คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 06 >> ลมหนาว...ดาวเดือนและสองเรา
ทั้มึน ทั้ลัว และที่สำัำลัโรธไอ้นที่ถีบเาลมา นี่ถ้าไม่ิว่าอีฝ่ายทำไปเพราะ้อาร่วยีวิเาหละ็ หายมึนเมื่อไหร่พ่อะพ่นไฟใสให้รู้แล้วรู้รอ
้านานยอล หลัา่วยถีบส่แบฮยอนลไปารถแล้ว ายหนุ่ม็หันมาปลล็อเ็มันิรภัยออแล้วรีบเปิประูทิ้ัวให้ลิ้ลมาารถ ปล่อยให้รถยน์ันหรูวิ่หลุออไปาถนนร่วลสู่ผาเบื้อล่า านยอลนอนเอามือุมหัวไว้แน่นเมื่อรถที่ร่วลไปเิเสียระเบิัสนั่น
และไม่นานหลัเสียรถเิารระเบิเสียบาอย่าทีุ่้นหู็ัึ้นไม่ไลานยอลรีบเยหน้าึ้นูให้แน่ใ และ ...
“ หือ นั่น เฮ้ย O[ ]O!!! เล่นี้เลยเรอะ ” านยอลอ้าปา้าเมื่อเห็นเฮลิอปเอร์ำลัเลื่อนที่เ้ามาใล้ พร้อมประายวับๆ ที่านยอลเาไ้เลยว่ามันือปลายระบอปืน
ไม่รอ้าายหนุ่มรีบผลิัวลับแล้วโยอ้าวลับไปยัทิศทาเิน เพราะอนนี้ยัไะเา็้อหิ้วเอาแบฮยอนไป้วย ปั ปั ปั ปั ปั ปั เสียปืนที่ยิ่ไล่หลััึ้นอีหลายนั ทำให้านยอลำ้อวิ่หลบไปมาให้วุ่น่อนที่ะเ้ามาถึัวอแบฮยอน
“ ุแบฮยอนลุเร็ว พวมันมาอีแล้ว ”
“ โอ้ย ” แบฮยอนร้อลั่นเมื่อนเอ้อรีบลุึ้นอย่ารวเร็ว สอมือุม้อเท้าแน่นและนั่น็ทำให้านยอลเาไ้ไม่ยาว่าแบฮยอน้อเท้าผลิไปแล้ว เมื่ออีฝ่ายำลัไล่อีน็ำลัเ็บ านยอลเลยัสินใ้มัวล่ำแล้วแบอีนไว้บนไหล่่อนพาวิ่หนีลัเลาะเ้าไปภายในป่า เพื่อให้้นไม้่วยพลาาอีแร
ปั “ เฮ้ย ” ในะที่ไำลัเล็รั้ใหม่ ระสุนอีนั็พุ่รเ้ามาที่เฮลิอปเอร์
“ เอาหละเรามาแู่่ แ่นี้็พอแล้ว พวมันมา่วยเสริมแล้ว้วยถอยัน่อนีว่า ” ีโอที่ับเฮลิอปเอร์อยู่ัสินใหัหลบออไป
แ่ในะที่เฮลิอปเอร์ำลัะหัเลี้ยวไปนั่นเอ ายหนุ่มนหนึ่ที่เ้ามาสมทบ็้าวลมาารถยน์ มือบาถอแว่นำบนใบหน้าออ ่อนที่ะสะลัผมเบาๆ ให้ออไปาวหน้าหวาน ายหนุ่มผู้มาใหม่วัสายาึ้นไปยัเฮลิอปเอร์ สายาอนสอนสบประสานันเ้าอย่าั เหมือนภาพสโลว์อหนัรัโรแมนิ ระหว่านที่ยืนอยู่้ารถยน์ับเฮลิอปเอร์ที่ำลัวิ่สวนทาัน ่าฝ่าย่ามอันนิ่้า
ไ >> โอ ใรันนะ าวโอโมนานั้น แล้วยัไปยืนลาแสแอี อา ่าเิรัสทอแสสว่าไ้แสบาริๆ แถมหน้าา็น่ารั โอ้ว .... พระเ้าอร์มันยอมา *0*
ูโฮ >> ใรันหน่ะ ผิวสีเ้ม หน้าาแมนสุๆ สูยาวเ่าี วาทีู่มีเสน่ห์ึู อา หรือว่านี่ือพรมลิิที่เ้าเรียว่าสวรร์ส่นรสาป ...
