คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : { TaeTen } คนคุย - 02
/* พึ่งเห็นว่าตัวเองพิมพ์นามสกุลแจฮยอนผิดเลยเข้ามาแก้เฉยๆค่าาา */
ตั้งแต่เปิดเทอมมา
นี้ก็ร่วมจะ 2 เดือนแล้ว เหล่าบรรดาเฟรชชี่ทั้งหลายก็ค่อยๆปรับตัวให้เข้ากับการเรียน
หอใน รวมไปถึงการรับน้อง
สังคมใหม่ๆ
ยิ่งการอยู่หอในแบบ
4 คนต่อห้อง ถ้าเจอรูมเมทไม่ดี เข้ากับเพื่อนในเอกไม่ได้
ก็เตรียมโบกมืออำลารอแอดใหม่ในปีหน้าได้เลย
ถือว่าแทยงโชคดี
เพราะเมทอีก 3 คนก็เป็นเพื่อนในเอก มีนิสัยอะไรที่เข้ากันได้
มาร์ค
ลี คนเกาหลีแท้ๆที่ไปเกิดอยู่ต่างประเทศ เป็นประเภทคนดี
ถ้าให้เลือกชมว่าแทยงกับยุนโอใครหล่อกว่า เขาก็จะชมทั้งคู่ว่าหล่อพอๆกัน ผิดกับ
โดยอง ถ้าให้เลือกแทยงกับยุนโอ เขาก็จะเลือกตัวเองที่หล่อกว่า
ส่วนยุนโอ
เป็นเจ้าชายตรรกะของจริง ทุกอย่างที่เขาคิดและทำมักจะต้องมีเหตุผลมารองรับ
แต่ก็มีมุมน่ารักๆ มองโลกในแง่ดี อยู่ด้วยแล้วสบายใจ
กลุ่มเขาค่อนข้างใหญ่
และมีแต่คนเด่นๆ มารวมกัน ทำให้เป็นที่รู้จักของเหล่าปีสามได้ไม่น้อย
ปีสาม...
แหล่งรวมพี่ระเบียบ
และพี่ว้าก
"ปีสองออกไป
!!!!"
เสียงตะโกนดังลั่นหอประชุมรับน้อง
ปีสองที่กำลังเต้นสันทนาการอยู่นั่น
เมื่อได้ยินเสียงก็รีบวิ่งกุลีกุจอออกจากหอประชุมให้เร็วที่สุด
หอประชุมถูกแทนที่ด้วยกลุ่มคนชุดดำหน้านิ่งเข้ามาแทน
"ปีหนึ่ง
!!!"
"ครับ/ค่ะ"
เฟรชชี่กว่า
600ชีวิตขาดรับอย่างพร้อมเพรียง ทุกคนที่นั่งอยู่รีบลุกขึ้นยืนจัดแถวอยากสุภาพ
เพราะต้องทำแบบนี้มาตั้งแต่ก่อนเปิดเทอมแล้วซะอีก การรับน้องที่แสนยาวนาน
"ก้มหน้า
หลับตาลงไป !!!" เพียงเท่านั้น
ใบหน้าของทุกคนก็ก้มลง หลับตาตามคำสั่ง ไฟทั่วหอประชุมถูกปิดลง
ไม่มีหรอกนะ
ความ #พี่ว้ากตัวร้ายกับนายปีหนึ่ง
ความรักใสๆระหว่างเฟรชี่กับเฮดว้าก
ยิ่งไม่ต้องหวัง
เพราะ
'คนนั้น'
ไม่ได้เป็นว้าก
ตลอด
2 เดือนที่แทยงมาอยู่ที่นี้ รุ่นพี่คนนั้น ที่เขาเห็นใส่เฮดโฟน เปิดเพลง
ราวกับเป็นดีเจในผับตอนถ่ายรูปสอบสัมภาษณ์ครั้งนั้น
แทยงจำได้ขึ้นใจ
