{ sf | os } NCT - #taeten #jaedo #johnil

ลำดับตอนที่ #70 : #ใครๆก็มีพี่จ๋า | ก็จะเรียกว่าพี่จ๋า 1/3

ช่วงเวลาเร่งด่วนบนรถไฟฟ้าใต้ดิน ผู้คนแน่นขนัดเต็มทุกโบกี้ เบียดกันจนแทบจะได้เสียกันทั้งๆ ที่อยู่บนรถไฟ

ในเวลาเช้าแบบนี้ ผู้คนเยอะๆ ขนาดนี้ แทนที่จะทำให้จองแจฮยอนหัวเสีย เขากลับยกยิ้มขึ้นมาเบาๆ ในใจนี่แน่นฟูไปด้วยความรู้สึกวาบหวิว

จริงๆ มันก็ฟูไปถึงไหนต่อไหน ถึงจุดกลางกายที่เป็นส่วนอ่อนไหวแต่กำลังเริ่มแข็งขึ้นตามแรงอารมณ์ เมื่อมีก้นนุ่มนิ่มกำลังถูสัมผัสกับแก่นกายเขาผ่านเนื้อผ้าพอดี

จะว่าแจฮยอนหื่นแต่เช้าก็ได้ ไม่ผิดนักหรอก แต่คนที่กอดกระเป๋าสะพาย ในชุดนักเรียนหญิงที่กำลังอาศัยแรงกระแทกและเลี้ยวไปมาของรถไฟ บวกกับผู้คนที่เบียดเสียด แล้วเอาก้นมาถูกน้องชายเขานะ ตัวดีเลย

แจฮยอนไม่ทันได้มองดูหน้าชัดๆ เงาที่สะท้อนกระจกก็ไม่เห็น รู้เพียงเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนเดียวกัน ผู้หญิง ผมดำ และมัดหางม้า ซึ่งผู้หญิงที่โรงเรียนเขาก็ทำทรงนี้กันหมด แต่สิ่งเดียวที่แจฮยอนมั่นใจว่าคนๆ คือคนเดิมในทุกๆ เช้าระหว่างไปโรงเรียนคือเธอจะยืนที่ตรงนี้ประจำ แล้วพอแจฮยอนมายืนซ้อนด้านหลัง ก้นนุ่มๆ ก็จะเริ่มเบียดมาทันที

ระยะทาง 7 สถานีใช้เวลาไปเกือบ 20 นาที แจฮยอนก็เริ่มเปียกจนกางเกงในมันซึมๆ แล้วล่ะ แต่ไม่ถึงขั้นเสร็จหรอกนะ เอาจริงๆ ถ้าได้มือพี่เขามาช่วยถูอีกนี่น่าจะเสร็จได้ไม่ยาก

แต่ก็แอบเจ็บใจอยู่เหมือนกัน พอถึงสถานีที่ต้องลง พี่ผู้หญิงคนนั้นก็รีบแทรกตัวออกไปทันที แล้วแจฮยอนก็ไม่เคยห้ามหรือตามไป แค่เดินตามออกไปช้าๆ ปกติเหมือนที่เคยทำทุกวัน

จะว่าไม่ใส่ใจคนขี้อ่อยก็ไม่ได้ แค่ไม่รู้ว่าถ้าตามไปแล้วจะเป็นยังไงต่อ เอาเข้าจริงก็รู้สึกชอบเหมือนกันนะ ที่มีคนมาถูให้ทุกเช้าถึงจะไม่เสร็จก็เหอะ มันรู้สึกดีแบบแปลกๆ ตื่นเต้นชิบหายแล้วก็ชอบมากๆ ด้วย

"แล้วยังไง ไม่คิดจะหาหน่อยเหรอว่าเขาเป็นใครอ่ะ" เพื่อนร่วมห้องตั้งแต่ ป.1 หญิงสาวที่คนทั้งโรงเรียนมองว่าเป็นแฟนแจฮยอนเพราะตัวติดกันตลอด นั่งแกะขนมกินบนโต๊ะของแจฮยอนในระหว่างพัก 20 นาทีในช่วงการเรียนตอนเช้า

