{ sf | os } NCT - #taeten #jaedo #johnil

ลำดับตอนที่ #33 : { TaeTen } Special Hawaii | Bikini

"พี่แทยงเก็บกระเป๋าเสร็จหรือยังงงงง"

เสียงหวานติดจะงอแงเพราะเวลาในตอนนี้ก็เลยเที่ยงคืนไปได้สักพักแล้ว มันควรจะเป็นเวลาที่พวกเขาได้เข้านอนสักที แต่เพราะว่าในวันรุ่งขึ้นจะมีงานฉลองครบรอบ 20ปี ของบริษัทที่ฮาวาย ตอนนี้ผู้นำวง วิชวลหน้าตาดีกำลังค่อยๆรีดผ้า พับผ้า ลงกระเป๋าเดินทาง

เตนล์มาหยุดอยู่ข้างๆกระเป๋าใบโตที่มีถุงผ้า ถึงซิปล็อก และกระเป๋าเล็กๆอื่นๆอีกมากมายที่ถูกจัดสรรวางอย่างเป็นระเบียบ พลางคิดไปถึงกระเป๋าตัวเองที่แค่มีเสื้อผ้าเรียบๆแล้วพับลงกระเป๋าก็ดีถมไปแล้ว ไม่เสียเวลามาจัดให้เป็นระเบียบขนาดนี้หรอก

แต่พี่แทยงก็คือพี่แทยงอยู่ดี

นี้ก็กลัวเหมือนกันนะว่าพี่แกจะเอาสเปรย์ปรับอากาศกลิ่นโปรดไปด้วยหรือเปล่า ต้องดูด้วยนะว่าถ้าเกิน 100ml เขาไม่ให้เอาขึ้นเครื่อง

"นี้ถุงอะไรเหรอครับพี่แทยง" เพราะมือบางกำลังลูบๆคลำๆข้าวของที่ถูกวางไว้ในกระเป๋า แต่ภายในถุงผ้าสีเข้มถูกวางไว้มุมของกระเป๋าด้านหนึ่ง จับๆดูแล้วมันเหมือนมีผ้าอะไรข้างใน แต่นึกไม่ออก ไม่อยากเสียเวลาแกะเปิดมาดูด้วย

แทยงหันไปมองยิ้มๆแล้วทรุดตัวลงไปจับมือเด็กซนที่ยังไม่ยอมปล่อยออกจากถุงผ้าอันนั้น ยื่นหน้าเข้าไปใกล้แล้วกระซิบบอกว่ามีอะไรข้างในข้างๆหูจนเตนล์สะดุ้งแล้วปล่อยมือออกมา

"ชุดชั้นใน"

"อยากเห็นเหรอ?"

"เตนล์จะไปนอนแล้ว"ว่าจบก็รีบลุกวิ่งกลับห้องนอนไปเลยทันที จริงๆกะอีแค่ชุดชั้นในมันไม่ใช่เรื่องที่ต้องมอง ต้องเขิน ต้องอะไรขนาดนั้นหรอก แต่ถ้าไม่ใช่เพราะมือเจ้าของชุดชั้นในกำลังลูบๆมือเขาอยู่ ไหนจะน้ำเสียงแหบพร่าที่กระซิบเบาๆข้างหูนั้นอีก

ที่สำคัญอะนะ

ครั้งล่าสุดที่พูดเรื่องชุดชั้นในกับพี่แทยงแล้วตอนจบมัน........ ฮึ่มมมมมม

รถตู้มาจอดเทียบกับประตูทางเข้าของสนามบิน พี่เมเนเจอร์ที่นั่งข้างคนขับหันหลังมาบอกเหล่าสมาชิกทุกคนที่กำลังจะเดินทางไปฮาวายเพื่อเช็ดความมั่นใจลำดับการยืน เตรียมรับมือกับนักข่าวและแฟนคลับมากมาย

