ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เกี่ยวกับ เฟรนด์ชิพ
มีนหลบสายตาของชลที่จ้องมองเธออยู่ด้วยความโกรธ เธอไม่เคยเห็นชลโกรธมากขนาดนี้ เป็นสัญญาณบอกว่า เขาเป็นห่วงพลอยมากเหลือเกิน เพราะอย่างนั้นทำให้เธอยิ่งเจ็บมากขึ้นไปอีกหลายๆเท่า
“มีอะไร ? ทำไมถึงเข้าไปไม่ได้ล่ะ ?” ชลตะคอก
“คือว่า......พลอย” มีนทำท่าอ้ำอึ้งจนน่ารำคาญ
แกร๊ก ! แอด !!
เสียงประตูห้องน้ำเปิดออก ทั้งสองหันไปมองพร้อมกัน พบกับนักเรียนหญิงคนหนึ่งเดินออกมาด้วยอาการงงๆ เธอยิ้มให้กับมีนและชล พร้อมกับเอามือล้วงกระเป๋ากระโปรง
“มีน...ชล มีอะไรกันเหรอ ?” พลอยถามด้วยความสงสัย
“เออ...เปล่า ไม่มีอะไร” มีนพูดและรีบเดินออกไป
“พลอย เป็นอะไรรึเปล่า เราเป็นห่วงเธอมากเลยนะ” ชลรีบเดินเข้ามาหาและตรวจดูว่าพลอยบาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า
“ชล เป็นอะไรไป เราไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย” พลอยยิ้มแต่ชลกลับทำหน้าหวั่นวิตก
“เราแค่....เออ....ไปเปลี่ยนผ้า....” สีหน้าของเขาค่อยๆกลับเป็นปกติ
“แล้วไป...” พลอยมองหน้าของชลด้วยความประหลาดใจ
“เออ...เปล่า ไม่มีอะไร”
บางทีสิ่งที่ชลฝันถึง อาจจะเป็นแค่ความฝันก็ได้ มันไม่มีทางเป็นจริงได้หรอก แต่ถึงอย่างนั้นแล้วใครล่ะ ที่คิดจะฆ่าพลอย พลอยเองก็ไม่มีศัตรูคู่อาฆาตที่ไหนมาก่อน แน่นอนว่า เขาคงฝันบ้าๆบอๆไปเอง
วันต่อมา
ชลนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะม้าหินเช่นเดิม พลอยอาสาออกไปซื้อของกินเข้ามาในโรงเรียน แต่ก่อนที่เธอจะออกไปก็เจอกับมีนเข้า ทั้งสองจึงเดินไปซื้อของด้วยกัน บรรยากาศยามเย็นเป็นสิ่งที่เขาชอบมาก เพราะมันทั้งเย็นสบาย แดดไม่ร้อน และคนบางตาลงจากตอนเช้าหรือกลางวัน
“ชล” เสียงแหลมสูงดังขึ้นจากมุมใดมุมหนึ่งในบริเวณนั้น
ชลหันไปตามเสียงปริศนานั้น เขาเห็นนักเรียนหญิงคนหนึ่งในชุดนักเรียน มัดผมเรียบร้อย เพียงแต่ตราสัญลักษณ์ของโรงเรียนตรงอกเสื้อของเธอ ไม่ใช่ตราสัญลักษณ์ของโรงเรียนนี้
“อ้าว ! นก มานั่งก่อนสิ” ชลชวนคนที่ชื่อนกเข้ามานั่งตรงที่เขาทำงานอยู่
“นี่ เป็นไงบ้าง ไม่ได้มาเยี่ยมเลยตั้งแต่จบ ม.3 ไปแล้ว” คนที่ชื่อนกเอ่ยถาม
“สบายดี ตอนนี้ก็ยุ่งๆนิดหน่อย มาถึงนี่มีอะไรรึเปล่า หรือว่าแค่.....มาเยี่ยม”
“ก็เออน่ะสิ ทำไมล่ะ หรือจะให้ฉันมาทวงสัญญา” ชลขมวดคิ้ว
“ทวงสัญญา......สัญญาอะไรอ่ะ ?” หญิงสาวทำหน้าเบ้
“กรรม แสดงว่าไม่ได้อ่านเฟรนด์ชิพเลยใช่มั้ย ?”
