ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ศพที่มีลมหายใจ
หญิงสาวในชุดนักเรียนเดินลงมาจากรถแท็กซี่ เธอโบกมือให้กับชายหนุ่มที่นั่งอยู่ภายในรถ เธอเดินไปไขกุญแจเปิดประตูเข้าไปภายในบ้าน บ้านของเธอเป็นบ้านเดี่ยว 2 ชั้น มีสวนเล็กๆรอบๆบ้าน ต้นไม้สูงใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่กำแพงรั้วบ้าน
เวลากลางคืนมันรู้สึกเหมือนมีใครยืนมองอยู่บนต้นไม้ต้นนั้น !!
นกเดินไปเลื่อนผ้าม่านที่ปิดประตูเลื่อนกระจกออก เธอยืนมองสวนผ่านจากประตูเลื่อนอยู่สักพักก่อนที่จะละสายตาไปทำอย่างอื่น หญิงสาวเดินไปเปิดตู้เย็นเพื่อหาของกินรองท้องก่อนที่พ่อและแม่เธอจะกลับมาพร้อมกับอาหารร้านโปรดที่ท่านทั้งสองแวะซื้อระหว่างทางกลับบ้าน
นกนั่งลงบนโซฟาสีขาวสะอาดพร้อมวางขนมเค้กที่เหลือตั้งแต่ 2 วันที่แล้ว ซึ่งมีเหลืออยู่ 3 ชิ้น เธอใช้ส้อมตัดเค้กเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อยโดยที่ดูโทรทัศน์ช่องโปรดไปด้วย
กริ๊ง ! กริ๊ง ! กริ๊ง !
“ฮัลโหลค่ะ !” นกรับโทรศัพท์ขณะที่มีขนมเค้กอยู่ในปาก
“ลูกจ๊ะ วันนี้คุณพ่อกับคุณแม่จะกลับช้าหน่อยนะ หาอะไรกินไปก่อน เดี๋ยวสัก 4 ทุ่มคุณพ่อคุณแม่กลับเดี๋ยวจะซื้อของโปรดให้นะจ๊ะ ลูก !” นกพยักหน้า
“ค่ะ !” นกวางโทรศัพท์อย่างไม่พอใจนัก
ยิ่งช่วงนี้ เธอต้องกินบะหมี่ต้มมาหลายวันแล้ว เพราะมีการประชุมอะไรก็ไม่รู้ของบริษัทพ่อและแม่ของเธอ ทำให้ต้องกลับบ้านดึกๆทุกวัน แต่จะว่าไป การกินบะหมี่ต้มมันก็อร่อยดีนะ
ว่าแล้ว ! นกก็เดินไปในครัวเพื่อทำกิจวัตรประจำวัน นั้นคือต้มบะหมี่
หญิงสาวเปิดตู้เพื่อหาบะหมี่มาต้ม ตอนนี้เหลืออยู่เพียง 3 ห่อเท่านั้น ความจริงเวลาดึกขนาดนั้นร้านที่ไหนก็ปิดหมดแล้ว เพราะฉะนั้นเธอคงไม่ได้กินของโปรดตามที่แม่ของเธอบอกหรอก เธอจึงตัดสินใจว่า 3 ซองที่เหลือนี้ เธอจะต้มบะหมี่ให้พ่อและแม่เธอกินหลังจากกลับจากที่ทำงานมาเหนื่อยๆ
นกแกะซองบะหมี่ออกมาใส่ชาม 3 ชาม และเดินไปหากระติกน้ำร้อน เธอเอาชามใส่บะหมี่ใบหนึ่งมารองข้างใต้และกดน้ำใส่ แต่ !