ใช้เวลากว่าสิบชั่วโมงจากเกาหลีไปฮาวาย คนตัวเล็กที่นั่งหลับคอพับคออ่อน เหนื่อยไปเสียทุกอย่าง จากวันที่ 28ที่เกาหลี ก็ไปเจอวันที่ 28 ที่ฮาวายอีก เมื่อไรจะพ้นวันที่ 28 ไปได้สักที

"ฮื้ออออ พี่แทยง เตนล์เหนื่อยจัง"ซุกหัวลงกับไหล่กว้างของอีกคนถูออดอ้อนไปมา ดวงตาคู่สวยก็ยังไม่ยอมลืมตาขึ้นมามอง มันเพลียมากจนอยากจะหลับตอนยาวๆ แต่ก็อยากกลับไปนอนบนเตียงนุ่มๆที่โรงแรมมากกว่า

"ถึงแล้วครับ ลุกเร็ว เราต้องไปกันแล้ว"

กระเป๋าเดินทางที่ลากตามกันไปเพื่อตรงไปยังห้องพักส่วนตัวของทั้งคู่ ถือว่าครั้งนี้โชคดีที่ทางบริษัทยอมให้พวกเขานอนด้วยกันจริงๆสักที เห็นบอกว่ามาพักผ่อน.. เอาจริง พักผ่อนเหรอ แต่ก็ช่างเถอะ ได้อยู่ด้วยกันก็ยังดี

"จะออกไปข้างนอกไหม" เพราะทันทีที่ก้าวขาเข้าไปภายในห้อง คนตัวเล็กก็ทิ้งตัวลงบนเตียงกว้างทันที ฝังหน้าตัวเองลงกับฟูกและผ้าห่มหนา แทยงจัดการเปิดแอร์ให้แล้วลากกระเป๋าเก็บเข้าที่ไป

"ม่ายยยย พี่แทยงออกไปเถอะ เตนล์จะนอนนนน"

"ถ้างั้นลุกขึ้นมาเปลี่ยนชุดก่อน"

"เตนล์ลุกไม่ไหวแล้วววววว"เสียงครางยานบ่งบอกว่าเจ้าตัวเล็กคนนี้กำลังจะหลับแล้วละ จริงๆตอนนี้ก็สิ้นฤทธิ์ หมดแรงจนแทยงจับอุ้มให้ขึ้นไปนอนดีๆ เจ้าตัวก็ไม่รู้สึก

เอาผ้าห่มคลุมอกจนถึงคอให้แล้วปรับแอร์ให้ทำงานในอุณหภูมิที่ไม่หนาวหรือร้อนจนเกินไป กระเป๋าเดินทางสองใบถูกลากมาวางไว้ข้างตู้เสื้อผ้า เพื่อจะจัดเสื้อผ้าที่ถูกรีดพับมาไม่ให้ยับไปมากกว่านี้

ถุงผ้าสีเข้มที่ถูกวางเอาไว้มุมกระเป๋าของแทยง ถูกมือกว้างหยิบมาถือไว้แล้วกระตุกยิ้มเบาๆ หันไปมองคนตัวเล็กที่หลับไม่รู้เรื่องแล้วก็หันกลับไปวางถุงผ้านั้นไว้ในตู้ใต้บริเวณที่แขวนเสื้อผ้าของเตนล์เอาไว้ ในระยะที่เปิดตู้มาเห็นแน่นอน

แทยงเดินกลับไปนั่งขอบเตียงลูบผมหน้าม้าของเตนล์ขึ้นแล้วกดจูบลงไปบนหน้าผากกระซิบเบาๆบอกจะออกไปข้างนอก ไม่รู้ว่าเตนล์จะได้ยินหรือเปล่า แต่เจ้าตัวก็ส่งเสียงครางอืออาในลำคอยาวๆ แล้วก็แค่เปลี่ยนท่านอนเท่านั้น

-------------------

หลับไปตอนไหนไม่รู้

ไม่รู้ด้วยว่าหลับไปนานแค่ไหน หรือแม้กระทั่งมานอนมีผ้าห่มคลุมจนอุ่นไปแบบนี้ได้ยังไง แต่ก็คาดเดาได้ไม่ยากว่าเป็นฝีมือใคร

