The Death Friendship มิตรภาพ แห่ง ความตาย

ลำดับตอนที่ #3 : จูบแรก

         



         “ฮัลโหล !” มีนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับ

 

         “มีนเหรอ ? ตกลงจะไม่ขึ้นมาช่วยกันใช่มั้ย?” เสียงของนนท์กำลังกระซิบคุยโทรศัพท์ ซึ่งฟังลำบากเสียเหลือเกิน

 

         “ไม่ล่ะ ! นายหาไปเถอะ เดี๋ยวฉันจะเอากลับไปพิมพ์ให้ โอเคนะ หวัดดี” เธอกดวางสายขณะที่นนท์กำลังอ้าปากพูดต่อ

 

         “โธ่เว๊ย ! ยังคุยกันไม่รู้เรื่องเลย ตกลงเองแบบนี้เราก็แย่ดิวะ !” นนท์หยิบหนังสือเล่มแล้วเล่มเล่าออกมาเพื่อค้นหาข้อมูล 

 

         นนท์นั่งถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่ายบนโต๊ะ ภายในห้องสมุด ซึ่งตอนนี้เต็มไปด้วยกองหนังสือพะเนินเทินทึก เขานั่งเท้าคางมองกองหนังสือที่ไม่รู้ว่าจะย่อลงในกระดาษที่เตรียมมาหมดหรือไม่ แต่ตอนนี้เวลาในการส่งงานชิ้นนี้ก็ใกล้เข้ามาทุกที แบบนี้เขาคงแย่แน่ๆหากไม่รีบทำให้เสร็จ

 

         แต่ก็ถือว่าโชคดี เพราะส่วนใหญ่เวลาจะจับคู่ทำงาน เขาก็จะคู่กับชล แต่อย่างไรก็ตาม เขาก็ต้องทำงานเพียงคนเดียว เพราะชลมัวแต่ไปกินข้าว ดูหนัง และอื่นๆอีกมากมายของแฟนคลับที่มีมากล้นเหลือ ทำให้เขาต้องนั่งเครียดอยู่เพียงคนเดียว โดยไม่มีใครเข้ามาช่วยเขาเลยสักคน

 

         แต่พอชลคบพลอยเป็นแฟนแล้ว ทำให้เวลามีงานคู่ชลจะไปคู่กับพลอย และเขาก็ต้องมาคู่กับมีนแทน ซึ่งเมื่อมีนเข้ามา ทำให้งานของเขาเริ่มเบาลง เพราะมีนเองก็คอยช่วยแบ่งเบาให้งานมันน้อยลงได้ เพราะเหตุนี้ เขาเลยรู้สึกว่า พอชลมีแฟนแล้ว กลับทิ้งความเป็นเพื่อนและความสัมพันธ์ที่เคยมีในสมัยเด็กๆไปจนหมดสิ้น เขาเป็นเพื่อนกบชลมาตั้งแต่อนุบาล และพ่อและแม่ของเขาทั้งสองก็สนิทกันมาก แต่มาถึงตอนนี้ เขากลับเป็นผู้หญิงสำคัญกว่าเพื่อนอย่างเขา ถ้าไม่ใช่นนท์ทำงานให้ และช่วยเหลือจดงานให้ในเวลาไม่มาโรงเรียน ป่านนี้เขาคงจะไม่มาถึงจุดๆนี้ได้

 

         “ชลเอ๊ย ! ฉันคงช่วยแกได้แค่นี้แหละ”

 

         “แต่ฉันก็ไม่มีทางลืมเพื่อนซี้อย่างแกได้หรอก แต่แกคงลืมฉันไปแล้วรึเปล่า ?”

 

         นนท์ส่ายหน้าให้กับความคิดที่ดูมันไร้สาระของเขา คนอย่างชลนั้น ทั้งรักเพื่อนและเป็นห่วงคนอื่นเสมอ แค่ความเป็นเพื่อนจะลืมไปได้ยังไง..... 

 

         อย่างไรก็ตาม....ถ้าคุณมีเพื่อนที่ไม่เคยเห็นคุณเป็นเพื่อนเลย คุณจะรู้สึกยังไง ?   

        

 

         พลอยมองผ่านช่องลูกกรงเข้าไปด้านในอย่างอยากรู้อยากเห็น ชลหยิบกุญแจออกมาไขประตูรั้วกรงสแตนเลสเงาวับอยู่สักครู่ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป   พลอยเดินไปในบ้านของชลซึ่งเธอก็เพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก และเป็นบ้านผู้ชาย

 

         “พลอย....ไม่ถือใช่มั้ย ? ถ้าจะมาพิมพ์งานที่บ้านเรา” ชลพูดพร้อมมองหน้าเธอ

 

         “ไม่หรอก ก็ที่บ้านคอมพ์เสียนี่นา แล้วก็...เราไว้ใจชลนะ” ยิ่งพูดก็ยิ่งทำให้ชลรู้สึกว่าเขามีค่าสำหรับพลอยมากๆ

 

