ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 ก่อนการเริ่มต้น
สายแล้ว สายแล้ว นั้นเป็นเสียอ"อาม"อามเป็นเ็นหนึ่ที่มีอายุ 14 ปี อยู่ ม.3 เป็นเ็ที่โนทุนรัเรียไม่มีนบ แถบไม่มีเพือนเาเหมือนนบ้านหนึ่ที่ทำัวไร้สาระไปวันๆ แ่ไม่เยมีใรรู้ว่า อาม ิอะไร อามไปโรเรียนเือบสายทุรั้วันนี้็เ่นัน "เหอออ"อามถอนหายใหลัาที่เ้าโรเรียนมาไ้หวุหวิ "ไอาม" เสียหนึ่ทัึ่นนั้นือยูโรและปลื้ม ยูโรเ็หนุ่มอายุ 15ปี ผิวาว เรียนเ่
ปลื้มเ็หนุ่มบ้อๆนหนึ่แ่ลาเป็นร พวเาเป็นเพือนสนิทอผม "ไ้เวลาเ้าเรยนแล้วไปเถอะ"ยูโร่พู "เออใ้อามอะนี้"ปลื้มพูเเละยื่นอบาอยาให้ผม "อะไรหรือ" ผมถามปลื้มมันเป็นหอใส่ออะไรบาอย่าผมำลัะเปิแ่ปลื้มพูว่า "ไม่ๆเี้ยว่อยเปิ" ผมถามว่ามันืออะไรปลื้ม็ไม่ยอมอบ ผมัใแล้วพูับปลื้มว่า"โอเเี้ยว่อยเปิ็ไ้" แ่นั้นเละปลื้มนี้ยิ้มเลย แ่ารสนทนาหยุเมือ ฟ้าใส เ้ามาแล้วฟ้าใส็พูว่า "ไปเ้าแถวเร็วะไม่ทันเเล้ว" แ่นั้นเละทุน็พร้อมใันวิ่เพราะุรูมาพอีุรูทีุ่ที่สุในโรเรียนุรู มล ท่านมาพร้อมับไม้ เรียว พวมรีบวิ่ไปเ้าแถวทันใแถบไม่มีารลำลาแล้วทุน็ไปเรียนระหว่าารเรียนผมไ้เอเพือนอีรหนึ่อผมเธอื่อ"หวาน" หวานเป็นผู้หิ อายุ 14 ปี
ผมทันำ้หวานว่า "ไ"พร้อมยมือึ้นล้ายสวัสี
หวานอบว่า "มีอะไรหรอ"ทำหน้า
"ารบ้านเสร็ยัิ บทที่ 3 อะ"ผมถามไปพร้อมหยิบสมุเเละปาา
"ีอีแล้วอะ"หวานอบพร้อมยืนสมุให้ผม
"ส่ให้้วย"หวานอบทั้ออ
"ok" ผมอบ
อนพัลาวันผมไปิน้าวและเล่นอย่าสนุสนานพออนเย็นหลัาเรียนเส็รพวผมอยู่รสวนสาธาระำลัุยันเี่ยวับเรื่อารไป เ้า่ายในป่า ในอี 3วันทุนยิ้มและหัวเราะันอย่าสนุสนาน แ่ไม่มีใรล่วรู้เลยว่าในอี 3 วัน้าหน้านี้ะมีโศอนารรมรั้ยิ่ให่ที่ทำให้ทุอย่าเปลี่ยนแปลไป ลอาล
ปลื้มเ็หนุ่มบ้อๆนหนึ่แ่ลาเป็นร พวเาเป็นเพือนสนิทอผม "ไ้เวลาเ้าเรยนแล้วไปเถอะ"ยูโร่พู "เออใ้อามอะนี้"ปลื้มพูเเละยื่นอบาอยาให้ผม "อะไรหรือ" ผมถามปลื้มมันเป็นหอใส่ออะไรบาอย่าผมำลัะเปิแ่ปลื้มพูว่า "ไม่ๆเี้ยว่อยเปิ" ผมถามว่ามันืออะไรปลื้ม็ไม่ยอมอบ ผมัใแล้วพูับปลื้มว่า"โอเเี้ยว่อยเปิ็ไ้" แ่นั้นเละปลื้มนี้ยิ้มเลย แ่ารสนทนาหยุเมือ ฟ้าใส เ้ามาแล้วฟ้าใส็พูว่า "ไปเ้าแถวเร็วะไม่ทันเเล้ว" แ่นั้นเละทุน็พร้อมใันวิ่เพราะุรูมาพอีุรูทีุ่ที่สุในโรเรียนุรู มล ท่านมาพร้อมับไม้ เรียว พวมรีบวิ่ไปเ้าแถวทันใแถบไม่มีารลำลาแล้วทุน็ไปเรียนระหว่าารเรียนผมไ้เอเพือนอีรหนึ่อผมเธอื่อ"หวาน" หวานเป็นผู้หิ อายุ 14 ปี
ผมทันำ้หวานว่า "ไ"พร้อมยมือึ้นล้ายสวัสี
หวานอบว่า "มีอะไรหรอ"ทำหน้า
"ารบ้านเสร็ยัิ บทที่ 3 อะ"ผมถามไปพร้อมหยิบสมุเเละปาา
"ีอีแล้วอะ"หวานอบพร้อมยืนสมุให้ผม
"ส่ให้้วย"หวานอบทั้ออ
"ok" ผมอบ
อนพัลาวันผมไปิน้าวและเล่นอย่าสนุสนานพออนเย็นหลัาเรียนเส็รพวผมอยู่รสวนสาธาระำลัุยันเี่ยวับเรื่อารไป เ้า่ายในป่า ในอี 3วันทุนยิ้มและหัวเราะันอย่าสนุสนาน แ่ไม่มีใรล่วรู้เลยว่าในอี 3 วัน้าหน้านี้ะมีโศอนารรมรั้ยิ่ให่ที่ทำให้ทุอย่าเปลี่ยนแปลไป ลอาล
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น