“อ้าว ! น้ำหมด” นกเดินไปเติมน้ำใส่กระติกและยืนรอ
“อืม...ทำอย่างอื่นบ้างดีกว่า กินแต่บะหมี่ทุกวัน เบื่อแย่” นกเดินไปหาของกินอีก
“อุ๊ย ! มีไข่ไก่ด้วย เจียวไข่ดีกว่า” พูดจบเธอก็สวมบทเป็นแม่ครัวทำอาหารทันที
ขณะที่เธอกำลังทำอาหารอยู่ กลับรู้สึกแปลกๆ......เหมือนมีกลิ่นเหม็นๆโชยมา !!
ในความมืด มีใครบางคนยืนอยู่เพื่อดู ‘เหยื่อ’ ตายอย่างทรมาน
เมื่อเธอตระเตรียมข้าวของเสร็จแล้ว เธอจึงหยิบกระทะมาวางไว้บนเตา เมื่อตรวจสอบทุกอย่างครบแล้ว จึงเริ่มทำการเจียวไข่ อย่างแรก เปิดแก๊ส !!!!!
ฟู่...................................... !!
พริ่บ !!!!!
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!!!!!!
ไฟลุกท่วมร่างของหญิงสาวอย่างรวดเร็ว เธอล้มลงด้วยความเจ็บปวด มือที่ถูกไฟเผาไหม้ควานหาน้ำที่สามารถดับไฟบนร่างเธอได้ แต่ !
ไฟสีแดงเผาผลาญร่างกายอันบอบบางของเธอจนไหม้เกรียม เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและทรมาน ร่างกายที่ถูกแผดเผาด้วยเปลวเพลิงจนลามไปทั่วร่างอย่างรวดเร็ว อีกไม่นาน เธอคงจะตายอยู่ที่นี่ เปลงไฟค่อยๆลามจากบริเวณเตาแก๊สไปรอบๆห้อง ข้าวของที่ไวต่อไฟต่างลุกไหม้ เหตุเพราะหัวแก๊สที่ปิดไม่แน่น เมื่อถูกไฟก็จะลุกไหม้ทันที ห้องครัวของเธอกลายเป็นนรกจำลอง ก่อนจะไปเจอของจริงในไม่ช้านี้..............
แสงจากหลอดไฟบนเพดานส่องลงมากระทบดวงตาที่เปิดอยู่เพียงข้างเดียว ร่างที่นอนบนเตียงหรี่ตาเล็กน้อยเพื่อปรับสายตาให้ชินกับแสง ร่างนั้นมองสภาพตัวเองซึ่งตอนนี้ร่างกายรู้สึกชาไปหมดทั้งตัว แผลพุพองเต็มทั่วร่างกาย เผยให้เห็นเนื้อสีแดงสดที่เพิ่งลอกจากผิวหนังที่ไหม้ดำไป สภาพร่างกายในตอนนี้ หากไม่พันผ้าเอาไว้ เธอก็เหมือนกับ ศพที่มีลมหายใจ ยังไงอย่างนั้น แม้แค่กระดิกนิ้ว ก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดขึ้นสมองแล้ว เป็นร่างที่ทนทุกข์ทรมานยิ่งกว่าอยู่ในขุมนรกเสียอีก......
ร่างที่ถูกไฟคลอกนั้น.....นอนนิ่งอยู่บนเตียงคนไข้ อย่างแสนทุกข์ทนทรมาน !!
น้ำตาไหลพรั่งพรูออกมาด้วยความเสียใจ เธอไม่คิดเลยว่าวันที่เธออยากจะตอบแทนบุญคุณพ่อแม่กลับเป็นวันที่เธอต้องมีสภาพเป็นร่างที่มีเพียงลมหายใจเท่านั้น ดวงตาข้างซ้ายที่ยังใช้ได้ มองเห็นกวาดสายตาไปรอบห้อง ไม่มีใครอยู่ในห้องนี้เลยสักคน มีเพียงเธอที่นอนโดยมีผ้าพันแผลพันอยู่รอบตัวซึ่งอยู่ในสภาพใกล้ตายเต็มที ลมหนาวๆพัดโดนร่างเธอไปเบาๆ.......
แกร็ก ! แอด !!