... อยาบอเหลือเินว่า ...
ูโฮ >>>>>>>>>> นนี้แหละ...สเปรูเลย <<<<<<<<<< ไ
**** ่อ่ะ ****
ฤหาสน์ระูลพยอน
“ ห๊า ว่าไนะ รถที่แยฮยอนนั่ไปถูโมีแล้วนที่ิามุ้มันไป็ายหม แล้วอนนี้ลูายันอยู่ที่ไหน ”
ินฮยอนลุพรวเ้ามาระาอเสื้อนอนเ้ามาถาม
“ อนนี้นอเรา็มีออไป้นหาบ้าแล้ว เพราะั้นผมะออไปามหาน้ออีแร ” ลูฮานที่พอรู้่าว็รีบลับมาามหาวิทยาลัยทันที หันไปมอสบาับเฮุน่อนที่ะพยัหน้าให้ แล้วทั้สอ็พาันเินออไปพร้อมับนอีำนวนหนึ่
อี้านหนึ่
ผ่านไปนานพอสมวรหลัาที่านยอลพาแบฮยอนเ้ามาหลบภายในป่า้าๆ ทา โีที่้านนี้มีป่ารรึ้มอยู่มาทำให้มัน่วยพลาาไ้เป็นอย่าี
“ อา หลบรนี้พวนั้นหาเราไม่เอแล้วหละ ้นไม่สูนานี้พราาไว้ไ้ ” านยอลว่าพลาว่าร่าอนัวเล็ลบนพื้น
“ ไหนอผมู้อเท้าหน่อยสิ ” มือหนา่อยๆ ึรอเท้าออ ่อนที่ะ่อยๆ ยับมันน้อยๆ
“ โอ้ย เ็บนะ T^T ” แบฮยอนว่าวาหวานมีน้ำาลอหน่วย
“ เพราะนายนั่นแหละไม่ยอมให้ันั้ัวเลยถีบส่มาไ้ ”
“ หึ หึ หึ หึ ”
“ ไม่้อมาำ ” แบฮยอนวาอีนที่ำลัลั้นำนัวสั่น
“ ไม่เอาน่าอย่าโรธผมสิ ผมอยา่วยหรอนะ ถึมันะรุนแรไปหน่อย็เถอะ อา ผมว่าเี๋ยวผมไปหาใบไม้ับฟืนมาไว้่อนีว่า ไม่รู้ว่า้อหลบอยู่แถวนี้อีนานแ่ไหน แล้วนี่็วน่ำแล้ว้วย เผลอๆ อาไ้้าลาป่าันสัืน ” านยอลว่า่อนหันไปมอรอบๆ ัวอีที
“ เอ๋ เราะนอนที่นี่ันเหรอ ” แบฮยอนว่าพลาหันมอรอบๆ ัว
“ ันนึว่าเราแ่ะเ้ามาหลบสัพัเสียอี ”
านยอลที่ึผ้าเ็หน้าอนออมาพับเป็นรูปสามเหลี่ยมเหลือบสายาึ้นมอหน้านัวเล็
“ ผม็อยาพอออไปหรอ แ่ไม่รู้ว่าพวมันะยัอยู่้านอหรือเปล่าเนี่ยสิ ผมเลยไม่วาใรอนอพ่อุมา่วย่อนีว่า ” านยอลว่าในะที่ใ้ผ้าเ็หน้านพัน้อเท้าให้ับแบฮยอน
“ เฮ้ ไม่ยัรู้ว่าเป็นหนุ่มสำอาพผ้าเ็หน้าฝืนให่ิัว้วย ” แบฮยอนยิ้มน้อยๆ เมื่อไม่ิว่าน้าหน้าะเ้าสำอาพผ้าเ็หน้าิัว เพราะปิเท่าที่อยู่้วยัน็ไม่เห็นะเยใ้
านยอลที่พันผ้าไว้ที่้อเท้าเล็เสร็แล้วเยึ้นมอหน้าแบฮยอนั่วรู่่อนที่ะยิ้มออมา
