คุณลุงคนโปรด

ลำดับตอนที่ #22 : 21 ที่ห้องครัวเขาทำอะไรกัน (NC)

21

ที่ห้องครัวเขาทำอะไรกัน

คนร่างบางรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เพราะแสงที่สาดส่องเข้ามาจากทางประตูระเบียงห้องตกกระทบเปลือกตา มันรบกวนเวลาหลับนอนของตน นลลุกขึ้นแล้วมองไปรอบ ๆ ห้อง สภาพห้องนอนยับยู้ยี่ แล้วยังเต็มไปด้วยคราบเลอะเทอะทั่วทั้งห้อง โดยเฉพาะที่เตียงที่เป็นสนามรบหลักของเมื่อคืน ผ้าปูหลุดลุ่ยและยังเต็มไปด้วยเศษซากความรักที่เปียกแฉะ ตอนนี้พวกเขาสองคนมานอนที่โซฟาแทน สภาพเตียงแบบนั้นให้นอนคงเป็นไปไม่ได้

นลก้มมองคนรักของตนเองที่ยังหลับสนิทอยู่บนโซฟา โดยที่แขนล่ำแกร่งกอดเอวเขาเอาไว้ไม่ปล่อย แม้จะอยู่ในสภาพหมดแรงนอนหลับเป็นตายก็ตามที เนื่องจากว่ารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาแล้ว จะให้นอนต่อคงไม่นอนไม่หลับ มือเรียวปลดแขนของอาหลงออกช้า ๆ ไม่ให้หนุ่มใหญ่รู้สึกตัว จากนั้นก็ลุกขึ้นจากโซฟาตัวใหญ่

ทันทีที่ก้าวเท้าลงพื้น ร่างของเขาแทบทรุดตัวลงไปกองกับพื้น เรี่ยวแรงที่หดหายไม่มีเหลือ เพราะเมื่อคืนใช้ไปจนหมด ต้องยอมรับว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้เขารู้สึกดีมาก ๆ แต่ให้ทำแบบเอาเป็นเอาตายอย่างเมื่อคืนบ่อย ๆ เห็นทีคงจะไม่ไหว ไม่คนใดคนหนึ่งได้ตายคาอกของใครก่อนเป็นแน่ มันสูบพลังมากเกินกว่าจะมาเล่นศึกหนักแบบนี้บ่อย ๆ

นลยืนนิ่งสักพักเพื่อเก็บเรี่ยวแรงและให้ร่างกายชาชินกับความบอบช้ำ มวลน้ำจำนวนหนึ่งไหลออกจากช่องทางด้านหลัง เพราะเมื่อคืนต่างก็สลบไปจนไม่ได้ทำความสะอาดช่องทางกัน มันจึงอัดแน่นไปด้วยน้ำคาวกามที่อาหลงปล่อยเอาไว้ด้านใน

ร่างเพรียวบางเดินไปปิดผ้าม่านเพื่อกันแสงตกกระทบดวงตาของคนที่ยังหลับใหลอยู่ จากนั้นก็ไปทำความสะอาดช่องทางที่เลอะเทอะ และรวดอาบน้ำให้รู้สึกสดชื่นสำหรับเช้าวันใหม่ เมื่อจัดการธุระเสร็จแล้วก็เดินมาหาเสื้อผ้าใส่ที่หน้าห้องน้ำ ห้องแต่งตัวของอาหลงค่อนข้างใหญ่ มีทั้งตู้เสื้อผ้า ตู้รองเท้า ตู้เครื่องประดับ โต๊ะเครื่องแป้ง นลชอบตรงส่วนนี้มาก เพราะมันทำให้รู้สึกเพลิดเพลินต่อการแต่งตัวมาก แอบเห็นลำโพงตัวเล็กที่ตั้งเอาไว้ คงจะเอาไว้เปิดเล่นระหว่างแต่งตัว

