ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1
"คิวปิด แกอยู่ไหน!!"
"ไปไหนเนี่ย เจ้าตัวเล็ก"
สวัสดีครับผม คีย์ ตอนนี้ผมกำลังตามหาเจ้ากระต่ายน้อยของผม วันนี้ผมพามันมาเดินเล่นที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง
ในโซลนี่แหละครับ กระต่ายน้อยตัวนี้ผมไม่ได้ตั้งใจเอามันมาเลี้ยงหรอกครับ ผมจะเล่าให้ฟัง เรื่องมันเกิดขึ้นในวัน
คริสต์มาสอีฟ...
'วันนี้นายไม่กลับจริงๆอ่ะ...อืมได้...ไม่เป็นไร...บาย' ตอนนี้ผมกำลังคุยกับรูมเมทของผม ลี แจจิน
'ขอโทษฮะ' มีเด็กผู้ชายตัวเล็กๆคนหนึ่งเดินมากระตุกแขนเสื้อผม
'มีอะไรจ้ะ' ผมถามเด็กชายกลับ
'พี่ฮะ ผมให้ของขวัญฮะ' เด็กคนนั้นยื่นกล่ิองของขวัญให้ผมแล้ววิ่งหนีไป
ผมเปิดกล่องดูแล้วพบกระต่ายตัวนี้ ตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ผมเลี้ยงมันมาได้ 2 อาทิตย์แล้วล่ะ ผมไม่รู้ว่าผมกำลัง
มุดหากระต่ายแถวๆพุ่มไม้นี้มานานเท่าไหร่แล้ว ผมรู้แค่ว่าผมหามันไม่เจอ
"ขอโทษครับ" เสียงของใครคนหนึ่งดังมาจากด้านหลังผม ผมจึงหันไปดูแล้วก็พบกระต่ายน้อยของผมอยู่ในอ้อมกอด
ของคนคนนั้น
"กระต่ายตัวนี้ของคุณรึเปล่าครับ" เขาถามผมพร้อมยกกระต่ายของผมขึ้น
"เอ่อ...ใช่ครับ" ผมตอบพร้อมรับมันมาอุ้ม
"ทีหน้าทีหลังดูดีๆอย่าให้หลุดไปอีกนะจ้ะ เด็กน้อย" เขาพูดพลางเอามือไปลูบหัวทุยๆของกระต่ายน้อยที่ผมกำลัง
อุ้มอยู่
"ครับ ขอบคุณ" ผมโค้้งให้เขาก่อนจะเดินออกมา
...
~กริ้ง กริ้ง~ เสียงกระดิ่งจากประตูหน้าร้านดังขึ้น
"Sweet Bakery สวัสดีครับ" ตอนนี้แจจินกำลังไปต้อนรับลูกค้าพร้อมรับออเดอร์ใหม่ ส่วนผมกำลังเช็คบิลให้ลูกค้าอยู่
"คีย์ เอาเค้กไปเสิร์ฟโต๊ะ 3 ให้หน่อย" มีร์ บาริสต้าของร้านที่ตอนนี้กำลังยุ่งอยู่กับการชงกาแฟขอร้องให้ผมช่วย
"อืม ได้" ผมบอกมีร์
"เค้กได้แล้วครับ" ผมนำเค้กไปวางบนโต๊ะของลูกค้า
"ขอบคุณครับ" เอ๊ะ เสียงนี่มัน...คุ้นๆจังแฮะ
"อ้าว! คุณนั่นเอง" ผมรู้สึกตกใจเล็กน้อยที่พบเขาที่นี่
"คุณมาทำอะไรที่นี่" ผมถามด้วยความสงสัย
"ที่นี่ร้านเบเกอรี่ผมก็มากินเบเกอรี่สิครับ ว่าแต่...กระ่ต่ายน้อยตัวนั้นไปไหนแล้วล่ะครับ" เขาถามผม ผมจึงยิ้มให้
แล้วชี้ไปที่กระต่ายน้อยตัวอ้วนที่หลับอยู่บนเคาน์เตอร์
"มันน่ารักดีนะครับ" เขาพูดขึ้นมาลอยๆ
"ครับ มันน่ารักมากๆ งั้น...ผมขอตัวก่อนนะครับ" ผมยิ้มแล้วเดินเข้าหลังร้านไป
"ไปไหนเนี่ย เจ้าตัวเล็ก"
สวัสดีครับผม คีย์ ตอนนี้ผมกำลังตามหาเจ้ากระต่ายน้อยของผม วันนี้ผมพามันมาเดินเล่นที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง
ในโซลนี่แหละครับ กระต่ายน้อยตัวนี้ผมไม่ได้ตั้งใจเอามันมาเลี้ยงหรอกครับ ผมจะเล่าให้ฟัง เรื่องมันเกิดขึ้นในวัน
คริสต์มาสอีฟ...
