The Death Friendship มิตรภาพ แห่ง ความตาย

ลำดับตอนที่ #22 : ลองของ

         



         เวลาผ่านล่วงเลยไปเกือบ 4 โมงเย็นแล้ว กิจกรรมฐานความรู้ก็ดำเนินมาถึงฐานสุดท้าย ของแต่ละกลุ่ม หลังจากนั้น นักเรียนทุกคนจะแยกย้ายกันไปอาบน้ำและทำวัตรเย็นกัน

 

         “เฮ้อ ! เหนื่อยที่สุดเลยวันนี้ แถมตานั้นก็ใช้ตะบี้ตะบันเลย” มีนบ่นไปพร้อมๆกับเตรียมอุปกรณ์อาบน้ำข้างๆพลอย

 

         “อิจฉาจังเลยน่ะ ได้คู่กับชลด้วย ถ้าเธอไม่อยากคู่กับเขาคราวหลังเธอก็แลกคู่กับฉันสิ ฮิฮิ” แป้งที่นั่งเตรียมอุปกรณ์อาบน้ำอยู่ข้างๆมีนแซว

 

         “เออ....พลอย ขอโทษนะ แค่แซวเล่นน่ะ” แป้งผงกหัวแทนคำขอโทษ

 

         “ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ รู้ว่าเธอล้อเล่น” พลอยยิ้มและลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง

 

         “พลอย ! รอด้วยสิ” มีนลุกขึ้นตามไป

 

         เสียงบทสวดมนต์หยุดลง เวลาล่วงเลยไปเกือบ 2 ทุ่มแล้ว กลางคืนที่มืดสนิท ดวงดาวที่ส่องประกายบนท้องฟ้ากลับถูกกลืนหายไปในความมืด เสียงจิ้งหรีดร้องระงมอยู่ในป่ารอบๆวัด สายลมที่พัดผ่านมาในศาลาปฏิบัติธรรม ทำเอาเด็กนักเรียนหลายคนที่กำลังนั่งสมาธิอยู่ต่างพากันลืมตาขึ้นมองสิ่งผิดปกติ 

 

         หากลองเงี่ยหูฟังดีๆ....จะสัมผัสได้ถึงความสยดสยอง !!

 

 

         22.00 น.

 

       

         พระอาจารย์วิทยากรปล่อยให้นักเรียนไปพักผ่อน ในคืนแรกนี้คงจะไม่มีใครอยากจะหลับนัก เพราะมันเป็นช่วงของการ ลองของ !!

 

         “ตอนนี้เรามีกัน 3 คนแล้ว ใครจะมาร่วมวงด้วยก็รีบๆมา” โจ้หัวหน้ากลุ่มลองของยืนถือไฟฉายอยู่หน้าห้องน้ำชายซึ่งมันมืดมากในตอนนี้

 

         “โจ้ มึงจะเอาจริงๆเหรอวะ ? เขาลือกันให้แซดเลยนะว่า วัดนี้มีผี” เพื่อนชายอีกคนพูดขึ้นพร้อมกวาดสายตาไปรอบๆบริเวณห้องน้ำ

 

         “เออดิ ! ถ้ามึงกลัวก็กลับไปนอนไป พวกกูจะไปที่เมรุหลังวัดโน่น” เพื่อนคนนั้นทำตาโต

 

         “มึงจะบ้าเหรอ ไปไหนไม่ไป ไปที่เมรุเผาศพ” โจ้ส่ายหน้า

 

         “มึงกลับไปนอนเลย แล้วมึงก็อย่าไปบอกใครเรื่องนี้ล่ะ ไม่อย่างนั้นกูเอาเรื่องมึงแน่” เพื่อนคนนั้นวิ่งหายไปในความมืด ตอนนี้เหลือสมาชิกเพียง 2 คนเท่านั้น

 

         “เฮ๊ย ! พวกยายแป้งมาแล้ว” แม็กซ์ชี้ไปที่กลุ่มผู้หญิงอีก 2 คนที่มุ่งหน้ามาทางกลุ่มพวกเขา

