คุณลุงคนโปรด

ลำดับตอนที่ #16 : 15 ลักหลับ

15

ลักหลัก

“คูนพ่อ คูนพ่อ ปะป๊าหยับไปแย้ว”

เสียงกระซิบของเด็กน้อยเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าพ่อของตนเองหลับใหลเป็นที่เรียบร้อย หลังจากที่พวกเขาทานข้าวเช้าเสร็จกันเรียบร้อยแล้ว นลได้ทานยาแก้ปวดและยาแก้อักเสบตามไป ด้วยฤทธิ์ยาและพิษไข้ ทำให้นลหลับใหลอย่างรวดเร็วหลังวางหัวลงหมอนเพียงไม่นาน

“คอปเตอร์ครับ อย่ารบกวนปะป๊าแบบนั้นสิครับ นอนกอดแบบนั้นเดี๋ยวติดไข้นะครับ”

อาหลงเอ่ยเตือนเมื่อเห็นว่าคอปเตอร์ปีนขึ้นเตียงไปแล้วนอนกอดนลเอาไว้ไม่ยอมห่าง แต่เด็กน้อยปฏิเสธและไม่ยอมทำตาม เป็นครั้งแรกที่อาหลงโดนคอปเตอร์ดื้อดึงใส่ เขาไม่ได้โกรธหรือไม่พอใจ เพียงแค่มันแปลกใจอยู่เล็กน้อยที่เป็นเช่นนั้น

“มะเอา ตอนคอบเจ้อไม่ชะบาย ปะป๊านอนกอดคอบเจ้อตยอดเยย”

“ปะป๊าทำแบบนั้นตลอดเลยเหรอครับ”

“อื้อ แย้วคอบเจ้อก็หายเย้วเย็วด้วย”

ใบหน้าของเด็กน้อยยิ้มอย่างมีความสุข ดูเหมือนคอปเตอร์จะชอบอ้อมกอดของนลเอามาก ๆ เพราะแบบนั้นถึงได้มีความสุขที่ได้ใกล้ชิดกับพ่อของตนเอง อาหลงอ่อนใจเกินกว่าจะปฏิเสธได้ลง เขาปล่อยให้คอปเตอร์ทำตามอย่างที่ตนต้องการ ระหว่างนั้นเขาไปเตรียมกะละมังใส่น้ำอุ่นและผ้าเช็ดหน้าหนึ่งผืน

อาหลงเปิดดูวิธีการเช็ดตัวที่ถูกต้องตามอินเทอร์เน็ต เพราะเขาไม่เคยเช็ดตัวให้ใครมาก่อน ป่วยเมื่อไหร่ไปโรงพยาบาลเมื่อนั้นทันที เขาไม่เคยต้องมานั่งเช็ดตัวให้ใคร สมัยเด็กก็เคยถูกแม่ตนเองเช็ดตัวให้บ่อย ๆ เวลาไม่สบาย แต่นั่นก็ผ่านมาหลายสิบปีแล้ว ความทรงจำมันเลือนลางเกินกว่าจะจำได้ และไม่กล้าที่จะเช็ดตัวส่ง ๆ เพราะจำได้ว่าหากเช็ดตัวผิดวิธีมันจะส่งผลไม่ดีต่อผู้ป่วยเอาได้

หลังอ่านข้อมูลและวิธีเช็ดตัวที่ถูกต้องเรียบร้อยแล้ว อาหลงขึ้นเตียงนั่งข้าง ๆ คนรักที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียง มือหนาใหญ่เอื้อมไปปลดกระดุมชุดนอนของนลออก เผยให้เห็นรอยจ้ำแดง ๆ ทั่วทั้งลำคอและแผงอก โดยเฉพาะบริเวณปลายยอดอกที่แดงจัดเป็นพิเศษ เพราะนอกจากจะดูดเต็มแรงแล้ว อาหลงยังมันเขี้ยวเผลอกัดอยู่หลายทีจนกลายมาเป็นสภาพอย่างที่เห็น

“จำไมตัวปะป๊ามีแต่ยอยแดง ๆ เต็มไปหมดเยย”