เตนล์เป็นคนที่รู้เรื่องทุกอย่างเพราะแจฮยอนเล่าให้ฟังตลอด แล้วคำถามเดิมๆ ก็จะตามมาทำนองว่าไม่คิดจะหาหน่อยเหรอ ไม่คิดจะตามไปหน่อยหรือไง แต่กลายเป็นว่าต้องเจอแจฮยอนเอากางเกงในมาเปลี่ยนแทบทุกวัน วันไหนไม่ซึมเยอะก็พอทนได้(เจ้าตัวบอก) บางวันโดนบี้มากๆ กระแทกหน่อยๆ มันก็เปียกจนกลัวว่าจะซึมทะลุกางเกงออกมา ถึงตอนนั้นแจฮยอนก็จะเปลี่นนกางเกงในแล้วเอาที่มันเลอะๆ เนี่ย ไปซักตากบนดาดฟ้า

"ตื่นเต้นดี"

"โว้ะ โรคจิต พรุ่งนี้ไม่ลองล้วงกลับดูเลยอ่ะ บี้มาบี้กลับ ขยี้เลย รับรอง.. เสร็จ"

"ทะลึ่งนะเตนล์ มึงเป็นผู้หญิงนะ"

"เอ้า ก็แชร์ประสบการณ์คนมีผัวอ่ะค่ะ นี่รู้ว่าทำยังไงผู้หญิงจะรู้สึกดี ถามสิถาม"

"ยัง มึงยังไม่ได้เขา มึงแค่อ่านหนังสือกับดูหนังเยอะ"

"ทำไม ทฤษฎีกูแน่นอ่ะ ไว้รอพี่จ๋ากลับบ้านเถอะ กูไม่ปล่อยไว้หรอก"

"สาบานว่านี้คือสิ่งที่ผู้หญิงควรพูดนะ"

"เออน่ะ ไหนๆ มึงก็ไม่คิดจะตามหรือจะอะไรเขามึงก็ล้วงเขากลับไปสิ วินๆ ทั้งสองฝ่าย เขาอาจจะรอมึงล้วงอยู่ก็ได้ เห็นถูทุกวันกูล่ะงง"

"แล้วก็นะ ถ้าจะบอกว่าที่กูรออ่อยพี่จ๋าเป็นผัวทุกวันไม่ใช่สิ่งที่ผู้หญิงควรพูด มึงก็ดูพี่จ๋าของมึงเอาแล้วกัน เอาก้นถูไข่ผู้ชายทุกวัน ควรทำมากมั้งน่ะ"

"ควรสิ ถ้าทำกับกูอ่ะ ควรทำมากๆ"

"เออออออ แล้วแต่เลยยยยยย"

แล้วแจฮยอนก็คิดไม่ตกกับที่เพื่อนสนิทแนะนำ ถูมาล้วงกลับ ไม่โกง แต่น่าสน หลายครั้งเหมือนกันที่อยากจับแต่ตอนนั้นกลัวว่าพี่เขาจะไม่ตั้งใจ แค่บังเอิญโดนถู แต่ผ่านมาสองอาทิตย์ โดนถูทุกวัน แจฮยอนว่ามันต้องมีอะไรที่เพิ่มขึ้นบ้างแล้วล่ะ

สถานีรถไฟใต้ดินที่เดิม ประตูเดิม และเดินเข้าไปตำแหน่งเดิม

หญิงสาวคนเดิมก็ยังยืนอยู่ที่เดิมหันหลังก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ไม่สนใจเขาอยู่เหมือนเดิม แต่พอแจฮยอนมายืนซ้อนหลังและรถไฟกระชากตัวออกจากสถานีจนคนบนรถเซ หญิงสาวก็วางโทรศัพท์ลงบนอกแล้วเซไปด้านหลังจนก้นถูเข้ากับเป้ากางเกงที่เดิม

หมับ

แต่คราวนี้แจฮยอนไม่ปล่อยให้เจ้าตัวค่อยๆ ขยับแล้ว เมื่อร่างกายตัดสินใจทำเร็วกว่าความคิด แขนก็คว้าเอวบางเข้ามากอดเหมือนประคองไว้ไม่ให้ล้ม แจฮยอนใช้สะโพกดันให้เธอลุกขึ้นยืนดีๆ กระเป๋าสะพายใบใหญ่ปิดยาวเลยกระโปรงสั้นพอดี ทำให้ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าแจฮยอนกำลังสอดมือเข้าใต้กระโปรงเธออยู่

"อึ๊.."