 

         “กว่าจะหลบพระอาจารย์มาได้ เล่นซะแทบแย่” แป้งบ่นๆพร้อมกับนับจำนวนคน

 

         “แค่นี้เองเหรอ ?” ซีเพื่อนของแป้งพูด

 

         “อืม พร้อมรึยัง ?” โจ้เอ่ยขึ้นให้ทุกคนเตรียมตัว

 

         ทั้ง 4 คนเดินมุ่งหน้าไปทางหลังห้องน้ำชาย ผ่านป่าหญ้าสูงชันที่แฉะไปด้วยน้ำค้าง อากาศคืนนี้มันช่างหนาวจับใจเหลือเกิน มันทำเอาทั้ง 6 คนต่างรู้สึกขนลุกไปตามๆกัน โจ้เป็นคนนำทาง เขามองเห็นเมรุเก่าๆที่ชาวบ้านแถวนั้นช่วยกันสร้างขึ้นมาอย่างเรียบง่าย มีบันไดขึ้นไปบนเมรุ 5-6 ขั้น ปล่องเมรุสูงลิบลิ่วประชันกับต้นไม้ยืนต้นรอบข้าง เพียงเวลาไม่นานพวกเขาก็มองเห็นเมรุที่ตั้งอยู่ลานโล่งๆหลังวัด ยิ่งมองก็รู้สึกกลัว ยิ่งมองก็รู้สึกหลอน และยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึก........เสียวสันหลัง !!

 

 

        ถึงแล้ว !!

 

 

         โจ้เอ่ยเบาๆ ก่อนที่จะส่องไฟฉายไปที่เมรุเก่าหลังนั้น เขาส่องไฟฉายไปรอบๆบริเวณตรงบันดางขึ้นเมรุ และช่องใส่โลงศพที่เป็นประตูเหล็กปิดล็อกกุญแจเอาไว้แน่นหนา รวมทั้งส่องไปตามต้นหญ้าที่ขึ้นรกชันอยู่ด้านหลังเมรุ

 

         “เอาล่ะ ! พร้อมแล้วนะ” โจ้พูดขึ้นและหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งที่พับไว้หลายทบออกมาจากกระเป๋ากางเกง เขากางมันออก  ปรากฎเป็นตารางตัวอักษรตั้งแต่ ก-ฮ และสระ วรรณยุกต์ พร้อมกับหยิบเหรียญห้าบาทออกมาอีกชิ้นหนึ่ง

 

         “เราจะเล่นผีเหรียญกันตรงนี้” โจ้บอกและนั่งลงคนแรก

 

         “แป้ง นั่งลงสิ เร็วๆเข้า” แป้งนั่งลงอย่างกล้าๆกลัวๆ

 

         “เอาล่ะ เริ่มล่ะนะ เราจะเชิญวิญญาณที่สิงสถิตอยู่ในบริเวณนี้เข้ามาในเหรียญ” แม็กซ์พูดอธิบาย

 

         “พร้อมรึยัง ?” ทุกคนพร้อมใจกันเงียบ เสียงสายลมพัดผ่านรอบๆบริเวณลานกว้าง ราวกับภูตผีวิญญาณลอยละล่องอยู่ๆรอบกาย ยิ่งเงียบก็ยิ่งเสียงจิ้งหรีดร้องชัดเจนขึ้น สถานที่แห่งนี้ไม่ใช่ที่ที่มนุษย์ซึ่งยังมีลมหายใจอยู่ แต่มันเป็นที่สำหรับภูตผีวิญญาณอยู่กัน ในโลกแห่งความตาย !!

 

         พวกเขา....กำลังเปิดประตูนรกให้กับตัวเอง !!