เนื่องจากนลไม่เคยมาบ้านของอาหลงเลยสักครั้ง จึงทำให้ไม่มีเสื้อผ้าของตนเองอยู่ที่นี่ ไม่เหมือนี่บ้านของนลที่ตอนนี้อาหลงได้ยึดครองพื้นที่ตู้เสื้อผ้าไปกว่าครึ่งแล้ว นลควานหาได้เสื้อเชิตสีขาวของอาหลงมาตัวหนึ่ง แต่ด้วยขนาดตัวที่ต่างกันมาก ตัวเสื้อเลยใหญ่กว่าขนาดตัวคนใส่ ชายเสื้อลากยาวไปถึงต้นขา แขนเสื้อยาวจนต้องพับหลายตลบจนถึงข้อศอก ส่วนของลำตัวใหญ่โปร่งโล่งสบาย แต่เนื่องด้วยไม่มีกางเกงที่ใส่ได้ จึงเลือกที่จะหยิบกางเกงชั้นในสีดำที่เป็นผ้ายืดมาสวมแทน พอให้ปกปิดส่วนสงวนเอาไว้ได้ก็พอ บวกกับชายเสื้อที่ยาวพอที่จะปกปิดถึงต้นขา ต่อให้ไม่ใส่กางเกงก็ดูไม่โป๊เสียเท่าไหร่

เมื่อแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว นลเดินลงไปด้านล่างเพื่อตามหาเด็กน้อยที่เขาหลงลืมเอาไว้ เดินผ่านส่วนของห้องรับแขกที่พวกหนุ่ม ๆ นอนเอกเขนกกันเต็มพื้น โชคดีที่มีผ้าปูและหมอนมารอง บ้างก็นอนที่โซฟา ขาดก็แต่สองสาวและหนุ่มเต พอเดินไปที่ห้องดูหนังก็พบว่า ชิลีและกุ๊กกิ๊กมานอนขนาบข้างลูกชายตัวเองอยู่ที่เตียงของห้องดูหนัง คงจะมานอนเป็นเพื่อนคอปเตอร์ที่เขาเผลอทิ้งเอาไว้แล้วไปเริงร่ากับคนรักบนห้องเป็นแน่ พอมาคิดถึงจุดนี้แล้วก็รู้สึกละอายต่อการกระทำของตัวเอง เขาก้มลงหอมหัวเด็กน้อยหนึ่งฟอดและผละออก เพื่อเป็นการขอโทษที่ทิ้งเอาไว้ด้านล่างแล้วไม่ได้นอนด้วย

น่าแปลกที่นลไม่เห็นต้นกล้า ทั้งที่เมื่อคืนนอนดูการ์ตูนด้วยกันกับคอปเตอร์ อาจเป็นเพราะสองสาวมานอนเป็นเพื่อนแล้ว ตนจึงขึ้นไปนอนในห้องนอนตัวเองก็เป็นได้ นลเลิกสนใจตรงส่วนนี้แล้วเดินตรงไปที่ครัว กองเศษซากจานชามถ้วยแก้วเต็มซิงค์ล้างจาน จะเรียกว่าโชคดีได้ไหมที่พวกคนหนุ่มเขาเก็บของมาวางไว้ให้ โดยที่ไม่ปล่อยทิ้งเอาไว้ด้านนอกให้เลอะเทอะ อาจเป็นสองสาวก็ได้ที่ช่วยกันเก็บ เพราะเพื่อนสนิทอย่างชิลีไม่มีทางปล่อยให้รกที่รกทางเป็นแน่

นลยืนล้างจานอยู่ที่ครัวได้สักพัก จู่ ๆ ที่ด้านหลังก็ถูกสวมกอดแนบแน่น นลถึงกับสะดุ้งตกใจ ยังดีที่ไม่เผลอปล่อยจานในมือล่วงหล่นลงไป พอหันไปหาคนกระทำอุกอาจที่ทำเขาตกใจ พบว่าเป็นอาหลงเองที่เดินลงมาในสภาพที่อาบน้ำเรียบร้อยแล้ว แต่หน้าตายังไม่ตื่นดีเท่าไหร่นัก อาหลงลงมาพร้อมกางเกงชั้นในสีดำแบบเดียวกับที่นลใส่อยู่ หนุ่มใหญ่สวมแค่ตัวเดียวลงมาโดยไม่อายใคร

