คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : สาวเซ่อหนุ่มซ่าส์ตามล่าหัวใจ ตอนที่ 1
1
“ว้าว ! กรุงโซลนี่สวยจังเลย ทำไมถึงสวยอย่างนี้นะ
ฉันเพิ่งย้ายมาจากเมืองไทย เพราะแม่ฉันน่ะสิคิดยังไงก็ไม่รู้ให้มาเรียนต่อที่นี่ รู้สึกเศร้าจังที่ต้องจากเมืองไทยมาเกาหลี แถมภาษาเกาหลีฉันก็พูดกระท่อนกระแท่นเพราะเคยมาอยู่กับแม่ตอนประถมตอนที่พ่อยังมีชีวิตอยู่ แต่พอพ่อตายแม่ก็ต้องย้ายกลับเมืองไทย ตอนนี้ภาษาเกาหลีมันก็หายไปจากหัวสมองของฉันหมดแล้ว สุดท้ายฉันก็ต้องขอร้องให้แม่ช่วยรื้อฟื้นความจำให้
เฮ้อ! ถึงเกาหลีสักที ฉันต้องมาอยู่ที่กรุงโซล เมืองที่สวยงามเมืองหนึ่งของเกาหลี เพราะแม่อยากให้ฉันไปอยู่กับป้าเพื่อนของแม่ที่แม่เคยมาอยู่ด้วยตอนที่มาทำงานที่เกาหลี ฉันก็เลยต้องมาเรียนที่นี่ตามคำขอร้องของแม่ ก็ช่วยไม่ได้ฉันมันลูกกตัญญู เฮ้อ! แล้วฉันจะเรียนรู้เรื่องมั้ยเนี่ย แค่ภาษาไทยยังจะไม่รู้เรื่องเลย แล้วจะเอาอะไรกับภาษาเกาหลีที่หายไปจากสมองแล้ว ตัวหนังสือเกาหลีก็ยังกะไก่เขี่ยเลย
“ถึงแล้ว ”
“.............”
“หนู”
“............”
“นี่หนูถึงแล้ว!!”
“-o- อ้าว! ถึงแล้วเหรอคะ ขอบคุณนะคะ”ฉันได้แต่ยิ้มแหยๆให้คุณลุงขับแทกซี่ นี่ฉันเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย สงสัยคงเพราะขึ้นเครื่องดึก
๐_๐......โห เนี่ยเหรอบ้านที่ฉันจะต้องมาอยู่ ทำไมมันถึงได้กว้างขวางนักนะ สวยมากเลย บ้านป้าคิมจูใหญ่มากๆๆ
ติ้ง ต่อง
“อ้าว ^_^ มาถึงแล้วเหรอจ้ะ แหม ยองซุนของป้านี่โตเป็นสาวแล้วนะ ตอนนั้นตัวยังเล็กอยู่เลย โตเป็นสาวแล้วสวยเชียวนะ หลานป้า”
ไม่ต้องแปลกใจว่าฉันมาจากเมืองไทยทำไมถึงชื่อเกาหลี เพราะพ่อฉันเป็นคนเกาหลี แต่แม่เป็นคนไทย
“ขอบคุณค่ะ ///^_^\\\ ป้าคิมจูก็สวยเหมือนกันค่ะ”
“จ้า ^^ เอาใจเก่งนะเราน่ะ เพิ่งมาอยู่แท้ๆ”
“หน้าตาเราเนี่ยถอดแบบคังซุคพ่อของเรามาไม่ผิดเลยนะเนี่ย ”
“^_^”
“อ้า รีบๆขนของเข้าบ้านเถอะจ้ะ เดี๋ยวจะได้ไปกินข้าวกัน”
“ค่ะ ^_^”