จนถึงขั้นระหว่างทางกลับบ้านเขาก็รีบเสิร์จหา 'พี่คนนั้น' จนเจอ
พี่เตนล์
เอกเดียวกันกับเขา
แต่อยู่ปี 3
เมื่อเข้ามารับน้อง
หวังจะได้เจอพี่เขาผ่านไปผ่านมาบ้าง ยิ่งได้รู้ว่าพวกปี 3 เป็นว้ากเกอร์
ก็พยายามมองหา แต่แทนที่จะเจอพี่เตนล์
ก็กลายเป็นโดนเรียกไปลงโทษอยู่ประจำเพราะเอาแต่ลอกแลก ไม่เป็นระเบียบ
แล้วยังหน้าตาเหมือนหลุดออกจากการ์ตูนนั้นอีก เห็นแล้วมันน่าแกล้ง
นอกจากกิจกรรมรับน้อง
เวลาไปเรียน ก็หวังจะได้เจอบ้างตามตึกคณะ แต่โธ่ ไม่เคยได้เจอเลยเถอะ
นอกจากรูปในแฟนเพจอันนั้นที่เขาไปเจอ
ก็ไม่เคยเห็นพี่เตนล์อีกเลย
"กูละกลัวว่าวันนี้มึงจะโดนเรียกไปอีก"
หลังจากการรับน้องเสร็จ 4หนุ่มที่กลับขึ้นมาปาร์ตี้มาม่ากันก่อนจะต้องไปปั่นงานกันต่อ
"ไปบ่อยแล้วให้เขาเรียกคนอื่นบ้าง"
แทยงหันไปตอบโดยองที่เบะปากก่อนจะพยักหน้าไปทางมาร์คที่นอนกระพือเสื้อยืดรับน้องอยู่กลางห้อง
ห้องแสนร้อน
มีแค่พัดลมโง่ๆหมุนไปมาบนเพดานตัวเดียว
"ก็กลายเป็นไอ่มาร์คโดนแทน"
เพราะตอนที่รับน้อง
เฮดว้ากเรียกให้ปีหนึ่งส่งตัวแทนมาหนึ่งคนเพื่อให้ออกไปท่องกฎ10ข้อ
เขาต้องการคนหน้าใหม่ๆบ้าง ยกเว้นแทยงที่จะออกมาแทบทุกครั้งของการรับน้อง
จนเพื่อนทั้งรุ่น 600กว่าคนรู้จัก และแทบจะยกให้เป็นประธานรุ่นอยู่แล้วละ
มาร์ค
ลี คนดี เมื่อไม่มีใครออกไป เขาก็ยกมือแนบหู เสนอตัวเอง แล้วออกไปท่องกฎ 10ข้อ
อย่างฉะฉาน
แต่ก็วายถูกหาเรื่องให้คลานรอบเพื่อนที่เหลืออยู่ดี
เพราะว่าดันจำชื่อของเพื่อนที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ได้
"ปากบอกอยากได้รุ่น
แต่ชื่อเพื่อนยังไม่รู้จักเลย ยังจะเอาอยู่อีกเหรอรุ่นน่ะ"
"ไม่อยากรู้จักหรอกค่าา
เขาไม่ใช่เพื่อนหนู"
เมื่อมีต้นเสียงเริ่มว้าก
เหล่าพี่ว้ากคนอื่นๆ ทั้งหญิง ทั้งชาย ก็พูดเหน็บแนบ แซะเป็นกำลังเสริมไป
บีบหัวใจมัคลีที่ต้องกัดฟันโดนทำโทษไปอย่างนั้น
"เจ็บไหมมึง"
ยุนโอ เดินออกจากห้องน้ำหลังจากที่อาบน้ำเสร็จ มาหยุดข้างๆเพื่อนที่นอนหมดสภาพอยู่
มาร์ค ส่ายหน้าก่อนจะลุกขอตัวไปอาบน้ำบ้าง