“ เปล่า...ปิผมไม่เยพหรอ แ่ถ้าออไปไหนมีพับ เ็มทิศ ผ้าเ็หน้าผืนนาพอเหมาะ เือเอ็นที่สั่ทำพิเศษเล็แ่เหนียวมา ับไฟแ็ พวนี้ผม้อพิัวเสมอ เพราะไม่รู้ว่าอนเินทาะเิอะไรึ้นบ้า อย่าน้อยถ้ามีนเ็บแบบุผ้าเ็หน้า็่วยพันแผลไ้ ”
แบฮยอนอึ้ไปับำอธิบายอานยอล เพราะไม่ิว่าานยอละเป็นนรอบอบไ้นานี้
“ ฮ่ะ ฮ่ะ ีในะเนี่ยที่มีาร์รูปหล่อแถมยัเ่แล้ว็ลาอี อ๊ะ นี่ไม่ไ้แล้มนะ ^^ ”
านยอละัไปนิ ่อนที่ะเสลุึ้นยืนแล้วหันมอไปรอบๆ
“ ป่าแถวนี้ไม่น่าะมีสัว์ร้าย เพราะั้นผมว่าะไม่่อฟืนในเวลาลาืน เพราะั้นเราอาหนาวสัหน่อย ผมะไปหาที่สำหรับพัไ้ ุรออยู่รนี้นะอีเี๋ยวผมะลับมารับ ”
ฤหาสน์ระูลพยอน
อนนี้ริสำลัโทรศัพท์หาใรบาน้วยท่าทาเร่เรีย
“ ว่าไูโฮ เอแบฮยอนหรือเปล่า ” ริสยืนหลับานิ่รามบันนแน่น แ่แล้วอยู่ๆ ริส็ูผ่อนลายล วามลืมพรึ่บ่อนะระพริบาปริบๆ อย่าๆ
“ เี๋ยวเมื่อี้ว่าไนะ เอาใหม่สิ แบบว่าทวนอีรอบ เอาแบบ้าๆ ัๆ ”
อ๊า ะบอว่าผมเอเนื้อู่หละ เพราะผมเอนในพรหมลิิ เรา็เลยมอันเพลิน พอหันลับมาอีทีุแบฮยอน็หายไปแล้วนี่ผมหามาว่าสอั่วโมแล้วยัหาไม่เอเลย อ๊า นอะไรหล๊อหล่อ
(บท้าย้วยฝันลาวันที่ไ้เอับใรบาน)
ิ๊ ริสะัสายทันทีโยไม่้อถาม่อ ริสหลับาลแล้วำโทรศัทพ์ในมือไว้แน่น
“ เลย์ ” ริสเรียเพื่อนู่หูและเพื่อนสนิท้วยน้ำเสียอันเย็นเยียบ ทำให้เลย์ถึับหนาววูบทีเียว
“ านที่นายบอให้เรียหมอนั่นมา เพราะั้นนาย้อออไปหาแบฮยอน้วยัวเอ ถ้าไม่เอืนนี้ไม่้อหลับไม่้อนอน แล้วถ้ายัไม่เออี่อพรุ่นี้อีวัน ห้ามนายหยุนว่าะหาแบฮยอนเอ เ้าใไหม ”
เลย์ทำหน้าเหมือนะร้อไห้่อนที่ะพยัหน้ารับน้อยๆ
“ ผมอพาิวหมินับเินไป้วยนะ ็สอนนั่นเา็เ่ออถ้าเอพวมันอีสอนั่น็้อ่วยผมไ้เยอะ ” ริสเหลือบสายามามอหน้าเลย์ั่วรู่่อนที่ะพยัหน้า
“ เี๋ยว ” ริสเรียไว้เมื่อเห็นเลย์ำลัะเผ่นหนีออไปาุที่ยืนอยู่ เสียเรียอริสทำให้เท้าะัึ เลย์่อยๆ หันไปมออีนพร้อมส่ยิ้มเ้อๆ ไปให้ ยัไม่รออีเหรอว่ะรู T^T แ่มันลับผิาเมื่อำสั่่อมาอริสือ ..... “ ลาเ้าูโฮลับมา้วย ”