แล้วป้าคิมจูก็พาฉันเข้ามาในบ้าน โห ในบ้านก็ดูหรูมากๆเลย แต่อยู่แค่ 3 คนเอง ตอนนี้ป้าคิมจูอยู่บ้านคนเดียวเพราะคุณลุงไปทำงานยังไม่กลับ แล้วก็ยังมีลูกชายอีกคนคงจะไปเรียนยังไม่กลับเหมือนกัน อยากรู้จังว่าหน้าตาลูกชายป้าคิมจูจะถอดแบบป้าคิมจูมารึเปล่า แหมคุณลุงก็หล่อซะขนาดนั้น ป้าคิมจูก็สวยมาก ลูกชายคุณป้าก็คงจะหล่อ แต่อายุคงจะมากกว่าฉันมั้ง
๐_๐ ว้าว! นี่ห้องฉันจริงๆเหรอเนี่ย ทำไมมันกว้างอย่างนี้ล่ะ เตียงก็ใหญ่ หรูชะมัด ท่าทางบ้านป้าคิมจูคงจะรวยสินะ ย้ะฮู้! ที่นี้แหละฉันจะได้นอนให้สบายไปเลย
หลังจากที่ได้ชมห้องนอนที่ฉันใฝ่ฝันมานาน ฉันก็รีบจัดการข้าวของตัวเอง อาบน้ำ แล้วฉันก็ต้องลงไปข้างล่างเพราะป้าคิมจูเรียกกินข้าว
“อ้าว มาลงมาทานข้าวเถอะจ้ะ”
“ว่าไง หลานสาวสุดสวยของลุง พอโตเป็นสาวแล้วสวยมากเลยนะเราน่ะ”
“คุณลุงก็หล่อเหมือนกันค่ะ”
ลุงจางฮุค เป็นสามีของป้าคิมจู แต่ฉันจำลุงไม่ได้หรอกว่าหน้าตาเป็นยังไง เพราะฉันไม่เคยเห็นลุง แล้วตอนที่แม่มาอยู่บ้านลุงฉันก็ยังไม่เกิด พอแม่แต่งงานกบพ่อ แม่ก็ไปอยู่ทที่บ้านพ่อ ฉันก็เลยไม่เคยเจอลุงจางฮุคซักที เจอแต่ป้าคิมจูที่เคยไปหาแม่ที่เมื่องไทย เพิ่งจะได้รู้จักกับลุงป้าก็ตอนนี้แหละ ลุงจางฮุคกับป้าคิมจูเป็นคนใจดีมากๆ ฉันเลยรู้สึกสบายใจเมื่อได้มาอยู่กับลุงป้าที่นี่
“อ้อ ไม่ต้องห่วงเรื่องที่เรียนนะจ๊ะ ยองซุน เพราะป้าจัดการให้เรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้ก็ไปเรียนได้แล้วจ้ะ ไปเรียนกับพี่เขาแล้วกันนะ เออ จริงสิ ยองซุนยังไม่รู้จักกับลูกชายป้าเลย คงอายุแก่กว่ายองซุนปีนึงได้มั้ง ปีนี้ก็อายุ 18 แล้วล่ะ.........แต่เจ้าลูกคนนี้นี่ไปมัวทำอะไรอยู่ไม่รู้ป่านนี้ยังมายอมกลับ บอกว่าวันนี้ให้กลับเร็ว ก็ยังไม่กลับมาซักที กลับมาต้องโดนซักที”
“ใจเย็นน่ะคุณ คุณจะไปบังคับลูกได้ยังไง ก็ลูกเราน่ะ เคยกลับบ้านตรงเวลาซะที่ไหนกัน”
แอ๊ด !!! ปัง!!!
“กลับมาแล้วเหรอเจ้าลูกตัวดี มาถึงก็เอะอะมาแต่ไกลเลยนะพ่อลูกชาย”
“ผมก็กลับมาตามที่แม่บอกแล้วไงครับ แม่จะว่าอะไรผมอีกล่ะ”
“ก็ฉันบอกแกว่า ถ้าเลิกเรียนแล้วให้รีบกลับไง แล้วทำไมถึงกลับเอาป่านนี้ฮะ จินอู!!”