ดีที่พื้นที่เขาต้องคลานรอบเพื่อนเป็นพื้นเรียบ ของหอประชุม ไม่ได้ขรุขระอะไร
แล้วถึงจะบอกว่าเป็นการคลานรอบเพื่อนก็จริง
แต่เขาคลานไปแค่รอบเดียวก็กลับเข้าแถวได้แล้ว
"เออ
วันนี้กูเจอพี่เตนล์ของมึงด้วย" ระหว่างที่กำลังใช้ตะเกียบคีบเอาเส้นมาม่าเข้าปาก
โดยองก็พูดประโยคที่เรียกความสนใจจากแทยงได้ไม่น้อย
"ที่ไหน"
"ตอนลงไปกดน้ำ"
ก่อนจะต้มมาม่า
พวกเขาเห็นว่าน้ำที่ห้องหมด แล้วใต้หอจะมีคูลเลอร์ไว้ให้กดน้ำอยู่หลายตู้
โดยองแพ้เกมเป่ายิ้งฉุบเลยต้องลงไปกรอกน้ำใส่ขวดลิตรหลายขวด เพราะในกฎ 10ข้อ
นั้นคือเฟรชชี่ต้องขึ้นหอก่อน 4ทุ่ม แล้วนี้มันก็ 3 ทุ่มห้าสิบ
แล้วจะให้ไปซื้อน้ำขวดใหม่มา ก็น่าจะใช้เวลาเกิน
ถ้าใช้เวลาเกินก็จะเจอเหล่าพี่ว้ากที่จะเดินมาว้ากต่อถึงในเซเว่น
แน่นอนว่าพวกเขาเคยโดน
ตอนไปซื้อเต้าหู้ไข่ในเซเว่นกับแทยงตอน
3ทุ่ม 50นี้แหล่ะ
กว่าจะถึงเซเว่น
เลือกของ รอจ่ายเงินอีก 4 ทุ่มกว่าๆพอดี พอจะออกจากเซเว่นก็เจอแก๊งเสื้อดำ
เดินหน้าดุๆตรงเข้ามาว๊ากๆใส่ จนใจเสีย บอกเลยจะไม่ออกจากหอตอน 4 ทุ่มอีกแน่นอน
"กูเห็นพี่เขากรอกน้ำอยู่
ไปเลยกรอกตู้ข้างๆ หันมายิ้มให้ด้วย อย่างน่ารักเลยมึง" ได้ที
โดยองก็พูดจาโอ้อวดใหญ่ เสียจนแทยงอดไม่ได้ที่จะหยิบเศษซองเครื่องปรุงใส่
"แต่พี่เขามากับพี่ว้ากคนนึงว่ะ
แม่ง จิกตามองกูเลย"
"คนไหน"ยุนโอถามบ้าง
"คนที่สูงๆ
อ่ะมึง หน้าดุๆ ชอบว๊ากเสียงดังๆ"
แทยงนึกออกอยู่คนนึง
พี่ที่อยู่ในกลุ่มที่ยืนเต้นหน้าห้องตอนนั้น
จริงๆแล้ว
พี่ที่อยู่ในห้องถ่ายรูปวันนั้น ก็มีแต่พี่ว้ากทั้งนั้น ไม่รู้จะมีคนจำได้ไหม
แต่เขาเป็นพวกความจำดี เลยจำได้แม่น พอจำได้
ก็เลยไม่ค่อยกลัวเวลาที่พวกพี่เขาว้ากแบบไม่มีเหตุผล
รู้ว่าจริงๆเป็นคนค่อนข้างรั่วเพราะดูจากสเตปท่าเต้นในวันนั้นแล้วอะนะ
แต่ถ้าโดนว้ากมาเพราะพวกเขาผิดจริงๆ
นี้ก็บอกเลยว่าเถียงไม่ออกเหมือนกัน
"อยากกินโค้กว่ะ"
มาร์คที่อาบน้ำเสร็จแล้วก็เดินเช็ดหัวออกมานั่งประจำที่
ตักมาม่าที่เริ่มอืดกินอย่างไม่รู้สึกรู้สา พวกเขาอยู่แบบนี้ กินมาม่าอืดๆมาจนไม่รู้อะไรแล้วละ
