คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 24 Hours Love Chapter 1++ การเริ่มต้นแห่งความรัก
“เจ๊ว้อย!ทางนี้ๆ” ชายหนุ่มน่าตาหน้ารักกำลังยิ้มเหงือกบานเพราะวันนี้เป็นวันพิเศษสำหรับเค้า
“เออๆเห็นแล้วย่ะ” ชายหนุ่มหน้าสวยตอบกลับมาพล่างทำหน้าเบ้
“แหม ฮีซอลเดี๋ยวนี้เริ่มแก่แล้วความจำสั้นหรอ!?” ชายหนุ่มเหงือกบานยิ้มแล้วถามออกไปโดยไม่กลัวอะไรทั้งสิ้น
“ทำไม! ถ้าฉันแก่ขึ้นแกก็แก่เหมือนกันแหละ ไอ้ฮยอกแจ ฉันมาวันเกิดแกก็บุญขนาดไหนแล้ว หา!? แล้วยังมากวนสนฉันอีก เดี๋ยวแม่ก็กลับซะหรอก ชิ!(-^- ‘’)
“โอ๋ๆเจ๊อย่างอนเค้าน้า~ตัวเอง โกรธแล้วเดี๋ยวแก่เร็วน้า~” ชิ!ก็ไม่อยากชวนแกนักหรอก ไอ้หน้าตุ๊ด ข้อความนี้ก็ได้แค่อยู่ในความคิดของลีฮยอกแจเท่านั้นเพราะถ้าพูดออกไปมีหวังตายศพไม่หล่อกันพอดี ฮยอกแจก็เลยไม่คิดจะพูดออกไป
“พี่ฮยอกแจ~เมื่อไหร่เพื่อนพี่จะมาอ่า ไอ้ซองมินมันงอแงแล้วนะพี่ ฉันไม่อยากฟังมันร้องงอแงแล้วนะ เสียงมันชวนปวดประสาทมากเลยTTOTT”
“อ้าว นี่ใครอ่ะ…อันแน่ เดี๋ยวนี้แอบมีกิ๊กหรอทำงี้กับเค้าได้ไงอ่ะตัวเอง”
“อะไรนะเจ๊=..=วันนี้กินยาถูกขวดแน่นะ”
“อ้าว พี่ฮยอกนี่แฟนพี่หรอเนี่ย ไวไฟชิบเลยยยย~”
“เฮ้ย!จะบ้าหรอไอ้ดงแฮ ใครจะไปกล้าเอาป้าแก่ๆหนังเหี้ยวๆแบบนี่ไปเป็นแฟนเล่า” ฮยอกแจพูดออกไปโดยไม่สนใจผู้ที่ยืนอยู่ข้างๆที่กำลังค่อยๆแผ่รังสีอำมหิตขึ้นเรื่อยๆจนดงแฮที่ยืนอยู่รู้สึกขนลุก
“กรอบ แกรบ”คนหน้าสวยเริ่มหักนิ้วดังเปาะ ทำให้คนที่พูดออกไปโดยไม่รู้ตัวเริ่มรู้สึกถึงรังสีอำมหิตขึ้นมา
“เอ่อ…เจ๊ผมพูดเล่นอ่าครับ อย่าซีเรียสได้มั้ยขอร้องT^T”
“นี่พี่ฮยอก สรุปคนนี่แฟนพี่แน่นะ!? ผมงงไปหมดแล้วนะเนี่ย”ดงแฮถามด้วยน้ำเสียงออกสั่นๆด้วยความกลัวฮีซอลที่กำลังโกรธจัดและจะอาละวาดในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้านี่แล้ว
“ฉันว่าแกคงแก้ตัวไม่ทันแล้วล่ะ…ไอ้ฮยอก”น้ำเสียงที่ถูกเปล่งออกมามันเป็นน้ำเสียงที่เย็นจนขนลุกวาบ ดงแฮเริ่มเดินถอยหนีแต่ฮยอกแจดันจับมือดงแฮไว้อย่างแน่นหนา’ไอ้พี่บ้าเอ้ย!จะตายก็ตายคนเดียวสิวะ จะเอาอะไรกับช้านนนนTOT’นี่คือความคิดของดงแฮในตอนนี้
“เพราะฉันจะฆ่าแก ไอ้เหงือกบานไปตายซะ!!”ฮีซอลพูดและกำมือทำท่าจะต่อยฮยอก ส่วนฮยอกก็วิ่งหนีและขอความช่วยเหลือจากดงแฮ
“ย้ากกกก!!น้องร้ากกช่วยพี่ด้วยT[]T”
“เสียใจด้วยนะพี่ชาย ผมต้องไปดูไอ้ซองมินก่อน อ๊ะ!!เรียววุคมาแล้วล่ะไปก่อนน๊า^__^;;”
ดงแฮพูดและรีบวิ่งออกไปที่เค้าไม่ช่วยพี่ชายเค้าเพราะว่าเจ๊แกส่งสายตามาประมาณว่า’ถ้าแกช่วยแกตายแน่’จึงทำให้ดงแฮต้องรีบหนีด่วน!