“ผมมีธุระนิดหน่อยครับ แล้วแม่มีอะไรรึเปล่าครับถึงให้ผมกลับเร็ว”
“อ๋อเดี๋ยวนี้ฉันต้องมีธุระกับแกใช่ไหม”
“ฉันมีสาวสวยจะแนะนำให้แกรู้จัก เพราะต่อไปเขาจะเป็นคนในครอบครัวของเรา”
“แม่อย่าบอกนะครับว่า คนที่แม่จะแนะนำน่ะ เป็นลูกของแม่กับชู้”
“แกคิดได้ยังไงเนี่ย จินอู แม่ส่งแกไปเรียน แต่แกไม่หัดใช้สมอง ใช้สิ่งที่แกเรียนให้เป็นให้เป็นประโยชน์บ้างเลยรึไง แกพูดอย่างงี้ได้ยังไงฮะ นี่แกกำลังดูถูกแม่ตัวเองนะ!!”
“-_- พอเถอะน่ะ สองแม่ลูกเนี่ยเจอหน้ากันเป็นต้องทะเลาะกันทุกที เกรงใจ ยองซุนบ้างเถอะ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ครอบครัวคุณลุงดูรักกันดีนะคะ ท่าทางจะมีความสุขมาก ^^”
“ยิ้มอะไรยัยเซ่อ !!”
“..............”
“นี่!!!! พูดกับยองซุนดีๆสิ เขาจะมาอยู่บ้านเดียวกับแกนะ หัดทำตัวดีซะบ้าง......อ้อ ^-^ ยองซุน นี่ลูกชายคนเดียวของป้าที่ป้าเล่าให้หนูฟังไง นี่จินอูจ้ะ เขาอายุเท่าหนูเลยล่ะ ป้าลองมานับดูแล้วว่าหนูก็ 18 ปีนี้ใช่มั้ยจ้ะ ^_^ รู้จักกันไว้นะ อ่ะ จินอู แล้วนี่ยองซุนที่แม่บอกว่าจะแนะนำให้รู้จัก ยองซุนเป็นลูกสาวของเพื่อนแม่ที่เมืองไทยเขาจะย้าย มาเรียนต่อที่นี่ แล้วแกก็ต้องไปเรียนพร้อมกับเขา เข้าใจมั้ย!! แล้วแกก็ต้องดูแลเขาให้ดีด้วย......อ้อ คุยกันไปก่อนนะ เดี๋ยวป้าไปเอาผลไม้มาให้”
“ค่ะ ^-^”
“ยิ้มอะไรนักหนาหา ยัยงั่ง!!!!”
“๐.๐ ปะ เปล่า ฉะ ฉัน แค่ยิ้มเพราะป้าคิมจูน่ะ….นะ นาย เรียนอยู่ปีอะไรล่ะ”
“เธอติดอ่างรึไงหา!.....แล้วฉันเรียนปีอะไรมันเกี่ยวอะไรกับเธอ”
“๐.๐ ( อึ้ง ).........ฉันไม่ได้ติดอ่างหรอก เอ่อ ไม่เป็นไร นายไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร งั้นฝากบอกคุณป้าให้ด้วยแล้วกันว่าฉันขึ้นไปนอนแล้ว เพราะต้องไปเรียนแต่เช้า ราตรีสวัสดิ์นะ”
“.............”
“หลับฝันดีนะ”
“...................”
อ๊าย! ฉันอยากจะกรี๊ดให้ดังๆ ไม่น่าเชื่อเลยว่าทำไมอีตาจินอูถึงได้นิสัยแตกต่างจากลุงกับป้านักนะ ตอนแรกคิดว่าจะหน้าตาดี แล้วนิสัยก็เป็นสุภาพบุรุษ แต่ทำไมมันถึงได้กลับตาลปัตรขนาดนั้นนะ โอ๊ย! แล้วฉันจะอยู่ที่นี่ได้ยังไง ฉันต้องเป็นบ้าตายเข้าซักวันแน่ๆๆ
เฮ้อ! อากาศตอนเช้าที่เกาหลีเนี่ยสดชื่นมากๆเลย แถมตอนกลางคืนก็หลับสบายมาก ยังนอนไม่เต็มอิ่มเลย แต่วันนี้ฉันต้องไปโรงเรียนแต่เช้า ชุดนักเรียนที่เกาหลีสวยมากเลย พอฉันใส่แล้วรู้สึกว่ามั่นใจมากเลย คุณป้าเนี่ยหาซื้อชุดได้พอดีเลยนะเนี่ย รู้ใจฉันไปหมดเลย แต่เสียอย่างเดียวฉันต้องไปโรงเรียนพร้อมอีตาจินอู และเป็นที่แน่นอนว่านายนั่นจะต้องหาเรื่องทะเลาะฉันแน่
“อ้าว ตื่นแต่เช้าเลยนะ ยองซุน เป็นไงจ้ะ ชุดใส่พอดีรึเปล่า”
“ค่ะ พอดีเลยค่ะ ขอบคุณนะคะป้า ^_^ ”
“ป่านนี้เจ้าลูกตัวดียังไม่ตื่นอีกเหรอเนี่ย.........งั้นยองซุนทานข้าวซะให้เรียบร้อยนะ เดี๋ยวป้าไปเรียกจินอูก่อนนะจ๊ะ”
“ค่ะ ^-^”
และแล้วฉันก็ต้องมาโรงเรียนสายเป็นวันแรก จะเพราะใครกันล่ะถ้าไม่ใช่......