“เอ่อ ปะป๊าโดนยุงกัดมาครับ”

“จิงเหยอ จำไมคอบเจ้อไม่โดนกัดเลย”

“ยุงตัวนี้กัดเฉพาะผู้ใหญ่ครับ”

“จิงเหยอ แล้วคูนพ่อโดนกัดไหม”

“โดนครับ นี่ไงเต็มคอเลยเห็นไหม”

อาหลงถลกคอเสื้อลง เปิดเผยให้เห็นรอยแดงที่นลทำเอาไว้เมื่อคืน ใช่ว่าเขาเป็นฝ่ายประทุ้งร้ายใส่ร่างกายอีกฝ่ายเพียงคนเดียวเสียเมื่อไหร่ เมื่อคืนฝั่งของนลตอนที่เสียวซ่านสุดขีดเจ้าตัวเผลอกัดเข้ามาที่ลำคอเต็มแรง จนเกิดเป็นรอยช้ำรอยฟัน แต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร ออกจะชอบเสียด้วยซ้ำ เพราะมันบ่งบอกว่าเขาทำให้อีกคนรู้สึกดีได้แค่ไหน นอกจากนี้เขายังได้เห็นอีกมุมหนึ่งของนลเสียด้วย มันเร้าใจเสียจนเขาอยากย้อมกลับไปช่วงเวลานั้นเสียจริง ๆ

“คูนพ่อ คูนพ่อ เช็ดตัวให้ปะป๊าได้แย้ว”

“อะ จริงสิเนอะ”

อาหลงเผลอตัวนึกไปถึงเรื่องเมื่อคืนเสียได้ จนเกือบลืมสิ่งที่ตั้งใจจะทำ ณ เวลานี้ไปเสียสนิท เขาหันความสนใจกลับมาที่ร่างเปลือยอก อาหลงชุบผ้าลงไปที่น้ำอุ่น บิดให้หมาดแล้วนำมาเช็ดที่ใบหน้าและลำคอก่อนเป็นลำดับแรก ต่อมาด้วยแขนทั้งสองข้าง เริ่มที่ฝ่ามือเช็ดย้อมกลับเข้าหาลำตัว โดยในการเช็ดย้อนรูขุ่มขนจะช่วยให้ระบายความร้อนได้ดี ต่อด้วยขาทั้งสองข้าง แล้วตามด้วยลำตัวด้านหน้า ไปที่ลำตัวด้านหลัง สุดท้ายเช็ดตัวให้แห้ง ก่อนจะสวมใส่ชุดนอนกลับไปเหมือนเดิม แล้วปิดท้ายด้วยการเอาผ้าชุบน้ำหมาด ๆ วางลงที่หน้าผาก เนื่องจากตัวของนลไม่ได้ร้อนมาก ตามส่วนต่าง ๆ ของข้อพับและซอกคอไม่จำเป็นต้องแนบผ้าชุบน้ำหมาด

หนุ่มใหญ่เอาน้ำไปเททิ้ง พอกลับมาก็เจอเจ้าเด็กน้อยนอนกอดพ่อตนเองแล้วหลับปุ๋ยตามไปอีกคน อาหลงยิ้มให้กับภาพน่ารัก ๆ ของสองพ่อลูกที่แสดงความรักกันแม้ว่าจะหลับกันไปแล้วทั้งคู่ก็ตาม มือหนาหยิบโทรศัพท์มือถือประจำตัวขึ้นมา ถ่ายภาพตรงหน้าเก็บเอาไว้ แล้วเขาก็นึกบางอย่างออก อาหลงล้มตัวลงนอนด้วยอีกคน เขาขยับเข้าไปประชิด ดึงทั้งสองพ่อลูกเข้ามาในอ้อมกอด โดยมีคอปเตอร์นอนกอดพ่อตนเองอยู่ตรงกลาง แล้วมีอาหลงกับนลประกบซ้ายขวา เขาจัดท่าเพื่อให้ทั้งสามคนอยู่ในขอบเขตภาพถ่าย เมื่อท่าพร้อมแล้วก็กดถ่ายย้ำ ๆ อยู่หลายครั้ง เพื่อกันภาพเบลอภาพไม่นิ่ง