“ทำไมลงมาเร็วจังครับ”

อาหลงเอ่ยถามพร้อมซุกหน้าลงไปที่ซอกไหล่ สูดดมกลิ่นสบู่อ่อน ๆ จากลำคอขาว ซึ่งตอนนี้เต็มไปด้วยรอยรักที่เขาฝากฝังเอาไว้เต็มคอ แขนล่ำแกร่งกอดเอวเอาไว้แนบแน่น เบียดเสียดเป้าตนเองกับแก้มก้นอีกฝ่าย แม้จะไม่ตื่นดีนัก แต่มันก็นูนเด่นจนรู้สึกได้ถึงการรุกล้ำ

“อยากนอนต่อเหมือนกับครับ แต่สะดุ้งตื่นมาแล้วเลยนอนไม่หลับครับ”

“กลิ่นหอมจัง”

“ก็ครีมอาบน้ำของพี่หลงแหละครับ”

“ทำไมพอมาอยู่บนตัวนลแล้วมันห้อมหอม”

“พี่หลงคิดไปเองมากกว่า”

“ไม่เรียกแด๊ดดี้แล้วเหรอคะ”

“ไม่เอาแล้ว เดี๋ยวพี่คึกเหมือนเมื่อคืนอีก ผมไม่ไหวแล้วนะ”

“หึหึ ต่อให้ไม่เรียก พี่ก็คึกได้ตลอดถ้าเป็นนล ดูอย่างตอนนี้สิ มันแข็งแล้วเห็นไหม”

อาหลงเบียดเสียดแท่งลำอวบหนาที่อยู่ในกางเกงชั้นในเข้ากับแก้มก้นของอีกฝ่าย นลหน้าแดงก่ำเพราะแรงยั่วยุของคนตัวใหญ่ ทั้งที่เมื่อคืนจัดหนักขนาดนั้นไปแล้ว ตื่นเช้ามายังตื่นตัวได้อีก ไม่รู้จะว่าอย่างไรดีกับคนหื่นจัดอย่างอาหลง เลยได้แต่จำยอมปล่อยให้คนตัวโตทำตามใจชอบ

“อย่าครับ ตอนนี้อยู่ในครัวนะครับ”

“ไม่เป็นไรหรอก ไม่มีใครตื่นมาหรอกเชื่อพี่”

อาหลงบดริมฝีปากตัวเองเข้าที่ปากของนล แรงดูดดื่มทำเอานลละมือจากสิ่งที่ทำแล้วเอื้อมไปประคองหัวของคนตัวโตให้ก้มลงมามากกว่าเดิม อาหลงอาศัยจังหวะนั้นถอดกางเกงชั้นในของตนเองและของนลลงไปกองที่ต้นขา แล้วจับแท่งดุ้นลำอวบใหญ่พาดเข้าที่ร่องแก้มก้นตรง ๆ

นลละริมฝีปากออกมาแล้วเท้าแขนลงที่เคาน์เตอร์ซิงค์ล่างจาน แอ่นสะโพกตัวเองอย่างเชื้อเชิญ บิดเร้าให้อีกคนย่อตัวก้มหน้าซุกแก้มก้นทั้งสองลูก อาหลงฉกชิมปากทางบวมเจ่อจากศึกเมื่อคืนด้วยลิ้นหนา ละเลงน้ำลายจนทั่วทั้งรูร่อง ไม่จำเป็นต้องใช้นิ้วเบิกทาง เพราะเมื่อคืนเบิกนำมามากพอที่ทำให้ปากรูปิดไม่สนิท และพร้อมรองรับตัวตนของอาหลงแล้ว