“นี่ ยัยเต่า ขาสั้นนักรึไง เดินให้มันเร็วหน่อย มาวันแรกก็คิดจะสายเลยรึไง”
“ก็เพราะใครล่ะ ก็นายนั่นแหละ เพราะนายน่ะตื่นสาย ฉันต้องรอนายเป็นชั่วโมง แล้วนายจะมาว่าฉันเป็นเต่า อีกเหรออีตาบ้า คนเรามันก็มีความอดทนนะ นายด่าฉันมาตลอดทางแถมตัวเองก็เป็นคนทำให้คนอื่นเขาสาย ก็เพราะนาย นายนั่นแหละ นายมันคนบ้า !!! ฮือๆๆๆๆๆ”
“เฮ้ย ! เธอร้องไห้ทำไมเนี่ย บ้าชิบ! นี่ เงียบได้แล้วน่ะ อ่ะ ฉันผิดเอง ฉันขอโทษๆ”
“อึก อึก”
“รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวก็สายกันพอดี มานี่”
“อ๊าย! นายทำบ้าอะไรเนี่ย นายอุ้มฉันทำไมปล่อยฉันลงนะ”
“ขืนให้เธอเดินก็พอดี สายกันพอดี อ้อ แล้วก็ทำตัวให้มันเบาๆหน่อย หนักชะมัด”
“ถ้าหนักก็ปล่อยฉันลงสิ ฉันอายเขานะ ปล่อย !!!!”
ทำไมอีตาบ้าจินอู ถึงชอบทำอะไรแปลกนะ อยู่ดีๆก็อุ้มฉันมา ฉันเองก็ไม่กล้าลืมตาไปมองรอบเลย เพราะฉันรู้สึกว่ามีสายตาจ้องฉันอย่างอาฆาตมาตลอดทางเลย ท่าทางอีตาจินอูคงจะเป็นหนุ่มฮอตหล่ะสิ
“นี่เธอหลับตาทำไม ลืมตาแล้วไปได้แล้ว”
“๐_๐.........โอ๊ย !อีตาบ้า!!!! เจ็บนะ ปล่อยฉันลงดีๆก็ได้”
“ก็ตัวเธอหนักจะตาย”
“เชอะ แล้วใครใช้ให้นายมาอุ้มฉันล่ะ”
“ถ้าขืนให้เธอเดินมาเอง ก็ได้นั่งเฝ้าประตูโรงเรียนกันพอดี”
“ขอบใจนะยะ ฉันไปล่ะ”
ตึก!!! ตึก!!!
