เมด อะ ปิ้น สาวรับใช้ กะ เจ้าชายปีศาจ

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่หนึ่งจุดห้า อยากได้ลูกเสือ ก็ต้องเข้าถ้ำเสือสิฟะ

     แสงแดดสาดส่องที่บ่งบอกถึงยามเช้าที่มาถึง  ภายในโรงเรียนเปิดสอนศาสตร์ตราเวทย์ เวนิออส ตอนนี้แน่นขนัดไปด้วยผู้คนที่มาเข้าสอบต่างจากเมื่อวาน บรรยากาศยามเช้าทำให้ผู้เข้าสอบทุกคนรู้สึกถึงความสดชื่น กระปรี๊กระเปร่า ยกเว้นเด็กหนุ่มผมแดง นัยน์ตาสีทับทิม หน้าตาหล่อลาก ที่ดูเหมือนจะระเบิดเข้าไปทุกที โดยที่ผู้คนรอบตัวไม่อาจรู้สึกถึงจิตสังหารที่กำลังแผ่มา ...ใช่แล้ว เด็กหนุ่มคนนั้นคือ เทพีแห่งสงคราม เซรีน่า
      "อ่า...ตอนเช้านี่รู้สึกดีจัง ว่ามะ" นี่ก็อีกคนที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับระเบิดเวลาด้านข้าง เพลสทำหน้าระรื้นสุดขีดพลางส่งยิ้มกระชากวิญญาณให้เซรีน่าที่ตอนนี้ไม่รับรู้อะไรแล้ว
      "..." นิ่ง
      "อยากรู้จังเลยว่าเค้าจะสอบกันยังไงน้า"
      "..." เงียบ
      "นี่...ข้าไปหาอะไรกินก่อนนะ"
      "..." ไม่ตอบสนอง
      "อย่าทำเป็นเงียบแบบนั้นสิ ข้าใจไม่ดี"
      "..." ...
      "ก็ว่าเย็นนี้ข้าจะพาไปเลี้ยงอาหารทะเลซะหน่อย คงไม่ไปแล้วสินะ" คนพูดทำเป็นหันไปทางอื่น รอคนฟังเรียก
      "จริงนะ!!!" เซรีน่ารีบดึงมือเพลสทันใด ของกินล่อยัยนี่ได้ทุกทีแหละน่า
     สายลมแห่งความเหน็ดหนาวเริ่มพัดผ่านเข้ามาอีกระลอก ภายในโรงเรียงเวนิออส ผู้ที่มาสมัครสอบมากมายต่างก็ใส่เสื้อกันหนาว ไม่เว้นแม้แต่เจ้าชายปีศาจที่สามแห่งซินเธีย แอสพารากัส เพลส วันนี้เขาใส่เสื้อแขนยาวสีฟ้า ผ้าฟันคอน้ำเงินเข้ม นัยน์ตาสีทองสุกวาวที่เป็นเอกลักษณ์ประจำตัวของราชวงซินเธียถูกเปลี่ยนสีเป็นสีดำประกายน้ำเงิน เส้นผมสี
ส้มสุกปลั่งก็ถูกเปลี่ยนเป็นสีดำขลับ หูและหางถูกเก็บเอาไว้ จะไม่มีใครเห็นร่างที่แท้จริงของเจ้าชายปีศาจเว้นแต่มีพลังมากกว่าราชาปีศาจ ส่วนทางเซรีน่า เส้นผมและนัยน์ตาสีเพลิงอันเป็นเอกลักษณ์ยังคงเป็นเหมือนเดิม เว้นแต่ทรงผมที่ยาวถึงเอาถูกมัดเป็นหางม้าไว้ซึ่งทำให้เซรีน่าตอนนี้มีสภาพหล่อลาก และหล่อจนบางทีผู้เข้าสอบที่เป็นผู้หญิงมาจับกลุ่มรุมกันเต็มไปหมดสร้างความรำคาญให้กับเซรีน่าเป็รอย่างมาก แต่มันก็สร้างความสนุกสนานให้กับเจ้าชายเพลสเป็นอย่างมากเช่นกัน
       "ฮ่าๆ เจ้านี่เนื้อหอมเหมือนกันนะ" เพลสเดินเข้าไปหาเซรีน่า ซึ่งตอนนี้ไล่พวกผู้หญิงที่มารุมล้อมไปหมดแล้ว
       "ใช่ว่าข้าอยากนักนิ" เสียงใสดูงอนนิดๆ พลางหันหน้าไปทางอื่น
       "เจ้านี่ดูเท่ไม่เบานะ" เพลสยังไม่เลิกล้อเซรีน่า
       "ข้าไม่พูดกับท่านแล้ว!!!" เซรีน่าหน้าแดงก่ำแล้วลุกเดินออกไป โดยมีเสียงหัวเราะแว่ว
ตามมา "อีตาเพลสบ้า!!!"
       เพลสเดินอารมณ์ดีชมโรงเรียนไปเรื่อยเปื่อย สองข้างทางส่วนใหญ่มีแต่ ต้นไม้ ตาม
ทางเดินที่ปูด้วยอิฐสีส้มมีผู้เข้าสอบบางคนมาเดินเล่นรอเวลาสอบ เขาเดินออกนอกเส้น
ทางไปอีกทางหนึ่ง เหมือนมีอะไรบางอย่างดึงดูดมาจากทางนั้น
