คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ในอดีตก่อนที่จะมีวิทยาการเข้ามา เวทย์มนต์คือสิ่งหนึ่งที่มนุษย์ใช้ดำรงชีพไม่ว่าจะการหาอาหาร การล่าสัตว์ การต่อสู้ การแย่งชิงอำนาจและการต่อสู้ระหว่างปีศาจและมนุษย์ ทว่าในปัจจุบันสิ่งที่เรียกว่าเวทย์มนต์ค่อยๆได้ลางเลืองผู้คนหันมาใช้วิทยา การที่ก้าวกระโดดทำให้การคงอยู่เจริญก้าวหน้าไปมากทำให้ปีศาจที่เคยปรากฏให้ เห็นบ่อยๆค่อยๆหายไปจนกลายเป็นเพียงแค่ตำนาน เวทย์มนต์ก็เช่นกัน
ปัจจุบันการ เมืองเข้ามาแทรกแทรงการแสวงหาผลกำไรเป็นสิ่งแรกที่ต้องการของเหล่านักการ เมือง บริษัท ประเทศ ทุกอย่างล้วนแต่ต้องการผลประโยชน์กัน แต่ ยังมีสิ่งหนึ่งที่อยู่เหนือระบบการปกครองในสมัยนี้ทั้งหมดแม้จะเป็นเพียง ข่าวลือทำให้ผู้คนส่วนใหญ่ไม่ค่อยสนใจมากนักนั่นคือ 'สมาพันธ์ไข้ขีดจำกัด' ซึ่งจะรับทำงานทุกชนิดยกเว้นการลอบสังหารมนุษย์ด้วยกันเอง
แม้จะเป็นเพียงแค่ข่าวลือแต่คนใหญ่คนโตของบริษัททุกแห่งล้วนพบเจอและขอความช่วยเหลือจาก 'สมาพันธ์ไร้ขีดจำกัด' กันแล้วทั้งนั้น
___________________________________________________________________“รุกฆาต”
“เอาอีกรอบ ฉันไม่ยอมหรอก นายต้องมีพลาดบ้างสิ”
“ฉันว่าเลิกเถอะน่านี่รอบที่ 20 แล้วนะ”
“ไม่ยังไงต้องชนะนายให้ได้”
การสนทนาของเด็กหนุ่มและเด็กสาวเรียกความสนใจของผู้คนภายในห้อง ทั้งสองยังคงเล่นหมากรุกแบบนี้เช่นเคยเหมือนทุกๆวัน และผลก็ออกมาเช่นเดิมในทุกๆครั้งคือเด็กหนุ่มยังคงชนะไม่แพ้แม้แต่กระดานเดียว และในวันนี้เหมือนเด็กสาวจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆจึงชวนเด็กหนุ่มเล่นแล้วเล่นอีกเผื่อเด็กหนุ่มจะมีพลาดกันบ้าง แต่ผลกลายเป็นว่ายิ่งเล่นเธอยิ่งพลาดซะมากกว่า
“วันนี้พอแค่นี้ก่อนน่า นี่ก็ใกล้เวลาเข้าเรียนแล้วนะ”
“นายกลัวแพ้ฉันสินะถึงไม่กล้าเล่นต่อ”
= =” <<<< สีหน้าของเด็กหนุ่ม
^ _ ^ <<<< สีหน้าของเด็กสาว
“ฉันว่าวันนี้พอก่อนเถอะน่า เฟรย์ ไว้พรุ่งนี้หรือหลังเลิกเรียนก็ได้นี่”
เสียงของเด็กสาวที่ยืนดูทั้งสองเล่นหมากรุกมาตั้งแต่ตาแรกยังถึงเมื่อกี้พูดเอ่ยชวนเมื่อเห็นว่า เฟรย์ ดื้อที่จะเล่นต่อ
“ไม่ได้หรอก มีอา ฉันตั้งใจวางแผนกลยุทย์เพื่อเอาชนะ ออช ในวันนี้เลยนะ ยังไงก็ต้องมีซักแผนที่ชนะได้แหละน่า”
“แต่ว่านี่ปาไป 20 แผนแล้วนะฉันไม่เห็นวี่แววเธอจะชนะเลยนะ”
“ที่ผ่านมาฉันออมมือต่างหากเล่า คราวนี้เอาจริงแล้ว มาต่ออีกรอบ ออช”