“นี่ยัยงั่ง ! เดินจ้ำอ้าวซะขนาดนั้นน่ะ รู้เหรอว่าห้องเธออยู่ไหนน่ะ เธอนี่สมกับคำว่างั่งจริงๆ ฮ่าๆๆๆ”
จึก ฉันต้องหยุดเดินกะทันหันเพราะคำพูดของอีตานั่น จริงสินะ ฉันเดินเหมือนกับเคยเรียนที่นี่เลย ลืมไปสนิทเลยว่ายังไม่รู้เลยนี่ว่าห้องเรียนอยู่ไหน แต่เรื่องอะไรฉันจะง้อคนอย่างนาย ไม่มีทาง บังอาจมาเรียกฉันว่างั่ง ฉันไม่มีวันจะให้อภัยนาย.......แต่ถ้าฉันไม่ง้อนายแล้วฉันจะไปถูกได้ยังไง เอาเถอะคราวนี้ฉันฝากนายไว้ก่อนเถอะ ถ้าฉันไม่ง้อนาย ฉันจะไปถูกได้ยังไง เพื่อนก็ยังไม่มีสักคน แต่ถึงยังไงฉันก็ไม่มีวันญาติดีกับคนอย่างนาย คังจินอู ฉันสัญญาเลยว่าฉันจะรีบเรียนให้มันจบๆไปแล้วรีบกลับ เมืองไทย กลับไปหาเพื่อนของฉัน แล้วจะไม่กลับมาเกาหลีเลย จะไม่กลับมาเจอคนบ้าๆอย่างนายอีก เชอะ !
“......นายก็พาฉันไปสิ”
“แล้วทำไมฉันต้องพาเธอไปด้วยล่ะ มีขาก็เดินไปเองสิยัยงั่ง !”
“ก็ได้ งั้นนายบอกฉันหน่อยก็ได้ว้าห้อง A ปี 3อยู่ตรงไหน”
“เธอก็เดินตรงไปเรื่อยๆ แล้วก็อ่านเอาเอง หน้าห้องมันจะมีป้ายบอก นอกเสียจากว่าเธอจะอ่านภาษาเกาหลีไม่ ออกฮะ -_-”
“ขอบใจนะยะที่กรุณาบอก อ้อ แล้วถ้าฉันอ่านเกาหลีไม่ออกฉันคงไม่มาเรียนต่อที่เกาหลีหรอกรู้ไว้ซะด้วย มีสมองก็หัดคิดซะบ้างนะ อีตาบื้อ ! แบร่~”
“เธอว่าใครบื้อหา!!! เดี๋ยวกลับบ้านก่อนเธอได้เจอดีแน่ ยัยบ้า!!”
แล้วฉันก็มาถึงห้องเรียนซะที โดยที่ไม่ต้องพึ่งอีตาจินอู
“อ้าว มาแล้วเหรอจ๊ะ มาแนะนำตัวกับเพื่อนๆเถอะ”
“ค่ะ.........สวัสดีค่ะ ฉันชื่อยองซุน เพิ่งย้ายมาจากเมืองไทย มาเรียนต่อที่เกาหลีค่ะ แต่ที่ชื่อเป็นภาษาเกาหลี เพราะว่าพ่อเป็นคนเกาหลีค่ะ ช่วยแนะนำด้วยนะคะ”
“อ่ะ ยองซุน ไปหาที่นั่งได้เลยจ้ะ ที่ว่างตรงนั้นน่ะ”
“ค่ะ”
การเรียนวันแรกของฉันวันนี้หวังว่าคงราบรื่นไปได้ด้วยดีนะ
“หวัดดี เธอมาจากเมืองไทยเหรอ”
“จ้ะ ^-^”
“เธอคงเป็นลูกครึ่งไทยเกาหลีซินะ หน้าตาเธอเหมือนสาวไทยมากๆ แล้วก็สวยมากด้วย”
“ขอบใจจ้า เธอก็สวยเหมือนกัน ^-^.........อ้อ เกือบลืมเลย เธอชื่ออะไรล่ะ”
“อ๋อ ฉัน ชองมินยอง เรียกว่า มินยอง ก็ได้จ้ะ ยองซุนผู้น่ารัก”
“จ้ะ มินยองแสน....แสนอะไรดีล่ะ ^-^”
“อ้าว ยองซุนได้ที่นั่งแล้วใช่มั้ย อ้ะ งั้นเรามาเข้าบทเรียนกันเลยนะจ๊ะ วันนี้เราจะเรียนเรื่อง.......”