เป็นครั้งแรกที่ถูกล้วงกลับ เธอจับกระเป๋าใบโตบังมือและแขนของแจฮยอนไว้ แต่เอวก็กระตุกเป็นพักๆ เมื่อแจฮยอนกำลังเลื้อยมือไปตามความนุ่มนิ่มของต้นขา

เชื่อเขาเลย ทำแบบนี้แถวยังยืนนิ่งเหมือนไมได้ทำอะไรได้ไงกัน

"ชู่วว อย่าส่งเสียงออกมาสิครับ" แจฮยอนก้มลงพูดกระซิบเบาๆ กับกลุ่มผมสีดำที่ถูกรวบมัดเอาไว้อย่างดี

"หึ..อึ๊.."

mellofics

"พี่จ๋า"

แจฮยอนลองเรียกดู เอาจริงๆ ในใจคืออยากชวนไปเข้าห้องน้ำอะนะ แต่หญิงสาวแค่หยุดเดินแล้วหันหน้ามามองแค่เสี้ยวเดียวเท่านั้น เธอก็รีบสาวเท้าเดินจากไปทันที

"เชี่ย.."

เสี้ยวเดียวเท่านั้น แต่แจฮยอนถึงกลับตกใจจนพูดไม่ถูก ไอ้ที่มันพองๆ คับๆ ในกางเกงนั้นแทบจะพุ่งแตกออกมาจริงๆ เมื่อเห็นว่าจริงๆ แล้วพี่จ๋าของเขาเนี่ย คือใคร

..........

"มึงเห็นเขาแค่เสี้ยวเดียวเอาอะไรมามั่นใจว่าเป็นพี่เขาจริงๆ"

"กูมองเขามาตั้งนานแล้วแค่นี้ทำไมจะไม่รู้"

"ตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมาชิดกันจนแฉะทุกวันมึงยังไม่รู้เลยปะวะ"

"ก็อันนั้นมันไม่ได้มอง มองไม่เห็นอะ เห็นแค่ด้านหลังใครจะไปจำได้วะ"

"ตอแหลจริงๆ ทำมาอ้างว่าผู้หญิงทุกคนก็มีด้านหลังเหมือนกัน กูไม่เชื่อมึงหรอก"

"แต่คราวนี้กูมั่นใจจริงๆ ว่าคนๆ นั้นคือพี่โดยองแน่นอน"

"กูวางสิบบาท พี่โดยองเขาอยู่ชมรมมารยาทไทยเขาจะมาทำกิริยาร่านๆ บดๆ ก้นถูไข่ผู้ชายบนรถไฟฟ้าแบบนั้นไม่ได้"

"กูุถึงได้ตกใจไง"

"สิบบาท"

"เออ กูให้มึงพันนึงเลยถ้าไม่เชื่อ"

"พิสูจน์สิ"

เหมือนกับมีเส้นสายฟ้าปะทะกันอยู่ระหว่างสองเพื่อนรักที่กำลังท้าทาย ให้ตายเตนล์ก็ไม่เชื่อหรอก พี่โดยองคนั้นโคตรของโคตรของโคตรเรียบร้อยชนิดที่บอกว่าโตขึ้นจะไปประกวดนางงามก็เชื่อ แต่ถ้าเป็นพี่โดยองจริงเตนล์จะยอมเป็นเมียพี่แทยงเลยเอ้า

--------------------------------------

#ใครๆก็มีพี่จ๋า 

เนื้อเรื่องเป็นตอนก่อนแทเตนล์นะคะ เราจะหื่นๆ ไปด้วยกันไปเรื่อยๆ คึคึคึ