คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนพิเศษ [เมเคียXโยมิ]
ตอนพิเศษ [เมเคียXโยมิ]
สิ่งสำคัญ
ร่างสูงที่กำลังเดินกลับบ้านด้วยความเร่งรีบจนไม่ได้ดูว่ามีอะไรหายไป...ใช่ เขาลืมสิ่งสำคัญของเขาไว้ที่หอสมุด เมเคียเดินกลับหอพักอย่างรวดเร็วเพราะต้องรีบทำงานที่ค้างให้เสร็จส่งทันพรุ่งนี้ ปกติแล้วเข้าก็ไม่ได้สนใจโยมิมากอยู่แล้วเพราะเขาไมได้ต้องการเลี้ยงมันตั้งแต่แรก แต่ว่าแม่บอกกับเขาว่าให้เอามาแก้เหงา แต่เขากลับมองว่ามันน่ารำคาญเสียมากกว่า....
“หายไปไหนนะ? หรือว่าจะแอบอยู่ในกระเป๋า....”ชายหนุ่มหยิบกระเป๋าขึ้นมาค้นแต่ก็พบเพียงหนังสือและของใช้แต่ไม่พบสิ่งที่เขาหาอยู่...“โยมิ เธอหายไปไหนกันนะ?”ชายหนุ่มนั่งลงก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของโยมิ เมเคียรู้สึกผิดมากเขาค่อยๆเอนตัวนอนลงช้าโดยที่ไม่มีโยมิมาซุกเหมือนอย่างเคย เขารู้สึกว่าคืนนี้มันไม่อุ่นเหมือนอย่างเคยทั้งๆที่เมื่อก่อนเขาบอกว่ามันอึดอัดที่มีโยมิมานอนด้วย แต่ช่วงนี้เจ้าตัวเล็กขี้งอนบ่อยไปหน่อยเขาเลยเริ่มรำคาญแลส่วนใหญ่จะเอามันไว้บ้านแต่เมื่อเช้ามันแอบลงไปซ่อนในกระเป๋าเรียนเขาเลยเอามันไปด้วยโดยไม่ได้ตั้งใจ...”โยมิ...ฉันขอโทษ”ชายหนุ่มมองไปยังข้างๆหมอนที่จะมีที่นอนอันเล็กกับร่างของภูติจิ๋วที่นอนหลับพริ้มอยู่....’ทำไมนะ...ทำไมวันนี้มันดูหนาวยังไงก็ไม่รู้’เมเคียคิดในใจก่อนที่น้ำตาจะไหลลงมา....
สามวันผ่านไปเขาก็ยังหาตัวโยมิไม่พบ จะไม่ก็แต่เพื่อนที่ชื่อว่า’เมล่า’เท่านั้นที่คอยอยู่เป็นเพื่อน อันที่จริงเขารู้มาตลอดว่าเมล่าชอบเขา แต่เขาไม่เคยสนใจแต่วันนั้น หลังจากที่กลับจากหอสมุดเขาก็นัดเจอกับเมล่าและทานข้าวกินจนลืมเวลาและตอนที่ออกจากหอสมุดก็ไม่ได้เช็คของ ทำให้เขาต้องมานั่งบ้าคลั่งตามหาเจ้าตัวเล็กของเขาอยู่ในตอนนี้
ก๊อกๆ
“เดี๋ยวฉันไปเปิดให้”เมลงเอ่ยก่อนจะเดินออกไปเปิดประตูและก็พบกับหญิงสาวสวมชุดบรรณารักษ?ของหอสมุดฟาเรนเทลอยู่”มาหาใครคะ?”เมล่าถามผู้หญิงที่อยู่ภายนอกห้อง เมเคียหันไปก็พบว่าเป็นลีเวล”มาหาคุณเมเคียค่ะ...”ลีเวลขอเข้ามาด้านในห้องเมเคียจึงมองหน้าเมลาเป็นเชิงว่าขอคุยกับเธอเป็นการส่วนตัว
หลงจากตกลงกันเรื่องโยมิแล้วลีเวลก็ขอตัวกลับ ส่วนโยมินั้นก็ไมยอมคุยกับเขาเลย เขาเองก็ไม่รู้จะพูดยังไงดี หลังจากที่ลีเวลกลับไปก็เอาแต่นอนอยู่บนเตียงไม่ไปไหนเลย...ตอนนี้ก็เกือบจะเที่ยงคืนแล้ว”โยมิ...โกรธหรอ?”ร่างสูงล้มตัวลงนอนแล้วหันหน้าไปหาเจ้าตัวเล็กของเขาที่เขาตามหามาตลอดสามวัน’กลับมาเสียที...’
