คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Set fire 2 100%
Set fire 2
100%
ถนนในยามเที่ยืนแทบไม่มีผู้น สะว่อารับรถ้วยวามเร็วเินำหนอปาร์ านยอล มือหนาบัับพวมาลัยอย่าร้อนรน ส่วนวามอยหันไปมอใรอีนที่ัว ระสับระส่ายอยู่เบาะ้าๆ
“อึ..”
ใบหน้าอุแบฮยอนมีเม็เหื่อผุึ้นมาประปราย ิ้วเรียวมวนิ่ว ริมฝีปาระเรื่อหอบหายใถี่นเาอัวลไม่ไ้
ร่าสูรู้ รู้ว่าร่าเล็ำลัเป็นอะไร
ุแบฮยอนำลัฮีท
ลิ่นหอมเพาะัวอร่าเล็ฟุ้ัเน นเา้อปิมูไว้ ไม่อย่านั้น เาถูเล่นานนสูเสียารวบุม็เป็นไ้
“อทนหน่อยนะุ”
เาละมือาพวมาลัย ไปลูบผมสีำลับ มันไม่เรียบสลวยเหมือนรั้่อนที่เอ แ่ลับยุ่เหยิเพราะฝีมือไอ้เวรนั่น
ิแล้ว็อยาะวนรถลับไประทืบมันอีรอบ
ล้าียัไมาทำร้ายู่ีวิอเา!!
ร่าสูระบายวามเียแ้นับันเร่ ทะยานนำพารถยุโรปสีำสนิทไปถึยัเป้าหมายในเวลาไม่้า
ลิฟ์ที่มีผู้โยสารเพียสอน นหนึ่เป็นร่าสู ายเสื้อเิ้สีาวอเาหลุลุ่ย รัระุมารุ่ย หลัมือหนา้านึมีรอยแผล้ำ ส่วนอี้าำลัพยุร่าบาในุี่เพ้าทีุ่ศีรษะเ้าับอหนา ทั้ยัปล่อยฟีโรโมนลิ่นเย้ายวน นร่าสู้อเบือนหน้าหนี
ไม่นานประูลิฟ์ถูเปิออ ไม่รอ้าานยอลรีบพาร่าุแบฮยอน รไปห้ออเาเหมือนอีฝ่ายะเริ่มมีสิึ้นมาบ้า แ่เนื้อัวอุเายัร้อน่า นเารีบพยุเ้าไปในห้อน้ำ ่อยๆวาร่าบาในอ่าอาบน้ำ ่อนะเปิน้ำ่วยบรรเทาอาารฮีทออีน
“ุไ้ยินผมไหม”
พลั่!
ยามวาเรียวลืมึ้น มือเรียวออีฝ่าย็ผลัเาออาอบอ่าเ็มแร
“ฮึ ย..อย่า!”
น้ำาสีใสไหลรินเปรอะเปื้อนวหน้าาวนเาทำอะไรไม่ถู เมื่อานยอละเ้าไปประโลมอีฝ่ายะโนเสียสั่น
“อย่าเ้ามา!”
“ย..อย่าทำอะไรผมเลย”
มือเรียวยึ้นไหว้เา วาเรียวสวยเริ่มแ่ำเนื่อาหยาน้ำาที่ไหลไม่าสายใบหน้าาวส่ายไปมา เนื้อัวแเรื่อสั่นระริอย่าน่าสสาร
เป็นภาพที่สะเทือนใเินว่าใระทนมอ
านยอลรั้ร่าออีฝ่ายเ้ามาในอ้อมอ แม้ว่าุแบฮยอนะผลัไส ทุบีันสัเพียใเา็ไม่ลายอ้อมอนั้นออ มีเพียแ่อรัให้แน่นึ้น
“ฮึ ปล่อย!”
“เฮ้..นี่ผมเอ านยอล”
“อึ!”
“ไม่้อลัว“ ลูบศีรษะอีฝ่ายอย่าแผ่วเบาเป็นารปลอบโยน เราสอนอยู่ในท่านั้นสัพั มีเสียสะอื้นเล้าลอที่่อยๆเบาลในทุนาที เมื่อเห็นว่านัวเล็เริ่มสบล านยอลึ่อยๆลายอ้อมอออ
“...”
“...”