         “งั้น ! ไม่ต้องเกรงใจนะ อยากได้อะไรบอก เดี๋ยวไปหาให้” ชลพูดและนำตรงเข้าไปในบ้าน

 

         ในบ้านหลังนี้ มีสมาชิกอยู่แค่ 3 คน คือ พ่อ แม่ และชล เท่านั้น ตอนนี้พ่อแม่ของเขาไปทำงานจึงไม่มีใครอยุ่ที่บ้านเลยสักคน ชลหยิบโน๊ตบุ๊คมาวางลงบนโต๊ะรับแขก พร้อมต่ออุปกรณ์เชื่อมอินเตอร์เน็ตให้กับพลอยเพื่ออำนวยความสะดวกให้เธอ เธอนั่งนับเอกสารที่จะต้องพิมพ์ก่อนจะเริ่มงาน

 

         “เออ....พลอย ถ้ามีปัญหาอะไรบอกเรานะ” พลอยยิ้มและพยักหน้า

 

         “เอ้อ ! หิวมั้ย ? เดี๋ยวออกไปซื้ออะไรให้กิน” ชลพูดพร้อมเอามือล้วงกระเป๋ากางเกง

 

         “ไม่ต้องๆ หรอก ขอน้ำเย็นๆก็พอแล้วล่ะ” พลอยพูดและเริ่มลงมือพิมพ์

 

         มีนนั่งเขียนรูปใส่เศษกระดาษอยู่เพียงลำพัง ความจริงเธอควรจะขึ้นไปช่วยนนท์ทำงานซึ่งเธอทำงานคู่กับนนท์ แน่นอน พลอยนั้นก็คู่กับชล ซึ่งพวกเขาก็ไปทำงานที่บ้านของชล แต่มีนไม่รู้ว่าบ้านของชลอยู่ที่ไหน อีกอย่าง วันนี้พลอยก็ไม่ได้เอาโทรศัพท์มาเพราะเธอทำมันตกลงอ่างล้างมือจนเสีย

 

         “เอ้า ! หน้าที่เธอแล้ว” นักเรียนชายสวมแว่นกรอบหนาสีดำยื่นเอกสารปึกหนึ่งให้กับมีนที่กำลังนั่งเหม่อลอยอยู่อย่างเลื่อนลอย

 

         “อะไร ?” เธอถามนนท์

 

         “ก็งานที่เราจับคู่กันไง ฉันหามาให้แล้ว ที่เหลือเธอก็พิมพ์เนื้อหาที่ฉันขีดเส้นเอาไว้ให้ แค่นี้”

 

         “ขอบใจๆ แล้วนี่จะกลับบ้านแล้วเหรอ ?” มีนรีบลุกขึ้นเมื่อเห็นนนท์หันหลังให้

 

         “ก็ใช่อ่ะดิ งานอีกหลายงานก็ยังไม่เคลียร์ จะรีบกลับไปทำ” มีนพยักหน้าก่อนจะนั่งลง

 

         มีนกะจะขอร้องให้นนท์พาไปที่บ้านของชลสักหน่อย ซึ่งเธอกลัวว่า ชลจะทำอะไรมิดีมิร้ายพลอย แต่มีนก็ไม่อยากที่จะไปเป็นก้างขวางคอสองคนนั้น จึงไม่ขอไปยุ่งเกี่ยวเสียดีกว่า

 

         มีนลุกขึ้นสะพายกระเป๋าเป้ แต่ไม่รู้เป็นอย่างไร เธอก็นั่งลงและวางกระเป๋า มีนกำลังคิดอยู่ว่า ตอนนี้เธอกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ ? คิดจะไปขัดขวางไม่ใช่ชลทำอะไรพลอย หรือหึงพลอยที่อยู่ใกล้ชิดกับชล ซึ่งเธอก็ชอบชลมากไม่น้อยเหมือนกัน

 

         “ยายมีนเอ๊ย ! ตกลงเรากำลังคิดจะทำอะไรอยู่กันแน่ ?” มีนพูดกับตัวเอง

 

         “เราคิดจะปกป้องเพื่อนของเรา หรือ คิดจะแย่งแฟนของเพื่อนโดยการทำให้เขาไม่สมหวังกันแน่โธ่ !”

 

         ชลเดินออกมาจากในครัวพร้อมจานขนมและน้ำผลไม้ตรงมาที่ห้องรับแขกซึ่งพลอยกำลังนั่งพิมพ์งานอยู่ เขาเห็นเธอนอนลงไปบนโต๊ะรับแขก เขาวางของแล้วมาเลื่อนดูงานว่าไปถึงไหนแล้ว เขาจะได้นั่งพิมพ์ต่อเพราะไม่อยากจะรบกวนพลอยที่กำลังหลับอย่างสบายใจ ไม่น่าเชื่อ ! พลอยพิมพ์เสร็จแล้วทุกหน้า ทุกแผ่นเอกสาร มิน่าเธอถึงหลับไป เพราะพลอยคงไม่ปล่อยให้งานค้างคาอยู่และแอบไปพักผ่อน

 