เตนล์ลืมตากระพริบถี่ๆเพื่อปรับแสงสว่างให้ชินก่อนจะยันตัวลุกขึ้นมานั่งหัวฟู ผมชี้โด่เด่ไม่เป็นทรง ขยี้ตาเอาน้ำตาที่คลอเบ้าเพราะปรับแสงตอนแรกออก หันซ้ายขวาไม่พบอีกคนว่าอยู่ในห้องด้วยหรือเปล่า มองนาฬิกาแล้วก็นึกถึงตารางของงานวันนี้

จริงๆก็ยังเชิงว่ามีงาน เป็นเวลาพักผ่อน ตอนเย็นมีปาร์ตี้ พรุ่งนี้มีกีฬาสีเอสเอ็ม แต่ว่าพี่แทยงไปไหน

ความคิดติดจะน้อยใจสักหน่อยด้วยที่คิดว่าตื่นมาจะต้องเจอแมวนอนกอดอยู่ข้างๆ ที่ไหนได้ กลับได้นอนอยู่คนเดียว แต่ก่อนจะได้หงุดหงิดไปมากกว่านี้ก็คิดว่าควรลุกไปอาบน้ำสักที นั่งเครื่องมาหลายชั่วโมง แล้วยังมาหลับไปทั้งๆแบบนี้ เหนียวตัวไปหมด

เอ๊ะ

หรือเพราะตัวเหม็นพี่แทยงเลยไม่อยากนอนกอด???

"บ้า ไม่มีทางหรอก" เตนล์พูดพึมพำกับตัวเองเบาๆคนเดียว เดินเปิดกระเป๋าเดินทางเพื่อจะจัดของเข้าตู้แล้วก็เตรียมชุดไปอาบน้ำ แต่ก็พบแค่ความว่างเปล่า แว๊บแรกยอมรับว่าตกใจเสื้อหายไปไหน แต่มันก็ดูจะไร้สาระไปนิดนึง คิดแล้วก็ขำให้ตัวเอง เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อเป็นการยืนยันคำตอบว่าพี่แทยงได้จัดเสื้อผ้าเอาไว้ให้เขาแล้ว

"หืม?"

ถุงผ้าสีดำที่เตนล์เคยถามแทยงตอนจัดกระเป๋าถูกวางไว้ใต้เสื้อผ้าที่แขวนราวเอาไว้ของเตนล์ มือบางหยิบขึ้นมาถือไว้ มองซ้ายขวาก่อนจะทนความอยากรู้ไม่ไหว

ถึงพี่แทยงจะบอกแล้วเถอะว่าเป็นชุดชั้นในแต่เอามาวางไว้ล่อเป้าขนาดนี้แสดงว่าอยากให้เปิดดู.. ใช่ไหมละ

งั้นเตนล์ก็จะไม่ขัดศรัทธา

" !!!!!! "

หลังจากที่ออกไปชมนกชมไม้ชมวิวทิวทัศน์ภายนอกจนหนำใจคิดถึงอีกคนที่ตอนนี้ไม่รู้จะตื่นหรือยัง แต่ถ้าตื่นแล้วก็น่าเสียดายเพราะแทยงรู้สึกหมดพลัง เหมือนโทรศัพท์ที่ขึ้นเตือนว่าแบตเตอร์รี่ใกล้หมดกรุณาเสียบสายชาร์ต คือไม่เชิงว่าง่วงมาก แต่มันเพลียมากกว่า หากได้กลับไปนอนกอดคนตัวนุ่มๆ หอมๆ คงจะดีไม่น้อย

แกร่ก

มือกว้างที่ไขประตูห้องเข้าไปพบกับความว่างเปล่าและเสียงน้ำไหลในห้องน้ำ หากว่าเตนล์ไม่ล็อกประตูเอาไว้ ตอนนี้แทยงที่ยืนเอาหัวโขกประตูห้องน้ำเบาๆก็คงได้เข้าไปอาบพร้อมแล้วละ เสียดายจัง