"ไปซื้อดิ"โดยองจำได้ว่ามีรุ่นพี่ปีสองที่รู้จักกัน
พี่แทอิล หัวหน้าฝ่ายพยาบาล เพราะเป็นรุ่นพี่เอก
พี่เขาเลยบอกว่าจริงๆแล้วหอชายจะมีเซเว่นประจำหออยู่ที่ห้อง 225 อยู่ชั้น 2
มีอาหาร เครื่องดื่ม ทุกอย่าง เพราะเป็นห้องใหญ่ นอน 6คนต่อห้อง มีไมโครเวฟ
ตู้เย็น หรือแม้กระทั่งโปรเจคเตอร์เอาไวเฉายหนังดูเล่นๆอีก
แต่พวกเขาก็ยังไม่เคยไปเลยสักครั้ง
"หื่อ
ไม่เอา กูเคยเห็นพวกพี่ว้ากเข้าห้องนั้นบ่อยๆ กูไม่ไปหรอก" มาร์คส่ายหน้ารัว
"งั้นก็ลงไปกดน้ำข้างล่าง"
นอกจากจะมีคูลเลอร์น้ำ ก็ยังมีตู้กดน้ำหยอดเหรียญอยู่ดี
ยุนโอเสนอก่อนจะเดินหยิบเอาเหรียญบาททั้งหลายที่ได้มาจากการเล่นไพ่เมื่อคืนก่อนกับพวกเด็กเอกอื่น
มาให้
"กูเอาเป๊ปซี่"
เมื่อทุกคนสั่งกันหมด
ก็ต้องหาคนลงไปซื้อ ใครคราแรกทุกคนลงมติให้มาร์คลงไป แต่เจ้าตัวใช้สิทธิ์ที่โดนคลานรอบเพื่อนมาวันนี้
เลยทำให้ต้องเป่ายิงฉุบเพื่อหาคนลงไปซื้อ
ค้อน
/ กรรไกร / นก
"นกพ่องมึงสิยุนโอ"โดยองตระหนักแล้วว่าเจ้าชายตรรกะของเราก็มีมุมเอ๋อเหมือนกัน
เจ้าตัวให้เหตุผลว่าไปอยู่นอกมาตั้งแต่เด็ก
พอกลับมาอยู่นี้ก็มีเพื่อนเป็นคนใต้ชวนเล่น ตูส้ม หรือ นกหินน้ำ นั้นแหล่ะ
เวลาเป่ายิงฉุบทีไร เผื่อออก นก หิน น้ำ ทุกที
"มึงลงไปเลย"แทยงกวาดเศษเหรียญไปกองไว้ตรงหน้ายุนโอ
"มันยังตัดสินไม่ได้เลยมึง"เจ้าตัวยังไม่วายจะเถียงต่อ
จนแล้วจนรอด พวกเขาก็ต้องเป่ายิงฉุบกันต่อไปเรื่อยจน
"ห่า
มึงไปตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องลำบากกูละ"แทยงบ่นอุบ เมื่อมองเวลานี้ก็จะ
5ทุ่มครึ่ง อยู่ละ กว่าจะเถียงกันเรื่องลงไปกดน้ำเสร็จ เสียเวลาไปมากโข
จนมาร์คกินมาม่าหมดก็ได้แต่โวยวายอยากกินโค้กไม่ได้กินสักที
แทยงจำใจกำเศษเหรียญไปเยอะๆ
กะเอาเหรียญบาทไปหยอดแล้วรอให้ตู้มันคืนเหรียญสิบออกมา จะเอาไปซักผ้าอะนะ
แม้ว่าตอนนี้จะเริ่มดึกมากแล้ว
แต่ทั้งชั้นก็ยังเปิดไฟสว่างไปเสียงทุกห้อง รู้เลยว่าชั้นนี้มีแต่คณะของพวกเขา
ถ้าเดาไม่ผิดก็กำลังปั่นการบ้านวิชาเดียวกันอยู่แน่ๆ
เมื่อลงมาถึงชั้นหนึ่ง