         ชลนั่งลงข้างๆพลอย เขามองใบหน้าตอนหลับใหลของพลอยอย่างประทับใจ ภาพเหล่านี้ที่เขาเห็นไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน ไม่รู้มาก่อนว่าตอนเธอหลับมันช่างน่ารักอะไรอย่างนี้ จู่ๆหัวใจเขาก็รู้สึกอึดอัด มันเริ่มเต้นแรงขึ้นๆ ราวกับจะทะลุอกของเขาออกมา ยิ่งมองก็รู้สึกตื่นเต้น มือของเขาที่สั่นเทาค่อยๆสัมผัสเส้นผมที่ปรกหน้าเธออย่างแผ่วเบา ใบหน้าที่เปื้อนยิ้มของเธอหากผู้ชายคนไหนได้เห็น คงจะตกหลุมรักอย่างแน่นอน

 

         ชลค่อยๆลูบใบหน้าอันนุ่มนวลของพลอย เมื่อมือสัมผัสผิวหน้าอันบอบบางของเธอ ทำเอาเขารู้สึกหนาวสั่นสะท้านไปทั้งตัว หัวใจเต้นแรงสูบฉีดเลือดอย่างเต็มพิกัด เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนเลย......

 

          พลอย เป็นคนเดียวที่เขารู้สึกดี..........

 

         พลอย เป็นคนเดียวที่ทำให้เขารู้จักคำว่า “รักแท้”

 

         พลอย เป็นคนเดียวที่ทำให้หัวใจเขาเต้นแรงผิดจังหวะ

 

         พลอย เป็นคนเดียวที่เขาอยากอยู่ใกล้ๆตลอดเวลา

 

   และ พลอย เป็นคนเดียวที่เขา.....รักเธอมากที่สุด !!

 

        

         เพล้ง !!

 

       

         เสียงแก้วน้ำตกลงพื้น น้ำผลไม้ไหลออกจากแก้วนองบนพื้นเป็นแอ่งใหญ่ๆ พลอยสะดุ้งตื่นขึ้นขณะที่ชลกำลังเอาหน้ามาใกล้เธอ พลอยถอยหลังหนีด้วยความตกใจ ชลเองหลังจากตั้งสติได้เขาจึงลุกขึ้นเก็บแก้วน้ำและไปเอาผ้ามาทำความสะอาด

 

         “พลอย เรา.....ขอโทษนะ ที่.....” ชลพูดขณะที่กำลังเก็บเศษแก้ว

 

         “เออ.....เรา ขอตัวกลับก่อนนะ” พูดจบเธอก็หันหลังไปหยิบกระเป๋าเตรียมตัวจะกลับบ้าน

 

         “เดี๋ยวสิ !”

 

        

         โอ๊ย !!!

 

       

         ชลจับมือข้างหนึ่งของตนขึ้นมา เลือดแดงสดค่อยๆไหลจากฝ่ามือลงมา เศษแก้วฝังลงไปในฝ่ามือเขาขณะที่กำลังรีบเก็บเศษแก้ว พลอยรีบวกตัวหันกลับไป เธอมองแผลอย่างตื่นตระหนก ก่อนที่จะตั้งสติและถามหากล่องยาจากชลทันที.......

 

         “คราวหลังน่ะ จะเก็บของมีคมก็หัดมีสติบ้างนะ ไม่งั้นมันจะเป็นแบบนี้” พลอยจี้สำลีลงบนแผลอย่างหมั่นไส้

 

         “โอ๊ย ! เจ็บนะ” ชลสะดุ้งด้วยความเจ็บ และแอบฉวยโอกาสจะโอบกอดพลอย แต่เธอกลับหลบทัน

 

         “คนกะล่อนอย่างชลน่ะ ก็ต้องรู้จักป้องกันตัวไว้บ้าง ถึงจะเป็นแฟนกัน แต่เราก็ไม่ให้แตะต้องตัวง่ายๆนะ”

 

         “ครับๆ !!”

 

         ขณะที่พลอยกำลังทำแผลอยู่นั้น ชลก็นั่งมองเธออย่างเคลิ้บเคลิ้ม ทำไม เขาถึงรู้สึกแปลกๆเมื่อมองหน้าของพลอย มันรู้สึกใจหวิวๆ และควบคุมอารมณ์ตอนนี้ได้ยาก เหมือนมันกำลังจะล่องลอยอยู่บนอากาศเสียอย่างนั้น

 

         ชลกุมมือของพลอยขณะที่เธอกำลังพันผ้าพันแผลเสร็จ พลอยสะดุ้งและกำลังชักมือออกแต่กลับไม่ทัน สายตาของเขาจ้องมองกันโดยบังเอิญ เหมือนมีมนต์สะกดให้เขาทั้งสองจ้องมองกันอยู่เช่นนี้ มือของชลอีกข้างค่อยๆลูบตรงใบหน้าของหญิงสาวเบาๆ ก่อนจะเชิดคางเธอขึ้นมา

 

         ชายหนุ่ม....บรรจงจูบหญิงสาวด้วยความรัก ที่เขามีจนแทบล้นหัวใจ !!