“ไอ้น้องบ้า ไอ้น้องเลววว ฉันไม่น่ามีน้องอย่างแกเลย แง้~แม่จ้าช่วยหนูด้วยTTOTT”
O O O
O O O O
ตรู๊ด ตรู๊ด
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ทำให้ชายหนุ่มผู้กำลังขับรถสปอร์ตด้วยความเร็วปกติ120กิโลเมตรต่อชั่วโมง(เร็วชิบเลย:นังคนแต่ง)หันมามองโทรศัพท์ด้วยความแปลกใจเพราะว่าเบอร์ที่โชว์อยู่ตรงหน้าจอโทรศัพท์นั้นเค้าไม่คุ้นเลย
“สวัสดีครับ โจว คยูฮยอน พูดครับ”
“คุณเป็นน้องชายของคุณโจว ฮันกยองใช่ไหมครับ”
“ครับ มีอะไรหรอครับ”
“คือว่าพี่ชายของคุณเมาอาละวาดทำให้ร้านเราแทบจะพังอยู่แล้วครับT^T คุณช่วยมาพาพี่ชายคุณกลับไปได้ไหมครับ”
“ครับๆ”ชายหนุ่มตอบแบบเร่งรีบและรีบเหยียบคันเร่งให้เร็วกว่านี้ จนตอนนี้กลายเป็น200กิโลเมตรต่อชั่วโมงแทน
_______________________________________________________________
“Happy birthday to you Happy birthday to you~”(เพลงภาษาอังกฤษเนี่ยและ ไม่ต้องเอาภาษาเกาหลีเนื่องจากไม่รู้ว่ามันร้องว่ายังไง= =)หลังจากเหตุการณ์เลวร้ายระหว่างฮยอกแจกับฮีซอลจบลง เหล่าเพื่อนๆของฮยอกแจที่มากันครบและพี่ๆน้องๆทั้งหลายของฮยอกแจก็ได้ร้องเพลงแฮบปี้เบิร์ดเดย์ให้กับฮยอกแจที่อายุครบสิบแปดปี แต่แล้ว….
โครม!!
เสียงโต๊ะที่มีของขวัญอยู่บนนั้นได้ตกลงมากระจัดกระจายกับพื้นด้วยฝีมือของคนๆหนึ่ง ฮยอกแจหันไปมองคนที่ทำกับของขวัญของเค้าด้วยสายตาโมโห
“นี่คุณเป็นอะไรมากป่ะ มาทำของคนอื่นอย่างนี้นะ”
“ครายยยยวา หน้าตาคุ้นๆนะ เอิ่ก….อ้อ นึกออกแล้ววว อ่ายยยตี๋หน้าเด๋อที่อยู่คณะสารสนเทศนี่เอง เอิ่ก!”
“โอ้ย!!หมิ่นกลิ่นเหล้าเว้ย ไอ้เมาโรคจิตนี่ท่าทางจะดื่มเยอะมาก”
“อ่ายยยตี๋ เอิ่ก!”