       "ค่ายมนตรา" เพลสชะงัก พลางมองซ้ายแลขวา ตอนนี้เขาติดอยู่ในป่า "ใครมากาง
เล่นแถวนี้ฟะ?"
       'เซริน  มารับข้าหน่อย' เพลสส่งกระแสจิตเรียกเซริน
  ฟิ้ว....
       สายลมแห่งฤดูพัดผ่านฤดูหนาวมาเป็นระลอกๆ ในป่าอสูรหลังโรงเรียน ไอลูก
หมาแห่งซินเทียนั่งตัวสั่นงกๆด้วยความหนาวอยู่คนเดียว
       'ยัยเซรินทำไมไม่มาซะทีฟะ' เด็กหนุ่มหูหมาหันซ้ายแลขวาเพื่อหาสาวใช้ของตน
       "อ้ากกกก!!!" เสียงร้องแหบพร่าไปด้วยความเจ็บปวด เพลสหันขวับไปด้านหลัง
สบกับนัยน์ตาสีไพลินชวนให้หงุดหงิด  ยัยป้าที่ไหนไม่รู้กำลังจับหางของเขาอยู่
แถมเขารู้สึกไม่ถูกชะตากับคนด้านหน้าเลย
       "นี่ ไอลูกหมา แกใช้มั้ยที่สร้างค่ายมนตราที่น่ะ" ยัยป้าด้านหน้าเริ่มพล่ามใส่อย่าง
ไม่มีเหตุผล แถมยังเรียกสมยานามของเขาผิดอีก
       "ไม่ใช่ไอลูกหมาเฟ้ย ต้องลูกหมาสุดหล่อแห่งซินเทียต่างหาก!!!" เพลสเริ่มเหลือ
อดกับเจ้าของนัยน์ตาสีไพลินชวนหงุดหงิดนั่น เขาไม่ได้เป็นคนสร้างค่ายมนตรานั่น
ซะหน่อย
       "พอๆ เอาเป็นว่าแกใช่มั้ยที่กางค่ายมนตรา" เจ้าของนัยน์ตาชวนหงุดหงิดเริ่มพล่าม
ใส่เขาอีกละลอก
        "ไม่ใช่เฟ้ย!!!"เพลสตะโกนเสียงดัง และพูดต่อด้วยเสียงปผ่วเบา"ข้ามารอยัยเซริน
ต่างหาก"
        "เซริน? แล้วทำไมมารอทำไม่ในป่าล่ะ" น้ำเสียงชวนหงุดหงิด ถูกส่งมาจากยัยป้าด้าน
หน้า เพลสขมวดคิ้วมุ่น พลางคิดว่า ยังจะได้ยินอีกยัยนี่
        "ข้าจะเดินทางไปวิชสคูล แต่ไอป่านี่มัน... ข้าเลยจะให้ยัยเซรินมารับไง" เพลสมองไป
ที่ยัยป้าด้านหน้าที่ทำหน่าระรื้นอย่างไร้เหตุผล
         ...อะไรของมันฟะ....
         "งั้นข้าไปด้วย" ยัยผู้หญิงแปรปรวนนั่นพูดด้วยอารมดี๊ด้าจนเพลสหันขวับไปมอง
        "อะไรนะ!!!" เพลสเบิกตากว้างอย่างตื่นตระหนกพลากคิดหาวิธีปฏิเสธ
        "ท่านเพลสเพคะ" ยังไม่ทันที่เพลสจะปฏิเสธ น้ำเสียงหวานใสราวกับไม่ใช่มนุษย์
ก็ดังขึ้น ทั้งคู่หันไปที่ด้านหลัง
         "ยัยเซริน กว่าจะมาได้" เพลสมองค้อนไปที่เด็กสาวเจ้าของเสียงหวานใสเมื่อกี้
"ไปกันเถอะ"
         "เดี๋ยวสิ ข้าไปด้วย" ยัยป้าด้านหลังตะโกนขึ้นมา เพลสทำเป็นไม่สนใจเดินต่อไป
เขารู้สึกไปถูกชะตากับยัยนี่เลยจริงๆ แต่ทางด้านเซรีน่า
        "งั้นไปด้วยกันเถอะค่ะ" ไม่ทันที่เพลสจะพูดอะไร ปรากฎแสงสีทองเจิดจ้าจนภาพแว่น
กันแดดแว๊บเข้ามาให้หัวเพลส ไม่เกินอึดใจ ทั้งหมดลืมตาขึ้น
       
        ภาพหอคอยสีขาวสูงจนเพลสต้องเงยหน้าคอแทบหัก หอคอยสีขาวสะท้อนแสงแดด
หลังคาสีฟ้า ให้ความรู้สึกยิ่งใหญ่ แข็งแกร่ง น่าเกรงขาม นัยน์ตาของทั้งสามจับจ้องไปที่หอ
คอยนั้น
        "นี่นะเหรอวิชสคูล ขอบใจนะ" ยัยป้าโพล่งออกมาเป็นคนแรก พลางเดินไปที่หอคอย
อย่างไม่สนใจคนมาส่ง แต่แล้วก็หันกลับมา
        "เออจริงสิพวกเธอชื่ิออะไร ฉันชื่อเรเรียน่า คราย ดราโกเนียส หวังว่าคงไม่พบกันในเร็ววันนะ" ยัยเรียน่าอะไรนั่น เอ่ยขึ้นมาและวิ่งเข้าหอโดยไม่รอคำตอบ
        "เรเรียน่า..." เพลสฉีกยิ้มสยองพลางมองร่างที่หายวับไปในหอคอย "หวังว่าคงพบกัน
ในเร็วๆนี้นะ..."