 

         “ไม่ใครจะทักท้วงอะไรไหม ?” ทุกคนส่ายหน้า

 

         “ฉันเริ่มก่อน” โจ้เอ่ยขึ้น

 

         “พุท”

 

         “โธ”

 

         “ทา”

 

         “ยะ” วน 3 รอบ

 

         “ขอให้ดวงวิญญาณที่สิงสถิตอยู่ในที่แห่งนี้ จงมาสิงอยู่ในเหรียญนี้ด้วยเถิด !!”

 

         และนิ้วของทุกคนก็จรดลงบนเหรียญ เสียงจิ้งหรีดหายไปแล้ว ราวกับที่แห่งนี้มีเพียงพวกเขา 4 คนเท่านั้น แม้เพียงเสียงลมหายใจก็ยังสามารถได้ยินกันได้ แม้เสียงจิ้งหรีดจะหายไป แต่กลับมีเสียงบางอย่างมาแทนที่

 

         “หากมีดวงวิญญาณมาสิงสถิตอยู่ในเหรียญนี้แล้ว ให้เลื่อนไปที่ ก.ไก่” ว่าแล้วเหรียญนั้นก็ดิ่งไปที่ ก.ไก่ในทันที

 

         “เฮ๊ย ! มึงขยับเปล่าวะ ?” โจ้ถามเพื่อเช็คให้แน่ใจ “เปล่า....กุขยับที่ไหน”

 

         “ไม่มีใครขยับทั้งนั้นแหละ” แป้งพูดขึ้น

 

         “งั้น....สิ่งที่อยู่ในเหรียญก็........” โจ้รวบรวมความกล้าเอ่ยถามขึ้นมา

 

         “คุณเป็นอะไรตาย ?” เหรียญนั้นค่อยๆขยับไปกลางแผ่นกระดาษ แล้วเลื่อนมายังตัวอักษร ร.เรือ

 

         “ร.เรือ สระโอะ ถ.ถุง ช.ช้าง สระโอะ น.หนู” โจ้สะกดอ่านทีละตัวจนได้มา 1 คำ

 

         “รถชน เหรอ ?” แป้งย้ำคำตอบ

 

         “แล้ว....คุณตายมานานรึยัง ?” เหรียญยังคงนิ่งอยู่สักพัก

 

         “ทำไมคราวนี้มันนิ่งไปล่ะ ?” ซีเพื่อนของแป้งเอ่ยขึ้น

 

         “เฮ๊ย ! ขยับแล้ว” เหรียญค่อยๆขยับไปที่ตัวอักษร ม.ม้า

 

         “ม.ม้า สระอึ ง.งู อ.อ่าง ย.ยักษ์ สระอา ก.ไก่ ต.เต่า สระอา ย.ยักษ์ ร.เรือ สระอึ ง.งู สระไอ” โจ้นั่งยึกอยู่สักครู่แล้วก็พูดออกมาทีละตัว

 

        

 

         “มึงอยากตายรึไง” คำพูดที่โจ้พูดขึ้นมาทำเอาเพื่อนของเขาขนลุกไปตามๆกัน

 

         “เฮ๊ย ! มันชักจะเลอะเทอะไปแล้วนะ ฉันว่าเลิกเถอะ” แป้งรู้สึกใจคอไม่ดีแล้ว

 

         “เออ...เฮ๊ย ! เชิญวิญญาณออกเร็ว ไอ้โจ้” โจ้รีบทำหน้าที่

 

         “เราขอเชิญวิญญาณของคุณออกจากเหรียญนี้ โดยเลื่อนไปที่คำว่า ออก” เหรียญนั้นยังคงนิ่ง

 

         “มันนิ่งไปน่ะ ทำไงดีล่ะ ฉันไม่อยู่ด้วยแล้วนะ” แป้งพยายามลุกขึ้น

 

         “เดี๋ยวแป้ง !!! ห้ามเอามืออกจากเหรียญนะ เดี๋ยวก็โดนผีเข้าหรอก”

 

         “พ.พาน ว.แหวน ก.ไก่ ม.ม้า สระอึ ง.งู ต.เต่า อ.อ่าง ง.งู ไม้โท ต.เต่า สระอา ย.ยักษ์” โจ้อ่านมันอีกครั้ง

 

         “พวกมึงต้องตาย”

 

         เพียงเท่านั้นมีอะไรบางอย่างสีดำกระโจนลงมากลางวง ทุกคนแตกตื่นกันจนมือที่จิ้มอยู่บนเหรียญหลุดออกไป ต่างคนต่างวิ่งหนีออกจากที่นั้นให้เร็วที่สุด ทั้ง 4 แยกย้ายกันไป 4 ทาง สิ่งที่กระโจนลงมากลางวงนั้นก็คือ.........