หนุ่มใหญ่ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง แล้วสอดตัวตนของตัวเองเข้าไปในตัวของนล ฝังมันเข้าไปในส่วนที่ลึกที่สุด ก่อนจะเริ่มด้วยจังหวะที่เนิบช้า พร้อมกับบดจูบอย่างดุเดือดไม่ต่างกับบทรักเสียเท่าไหร่ นลอ้าขาให้กว้างขึ้นกว่าเดิมเพื่อให้อาหลงได้สอดใส่เข้ามาอย่างเต็มที่ ส่วนอาหลงก็ตอบสนองกลับด้วยการย่อตัวลงเล็กน้อยให้ระดับตรงกันก่อนจะกระแทกตัวตนเข้าไปจนสุดความยาวย้ำ ๆ มือหนาเลิกเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่ขึ้นไปกองที่กลางหลัง สองมือประกบยึดครองเอวคอดกิ่วไม่ให้หนีไปไหน

“อึก อื้อ อื้ม”

นลต้องอุดปากตัวเองเอาไว้ เพราะที่แห่งนี้ไม่ใช่ห้องนอน และยังมีคนนอนเกลื่อนอยู่ที่ห้องรับแขกใกล้ ๆ แม้จะมีตู้ไวน์บดบังเอาไว้ แต่ห้องครัวและห้องรับแขกไม่ได้มีประตูปิดกั้นห้องกัน หากส่งเสียงดังออกไปมีหวังได้ยินกันหมดทุกคนเป็นแน่ แค่เสียงกระทบผิวที่อาหลงกระทำมันก็ดังมากพอแล้ว

“ซี้ด ตื่นเต้นเหรอคะ ตอดแด๊ดดี้ซะแน่นเชียว”

อาหลงกระซิบยั่วยุที่ข้างหูของนล ใบหน้าหวานที่ต้องอดกลั้นเสียงตัวเองเอาไว้มันช่างกระตุ้นอารมณ์ได้อย่างดี จนอาหลงอยากจะแกล้งให้หนักกว่าเดิม ยิ่งสถานการณ์ที่น่าตื่นเต้นเช่นนี้ เขารู้สึกยิ่งสนุกขึ้นไปอีก อาหลงกระหน่ำเข้าใส่ไม่ยั้ง

หนุ่มใหญ่กระแทกดีดเด้งจนฝ่าเท้าของนลอยู่ไม่ติดพื้น สุดท้ายก็จับขาทั้งสองข้างวางพาดที่เคาน์เตอร์ในท่านั่งแบะก้น แม้จะสูงขึ้นมาเล็กน้อย แต่ด้วยขนาดตัวที่สูงใหญ่มันจึงเป็นตำแหน่งที่พอเหมาะกับเป้ากึ่งกลางลำพอดี พอได้ท่าที่เหมาะเจาะแล้วอาหลงก็รีบเร่งทำเวลา เพราะเสียงกระทบที่ดังจะทำให้คนอื่น ๆ เขาตื่นกันหมด แม้จะดูน่าตื่นเต้นดี แต่เขาก็ไม่อยากให้ใครมาเห็นสภาพที่น่าย่ำยีของคนรักตนเอง

“อึก อื้อ อา ฮา ฮา”

“ซี้ด อื่ม”

ทั้งสองครางออกมาพร้อมกัน เมื่ออาหลงถึงจุดสุดยอดพร้อมกับกับนล แม้ว่านลจะไม่มีอะไรให้ออกมาแล้วก็ตาม แต่ร่างกายที่กระตุกสั่นนั้นเป็นสัญญาณบอกได้ว่าถึงจุดนั้นแล้วเช่นกัน ส่วนอาหลงยังคงสามารถผลิตน้ำเชื้อมาเติมเต็มที่ช่องทางด้านหลังของนลได้อยู่ดี