ออด!!!!!!!!!!!! เฮ้อ ! พักซักที เรียนไปก็เหมือนไม่ได้เรียน เพราะตลอดทั้งคาบฉันนั่งคุยกับมินยองจนมันส์ปากไปเลย ไม่น่าเชื่อว่าเพียงแค่วันแรก ฉันก็ได้เพื่อนที่ดีๆตั้งหนึ่งคนแน่ะ
“นี่ ยองซุนจ๋า ไปกินข้าวกันเถอะ”
“ไปกันเลย เพื่อนรัก ^-^”
หลังจากกินข้าวกันเสร็จฉันก็กลับมาห้องเรียนก่อนออดจะดัง 15 นาที ก็เลยมีเวลาคุยเรื่องส่วนตัวของฉันกับมินยอง แล้วตอนที่ฉันกำลังเดินกลับห้องจู่ๆ โอ๊ย!ฉันก็รู้สึกเหมือนชนอะไรเข้าอย่างจัง ไม่แข็งนะ แต่สูง แล้วฉันก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมอง.....
“หวัดดี สาวน้อย เธอไม่เป็นไรใช่มั้ย เด็กใหม่เหรอ ได้ข่าวว่าเป็นลูกครึ่งนี่ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฉันชื่อ อึนซอง อยู่ปี 3 ห้อง B นะ เธอน่ารักมากกว่าที่ฉันคิดซะอีก”
“เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ ขอโทษด้วยนะคะที่ฉันชนนายน่ะ ^^”
“^-^ไม่เป็นไร เธอเป็นเด็กใหม่ใช่มั้ย แล้วชื่ออะไรล่ะ”
“ ฮะ...อ๋อ ฉันเพิ่งย้ายมาจากเมืองไทยจ้ะ ชื่อลียองซุน เรียกว่ายองซุนก็ได้”
“ยองซุนเหรอ ชื่อเธอน่ารักดีนะ ฉันไม่คิดว่าตัวจริงจะน่ารักขนาดนี้ เห็นพวกผู้ชายห้องพี่ชมกันทุกคนเลยว่าเธอน่ะน่ารักมาก”
“อะ อ๋อ ขอบคุณค่ะ ฝากขอบคุณเพื่อนๆนายด้วยนะ ^^ เอ่อ คือต้องขอตัวก่อนนะอึนซอง แล้วเจอกันนะ”
“อืม แล้วเจอกัน วันนี้ฉันจะรอเธฮอยู่หน้าโรงเรียนนะ แล้วเจอกัน”
“เอ๋ รอทะ......เฮ้อ! ไปซะแล้วยังไม่รู้เลยว่าจะรอทำไม”
“นี่ ยองซุน ฉันว่านะ เธอน่ะกำลังจะกลายเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากๆเลยแหละ”
“ทำไมล่ะ ?”
“ก็เธอน่ะเพิ่งเข้ามาใหม่ยังมีหนุ่มๆชมเธอซะขนาดนั้น แล้วแถมกลุ่มของอึนซองน่ะนะหล่อทุกคนเลย อึนซองน่ะก็เป็นหนุ่มฮอตของโรงเรียน เขาน่ะน่ารักมากๆเลยล่ะ สาวๆที่ไหนเห็นเขาก็ต้องละลายอยู่ตรงนั้นเลยนะ แล้วที่สำคัญเขาก็ไม่เคยบอกกับผู้หญิงคนไหนเลยด้วยว่าเขาจะรอกลับบ้านด้วยน่ะ และนี่ก็เป็นครั้งแรกเลยนะ”
“ฉันเนี่ยนะ ?”
“อืม ขอให้โชคดีนะเพื่อน แต่ต่อไปนี้เธอต้องระวังตัวมากขึ้น เพราะเธออย่าลืมว่าเขาเป็นหนุ่มฮอตของโรงเรียน ดังนั้นก็เป็นที่แน่นอนว่าผู้หญิงที่ไหนก็ต้องการจะได้ตัวและหัวใจเขาทั้งนั้น เธออาจจะโดนรุมก็ได้นะ”
“งั้นฉันไม่ไปเจอเขาดีกว่า ฉันไม่อยากเจ็บตัวอ่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอก เพราะยังไงเขาก็ต้องดูแลเธออย่างดีแน่นอน”
อะไรกันเนี่ย ทำไมคนอย่างฉันทำให้หนุ่มฮอตแห่งโรงเรียนดองวอนมาหลงใหลได้นะ ทั้งที่ฉันก็ไม่ใช่คนสวยอะไร คงไม่หรอกมั้งเขาก็คงจะแค่อยากรู้จักเด็กใหม่อย่างฉันเท่านั้นเองแหละ โอ๊ย! แล้วทำไมฉันต้องเก็บมาคิดด้วยล่ะ ไม่เอาแล้ว
ออด!!!!!!!!!!!