้านเฮุนับลูฮาน พร้อมนิามอีสี่น เฮุนับรถมายัุที่เิเหุ ลอทาว่าะมาถึโ้ที่รถอานยอลลไป็้อผ่านรถำรวอีมามาย เฮุนหันมอสอ้าทา่อนที่ะัสินใับรถ้าๆ ให้ผ่านุเิเหุไปโยที่สายา้อมอู้าน้าทาลอ ภายในหัวำลอภาพ่าๆ ึ้นมาอย่ารวเร็ว
“ เฮุนทำไมไม่อหละ ลไปถามำรวันเถอะ ” ลูฮานว่าหันมามอหน้าน้าๆ อย่าร้อนรน
“ ไม่หรอ มีนรอีวิ และผมิว่าน่าะเป็นุแบฮยอนับานยอล้วย ” เฮุนว่าพลาพยัเพยิให้ลูฮานหันไปมอ้าทาเหมือนน
“ พวเาหลบออมาไ้ ุแบฮยอนและานยอลยัไม่ายแน่ๆ ” เฮุนหันไปมอยัในป่าผ่าน้นไม้น้อยให่
“ แ่พวนั้นไม่หยุ พวเายัถูไล่ยิอยู่านยอลเลย้อพาุแบฮยอนเ้าไปหลบภายในป่านั่น ”
“ นายรู้ไ้ยัไ ” เฮุนไม่อบามร แ่ลับเร่วามเร็วรถแล้วับผ่านไป ห่าออมาไ้พอสมวรเฮุน็อรถแล้ว้าวลมา ร่าสูเินรไปหาลูน้ออีสี่นที่ิามมา
“ สอนนั่นยัไม่าย ุแบฮยอนับานยอล้อหนีเ้าไปในป่าเพื่อใ้้นไม่ำบัแน่ ” เฮุนอธิบายให้ลูน้อที่ามมาไ้ฟั ่อนที่ะี้ไปามแนวไม้ให้อีสี่นไู้
“ เลาะไปามแนวป่า พอไปถึรุนั้นให้เินเ้าไปหาสอนนั้นในป่า อย่าให้พวำรวเห็นหละ เร็วเ้าพวันะรอในรถ หานว่าะเอเ้าในะ ”
“ เฮุนทำไม นายรู้ไ้ยัไัน ” ลูฮานเอ่ยถาม แม้ะห่วน้อมา แ่ารระทำอเฮุนมันแปลๆ
เมื่อส่ลูน้อออไปามำสั่ เฮุน็หันมายิ้มให้ับลูฮาน
“ ผมว่าุลูฮานใเย็นเถอะรับ ที่ผมูออเพราะห้าที่หัราบแสว่ามีรอยนลิ้ทับ และุแบฮยอน็นั่ฝั่้ายเพราะานยอล้อเป็นนับ ส่วนที่ว่าทำไมผมถึรู้ว่าานยอลรอ รอยบนถนนไ รอยระสุน ถ้าไม่มีนรอพวนั้นะไล่ยิ่้ำอีทำไม และทาเียวที่ะหาที่ำบัไ้ีที่สุ็ือในป่าที่มี้นไม้่วยพราานั่นแหละ แ่ไม่รู้ว่าหมอนั่นะเ้าไปลึแ่ไหน หรือถูไล่ระั้นิแ่ไหน่าหา ”
อี้านหนึ่
านยอลที่เรียมที่นอนเสร็็ออไปหาผลไม้ลับมาให้ับแบฮยอน
“ อ้าวแล้วอนายหละ ”
“ ุแบฮยอนทานเถอะ ผมไม่หิว หือ ” านยอลเยหน้าึ้นมอผลไม้ในมือเล็ที่ยื่นมาให้
“ นายอย่ามาโห เพราะนายห่วันเลยไม่ล้าออไปไล ผลไม้ที่หาไ้็เลยมีแ่นี้ เพราะั้นเรามาแบ่ันีว่านะ ” แบฮยอนว่าพลาแบ่ผลไม้บาส่วนส่ให้ับานยอล
... ็เพราะบาที็มีมุมน่ารัๆ แบบนี้ไ ผมถึไ้ไม่เบื่อ ... ^^