แต่ก็รอเพียงไม่นาน เมื่ออยู่ดีๆ เตนล์ก็เปิดประตูห้องน้ำออกมาพร้อมกับชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นธรรมดาๆ แต่พอเจอร่างสูงกว่าเหมือนยืนรอที่หน้าห้องน้ำก็ถึงกับสะดุ้ง ดวงตาคู่สวยลอกแลกไปมาไม่กล้ามองตรงๆ ริมฝีปากเย็นชื้นเพราะโดนน้ำเย็นจากการล้างหน้ามาเมื่อกี้เม้มเข้าหากันระคนประหม่า ในใจก็คิดว่าแทยงไม่น่าจะกลับมาเร็วขนาดนี้ นี่ก็คิดว่าอาบน้ำเสร็จจะออกไปเล่นด้วยแล้วนะ

"พี่แทยงจะอาบน้ำเหรอ" แทยงพยักหน้าให้แทนคำตอบ เตนล์เบี่ยงตัวหลบ แล้วเดินไปหยิบเอาผ้าเช็ดตัวพร้อมกับชุดคลุมอาบน้ำมาส่งให้อีกฝ่าย แทยงรับมาถือไว้ก่อนแล้วก็เดินลอยๆเข้าห้องน้ำไป คิดว่ารีบอาบให้เร็วที่สุดดีกว่า อย่างน้อยก็จะได้สบายตัว ตอนนอนก็จะได้หลับสบาย

ประตูห้องน้ำปิดลงไปสักพัก แต่ไม่แน่ใจว่าได้ยินเสียงกลอนห้องน้ำไหม แต่เหมือนไม่ได้ยิน เตนล์สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เหลือบไปมองตู้เสื้อผ้าที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากประตูห้องน้ำ แต่ก็ต้องกลั้นหายใจเดินเลยผ่านไปนั่งลงบนเตียงนุ่มอีกรอบ เช็ดผมที่เปียกลู่ลงมาจนน้ำหยดลงบนเบื่อจนเปียกเป็นวง

รอไม่นานนักแทยงก็เดินออกจากห้องน้ำมาพร้อมกับเสื้อคลุม แต่งสภาพเดินมานี่คือตาจะปิดอยู่แล้ว เหมือนสลับบทบาทกัน ในคราแรกเป็นแทยงที่พาเตนล์เข้านอน แต่คราวนี้เป็นเตนล์ที่จัดท่านอนให้แทยงแทน

คนตัวเล็กที่พยายามดึงผ้าห่มที่แทยงกำลังนอนทับอยู่ออกมาเพื่อจะเอามาห่มให้อีกคน แต่กลับเป็นว่าผ้าห่มผืนหนามันไปดึงเอาชายเสื้อคลุมของแทยงให้เปิดเลิกขึ้นมา ดวงหน้าขึ้นสีระเรือทันทีเมื่อมองไปเห็นว่า.. พี่แทยงไม่ได้ใส่กางเกงใน

ฮื้ออออออ อย่าทำแบบนี้กับเตนล์สิ

---------------------------------------

"ฮึ่ม"

เสียงกระแอ้มทุ้มเบาๆจากลำคอของคนที่ยังนอนอยู่ ความรู้สึกวูบหวิวแปลกๆ เหมือนกำลังฝัน แต่เป็นความฝันว่าตัวเองกำลังลอยอยู่บนท้องฟ้า.. หรือเปล่านะ ทำไมมันดูตัวเบาๆ แต่ก็รู้สึกอึดอัด เหมือนกำลังลอยๆ แต่ก็วูบโหวงไปมาทั่วท้อง

"ฮือ อืมมม" ความรู้สึกที่เริ่มเด่นขึ้น ชัดเจนขึ้น ดวงตาคู่คมค่อยๆลืมขึ้นมาช้าๆ กระพริบตาช้าๆ แล้วกำลังประมวลสิ่งที่เห็นอยู่ตอนนี้