“ไปตายซะไป!!ไอ้เมาเอ้ย!!”ฮีซอลว่าอย่างหัวเสียโดยมีฮยอกแจยืนทำสีหน้าไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่และคนอื่นๆที่มาวันเกิดของฮยอกแจก็ด้วย
“พี่ฮันกยอง!!”เสียงของชายหนุ่มร่างสูงดังขึ้น ผู้ที่ถูกเรียกนั้นยังอาละวาดจนล้มลงนอนไปกับโซฟา
“อ้าวววว อ่ายยยคยูมาทามมมรายยยวา~”เสียงของไอ้คนเมาฮันกยองที่กำลังพูดกับน้องชายตัวเองคยูฮยอน
“ไปนอนที่อื่นไป ชิ้วๆๆ!!”ฮยอกแจไล่ฮันกยองแต่ฮันกยองยังไม่ยอมขยับออกไปทำให้ฮยอกแจต้องลากฮันกยองออกไปจากบริเวณนั้น
______________________________________________________________
“อ่ายยยยตี๋หน้าขาววว เอิ่ก!!นายลากช้านนนมาอยู่หนายยย เอิ่ก!”เสียงของฮันกยองที่ถามฮยอกแจไม่หยุดทำให้ฮยอกแจโยนฮันกยองลงไปที่โซฟาที่หนึ่งของผับและยืนว่าฮันกยองสารพัด
“บัดซบเอ้ย!!นี่มันวันเกิดฉันนะเว้ย จะมีอะไรหนักหนาเนี่ย ไอ้บ้าเอ้ยโผล่มาทำไมงานเสียหมด โธ่เว้ย!!”ฮยอกแจยืนว่าฮันกยองอย่างไม่หยุดทำให้ฮันกยองที่ยังคงเมาอยู่มองหน้าฮยอกแจแปลกๆกว่าฮยอกแจจะรู้ตัวก็สายไปซะแล้วเมื่อมือหนาของฮันกยองคว้าแขนของฮยอกแจและทำให้ฮยอกแจเสียหลักริมฝีปากของทั้งสองประกบกันโดยบังเอิญและด้วยฤทธิ์แอลกอฮอลล์ทำให้ร่างสูงคึกจนไม่สามารถละจากจูบนีได้เลย ส่วนร่างเล็กก็เคลิ้มตามไปเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลล์ที่ได้จากร่างสูงแต่เมื่อได้สติ
“ไอ้เมานรกเอ้ย!!!ไอ้บ้า!!”
“หึ!”
หลังจากที่หลุดพ้นจากจูบของฮันกยองได้ฮยอกแจก็ได้แต่เอามือไปเช็ดริมฝีปากอย่างรุนแรงทำให้ปากที่แดงแล้วยิ่งแดงไปอีก ฮยอกแจรีบเดินหนีฮันกยองออกมาและเดินกับมาที่งาน
“พี่ฮยอก!!”เสียงของดงแฮดังขึ้นเมื่อฮยอกแจเดินมาถึงงาน
“อะไร”
“ไอ้ซองมินงอแงใหญ่แล้วนะ”
“แง้ๆๆๆพี่ฮยอกมินอยากกลับบ้านอ่าT^T”คนที่เพิ่งถูกพูดถึงก็ได้เดินมาหาฮยอกแจ
“เฮ้ย!!”<<<ซองมิน/คยูฮยอน
“ไอ้หมาป่าหัวเน่า”
“ไอ้กระต่ายฟักทอง”
“นายมาที่นี่ได้ไงยังไงกัน!!!”คยูฮยอนกับซองมินเมื่อเจอกันก็พูดประโยคนี้พร้อมกัน เพราะใครจะไปรู้ล่ะว่าคนที่คยูฮยอนชอบจะมาโผล่ที่นี้ในขนาดที่อีกฝ่านหนึ่งคิดว่าไอ้กวนสนนี่มาอีกแหละ= =
“ฉันไม่ยักรู้นะว่านายมาผับด้วยนึกว่าจะนั่งกินฝักทองอยู่บ้านซะอีก”
“ฉันก็ไม่ยักรู้นะว่านายมาผับ นึกว่าเอาแต่นั่งแทะกระดูกอยู่บ้าน”
“แล้วนายมาทำอะไรล่ะ….หรือว่า”
“หยุดนะ!อย่าคิดอะไรอกุศลกับฉันนะ ไอ้หมาเน่า!!”
“อะไร๊~ฉันยังไม่ได้คิดอะไรเลย นายนั่นแหละคิดถึงไหนหรือว่าถึงสวรรค์แล้วล่ะ”
“ไอ้!…ไอ้! ฮึ่ย!!”อาการท่าทางของซองมินทำให้คยูฮยอนเยิ้มอย่างชนะ
“นี่นายพาพี่ชายนายกลับบ้านไปก่อนไป!!”ฮยอกแจตะโกนใส่คยูฮยอนอย่างไม่ได้ตั้งตัว
“เอ่อ…ครับๆ”คยูฮยอนตอบกลับ หลังจากที่คยูฮยอนเดินหันหลังไปซองมินก็แลบลิ้นไล่หลังคยูฮยอนไป
“แบร่:p”
“ไอ้ซองมินแกรู้จักกับน้องไอ้เมานรกได้ยังไง-///-“ฮยอกแจพูดแล้วก็หน้าเริ่มขึ้นสีจัดเรื่อยๆเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลล์
“ไอ้ไก่ทำไมปากแกถึงแดงจังวะ ไปทำอะไรมา”ฮีซอลถามฮยอกแจด้วยความสงสัยแต่แล้ว….
“รึว่า…แก”
ความคิดเห็น