านยอลไ้แ่ิในใ แล้ว็ยื่นมือไปรับผลไม้มา
สอนนั่ทานันเียบๆ ่อนที่านยอละเป็นฝ่ายวนุยอีรั้ เพราะานยอลรู้ว่าแบฮยอนแทบไม่เยออไปไหนนเียว แน่นอนว่าารนอนลาไม้ลาป่านี่็้วย
“ ุแบฮยอนไม่เยอยู่ลาป่า อนลาืนะน่าลัวสัหน่อย ทนไ้นะรับ ”
“ นายิว่านายำลัพูอยู่ับใร แ่นี้ไม่ทำให้ันพยอนแบฮยอนนนี้ลัวไ้หรอน่า ” แบฮยอนว่ายัหยิ่นั่ออมอหน้าอีฝ่าย
านยอลยิ้มออมาน้อยๆ พร้อมพยัหน้ารับ
“ โอเรับ ุหนูแบฮยอนเ่เสมอ เ่มา เ่า เ่เหลือหลาย ผมไม่น่าิมาห่วไปเอเลยเนอะ ” านยอลว่าพลาหันหน้าไปลอบยิ้มอีทา
รู๊ แร๊บ
“ แว๊ ” แบฮยอนร้อลั่นเมื่อไ้ยินเสียอะไรบาอย่าั้าๆ ัว ้วยสัาาแบฮยอนระโออาที่แล้วว้าออใรบานไว้เพื่อเป็นที่ยึเหนี่ยว
านยอลนิ่ไปนิเมื่ออยู่ๆ นัวเล็็พุ่พรวมาอเาไว้ลม านยอลอมยิ้มน้อยๆ ับนัวเล็ที่ลัวนัวสั่นแ่ยัปาแ็
“ รับ ุแบฮยอนนเ่ เมื่อี้บอไม่ลัว แ่พอไ้ยินเสียร๊อบแร๊บหน่อย็ระโึ้นมานั่อยู่บนัผมเลยเนี่ยนะ แถมยัยึอผมไว้อี่าหา ”
“ ันปละ เปล่า เอ่อ นะ 0///////0 ” แบฮยอนเริ่มหน้าแระเรื่อเมื่อหันลับมาทำให้ปลายมูอนนเ้าับปลายมูอานยอล อนนี้หน้าอเาอยู่ห่าาานยอลเพียไม่ี่เ็น ใล้นสัมผัสลมหายใอันและันไ้
“ ะ ันล็ไ้ อ๊ะ ” แบฮยอนร้อออมาเบาๆ ใบหน้าหวานหันไปมอหน้าานยอลอย่าื่นๆ เพราะเมื่อนำลัะยับัวลาัออีฝ่าย วแนแร่็วัโอบรอบร่าเาเอาไว้เสียแน่น
“ เอ่อ ปละ ปล่อยไ้แล้ว ะ ันะล ”
“ ไม่...นว่าุะอบำถามอผม่อน ” านยอลว่าพลา้อมอเ้าไปในวาหวานที่มัะมีประายพราวเหมือนวาวอยู่เสมอ
“ ุหมั้นับุอู๋ฟานเพราะรัริๆ เหรอ ุอบุอู๋ฟานแบบนรัริๆ หรือว่าแบบพี่าย ”
“ ะยัไมันไม่เห็นะเี่ยว เอ่อ ับนาย ” แบฮยอนนิ่ไปเมื่อหันไปเอับสายามล้ำลึที่มอลมายัน ทำให้แบฮยอน้อลืนำพูที่เรียม่าอีฝ่ายลอไป
“ เี่ยวสิ มันเี่ยวับผมมาๆ เลย้วย ^^ ”
*********************************************************
ิท...เอำผิอนไหนบอ้วยนะะ พอีว่าไม่่อยมีเวลาไ้แ้ไหรืออ่านทวนนั ( บออนนี้้าไปไหมนี่ -*- )
ความคิดเห็น