“เฟรนด์ชิพ ขอฉันน่ะเหรอ ?” ชลพูดพลางนึกถึงภาพของเฟรนด์ชิพ
“ก็ใช่น่ะสิ อุตส่าห์ย้ำแล้วนะว่าให้เปิดอ่าน”
“แล้ว...เธอเขียนว่าอะไรล่ะ ?” ชลยิงคำถามทันทีเพราะตัวเองไม่เคยสนใจเฟรนด์ชิพนั้นอีกตั้งแต่จบ ม.3
“ก็บอกว่า....” นกทำท่าเขินอาย
“ฉัน....แอบรักเธอมานานแล้ว อยากจะให้เธอตอบรับรักฉันจัง แต่เธอคงจะไม่สนใจเพื่อนคนนี้หรอก เพราะนั้น หล่อเลือกได้ แต่ถ้าเธออยากคบผู้หญิงธรรมดาที่เด่นแค่ เคมี ชีวะ ฟิสิกส์ และคณิตศาสตร์ ก็รีบๆบอกนะ ก่อนที่ฉันจะมีแฟนก่อน”
“โห....จำได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ ?” พลอยและมีนเดินมาได้ยินคำพูดของนกเข้าพอดี
“แต่.....เรามีแฟนแล้วนะ” ชลตอบอย่างเต็มปากเต็มคำ ซึ่งทำให้พลอยรู้สึกตื้นตันใจ ส่วนมีนกลับทำหน้าเศร้าแทน
“อ้าว ! มาพอดีเลย พลอย มีน มานี่สิ เพื่อนเก่าเรามาหาน่ะ” ชลโบกมือเรียก
พลอยเดินเข้ามาพร้อมถุงลูกชิ้น ส่วนมีนถือแก้วน้ำผลไม้เดินตามมา พลอยนั่งลงข้างๆชลและยิ้มให้นกที่นั่งยิ้มหวานให้กับชลอยู่ มีนนั่งลงระหว่างชล และ นก พร้อมกับทำหน้าแปลกใจ ว่าผู้หญิงคนนี้ เป็นใคร ?
“นี่ นก เพื่อนสมัยเรียนตอน ม.ต้นของเรา แล้วก็สนิทกันมากด้วย” นกยิ้มให้กับทั้งสองสาว
“ดีจ๊ะ เราชื่อพลอยนะ ยินดีที่ได้รู้จัก” พลอยเอ่ยชื่อและยิ้มอย่างเป็นมิตร
“เรา.....ชื่อมีนนะ เป็นเพื่อนของพลอย ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะ” มีนยิ้มสักครู่ก่อนจะทำหน้าเหมือนไม่พอใจบางอย่าง
“เออ...ต่อแล้วกันนะ คือ......”
“เฮ้ ! ไอ้ชล...!!” เสียงใครหนึ่งเรียกชื่อของเขาอีกแล้ว
“ของที่แกให้ฉันหา.......” นนท์เดินเข้ามาและตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นนกนั่งอยู่
“อ้าว ! นก เป็นไงมาไงเนี่ย หายไปตั้งนาน” นนท์ร้องทักอย่างเป็นกันเองก่อนจะนั่งอีกฝั่งของโต๊ะม้าหิน
“อืม....พร้อมหน้าพร้อมตากันแล้วนะ แล้วจะมีใครมาอีกมั้ย ?” ชลประชด
“เออ.....เป็นไง เรียนที่นั้นสนุกมั้ย มีเพื่อนเยอะรึเปล่า ?” นนท์ยิงคำถามเป็นชุดๆ
“ก็ดีน่ะ แต่ก็คิดถึงเพื่อนเก่าๆนิดหน่อย โดยเฉพาะ.....ชลน่ะ” นนท์หันหน้าไปหาชายหนุ่มที่นั่งยิ้มอยู่
“อ้าว ! แล้วฉันล่ะ เธอไม่คิดถึงฉันบ้างรึไง เพื่อนกันเปล่าวะ ?” นกตบที่มือของนนท์เบาๆ
“โธ่ ! ล้อเล่นน่า คิดถึงเหมือนกัน แล้วก็เพื่อนเก่าๆทุกคนนั้นแหละ”
จู่ๆมีนก็ลุกขึ้นและขอตัวกลับบ้าน ทั้ง 4 คนหันมองมีนเป็นสายตาเดียวกัน เมื่อมีนเดินหายลับไปความสนุกสนานก็กลับมาอีกครั้ง พลอยนั่งมองชลที่มีความสนิทสนมกับนกอย่างมีความสุข นอกจากเธอแล้ว ยังมีนกที่ทำให้เขามีความสุขและหัวเราะอย่างเต็มเสียงขนาดนี้ เธอเองเห็นเขามีความสุข เธอก็มีความสุขตามไปด้วย แต่หากเธอไม่อยู่ตรงนี้ การคุยตามประสาเพื่อนเก่าคงจะสนุกมากกว่านี้
