Royal Academy :: โรงเรียนนี้มีแต่เจ้าหญิง กับเจ้าชาย

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 1 :: คนที่ตาหาเป็นเวลานาน.......

       บทที่ 1

       คนที่ตามหาเป็นเวลานาน......

       ณ เมื่อกาลเวลาเริ่มแรกสุด
              
       แลมองไปทางไหนมีแต่ความมืดมิด...

       ไม่มีสิ่งใด...
        
       ไม่มีวัตถุใด...

       ไม่มีสิ่งมีชีวิตใด...

        มีเพียงแต่ข้านักเล่านิทานแห่งจักรวาล...

        ซึ่งข้าก็ไม่แน่ใจนักว่าข้ามีชีวิตหรือไม่
              
         ข้าจึงไม่เอาตนเองไปเกี่ยวข้องกับสิ่งมีชีวิต...

         ข้าจึงไม่มีชีวิต

         แต่ข้ามีความคิด

         แต่ไม่มีใช่ชีวิต

         ข้าไม่มีรูปธรรมนามธรรม

         เป็นเพียงสิ่งที่ล่องลอยไป... อย่างไนจุดหมาย...

         ข้าลอยไป...
           
         ลอยไป
 
         ลอยไป

         และ!ลอยไป!

         อย่างไม่รู้เนื้อรูตัว...

         จนกระทั้งในความมืดมิดนั้นมีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้น...

         ข้าเฝ้าดูมัน

         เฝ้าดูเรื่อยๆมากระทั้งปรากฏการซุปเปอร์โนวา

         เนบิวล่า...        

         หลุมดำ...

         ตลอดเวลาข้าดูมันเรื่อยมา......

         จนกระทั่งถึงการกำเนิดดาวดวงหนึ่ง...
               
         ดาวดวงนั้นคือ.........................



         โลกนั้นเอง

        


         ข้าเห็นมัน...

         ข้าเห็นมัน...

         และ!ข้าก็เห็นมัน!

         ข้าเห็นโลก โลกมีการเปลี่ยนแปลงรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ...

         ข้าเฝ้าดูจักรวาลเป็นเวลา 

      1000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
      0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
      0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
      0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
      0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
      0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
      0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
      0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
      0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
      0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
      0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
      00000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000 ปี

          ข้าเพิ่งเคยเห็นดาวดวงนี้เป็นครั้งแรก         

          ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกมันดูสมดุลกัน

          มีแสงสว่างเป็นศัตรูกับความมืดมิด

          มีดวงอาทิตย์สาดส่องแสงสลับกับจันทรา

          มีดวงดาวดาราใช่ผืนฟ้าเป็นที่หลบหนาว

          มีก้อนหินเป็นเพื่อนหยอกล้อกับทราย

          ดินยังอยู่คู่กับน้ำ

          พืชพรรณคอยผลิดอกออกผลให้สรรพสัตว์กิน...

          สิ่งที่กล่าวมาฟังแล้วดูมีความสุขแต่ในที่สุดไอ้สิ่งนั่นก็เกิดขึ้นมา!!

          มันเป็นสัตว์ที่ชั่วช้าอัปปรีย์ที่สุกที่ข้าเคยเห็นมา

          มันเคยมาฟังนิทานของข้าตอนเป็นผ้าขาว

          แต่เมื่อมันผ่านกาลเวลามา

          มันก็ค่อยๆลืมข้า

          แล้วจะเอาอะไรกับข้า...

          ข้าเป็นเพียง  กาลเวลา ความเป็นจริง จินตนาการ ธรรมชาติเท่านั้น...

          ข้าไม่สามารถทำอะไรได้....

          ข้าเฝ้าแต่ดูมันทำสิ่งชั่วช้าต่างๆมากมาย

          สิ่งก่อสร้างอันแสดงถึงความดูหมิ่น...หอบาเบล

          การฆ่า...

          สงคราม...

          ก่อการร้าย...

          ภัยอุบาทว์...

          ข้าเฝ้าดูพวกมันมาตลอด

          สิ่งที่ข้ากล่าวถึง คือ...
 
          "มนุษย์"

          และข้าก็เศร้าเสียใจที่จักรวาลได้สร้างเผ่าพันธุ์นี้...

          ข้าคอยตลอดเวลา...

          ที่จะหามนุษย์ที่เป็นผ้าขาว...

          รอเรื่อยมาจน...

          ในที่สุดข้าก็เจอ...

           และที่จะกล่าวต่อไปนี้คือเรื่องราวของเขา...

           คนที่ข้าตามหาเป็นเวลานาน..........

           - - - - - - -จบบทที่ 1- - - - - - - -

           นักเล่านิทานแห่งจักรวาล