หนุ่มใหญ่ถอนตัวตนออกไป ปากทางที่บวมแดงเบ่งมวลน้ำกามมากมายออกมาเป็นสายธารทะลัก ทั้งคู่กอดจูบกันอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เป็นฝ่ายอาหลงที่ทำความสะอาดทั้งคู่ เขาเอากระดาษทิชชูสำหรับทำอาหารมาเช็ดคราบคาวต่าง ๆ จนสะอาดเรียบร้อย แล้วถึงมาช่วยกันเก็บกวาดจานชามที่เอ่อนองเต็มซิงค์ ทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งสองคนในห้องครัวคงไม่รู้สึกตัวว่ามีสายตาคู่ที่สามจดจ้องมาที่การกระทำของพวกเขาอยู่

เด็กน้อยคอปเตอร์จ้องมองการกระทำของคุณพ่อและปะป๊าตนเองด้วยความสงสัย ตอนแรกตั้งใจจะขึ้นไปหาปะป๊าที่ห้องนอนด้านบน แต่เพราะได้ยินเสียงแปลก ๆ ที่ห้องครัวเสียก่อนเลยเดินมาดู พบว่าปะป๊าที่เขาตามหาอยู่ที่ครัวกับคุณพ่อ แต่ทั้งสองกำลังทำอะไรบางอย่างที่เด็กน้อยไม่เข้าใจจึงหยุดดูอยู่เงียบ ๆ จนทั้งคู่เสร็จสม คอปเตอร์ถึงได้ผละออกจากที่แห่งนั้นแล้วตรงขึ้นไปที่ห้องนอนของพี่ชายคนโปรดอย่างต้นกล้า

คอปเตอร์เปิดประตูเข้าไปในห้องนอนของพี่ชาย เขาเห็นร่างของพี่ชายที่นอนอยู่บนเตียง แต่ไม่ได้นอนคนเดียว เพราะว่ามีอีกคนที่นอนกอดเอวพี่ชายตนเองอยู่ คอปเตอร์จำได้ว่าพี่คนนี้เป็นเพื่อนของพี่ชายอีกคน ร่างสูงและผิวสีเข้มคนนี้คอปเตอร์ไม่ค่อยได้เจอหน้าเท่าไหร่นัก จึงไม่ได้สนิทเท่ากับอีกสามคน

เนื่องจากว่าคอปเตอร์เพิ่งมีพี่ชายเป็นครั้งแรก เขาจึงเห่อพี่ชายมาก ๆ และรู้สึกหวงมาก ๆ ด้วยเช่นกัน เด็กน้อยจึงปีนขึ้นเตียงและดึงมือที่กอดเอวต้นกล้าเอาไว้ออก แม้จะไม่ใหญ่เท่าคุณพ่ออย่างอาหลง แต่แขนล่ำใหญ่ก็ค่อนข้างหนักสำหรับเด็กหกขวบ

คนถูกกระทำทั้งสองบนเตียงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ต้นกล้ามองไปที่น้องชายคนใหม่อย่างงง ๆ ส่วนเตที่รู้สึกตัวตื่นแล้วก็ลุกขึ้นนั่ง ทั้งคู่มองไปที่คอปเตอร์นั่งบนเตียง เด็กน้อยแสดงอาการแก้มป่องไม่พอใจ มองค้อนไปที่คนตัวโตที่สุดอย่างเต ฝั่งของคนถูกมองได้แต่ยิ้มเจื่อน มองไปยังอีกคนที่ตนนอนกอดทั้งคืนด้วยสีหน้าเขินอาย ผิวสีเข้มแต่สามารถมองเห็นริ้วแดง ๆ ได้อย่างชัดเจน เตลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป ปล่อยให้เด็ก ๆ ทั้งสองอยู่ในห้องกันตามลำพัง

“มีอะไรครับ หื้ม”

ต้นกล้าลุกขึ้นมาแล้วดึงน้องชายเข้าไปกอดปลอบ เมื่อเห็นว่าพี่ชายกลับมาสนใจตนเองแล้ว คอปเตอร์ก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้น ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเมื่อครู่ตนเองไปเจออะไรมา เลยรีบผละออกมาเพื่อเล่าเรื่องราวที่ตนเองสงสัย

“พี่ต้น พี่ต้น จำไมคูนพ่อกับปะป๊าถึงต้อง ซึฮา ซึฮา กันด้วยอ่า”

“อะ ห๊ะ?”