เสียงประตูห้องเปิดออกอย่างช้าๆ เธอใช้ดวงตาข้างซ้ายเพ่งมอง ‘ใครบางคน’ ที่กำลังเดินเข้ามาในห้อง เสียงรองเท้ากระทบพื้นกระเบื้องที่ถูกขัดเป็นอย่างดี มันดังเข้ามาเรื่อยๆจนตอนนี้รู้สึกเหมือน.......
มัน.....อยู่ข้างเตียง !!!!
ดวงตาข้างซ้ายจ้องมองมันอย่างไม่วางตา ร่างใครคนหนึ่งสวมเสื้อโค๊ชสีดำคลุมหมวก ยืนจ้องมองร่างที่ขยับไม่ได้ของนก เธอไม่เห็นหน้าตาของมันเพราะมันคลุมร่างอย่างมิดชิด จู่ๆร่างกายของเธอก็สั่นเทาอย่างไม่มีเหตุผล ความอำมหิตลอยคละฟลุ้งไปรอบๆห้อง ซึ่งมันหลั่งไหลออกมาจากมัน ตอนนี้ก็ได้แต่ภาวนาว่า......
อย่าให้มันทำอะไรเธอเลย.........
“แก....เป็นใคร ?” เสียงสอดผ่านผ้าพนแผลทำให้น้ำเสียงมันเพี้ยนเล็กน้อย
“ยมทูต......” เสียงทุ้มใหญ่ดังขึ้นจากร่างที่ยืนนิ่งอยู่
“แกต้องการอะไรจากฉัน !” นกกระแทกเสียงด้วยความโกรธบวกกับความกลัว
“หมดเวลาที่แก....จะอยู่บนโลกนี้แล้ว ฉันจะรับแกลงนรก !!” ยิ่งฟังก็ยิ่งเหมือนกับว่ามันดัดเสียงหรือไม่ก็มีเครื่องมืออะไรบางอย่างที่ทำให้เสียงทุ้มใหญ่ขึ้น
“หมดเวลา.......”
“สภาพของแกตอนนี้ ! ก็เหมือนศพที่ยังมีลมหายใจ อยู่ต่อไปก็เปลืองเวลา สู้ตายไปเลยมันจะดีกว่า”
“อีกอย่าง.......”
“..............” หัวใจของเธอเต้นแรงอย่างงไม่เป็นจังหวะ
หัวใจของเธอสูบฉีดอย่างรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ มันเหมือนกับจะหลุดออกมาจากอกเสียอย่างนั้น แม้ร่างของเธอจะไม่มีความรู้สึกอีกต่อไปแล้ว
แต่เธอก็รู้สึกถึงความกลัว และความตาย ที่ลอยวนเวียนอยู่รอบกายของเธอ............
“คนอย่างแก มันเป็นตัวเกะกะ ถ้าไม่มีแก ความรักก็คงจะราบรื่น”
“หมายความว่ายัง !?” นกรีบตอบก่อนที่มันจะลงมือ........ฆ่า
“ถ้าชลนอกใจพลอยไปคบกับแก รู้มั้ยว่า พลอยจะเสียใจมากแค่ไหน !!?”
พูดจบมันก็ควักมีดปลายแหลมคมกริบออกมาจากแขนเสื้อ และพุ่งแทงเข้าไปกลางหน้าอกซ้ายตัดขั้วหัวใจ นกตาเหลือกด้วยความตกใจ เลือดค่อยๆซึมผ่านผ้าพันแผลจนกลายเป็นวงใหญ่ๆ ดวงตาของเธอจ้องมองมันที่ดึงมีดออกจากร่างเธอมามองด้วยความซะใจ ราวกับ....มันไม่มีคนปกติ ร่างมัมมี่ร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะแน่นิ่งไป.......ทุกอย่างกลับมาอยู่ในความเงียบสงบ อีกครั้ง !!
.........หมดเสี้ยนหนาม ไม่มีใครจะมาพรากความรักของพลอยไปได้อีก............
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น