ระหว่างที่กดน้ำอยู่นั้น ก็มีอีกสามคนที่เดินลงมายังบริเวณตู้กดน้ำพอดี
แทยงไม่ได้สนใจจะหันไปมอง
เพียงแค่หยอดเหรียญต่อไปเพื่อให้ได้ตามจำนวนแล้วกดน้ำกระป๋องลงมา
"อะฮึ่ม"
เสียงกระแอ่มไอดังขึ้นจากทางด้านหลัง แทยงหันไปมองช้าๆ ในใจคิดว่าเขาจำเสียงได้
ไม่น่าจะผิดคน
เมื่อหันไปก็พบว่า
อืม
ไม่ผิดคนจริงๆด้วย
พี่ว้ากตัวโตกว่าสองคนกับพี่เตนล์ที่ยืนมองเขาอยู่นิ่งๆ
"สวัสดีครับ"
แทยงก้นโค้งให้ 90องศา แล้วกลับมายืนตรงนิ่ง พยายามแอบมองพี่เตนล์ให้ได้มากที่สุด
ในใจนี้บอกเลยว่าฟินมาก ไม่คิดว่าจะเจอ แบบนี้จะได้ไม่ต้องโดนอิโดยองมันหยามกันบ่อยๆ
"มาทำอะไร"พี่ว้ากคนที่
1 ถามเสียงนิ่ง
"มากดน้ำครับ"
"ทำไมมาคนเดียว"
พี่คนเดิมยังคงถามต่อ
"ผมแพ้เป่ายิงฉุบเพื่อนครับ"
เพียงเท่านั้นคนตัวเล็กสุดก็หลุดขำออกมาบางๆ
ทำเอาหัวใจคนมองที่เต้นตุบตับนี้เต้นแรงขึ้นไปอีก
"แล้วกดเสร็จหรือยัง"
แทยงไม่ตอบ
เขาก้มลงไปหยิบกระป๋องน้ำในช่องรวมกับกระป๋องที่เหลือที่เขาวางไว้บนพื้นอีกมาถือไว้
"เสร็จแล้วครับ"
"กำเงินมาทำไมเยอะแยะ"
"กะจะหยอดตู้แลกเหรียญ10ไปซักผ้าครับ"
พี่ว้ากหน้านิ่งยังคงทำหน้าที่ดีอยู่ เขาสะบัดหัวไปทางบันได
แทยงโค้งให้เชิงขอบคุณแล้วหมุนตัวไปทางบันไดทันที
"เดี๋ยว"
ยังไม่ทันได้ก้าวจากไปดี แทยงก็ต้องหยุดเดินแล้วหันมามองทางรุ่นพี่อีกครั้ง
"ครับ"
"จะแลกเงินก็ไปขอแลกที่ห้อง
225 ไป" พี่ว้ากคนเดิมพูด ก่อนจะหันไปหยอดเหรียญห้าใส่ตู้กดน้ำ
เคร้ง
แต่ตู้ไม่รักดี
ไม่ค่อยชอบเหรียญห้า ชายหนุ่มก้มหยิบมาหยอดอีกครั้งเหรียญก็ตกลงมาเช่นเดิม
"พี่ครับ
ขออนุญาต"
แทยงเดินเข้าไปก้มหยิบเหรียญห้าขึ้นมาก่อนจะใช้เทคนิกส่วนตัวที่เขาเรียนรู้เองจากการกดน้ำที่นี้บ่อยครั้ง
เหรียญห้าก็เหรียญห้าเถอะ ทำอะไรแทยงคนนี้ไม่ได้หรอก
เป็นเช่นที่แทยงคิด
เมื่อหยอดเหรียญห้าได้แล้วเจ้าตัวก็ก้มหัวบอกลาอีกรอบ จังหวะที่เงยหน้าขึ้นมา
ตั้งใจเหลือเกินที่จะมองพี่เตนล์ที่ยืนยิ้มบางๆมาให้อยู่
ช่างดูเป็นดอกไม้ท่ามกลางดงหนามจากสายตาอีก
2 คนที่เหลือนี้จริงๆ
.....................................