เขากลับห้องมาอาบน้ำแล้วก็มานอน ตอนนี้ก็เหมือนจะยังอยู่คนเตียง

ก็ถูก

แต่ที่ไม่ถูก

ก็คงจะเป็น

''เตนล์ !! ทำอะไร"

Bikini

"พี่แทยง"

เสียงเรียกชื่อเบาๆ แต่แหบพร่าของอีกฝ่าย ดวงตาคู่สวยเปียกชื้นไปด้วยน้ำตาและหยาดเหงื่อ เส้นผมที่ลู่แนบไปหน้าหวานกับรอยยิ้มและแววตาที่กำลังตอบคำถามใจในแทยงได้เป็นอย่างดี

"ไม่อยากไปปาร์ตี้หรือไง"

"อีกตั้งหลายชั่วโมง" เตนล์พยุงตัวลุกขึ้นมา เพราะว่าตอนนี้แทยงกำลังนั่งทับส้นเท้าตัวเองและเข่าก็ค้ำไปกับพื้นเตียง เหมือนกำลังรอรับให้ก้นนุ่มแนบไปกับหน้าตักอีกครั้ง

"ไม่เหนื่อยเหรอ"

"เหนื่อย"

"ไม่อยากพักผ่อนหรือไง"

"งั้นก็นวดให้หน่อยสิ"

"หึหึ"

"อือออออ"

เพราะถึงแม้แทยงจะถามไปแบบนั้น ฝ่ามือเขาก็ลูบปลดเอาบิกินี่ตัวจิ๋วออกตั้งแต่ที่เตนล์ลุกขึ้นมานั่งตักเขาแล้วละ

------------------------------------------------------

100%

ทำไมแต่งฟิคเรื่องนี้แล้วมันเหนื่อยจังเลยคะ NC น้อยกว่า URS อีก แต่คือแต่งนานมากอ่ะ ทำไมยัยหมวยเอ็กแบบนี้ นี่ไม่เข้าใจ โอ้ยยยยยยยย เย 55555555555555555555555555

หวังว่าจะชอบกันนะคะ Special 1000fav ขอบคุณทุกคนที่ติดตามฟิคเรา อาจจะไม่ค่อยดีเท่าไร อัพไม่เป็นระบบ อยากอัพก็อัพ บางเรื่องบอกจะอัพยังไม่อัพเลยงี้ แต่ก็ยังติดตามกัน ขอบคุณมากนะคะ จะพยายามพัฒนาและอัพให้บ่อยมากกว่านี้ 5555555555 สำหรับใครที่อ่านแล้วเม้นท์ประจำ เราก็จำได้นะ หรือใครที่รีทวิต เมนชั่น ติดแท็กเราก็จำได้ เป็นไปได้จะทักไปคุยกับทุกคนอ่ะ แต่กลัวรำคาญ ยิ่งเป็นพวกเวิ่นๆ พูดมากๆอีก แล้วก็ขอบคุณที่ฟอลโลว์ทวิตเรา หาสาระอะไรไม่ได้หรอกค่ะจริงๆ มีแต่เรื่องไร้สาระ อยากพูดอะไรก็พูด บางทีก็สปอยฟิคไว้เยอะมาก ถ้าใครเห็นก็ไม่ต้องมาอ่านฟิคละอะ 5555555555

สุดท้ายนี้ ก็ไม่มีอะไรมากนอกจากคำว่าขอบคุณ ที่ตอบแทนให้ได้เห็นจะมีแค่แต่งฟิคต่อไปเรื่อยๆ ใครอยากรีเควสพล็อตไหนก็ลองมาบิ้วบ่อยๆนะคะ บ้าจี้ค่ะ ถ้ามีเวลาหรือคิดพล็อตออกได้อ่านแน่นอน ถถถถถถถถ

สำหรับคู่ต่อไป JohnIl | sexphone

สกรีมทางทวิตติดแท็ก #mellofics 

สกรีมกับเราเมนชั่น @MelloPizery