ต้นกล้างงกับเสียงประกอบที่คอปเตอร์ร้องให้ฟัง มันฟังดูแปลก ๆ และไม่น่าจะใช่เรื่องดีเสียเท่าไหร่ เพราะมันฟังดูลามกแปลก ๆ แถมเจ้าเด็กน้อยตรงหน้าก็ทำหน้าฟิน ๆ เป็นท่าประกอบอีกต่างหาก

“ก็คูนพ่อยืนอยู่ด้านหลัง แย้วผักปะป๊าแบบนี้ แย้วปะป๊าก็ย้อง อาฮา อาฮา ออกมา ส่วนคูนพ่อก็ย้อง ซึอึ ซึอึ ตยอดเยย”

คอปเตอร์ทำท่าประกอบด้วยการโยกเอวไปข้างหน้าเหมือนที่อาหลงทำ แค่เรื่องเล่านิด ๆ หน่อย ๆ ต้นกล้าก็รู้แล้วว่าสิ่งที่คอปเตอร์หมายถึงคืออะไร ที่น่าสงสัยคือ ทั้งสองทำอย่างไรถึงไปทำให้คอปเตอร์เห็นเข้า เรื่องน่าอายแบบนั้นมันไม่ควรให้เด็กน้อยอย่างคอปเตอร์รับรู้ แต่จะบอกว่าคอปเตอร์ไม่ควรรู้เรื่องแบบนี้ ต้นกล้าเองก็ไม่ควรทำให้เรื่องเมื่อคืนมันเกิดขึ้นด้วยเช่นกัน เขาเองก็ยังเป็นแค่เด็กวัยมัธยมต้นเท่านั้นเอง

“พวกคุณพ่อคงจะกำลังเล่นกันอยู่ครับ อย่าไปสนใจเลยนะครับ”

“เย่นกันเหยอ แย้วสนุกหมาย”

“กะ ก็ สนุกอยู่นะ”

ถึงจะรู้ว่าเด็กน้อยไม่ได้หมายถึงตนเอง แต่ต้นกล้าก็อดนึกถึงเรื่องไม่คืนไม่ได้ เขาเองก็สนุกอย่างบอกไม่ถูก นั่นจึงทำให้หน้าของต้นกล้าแดงก่ำเป็นลูกมะเขือเทศสุก ยิ่งเด็กน้อยถามมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งเขินหนักมากขึ้นเท่านั้น

“คอบเจ้อเย่นด้วยได้หมาย”

“มะ ไม่ได้ อย่าไปเล่นด้วยเด็ดขาดนะ”

“จำไมเหยอ”

“กะ ก็มัน เอ่อ มันคือการเล่นกันของพวกผู้ใหญ่ เด็ก ๆ อย่างคอปเตอร์ห้ามเล่นเด็ดขาด”

“เหยอ แย้วพี่ต้นเย่นได้หมาย”

“กะ ก็ ก็ มะ ไม่ได้”

ราวกับกำลังโกหกอยู่ ต้นกล้าไม่สามารถพูดออกมาได้เต็มปากนัก เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนมันไม่ควรเกิดขึ้น ใช่แล้ว เด็กอย่างเขาไม่ควรถลำลึกกับเรื่องของผู้ใหญ่ไปมากกว่านี้ แต่ เมื่อคืนมันช่างสุขสรรค์เสียจนอยากให้มันเกิดขึ้นอีก คนตัวโตที่มอบประสบการณ์แบบนั้นให้ทำเอาต้นกล้าชักจะติดใจจนถอนตัวไม่ขึ้น