.................
...
.
สอบมิดเทอมผ่านไปได้ราวสองสัปดาห์
ก็ถึงวันแห่งการให้รุ่นสักที
ตอนนี้เป็นเวลากว่า
5 ทุ่มแล้วที่พวกเขายังนั่งหลังตรง แขนตึง อยู่กลางสนามหญ้า ท่ามกลางเหล่าชุดดำที่มีมากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว
พวกเขากำลังโดนว้ากจากพี่ปีโตกว่า
นั้นคือปี 4 ที่อยู่เงียบๆมาตั้งแต่เปิดเทอม
กว่าจะได้รุ่นมาก็ใช้เวลาเกือบตีสาม
ไหนจะมีพิธีผูกแขนอะไรนั้นอีก
แทยงและผองเพื่อนยืนอยู่กลางห้องประชุม
สายตากำลังกวาดมองไปทั่วห้องที่มืดมีเพียงแสงเทียนเท่านั้นที่ให้ความสว่าง
เพลงประจำคณะ และสถานบันเปิดคลอไปเรื่อยๆ บรรดาพี่ปี 2 3 และ 4 นั่งล้อมเป็นวง
เพื่อผูกแขนรับขวัญเหล่าเฟรชชี่ทั้งหลาย
"ทำไมกูไม่เห็นพี่เตนล์เลยว่ะ"
แทยงเชื่อในสายตาตัวเอง เขาไม่เห็นรุ่นพี่ที่อยากให้ผูกแขนมากที่สุด
ตั้งแต่เข้ารับน้องมา ไม่เคยเจอเลยสักครั้งที่จะลงมารับน้อง
"น้องแทยง
น้องแจฮยอน" รุ่นพี่สาวๆที่เห็นน้องหน้าตาดีเข้าหน่อยก็รีบเรียกชื่อทันที จอง ยุนโอ ที่รุ้จักกันในชื่อแจฮยอน
เพราะตอนที่เข้ามาสอบสัมภาษณ์เขายังใช้ชื่อแจฮยอนอยู่
แต่มาเปลี่ยนเอาภายหลังเป็นยุนโอ พวกรุ่นพี่ที่เขียนป้ายชื่อให้ก็เขียนแจฮยอนไป
ต่อให้เจ้าตัวบอกให้เปลี่ยนเป็นยุนโอก็กลายเป็นชื่อที่ถูกเรียกกันในคณะไปซะแล้ว
ยกเว้นก็เฉพาะพวกที่สนิทกันเท่านั้นที่ยังเรียกยุนโออยู่
"เฮ้ย
มึง มานี้สิ" พอผูกแขนกับรุ่นพี่สาวคนสวยเสร็จ
ก็โดนกลุ่มเสื้อดำที่นั่งอยู่บริเวณกลางห้องประชุมเรียกให้ไปหา
เป็นพี่ว้ากคนเดียวกับที่ไปไหนมาไหนกับพี่เตนล์บ่อยๆ จำได้แม่นเลย
"หวัดดีครับพี่"
พอได้รุ่นแล้ว แทยงก็ลดความสุภาพลงมานิดหน่อย ตามประสา ปกติเขาเป็นคนสุภาพนะ
แต่เลือกคนสุภาพด้วย
"เออ
ยินดีที่ได้รู้จัก กูมองมึงมานานละ"
"ครับ
ผมรู้" ไม่ได้จะกวนหรืออะไร แต่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา
เวลาถูกเรียกออกไปแต่ละที ก็ไอ่พี่คนนี้แหล่ะ ไม่สั่งให้ทำอะไรแปลกๆ
ก็ชอบเรียกไปด่าเฉยๆ
หรือบางทีพี่เขาเดินผ่านตอนนั่งกินข้าวก็ต้องโดนหาเรื่องจนกินข้าวไม่อร่อย
ไม่รู้เป็นอะไรนักหนา
"กูชื่อจอห์นนี่ ไอ่นี้ชื่อฮันซล ยูตะ ผู้หญิงตรงนั้นปีสองชื่อไอรีนกับเวนดี้
เอกเดียวกับมึง มีอะไรปรึกษาได้" ไม่ว่าเปล่า
จับมือน้องนุ้งไปผูกเชือกปอที่เตรียมมาเอง พร้อมป้ายที่เขียนเอาไว้ด้วยว่า 'รหัส 0201'
"อ่าว
พี่เป็นลุงรหัสผมเหรอ" แทยงมองป้ายงงๆ
"ก็เออสิ
นี้มึงไม่เคยคิดจะหาพวกกูเลยใช่มะ"
เพราะตลอดเวลารับน้อง
จะมีให้ลองหาพี่รหัส หรือสายรหัสตัวเอง โดยการใช้รหัสตัวเองที่จะมีปี พ.ศ.
อยู่แล้ว เปลี่ยนเป็น พ.ศ. ของรุ่นที่ตัวเองอยากจะหา แทยงสารภาพเลยว่าไม่เคยคิด
คิดแค่ว่า ใครเป็นน้องรหัสพี่เตนล์
"แล้วพี่รหัสผมละ"
"ไอรีนไง"
จอห์นนี่มองสายรหัสตัวเองเอือมๆ
จริงๆที่ชอบแกล้งมันตอนรับน้องบ่อยๆก็เพราะว่ามันชอบทำตัวลอกแลกกับมันเป็นสายรหัสนี้แหล่ะ
เคยซื้อน้ำซื้อขนมฝากแทอิลไปให้ ทำไมถีงยังไม่เอะใจจะหากูบ้าง ไม่สำคัญเลยใช่ไหม
"แล้วพี่พวกผมอ่ะพี่"โดยองที่ตามมาเงียบก็เมื่อรู้สายรหัสเพื่อนแล้วก็อยากรู้สายตัวเองบ้าง
เขาพอจะรู้ว่าพี่รหัสตัวเองคือแทอิล
เพราะเจ้าตัวเคยหลุดปากบอกไปตอนพวกเขาเม้ามอยกัน
"พี่ปีสามมึงซิ่วไปละ
เสียใจด้วยนะ" จอห์นนี่ตบบ่าเล็กๆของโดยองดังป๊าบ จนเจ้าตัวสะดุ้ง
ไม่วายหัวเราะเยาะใส่หน้าน้องมันอีก โดยองน้ำมาจะซึม
"ส่วนพี่มึง
เป็นเพื่อนกู ไม่ได้มาเป็นว้าก พวกมึงคงยังไม่เคยเห็น"จอห์นนี่หันไปบอกแจฮยอน
แจฮยอนสลับกับโดยองตรงที่ แจฮยอนมีพี่ปีสาม แต่ปีสองซิ่วไปแล้ว
ส่วนคนที่โชคร้ายที่สุดคือ
มาร์ค ลี ที่ไม่มีพี่เลยทั้งสาย เป็นสายใหม่ที่เปิดมา เพราะมีน้องเยอะกว่ารุ่นพี่
เลยกลายเป็นพวกจอห์นนี่รับเป็นพี่เทคไป
"พี่ที่พี่หมายถึงคือพี่เตนล์ใช่ไหม"แจฮยอนถาม
จอห์นนี่เลิกตาขึ้นสงสัย รู้จักมันได้ยังไง วันๆร้านเหล้าก็ไม่ไป