ร่างเล็กของเจ้าภูติจิ๋วมีแสงออกมาหลังจากแสงหายไปก็พบว่าเป็นโยมิในร่างของคนขนาดปกติ โยมิจะกลายร่างเป็นร่างนี้หลังเที่ยงคืนและจะคืนสภาพตอนรุ่งสาง”เปล่าเจ้าค่ะ ไม่ได้โกรธ...”โยมิทำหน้าบึ้งตึงก่อนจะหยิบผ้าห่มมาห่ม”นี่! คุณเมเคีย!”
ร่างบางสะดุ้งเมื่ออยู่ดีๆเจ้านายก็พุ่งเข้ามากอดเธอ เมียเคียเคยเจอร่างนี้บ้างแต่ก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากมองเธอ...แค่นั้นจริงๆ แรกๆโยมิก็เฉยๆเพราะรู้ว่าเข้าไม่ชอบแต่นานๆเข้า..มันก็น้อยใจ เมเคียไม่เคยง้อ ไม่เคยถามเธอว่าเธอเป็นอย่างบ้างมันทำให้เธอน้อยใจทั้งๆที่เพื่อนคนอื่นของเขา เมเคียกลับดูแลแถมยังสั่งให้เธอห้ามดื้อทั้งๆที่พวกเขาแกล้งเธออีกต่างหาก”ขอโทษ...”โยมิหันมามองหน้าเมเคียที่นอนกอดเธออยู่ ร่างบางค่อยๆกอดและซุกเจ้านายของเธอก่อที่จะพูดออกมาทั้งน้ำตาว่า”ไม่เคยสนใจกันเลย...คุณไม่เคยสนใจว่าฉันจะเป็นยังไง คุณที่ฉันไว้ที่หอสมุด...ฮึก..ใจร้าย..ฮึก..ฮือ...”เมเคียมองใบกน้าที่เปื้อนน้ำตาก่อนที่เจาเอานิ้วปาดน้ำตาออกแล้วเอาหน้าผากไปชนกันแบบที่เคยทำ”อย่าร้องให้นะเด็กดี...สัญญาว่าต่อไปนี้จะดูแลให้มากกว่านี้...”เมเคียยิ้มให้โยมิก่อนจะค่อยบรรจงจูบแผ่วเบาบนริมฝีปากของร่างบาง โยมิหน้าแดงไปด้วยความอายก่อนที่ทั้งสองจะหลับไปพร้อมกัน...
เช้าวันต่อมา เมเคียตื่นมาพร้อมกับร่างเล็กจิ๋วของโยมิดังเดิม แต่เจ้าตัวเล็กของเขานั้นไม่ยอมมองหน้าเขาเลยแต่เช้า ‘สงสัยจะเป็นเพราะเรื่องเมื่อคืนแน่เลย’เมเคียคิดในใจพลางเอามือไปจับเจ้าตัวเล็กที่นั่งหันหลังให้เขาอยู่”เป็นอะไรเจ้าตัวเล็ก ยังโกรธฉนหรอ....หรือว่าเขิน?”หลังจากฟังคุพูดสุดท้ายของเจ้านายจบ โยมิก็หันมาทุบเมเคียโดยที่เจ้าตัวนั้นนั่งนิ่งเพราะแรงของโยมินั้นไม่ได้มีมากมายอะไรเลยไม่ได้เจ็บเลยโยมิ...พอได้แล้วเดี๋ยวฉันไปเรียนไม่ทัน...”เมเคียวางเจ้าตัวเล็กลงบนเตียงก่อนจะหยิบผ้าขนหนูไปอาบน้ำพลางคิดในใจว่า’นี่อย่าบอกนะว่าเราไปหลงรักเจ้าโยมิเข้าแล้วน่ะ...สงสัยจะจริงสินะ’ชายหนุ่มหันไปมองเจ้าภูติจิ๋วที่นั่งยิ้มให้เขาอยู่บนเตียงก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ....
..........................................................................................................................................................................
เห้อ สองตอนติดกันไม่ค้างใช่มั้ยคะ คืออันนี้อ่ะแต่งโยการจิ้นส่วนตัวค่ะ เกิดอาการอยากแต่งขึ้นมเลยแต่งซะ สีสนัให้เรืองราวค่ะ ไม่มีอะไรมาก ไปจริงๆแล้วค่ะสำหรับวันนี้ บ๊ายบายค่า
ความคิดเห็น