เมื่อได้สิ่งที่ต้องการแล้ว อาหลงจัดการตั้งเป็นภาพหน้าจอหลัก ส่วนหน้าจอล็อกเขาถ่ายเป็นใบหน้าของนลเพียงคนเดียว เป็นใบหน้ายามหลับ นอกจากนี้เขายังเอาภาพถ่ายรวมอัพเดตลงในสื่อต่าง ๆ ของตนเอง อาหลงยิ้มให้กับภาพที่เขาแอบแต่งแอบวาดเล่นใส่ใบหน้าของนล หนุ่มใหญ่นอนเล่นมือถืออย่างมีความสุข โดยเฉพาะข้อความที่แสดงความคิดเห็นใต้รูปยิ่งทำเอาสนุกและมีความสุข

แม้จะมีหลายข้อความหลายคำถาม อาหลงเลือกที่จะไม่ตอบกลับข้อความใด ๆ แต่มีหนึ่งความคิดเห็นที่สะดุดตาหนุ่มใหญ่เข้า นั่นคือข้อความที่แสดงความคิดเห็นใต้รูปของเขา ในข้อความเขียนแค่ว่า “ขอแสดงความยินดีกับความรักใหม่ด้วยนะคะ” ข้อความมันไม่ได้น่าสนใจเลยสักนิด หากแต่คนที่ส่งข้อความแสดงความยินดีนั้นเป็นของภรรยาเก่าที่เลิกลากันไปเมื่อนานแล้ว เขาจ้องมองสักพักแล้วเลื่อนผ่านไม่ได้สนใจใด ๆ ทำเหมือนกับข้อความคนอื่น ๆ ที่ถูกเมิน

“ทำไมน่ารักแบบนี้ครับนล เห็นไหมมีแต่คนคอมเม้นว่านลน่ารักอย่างนั้น น่ารักอย่างนี้ แบบนี้พี่หวงนะครับเนี่ย”

อาหลงปิดโทรศัพท์มือถือของตนเอง แล้วหันไปบีบจมูกโด่งของนลเล่น ๆ ด้วยความมันเขี้ยว ก่อนจะยิ้มขำกับตัวเองที่ทำท่าทางเหมือนเด็ก เขาชักจะรู้สึกว่าตนเองจะคลั่งไคล้ในตัวของนลมากยิ่งขึ้นไปอีก เขาไม่เคยหลงรักใครขนาดนี้มาก่อน เมื่อก่อนกับภรรยาคนที่สอง พวกเขาแต่งงานและอยู่กินกันด้วยความรักก็จริง แต่ก็อยู่ด้วยกันได้ไม่นานก็เลิกรากันไป แต่ระหว่างนั้นอาหลงยังไม่เคยสัมผัสถึงความรักขนาดนี้มาก่อน จนอดจินตนาการถึงอนาคตที่ไกลแสนไกลต่อจากนี้ไปไมได้

อาหลงนอนมองใบหน้ายามหลับของนลด้วยเสน่หา ไล่มองพิจารณาตั้งแต่หน้าผาก ไล่ลงมาที่คิ้วอันเป็นเอกลักษณ์ อดไม่ได้ที่จะเอานิ้วไปเขี่ยพิสูจน์ดูว่ามันเป็นของจริงหรือไม่ ทำไมมันถึงได้ขึ้นเป็นกระจุกอยู่แค่นั้น พอนลรับรู้ถึงการป่วนของอาหลง เขาโบกมือปัดป้องสิ่งรบกวนโดยที่ไม่ได้รู้สึกตัวตื่น นั่นทำให้อาหลงยิ้มขำกับท่าทางหงุดหงิดของคนยามหลับ อาหลงขยับตัวลุกขึ้นแล้วก้มหน้าลงไปจูบประทับที่ริมฝีปาก ก่อนจากไปเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนคนป่วย

“คูนพ่อขี้โกง แอบจุ๊บ ปะป๊าคนเดียว คอบเจ้อไม่ยอมหยอก”

