
)
( กดปุ่มฉุกเฉินก็ไม่ได้ด้วยนะ
)
ฟลัตเตอร์
( 555555555555 )
( ตลกกกกกกกกกกกกกก )
( สมน้ำหน้า )
"เอ้ออออ มันดีเว้ย ข้างๆก็หนุงหนิง ข้างหน้าก็ยิ้มให้โทรศัพท์
กูแม่งเฉาสัสอ่ะ" หลังจากโดนเพื่อนแพ้ให้ไปเก็บจาน เมื่อกลับมาก็รู้สึกไม่มีที่ให้ตัวเอง
แจฮยอนกับโดยองมันจีบกันอยู่ อันนี้รู้มาสักพักละ ตั้งแต่ทำการบ้านวิชานั้นในคราวนั้นที่แจฮยอนมันกลับบ้านแล้วงานมันอยู่ในคอมโดยอง
มาร์คสังเกตมาตลอด หลังจากนั้นมันก็โทรคุยกันบ้างเวลาแจฮยอนกลับบ้าน หรือบางทีโดยองกลับบ้าน
หรือบางครั้งแม่งก็กลับไปพร้อมกัน ไม่รู้กลับถึงบ้านไหม อันนี้สงสัยเหมือนกัน
พอหลังๆเหมือนรู้ว่าเพื่อนมอง มันก็เปลี่ยนจากโทรคุยมาเป็นสไกด์บ้าง
แชทเฟซบ้าง
มาร์คมองขนาดนี้ แต่เชื่อไหมว่าแทยงมันโง่ มันไม่รู้
วันๆมองหาแต่พี่เตนล์ ไม่ก็ออกไปกับพวกพี่จอห์นนี่
สรุปคนที่อยู่ติดห้องแล้วรู้เรื่องห้องมาที่สุดก็คือมาร์ค
รวมถึงเรื่องทำความสะอาดบลาๆ ด้วยอะนะ
"ทำดา" แจฮยอนยิ้มมุมปากยักไหล่ไม่ปฏิเสธ
ซึ่งก็ทำให้เพื่อนอีกคนต้องพูด 'ควย' เบาๆแบบไม่ออกเสียง
แทยงยิ้มแล้วส่ายหัวไปมา
เงยหน้ามองไปก็เห็นพี่เตนล์เดินมาไกลๆ กับพวกพี่จอห์นนี่ เห็นก็ได้แต่เงียบไว้
ไม่บอกไม่แสดงออก
"กลับห้องกัน กูร้อน" ว่าจบก็เก็บของลงกระเป๋า แล้วเดินออกไปเลย
ไม่ได้จะหนีนะพี่ แต่มันเขินว่ะ
"ทำไมรีบออกมาว่ะ
เมื่อกี้เหมือนกูเห็นพวกพี่จอห์นนี่กำลังเดินมา" โดยองถาม
หลังจากที่พวกเขาขึ้นชัทเทิลบัสของมหาลัยกันครบ
"ละทำไมไม่บอก" น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความเสียดายมาก
แทยงรีบหันกลับไปทางโรงอาหารคณะ ซึ่งทำให้โดยองหัวเราะเอิ้กอ้ากได้ใจ
ซะใจที่เพื่อนไม่ได้เจอคนที่ชอบ แต่เขาเจอ
แทยงก็ขำ ขำเบาๆในใจ รู้แหล่ะว่าเจอ แต่แกล้งไม่เห็น
ไม่รู้ทำไม มันเขิน ไม่กล้ามองหน้าตรงๆ ไม่กล้าอยู่หรือคุยกับเขา
แค่จะทักเฟซไปยังต้องคิดแล้วคิดอีก กลัวเขารำคาญ ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร แต่เขาเป็น
จะชอบใครสักคนมันก็ยากเหมือนกันเนอะ
------------------------------------
แทยงกับพี่เตนล์ได้คุยกันแล้วนะคะ แต่คุยกันในแชท
ถถถถถถถถถ
ส่วนคู่แจโดก็ตามนั้นแหล่ะค่ะ
เขาจะมาช่วยเติมสีสันความมุ้งมิ้งให้เรื่อง เพราะอิตาติยงจะมีแต่เขินพี่เตนล์
ส่วนพี่เตนล์จะเขินน้องไหม... นั้นนะสิ
มาร์คยังไม่มีคู่ เพราะเราเลือกไม่ได้ระหว่างแจมกับเจโน่
คือรักทั้งคู่ จะมาสามเส้าก็กลัวแย่งซีน งั้นโสดต่อไป ถถถถถถถถถ
ป.ล. เพราะว่าเป็นการอัพฟิคเรื่องเก่า และยังไม่มีการอัพใหม่ใดๆ ถถถถถ จะรีบกลับมาให้เร็วที่สุดค่ะ
#คนคุยแทเตนล์
ความคิดเห็น