ว่าเสร็จ เธอรีบเรียงหมากทันทีโดยไม่ถามซักคำว่าคนที่แข่งด้วยจะเล่นหรือไม่ มีอา ส่ายหัวเอือมละอากับเพื่อนเธอที่หัวดื้อไม่ยอมใคร ออช เมื่อเห็นแบบนั้นก็เพียงแค่ยิ้มแห้งๆให้กับตัวเองภายในใจก็คิดว่า ‘เราไปกระตุ้นต่อมอยากชนะของเธอหรือเปล่าเนี่ย’
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง
เหมือนดั่งสวรรค์ช่วยชีวิต ออดส่งเสียงดังสนั่นทั่วโรงเรียนได้บอกว่าเวลาพักเที่ยงได้หมดลงแล้ว เฟรย์ที่กำลังจัดเรียงกระดานหยุดมือทันทีก่อนจะเงยหน้ามอง ออช และพูดกับเขา
“วันนี้นายโชคดีไปนะ ออช ครั้งหน้านายแพ้ฉัน 100% แล้วจากนั้นทำตามที่สัญญาด้วยละ”
“แหะๆ ฉันไม่ลืมหรอกน่า”
เฟรย์ ฟังคำตอบ ออช อมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเก็บกระดานและตัวหมากก่อนเดินกลับที่นั่งของตัวเอง ออชที่เห็นว่าเฟรย์ไปแล้วถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ มีอาที่ยังอยู่ที่เดิมพูดกับ ออช ทันที
“ฉันว่าคราวหน้านายน่าจะแกล้งแพ้บ้างก็ดีนะ ออช ไม่งั้นทุกวันนายจะอยู่ไม่สุขเอานะ”
“อ่า...ก็อยากทำอยู่หรอกนะ แต่ทำไม่ได้นะสิ เดิมพันของ เฟรย์ น่ากลัวจะตายไป”
“ฮ่าๆ เอาเถอะ สำหรับฉันเรื่องเดิมพันถ้าเฟรย์ชนะนายต้องลงแข่งทำวีดีโอภาพประกอบเพลงก็ไม่น่าจะเลวร้ายเท่าไหร่นี่ ฉันว่านายน่าจะตอบตกลงไปเลยนะ อีกอย่างหลายคนอิฉานายจะตายไป พวกผู้ชายในโรงเรียนต่างอยากอยู่ใกล้ชิดกับเฟรย์มีแต่นายเนี่ยแหละที่เฉยๆ ฉันไม่ค่อยเข้าใจนายเลยนะ”
“เฮ้อ มันก็นะ มีอา เธอก็กลับที่เถอะน่า อยู่กับฉันนานๆระวังจะโดนคนอื่นหาว่าเธอเป็นแบบเดียวกับฉันหรอก”
“นั่นสิน้า…แต่ยังไงก็ตามนายก็ไม่ได้เลวร้ายแบบที่คนอื่นลือกันเลยนี่ ออกจะใจดีด้วยซ้ำไป” มีอาหยุดเว้ยคำพูดไว้นิดหนึ่งก่อนคำพูดต่อมาจะแผ่วเบาราวต้องการให้ได้ยินเพียงสองคน “อีกอย่างถ้าอาทิตย์ก่อนนายไม่ได้ช่วยฉันกับเฟรย์เอาไว้พวกเราคงถูกฆ่าแล้วละ”
กล่าวจบ มีอา เดินกลับไปนั่งที่ของตนเองก่อนที่ประตูห้องเรียนจะเปิดออกและอาจารย์ผู้สอนในคาบจะเดินเข้ามาทักทายนักเรียนเหมือนทุกๆวันก่อนจะเริ่มเรียนกัน ออชนั่งเท้าคางบนโต๊ะเขามีหนังสือเปิดกางไว้กับสมุดจดหนึ่งเล่มเพียงแต่เขาไม่ได้สนใจทั้งหนังสือหรือแม้แต่อาจารย์ที่สอนแม้แต่น้อย เขายงคงคิดเรื่องที่เกิดขึ้นอาทิตย์ก่อน ไม่สิต้องบอกว่าก่อนเกิดเรื่องในวันนั้นต่างหาก
***ปล. เนื้อหาอาจมีตกหล่นนะครับ ส่วนที่ยังไม่บอกลักษณะตัวละครเพราะมันจะอยู่ในบทถัดไปครับ ^^ ฝากด้วยนะครับ
ความคิดเห็น