อาหลงสะดุ้งตกใจเมื่อได้ยินเสียงของคอปเตอร์ เขาไม่รู้เลยว่าเด็กน้อยตื่นขึ้นมาตอนไหน หากให้เดาคงเป็นตอนที่เขาก้มลงไปจูบปากของนลก็เป็นได้ เพราะช่วงจังหวะนั้นเขาเผลอตัวเบียดคอปเตอร์ที่นอนอยู่ชิดติดกัน

“คอบเจ้อจะจุ๊บด้วย”

ว่าแล้วเด็กน้อยก็ลุกขึ้นแล้วก้มลงไปจุ๊บที่ปากของนลในทันที ภาพที่เห็นทำเอาหนุ่มใหญ่เกิดความรู้สึกด้านลบขึ้นมาเล็กน้อย หากให้พูดกันตรง ๆ เขากำลังหึงที่เด็กน้อยจูบตรงจุดที่เขาหวง ดังนั้นเพื่อลบรอยจูบของคอปเตอร์ เขาจึงก้มลงไปจูบใหม่ คราวนี้จูบนานกว่าเดิม แม้ใจจริงจะอยากสอดลิ้นเข้าไปพัวพันกับคนด้านล่างก็ตาม แต่เพราะมีคอปเตอร์อยู่ใกล้ ๆ มันจะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี

“คูนพ่อขี้โกงอีกแย้ว จุ๊บปะป๊ามากกว่าคอบเจ้อได้ไง คอบเจ้อไม่ยอม คอบเจ้อต้องได้จุ๊บอีก”

“คอปเตอร์ครับ จุ๊บแก้มปะป๊าก็ได้ครับ ถ้าเป็นตรงนี้พ่อให้คอปเตอร์จุ๊บได้เท่าที่ต้องการเลยครับ ส่วนตรงนี้ พ่อขอจองเอาไว้คนเดียวนะครับ”

“จำไมเหยอ”

“เพราะพ่อเป็นแฟนกับปะป๊าไงครับ คนเป็นแฟนกันเขาจุ๊บกันตรงนี้ ถ้าคอปเตอร์จุ๊บตรงนี้อีก แสดงว่าคอปเตอร์เป็นแฟนปะป๊านะ”

“มะเอา คอบเจ้อมีแฟนแย้ว คอบเจ้อจะไม่เป็นแฟนปะป๊า”

“ดีแล้วครับ ถ้าอย่างนั้นตรงนี้ให้พ่อคนเดียวนะครับ”

“คูนพ่อเป็นแฟนปะป๊าช่ายไหม งั้นคอบเจ้อให้คูนพ่อจุ๊บตรงนี้คนเดียว ส่วนที่ตรงนี้ของคอบเจ้อ”

ว่าแล้วคอปเตอร์ก้มลงหอมแก้มของนลรัว ๆ ทั้งที่พูดเอาไว้เสียดิบดีจนหลอกล่อเด็กน้อยไร้เดียงสาได้แล้ว แต่พอเห็นว่าเด็กน้อยหอมแก้มหลายสิบครั้ง เขาเองก็เกิดอาการหึงอย่างงี่เง่าขึ้นมาอีกแล้ว การกระทำที่ไม่ได้เกิดจากความต้องการหรือการยั่วยุ แต่มันก็ทำเอาอาหลงอยู่ไม่ติด ก้มลงไปผสมโรงจูบปากนลรัว ๆ ไม่ยอมแพ้คอปเตอร์แม้แต่น้อย

“อื้อ เล่นอะไรกันเนี่ย สองพ่อลูกอย่ามากวนกันจะได้ไหมครับ ผมจะนอน”

เสียงบ่นของนลทำเอาสองพ่อลูกอย่างอาหลงและคอปเตอร์หยุดชะงัก ร่างเพรียวบางยกแขนขึ้นบังส่วนที่ถูกรบกวน สติที่ไม่ตื่นดีนักหลับใหลลงไปอีกครั้งอย่างรวดเร็ว เสียงลมหายใจผ่อนเข้าออกสม่ำเสมอ สองคนต้นเหตุมองหน้ากันก่อนจะยิ้มขำกับการกระทำของพวกเขาทั้งคู่ แล้วอาหลงเป็นฝ่ายชวนให้เด็กน้อยออกจากห้องไปปล่อยให้คนป่วยได้นอนหลับพักผ่อนอย่างที่ควรจะเป็น