หมดเวลาเรียนแล้ว แล้ววันนี้ฉันก็คงต้องกลับบ้านคนเดียว เพราะไม่เคยหวังว่าจะได้เดินกลับบ้านกับอีตาจินอูเลย เชอะ! คนอย่างฉันก็ไม่ง้อให้คนอย่างนายเดินเป็นเพื่อนกลับบ้านก็ได้
“ยองซุน”
เอ๊ะ ! เหมือนมีคนเรียกชื่อฉันเลย แต่คงไม่มั้ง ฉันคงฟังผิดมั้ง
“ยองซุน รอก่อน !”
เอ๋ ฉันได้ยินไม่ผิดแน่ มีคนเรียกชื่อฉัน เอ๊ะ!นั่นมัน
“ยองซุน รอฉันก่อน”
“อ้าว อึนซอง เรียกฉันมีอะไรรึเปล่า?”
“เธอลืมแล้วเหรอ ก็ฉันสัญญากับเธอแล้วนี่ว่าฉันจะรอเธอหน้าโรงเรียน”
“แล้วนายรอฉันทำไมล่ะ มีธุระอะไรรึเปล่า”
“เปล่า ฉันก็แค่อยากไปส่งเธอที่บ้านน่ะ ผู้หญิงตัวคนเดียว กลับบ้านลำพังอันตรายนะ”
“เอ่อ ไม่เป็นไรหรอก ฉันกลับเองได้”
“เธอกลับคนเดียวอันตรายจะตาย แล้วอีกอย่างเธอก็เพิ่งย้ายมา จะรู้ทางได้ไง”
“เอ่อ จริงสิ งั้นก็ได้ ^-^”
“งั้นฉันไปส่งเธอเอง แล้วบ้านเธออยู่แถวไหนล่ะ”
“อ๋อ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะนั่งรถเมล์ไปประมาณสองป้ายน่ะ”
“อืม เราไปหาไอศกรีมกินกันก่อนแล้วกัน เพราะกว่ารถจะมาก็อีกตั้ง 20 นาที แน่ะ”
“จะดีเหรอ............อืม ก็ได้ ^-^”
“^^”
แล้วฉันก็ต้องมานั่งกินไอติมกับหนุ่มฮฮตของโรงเรียนจนได้ ทั้งที่สัญญากับตัวเองแล้วว่าจะไม่ไปไหนมาไหนกับเขา แต่ไม่เป็นไร มินยองบอกว่าเขาต้องปกป้องเราอยู่แล้ว
“เอาอะไรดีล่ะ ยองซุน”
“อ๋อ ขอไอศกรีมรสช็อกโกแลตแล้วกัน”
“ได้เลย.........งั้นขอไอศกรีมช็อกโกแลตถ้วยหนึ่งครับ”
“ได้ค่ะ”
อืม อึนซองนี่รสนิยมดีเหมือนกันนะ ร้านนี้โรแมนติกมากๆๆ สงสัยเขาคงจะพาสาวๆมาบ่อย ก็แหงแหละเข้าเป็นหนุ่มฮอตนี่ จะไม่มีสาวๆเลยก็คงจะไม่ใช่
“เอ่อ นายมาร้านนี้บ่อยเหรอป่าวอ่ะ”
“ก็บ่อยเหมือนกันนะ ทำไมเหรอ”
“อ๋อ เปล่าจ้ะ นายคงนัดสาวๆมาที่นี่บ่อยนะ เพราะที่นี่ดูโรแมนติกมาก เหมาะสำหรับคู่รักเลยหล่ะ”
“จริงเหรอ เธอว่าที่นี่เหมาะจะนัดแฟนมางั้นเหรอ งั้นเธอก็เป็นแฟนฉันน่ะสิ”
พรวด! อะไรกันเนี่ย โอ๊ย ! นี่น้ำในปากเกือบพุ่งแน่ะ นี่หูฉันฝาดรึเปล่าเนี่ย
“๐_๐ !”