“ชล....เรา ขอตัวกลับบ้านก่อนนะ” พูดจบเธอก็โบกมือลาชลและนก พร้อมกับนนท์ที่นั่งเขียนงานอยู่
“ทำไม....ไม่รอกลับด้วยกันล่ะ ?” ชลเอ่ยถาม
“ไม่เป็นไร เราอยากให้การคุยเรื่องเก่าๆของชลและนนท์สนุกอย่างเต็มที่ เราไม่รบกวนแล้วล่ะ”
พูดจบพลอยก็หันหลังเดินออกไป ชลเองเข้าใจดีว่า พลอยไม่รู้จักกับนกจึงค่อนข้างอึดอัดเมื่อเจอหน้ากัน อาจจะเป็นครั้งแรกที่พบกันและทำให้การวางตัวของพลอยนั้นไม่ถูกนัก การที่พลอยไปเป็นการให้เกีรติชลและนนท์ในการสนทนาเรื่องเก่าๆกันอย่างเต็มที่
“อืม....พลอยคนนี้ เขาท่าทางแปลกๆจังนะ” นกพูดลอยๆ
“เขาเป็นคนขี้เกรงใจน่ะ แล้วก็ให้เกีรติฉัน แต่มันก็มากเกินไป” ชลอธิบาย
“พลอยน่ะเป็นคนน่ารักและใจดีมาก เสียอยู่อย่างเดียว เขาเป็นคนเงียบขรึม ฉันเลยเดาใจเขาลำบาก แต่พอฉันทำอะไรให้เขาแต่มันไม่ตรงกับความรู้สึกของเขา เขาก็ไม่เคยโกรธไม่เคยว่า แปลก แปลกเกินไป....”
“แปลกเหรอ ? เออ....แล้วคนที่ชื่อมีนล่ะ ?” นกถามต่อ
“ยายนี่แสบนัก ฉันเองไม่ค่อยถูกกับยายนี่เท่าไหร่หรอก เห็นหน้าฉันทีไรก็ชวนทะเลาะกัน ฉันล่ะเบื่อ ในบรรดาผู้หญิงที่ฉันรู้จักอ่ะนะ ก็มียายนี่แหละที่กล้าด่าฉันต่อหน้าคนอื่นๆ เล่นซะเสียหน้าเลย” นกหัวเราะเสียงดัง
“เธอหัวเราะอะไรเล่า มันน่าขำนักเหรอ ? เรื่องของฉันน่ะ”
“ไม่หรอกๆ แค่ตลกกับสะใจน่ะ โดนซะบ้างก็ดี เห็นว่าหล่อแบบนี้ไม่คิดว่าจะมีผู้หญิงที่ไม่ชอบหน้าด้วย”
“เห็นด้วย ที่ไม่ถูกกันอ่ะ ก็เพราะมันปากหมาไง” นนท์ช่วยเสริม
ทั้งสามต่างหัวเราะกันอย่างมีความสุข พวกเขาสนิทกันมากตั้งแต่ ม.ต้น เรื่องทุกเรื่องสามารถนำมาแบ่งปันกันได้ ความผูกพันของสามคนนี้จึงแน่นหนายากที่จะขาดได้ แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้การสนิทสนมของชลกับนกมีมากขึ้นคือ.....
การที่นกบอกรักชล ซึ่งเขาเองก็เพิ่งรู้ในวันนี้ ถ้าหากชลไม่มาเจอพลอย เขาก็คงคบกับนกไปแล้ว แต่ระดับความสัมพันธ์ของชลกับนกนั้นก็เป็นได้แค่เพื่อนสนิทเท่านั้น
นอกจาก.....ใคร ที่คิดมันไปมากกว่านั้น !!
“เธอ....รักชลงั้นเหรอ ? ระวังตัวเอาไว้นะ ก่อนที่แกจะไม่มีลมหายใจอีกต่อไป” เสียงเล็กๆในมุมมืดเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอันเยือกเย็น
มีใครบางคน กำลังพาความหายนะมาเยือน !!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น