“แก ยังไง ยังไง ไหนว่ามาสิ”

“พูดเรื่องอะไรอ่าชิลี อยู่ ๆ มาถามกันแบบนี้ ใครจะไปเข้าใจ”

ชิลีเข้ามาในร้านคาเฟ่ของตนเองและเพื่อนสนิท ทันทีที่เห็นตัวเพื่อน เธอเอ่ยแซวเอ่ยล้อเลียนในทันที แต่ดูเหมือนว่าเพื่อนสนิทเธอคนนี้จะไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้น จนเธอนึกขึ้นได้ว่าเพื่อนรักของเธอคนนี้เขาไม่ค่อยได้แตะต้องสื่อโซเชียลใด ๆ พอมุกแซวใช้ไม่ได้ผล ชิลีก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ด้วยความขัดใจ เพราะเธอคิดว่าจะได้เห็นเพื่อนตัวเองเขินอายจนม้วนหนีสายตาประชาชี

“ก็นี่ไง พี่อาหลงเขาโพสต์รูปลงในไอจีแล้วก็เฟส แกไม่ได้เปิดดูเลยไง”

“แกก็รู้ว่าฉันไม่ค่อยเล่นมือถือ”

“งั้นก็เอาไปดูเสียให้เต็มตา จะได้รู้ว่าพี่อาหลงเขาคลั่งรักแกขนาดไหน”

“ไม่ขนาดนั้นหรอก”

“ดูเอง”

ชิลียื่นโทรศัพท์มือถือของตนเองไปให้เพื่อนสนิทดู สิ่งที่นลเห็นทำเอาหน้าของเขาแดงขึ้นมาทันที เพราะภาพที่เห็นคือภาพของอาหลง เขาและคอปเตอร์นอนกอดกันอยู่บนเตียง ทั้งนลและคอปเตอร์ต่างก็กอดกันกลม โดยมีอาหลงกอดพวกเขาทั้งสองอีกที อาหลงหันมายิ้มให้กล้องด้วยรอยยิ้มมีเสน่ห์ พอเลื่อนไปอีกภาพก็เป็นแค่ภาพใบหน้าของนลคนเดียวในยามหลับ แต่ถูกแต่งด้วยสติกเกอร์ลวดลายต่าง ๆ โดยส่วนใหญ่เป็นรูปหัวใจ แล้วยังมีข้อความที่ติดเอาไว้อีกว่า “หวานใจ”

ยังไม่ทันที่ชิลีจะเอ่ยแซวหน้าเพื่อนที่แดงกล่ำเป็นลูกมะเขือเทศสุก เสียงกริ่งที่หน้าร้านก็ดังขึ้น ลูกค้าผู้หญิงท่านหนึ่งเดินเข้ามา เธอมีรูปลักษณ์ที่สวยเด่นเป็นสง่า ชุดเสื้อผ้าต่าง ๆ ล้วนแล้วมีแต่ของราคาแพง ชิลียืนอึ้งอยู่กับความสวยของเธอคนนั้นอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเธอรู้จักคนคนนี้ เพราะเมื่อคืนเธอไปเลื่อนอ่านข้อความใต้รูปของอาหลงแล้วเจอเข้ากับรูปโปรไฟล์หนึ่ง เธอจำได้ดีว่ารูปโปรไฟล์นั้นคือใคร เมื่อรู้แบบนั้นชิลีรีบวิ่งไปที่หลังร้านในทันที นลได้แต่มองเพื่อนสนิทตัวเองที่ทำตัวแปลก ๆ

“สวัสดีครับ รับอะไรดีครับ”

“สวัสดีค่ะ น่ารักเหมือนในรูปเลยนะคะ”

“หะ ห๊ะ? อะไรนะครับ”

“ขอโทษที่ไม่ได้แนะนำตัวนะคะ สาวิกา ค่ะ เป็นแม่ของต้นกล้า และอดีตภรรยาของอาหลงเขาน่ะค่ะ”