นิ้วโป้หนาเลี่ยใ้อบาแ่ำ เ็ราบน้ำาออาปรา์แ้มาว ท่ามลาวามเียบ วาอทั้สอประสานันอยู่เนิ่นนาน ราวับอยู่ในภวั์ รู้ัวอีทีระยะห่าอทั้สอ็ถูร่นนสัมผัสไ้ถึลมหายใอันและัน
สัมผัสแผ่วเบาประทับลบนลีบปาบา มันแผ่วเบาแ่อบอุ่นไปถึหัวใ ุหมอัวสูทำเพียประทับลมา ูลึ แล้วผละออ ไม่ลุล้ำเ้ามา ทำอย่านั้นรั้แล้วรั้เล่า เราสบาันอีรั้่อนุหมอัวสูะโน้มัวหาร่าบาอีรา
“อื้อ..” แ่รั้นี้ไม่เหมือนรั้่อนๆ แบฮยอนใเผลอิเ้าที่ไหล่อีฝ่ายยามลิ้นหนาลุล้ำเ้ามาเี่ยวระหวัับลิ้นอเา
มันเริ่มร้อนแรึ้นอย่าไม่ทันั้ัว ุานยอลยับเ้าหาันอย่าะรุมะราม หัวอเาเอนถอย ุานยอล็ยิ่โน้มเ้าหา นสุท้ายุานยอลลมานั่ในอ่าทั้ๆที่ริมฝีปาอเราไม่ไ้ผละออาันแม้แ่นิเียว
“แฮ่..” รีบอบโยอาาศเ้าปอเมื่อุหมอัวสูถอนริมฝีปาหนาออ
ใบหน้าเราห่าันเพียั่วลมหายใ มือหนาเลี่ยเส้นผมทัับใบหูาวที่อนนี้แ่ำ ส่นิ้วโป้มาเ็ราบน้ำลายที่เลอะเปื้อนริมฝีปาบา
ทุสัมผัสอุานยอล ล้วนระุ้นอารม์บาอย่าอแบฮยอน
“อึ”
“ผมไม่อยาใหุ้ทรมาน”
านยอลรู้ว่า อาารฮีทอโอเม้า เหมือนพายุลาทะเลทราย มันร้อนระอุเพราะวาม้อารเสียอ มันทรมานหา้อรับมือับมันัวนเียว และเา็อยาเป็นที่พัพิใหุ้แบฮยอน ผ่านพายุอันโหร้ายนี้ไปพร้อมัน
“ผมอ่วยุ..ไ้ไหมรับ”
“...” ุแบฮยอนไม่ไ้ส่เสียอบรับ แ่มือเรียว่อยๆเลื่อนมาโอบรอบอเา ุใบหน้าหวานเ้าับออ เล่นเอาร่าสูลั้นยิ้นไม่อยู่
“ผมะ่วยอย่าเ็มที่เลยรับุแบฮยอน”
แบฮยอนถูป้อนูบนุ่มลึอีรั้ ่อยๆเอียหน้ารับสัมผัส โ้อบโยารูึริมฝีปาอิ่มออีฝ่ายลับในบารา รสาิเปรี้ยวอมหวานในโพรปาออีฝ่ายทำให้แบฮยอนื่ม่ำมันอย่าไม่รู้เบื่อ
“..ุื่มิเนเอร์มาหรอ”
“รับ โีที่ผมื่มไม่เยอะ”
“ไม่ั้นผมเมานไม่ไ้มาแบ่ใหุ้ื่มแบบนี้”
ริมฝีปาแนบิันอีรั้ ลิ้นเี่ยวระหวัอย่าหื่นระหาย ไม่เหลือแล้วุหมอปาร์ที่สำรวมริยา เหลือเพียปาร์ านยอลที่ถูมอมเมา้วยริมฝีปาระเรื่อรสหวานนใสะท้านและลิ่นหอมอุแบฮยอนที่ฟุ้รัวนใ
่าฝ่าย่าพุ่เ้าหาันอย่าไม่มีใรยอมใร มือบายุ้มลุ้มผมออีฝ่ายเพื่อบรรเทาวามใร่ ส่วนมือหนาำลัวุ่นวายับิปุี่เพ้า นสุท้าย็สามารถปลุสีแสออาร่าบาไ้สำเร็ ่อนะโยนมันทิ้ไป
าวนาพร่าเป็นอย่านี้เอหรือ