ออกจากห้องก็ไปเรียน เรียนก็ไม่ตรงกัน เคยเจอกันที่ไหน
"เจอเวลาอยู่ล่างหออะพี่
เวลามากดน้ำ"แทยงเหมือนอ่านสีหน้าลุงรหัสออก จริงๆใครๆก็อ่านออก คนอะไร
พอหลุดมากว้ากแล้วก็กลายเป็นคนดูกากๆไปซะงั้น
อย่าไปบอกพี่มันเชียวนะ
"อ่อ
อือ ไอ่เตนล์นั้นแหล่ะ วันๆมันไม่ค่อยสุงสิงกับใครหรอก เอาแต่ทำงาน หาเงิน
แต่แม่งเรียนเก่งนะ มึงมีอะไรไปปรึกษามันได้"
"ผมขอพี่เขาเทคได้ไหม"
เป็นธรรมเนียมของสายรหัส ถ้าน้องจะไปขอรุ่นพี่สักคนเทค ก็ต้องขออนุญาตสายรหัสก่อน
จอห์นนี่หรี่ตามองหน้าหลานรหัสตัวเองก่อนจะมองไปที่ไอรีนที่รอผูกแขนน้องอยู่
แต่มันไม่หันมาสักที
"มึงขอกูแบบนี้คิดอะไรกับเพื่อนกูหรือเปล่า"
"...."
ไม่ตอบ เพราะไอรีนขัดจังหวะก่อน
"พอแล้ว
นี้รอนานแล้ว คุยอะไรนักหนาเดี๋ยวค่อยคุย"
ไอรีนก็เตรียมเชือกมาผูกน้องเหมือนกับ
พร้อมกับยกชุดเครื่องนอนที่วางเอาไว้ข้างมาให้เป็นของกำนัน
"อ่ะ
บอกไลน์มาจะแอดเข้าไลน์กลุ่มสายรหัส" ไอรีนเป็นคนจัดแจงทุกอย่าง
เมื่อเสร็จสรรพเรียบร้อยก็ขอตัวออกไปเตรียมตัวขึ้นหอ เพราะนี้มันจะ 6
โมงอยู่รอมร่อ
"พี่จอห์นนี่"
ก่อนจะแยกย้าย
พวกเขาต้องเดินกลับหอ ซึ่งอยู่ไกลกว่า 2 กิโลเลยทีเดียว
"ว่า"
จอห์นนี่กำลังจะปีนไปยืนบนจักรยานของฮันซล หันมามองน้องที่มันเดินตามมาทีหลัง
"ผมถือว่าผมขออนุญาตพี่เรื่องพี่เตนล์ละนะ"
"เออ
จะทำอะไรก็ทำ อย่าหวังมากนะมึง" เพียงเท่านั้นทั้งคู่ก็ปั่นจักรยานจากไป
"ไป
ไอ่สัส กลับหอ ยืนยิ้มอยู่นั้น
เดี๋ยวกูติดต่อให้เอามะ"แจฮยอนเดินมากอดคอเพื่อนลากให้มันเดิน
เมื่อรู้ว่าสายตัวเองที่เหลืออยู่คือพี่เตนล์ ก็อาสาจะเป็นพ่อสื่อให้เพื่อน
"..."
แทยงหันไปยิ้มให้เพื่อนก่อนจะยักคิ้วให้กวนๆ
แล้วก็ไปรวมกลุ่มกับเพื่อนที่เหลืออีกเกือบสิบคน
แล้วเดินกลับหอในจังหวะที่พระอาทิตย์กำลังขึ้นพอดี
ดีนะ
ที่วันนี้ไม่มีเรียน ไม่งั้น .... เห่อๆ
-------------------------
#คนคุยแทเตนล์
ความคิดเห็น