“ทำไมเหรอ ตกใจมากงั้นเหรอ เกือบสำลักน้ำแน่ะ .........เธอนี่ยิ่งมองก็ยิ่งน่ารักนะ”
“ก็แล้วทำไมฉันต้องเป็นแฟนนายด้วยล่ะ?”
“ก็เพราะฉันไม่เคยนัดสาวที่ไหนเลย เธอเนี่ยแหละคนเดียวเลย”
“เอ๋ ? นายล้อฉันเล่นอยู่ใช่มั้ยเนี่ย ฮ่า ๆๆๆ.... หล่อๆอย่างนายเนี่ยนะ จะไม่เคยนัดสาวที่ไหนมาเลย ไปหลอกเด็กอมมือเถอะ ก็มินยองบอกว่านายเป็นหนุ่มฮอตแห่งดองวอนเลยนะ จะไม่เคยมีสาวเลยเป็นไปไม่ได้หรอก”
“จริงๆนะ ฉันไม่ได้ล้อเล่นจริงๆ ถึงฉันจะได้รับฉายาว่าเป็นหนุ่มฮอตของโรงเรียนก็จริง แต่ฉันก็ไม่นัดสาวที่ไหนมั่วซั่วนะ ถ้าคนๆนั้นไม่ใช่คนที่ฉันจริงใจด้วย แล้วเธอเนี่ยแหละก็เป็นคนนึงที่ฉันจริงใจนะ และก็อีกคนนึงก็คือ........ช่างมันเถอะมันจบไปนานแล้วอย่าไปนึกถึงอดีตเลย เอ้า ! กินไอศกรีมเร็วเข้าละลายหมดแล้วน่ะ กินแล้วฉันจะพาเธอไปส่งบ้าน”
หน้าฉันตอนนี้มันแดงไปหมดแล้ว แล้วใจก็เต้นแรงมากๆเลย นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย .เออ ใช่จริงสิ ! นี่ฉันลืมไปสนิทเลยนะเนี่ยว่ารถเมล์จะมาอีก 20 นาที แต่นี่มันตั้งครึ่งชั่วโมงแล้วนี่ โอ๊ย ! แล้วนี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย ป้าคิมจูเป็นห่วงตายเลย ตายแน่ๆฉัน รีบๆกินดีกว่า แต่เมื่อกี้ฉันแอบเห็นสีหน้านายอึนซอง ทำไมดูเศร้าจังนะ ตอนที่บอกว่าคนที่เค้าจริงใจนอกจากฉันแล้วก็ยังมีอีกคนแต่เขาเป็นใครน๊า อยากรู้จังเลยว่าผู้หญิงที่โชคดีคนนั้นเป็นใครกันแล้วตอนนี้อยู่ไหนนะ งั้นฉันก็ถือว่าเป็นผู้หญิงที่โชคดีอีกคนเลยแหละ ฮิๆๆ
“เอ่อ อึนซอง นี่มันครึ่งชั่วโมงแล้วนะ แล้วฉันจะกลับยังไงล่ะ เพราะรถเมล์ที่เพิ่งไปก็เป็นเที่ยวสุดท้ายแล้วด้วย อ๊าย ! ทำไงดีแล้วฉันจะกลับยังไงล่ะทีนี้ ”
“ไม่ต้องห่วงหรอกฉันมีรถน่ะ เดี๋ยวฉันไปส่งเธอที่บ้านเอง”
“ได้เหรอ เกรงใจนายจัง ^-^”
“ไม่เป็นไรจริงๆฉันก็อยากไปส่งเธอที่บ้านอยู่แล้ว”
“////^-^\\\\ขอบใจนะ”
“^-^”
ความคิดเห็น