านยอลมอภาพรหน้า้วยใระรัว ใบหน้าเรียวเล็ื้นเหื่อ ปรา์าวถูแ่แ้มนแระเรื่อ ริมฝีปาบวมเ่อเผยออบโยอาาศเ้าปอ แผ่นอบายับึ้นลามารหายใ ส่วนใ้ลไปถูปลุม้วยมวลน้ำที่ไม่อาปิบัวามสวยามไว้ไ้
“ุ่วยเ็มที่แล้วหรอรับ..ุานยอล”
อะไรือารปรามาสันทั้ๆที่ัวเอยัาปรือ หอบหายใอยู่ ่าน่าันนานยอลหลุยิ้ม
“หึ ่อไปนี้ะเป็นอริแล้วนะรับุแบฮยอน”
50%
cut scene
(เสิร์ำว่า kxmin18 ไปในgoogleเลยับ)
“ยาแ้ปวรับ”
านยอลพยุร่าบาที่มีรอยรัสีแเป็น้ำไปทั่วร่าึ้นมาินยาเพื่อลอาารปวในยามเ้าที่ำลัะมาถึอีไม่ี่ั่วโม
ิรรมเร่าร้อนอเรา็บลอนีสาม มันวระเร็วว่านั้นถ้าหาว่าอนานยอลำลัทายาที่่อทาแ่ำที่ผ่านารเสียสีมาเป็นเวลานาน ุแบฮยอนไม่มิบูรั้นิ้วยาวอเา แถมยัส่ยิ้มยั่วยวนนานยอลทิ้ทุอย่าและระโนใส่ร่าบา
“อื้อ” วหน้าาวส่ายหน้าหนียาเม็าว
“ินสัหน่อยนะรับ”
านยอลลูบใบหน้าเล็อนที่ำลัมอเาาใส
“ั้น็ป้อนผมสิ”
“ถ้าให้ผมป้อน ุไ้นอนเ้าแน่แบฮยอน”
“ใรลัวัน” แบฮยอนส่ยิ้มี้เล่นวนให้ใรอีนใสั่น
ให้ายเถอะ านยอลอมยาเม็าว ื่มน้ำ่อนะมอบูบให้นใ้ร่า แล้วิรรมเร่าร้อนอเรา็เริ่มึ้นอีรั้ นไปบอนทีุ่แบฮยอนสลบไปทั้ที่ยัมีัวนอานยอลอยู่้าใน
ม่านมีำสนิทป้อันแสแยามสายไม่ให้รบวนร่าบาบนเีย ที่เริ่มยับัว ื่นรับเ้าวันใหม่
แบฮยอน่อยๆลืมาที่บวมเป่ึ้น วาสายามอไปรอบๆห้อนอนว้าโทนเ้ม ่อนะหยุสายาไว้ที่เสื้อราวน์สีาวที่ถูปัไว้ว่า ‘นายแพทย์ ปาร์ านยอล’
แบฮยอนพรวพลาลุาเีย วามเร่าร้อนเมื่อืนไหลย้อนมาราวับสายน้ำหลา น้อ้มหน้ารีร้อใส่มือเรียวบา
แทำอะไรลไปเนี่ยแบฮยอน!
แบฮยอนสำรวัวเอ พบว่าอนนี้ัวเออยู่ในุเิ้ัวโร่และาเเลัวยาว ไม่้อเา็รู้ว่าเป็นอเ้าอห้อ
แม้ะรู้สึปวเมื่อยและแสบนิๆที่่อทา้านหลั แ่แบฮยอน็ไม่สนใแล้ว เรียมหนีออาห้อนี้ ่อนสายาะหันไปเห็นถุระาษที่มีโพส์อิทิไว้
‘เสื้ออุ ผมัรีให้แล้ว
ทานยาที่ผมวาไว้้าเีย
อนเที่ยผมะมาูอาารนะรับ’
ว้าถุระาษที่มีเสื้อี่เพ้าพับเรียบร้อยอยู่้าใน รีบ้ำเท้าออไปาห้อนี้ ไม่สนใ้อวามทีุ่หมอร่าสูทิ้ไว้
แบฮยอนทนมอหน้าเาไม่ไ้หรอ ยิ่เพิ่มีเ็ส์ันไป ใรมันะไปล้ามอ
ใรไม่อายแ่แบฮยอนน่ะอายนหน้าะไหม้แล้ว!
#ficoverthemooncb
อุแ เป็นารเียนาัทที่ยาวมาสำหรับเรา ทุนเป็นยัไันบ้า ส่เม้นมาเิมเื้อเพลิเราหน่อยไ้ไหมับบ ;—;
ความคิดเห็น