'วันนี้นายไม่กลับจริงๆอ่ะ...อืมได้...ไม่เป็นไร...บาย' ตอนนี้ผมกำลังคุยกับรูมเมทของผม ลี แจจิน
'ขอโทษฮะ' มีเด็กผู้ชายตัวเล็กๆคนหนึ่งเดินมากระตุกแขนเสื้อผม
'มีอะไรจ้ะ' ผมถามเด็กชายกลับ
'พี่ฮะ ผมให้ของขวัญฮะ' เด็กคนนั้นยื่นกล่ิองของขวัญให้ผมแล้ววิ่งหนีไป
ผมเปิดกล่องดูแล้วพบกระต่ายตัวนี้ ตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ผมเลี้ยงมันมาได้ 2 อาทิตย์แล้วล่ะ ผมไม่รู้ว่าผมกำลัง
มุดหากระต่ายแถวๆพุ่มไม้นี้มานานเท่าไหร่แล้ว ผมรู้แค่ว่าผมหามันไม่เจอ
"ขอโทษครับ" เสียงของใครคนหนึ่งดังมาจากด้านหลังผม ผมจึงหันไปดูแล้วก็พบกระต่ายน้อยของผมอยู่ในอ้อมกอด
ของคนคนนั้น
"กระต่ายตัวนี้ของคุณรึเปล่าครับ" เขาถามผมพร้อมยกกระต่ายของผมขึ้น
"เอ่อ...ใช่ครับ" ผมตอบพร้อมรับมันมาอุ้ม
"ทีหน้าทีหลังดูดีๆอย่าให้หลุดไปอีกนะจ้ะ เด็กน้อย" เขาพูดพลางเอามือไปลูบหัวทุยๆของกระต่ายน้อยที่ผมกำลัง
อุ้มอยู่
"ครับ ขอบคุณ" ผมโค้้งให้เขาก่อนจะเดินออกมา
...
~กริ้ง กริ้ง~ เสียงกระดิ่งจากประตูหน้าร้านดังขึ้น
"Sweet Bakery สวัสดีครับ" ตอนนี้แจจินกำลังไปต้อนรับลูกค้าพร้อมรับออเดอร์ใหม่ ส่วนผมกำลังเช็คบิลให้ลูกค้าอยู่
"คีย์ เอาเค้กไปเสิร์ฟโต๊ะ 3 ให้หน่อย" มีร์ บาริสต้าของร้านที่ตอนนี้กำลังยุ่งอยู่กับการชงกาแฟขอร้องให้ผมช่วย
"อืม ได้" ผมบอกมีร์
"เค้กได้แล้วครับ" ผมนำเค้กไปวางบนโต๊ะของลูกค้า
"ขอบคุณครับ" เอ๊ะ เสียงนี่มัน...คุ้นๆจังแฮะ
"อ้าว! คุณนั่นเอง" ผมรู้สึกตกใจเล็กน้อยที่พบเขาที่นี่
"คุณมาทำอะไรที่นี่" ผมถามด้วยความสงสัย
"ที่นี่ร้านเบเกอรี่ผมก็มากินเบเกอรี่สิครับ ว่าแต่...กระ่ต่ายน้อยตัวนั้นไปไหนแล้วล่ะครับ" เขาถามผม ผมจึงยิ้มให้
แล้วชี้ไปที่กระต่ายน้อยตัวอ้วนที่หลับอยู่บนเคาน์เตอร์
"มันน่ารักดีนะครับ" เขาพูดขึ้นมาลอยๆ
"ครับ มันน่ารักมากๆ งั้น...ผมขอตัวก่อนนะครับ" ผมยิ้มแล้วเดินเข้าหลังร้านไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น