 

 

        แมวดำ

 

 

         แป้งวิ่งมาจนถึงห้องน้ำหญิง เสียงน้ำจากก๊อกหยดกระทบน้ำในอ่างดังแว่วมา ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ในห้องน้ำสักคนเดียว แป้งตัดสินใจเข้าไปหลบในห้องน้ำเพื่อรอเวลาให้ทุกอย่างมันสงบมากกว่านี้

 

         โจ้ตัดสินใจวิ่งเข้าไปในเรือนนอน เขาเอาหัวซุกผ้าห่มผืนบางด้วยความสั่นกลัว เขาหน้าถอดสีทันทีที่เพื่อนคนที่ขอถอนตัวออกมาก่อนแตะบ่าเขา ตอนนี้สภาพจิตใจของโจ้เตลิดไปไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้

 

         แม็กซ์วิ่งไปที่ศาลาปฏิบัติธรรม ซึ่งเป็นที่นักเรียนทุกคนมานั่งรวมกันทำกิจกรรมตรงนี้ ตอนนี้ทุกอย่างโล่งไปหมด เป็นเพียงศาลากว้างๆที่ปราศจากผู้คน

 

         ทำไมมันดูวังเวงจัง.....

 

         แน่นอนมันวังเวงมากกว่าตอนที่มีคนอยู่กันเต็มศาลา แม็กซ์ถอยหลังกลับที่จะเข้าเรือนนอนก่อนที่จะโดนพระอาจารย์หรืออาจารย์มาเจอเข้า

 

         “โยม ! มาทำอะไรดึกๆแบบนี้รึ ?” น้ำเสียงที่ทั้งเย็นยะเยือกและน่ากลัวดังขึ้นจนแม็กซ์ต้องหันกลับไปมอง

 

         “เอ่อ....พระอาจารย์” เขายกมือไหว้พระรูปหนึ่งที่ยืนสงบนิ่งมองเขาอยู่ หน้าตาของท่านน่าจะเรียกว่าหลวงพ่อได้แล้ว

 

         “อาตมาถามว่า โยมมาทำอะไรดึกๆดื่นๆแบบนี้” พระรูปนั้นกล่าวย้ำอีกครั้ง

 

         “ผะ...ผม ไปห้องน้ำมาครับ” เขาหลบสายตา

 

         “คนก็อยู่ส่วนคน ผีก็อยู่ส่วนผี แล้วโยมจะไปยุ่งกับโลกของเขาทำไม ?” แม็กซ์มองหน้าหลวงพ่อด้วยความสงสัย

 

         “อาตมาไม่รู้หรอกว่า โยมเชื่อเรื่องภูตผีวิญญาณรึเปล่า แต่อาตมาเชื่อนะ และยืนยันได้ว่า ผีมีจริง”

 

         “หลวงพ่อ....พูดอะไรน่ะครับ ผมไม่เข้าใจ”

 

         “อาตมาเตือนโยมได้แค่นี้แหละ ชีวิตคนเรามันแสนสั้นนัก ระวังตัวเองเอาไว้” ว่าแล้วหลวงพ่อรูปนั้นก็เดินไปยังที่ตั้งศพของหลวงพ่อซึ่งเป็นเจ้าอาวาสของวัดแห่งนี้ ซึ่งท่านได้มรณะภาพไปหลายปีแล้ว แต่ปาฏิหาริย์ร่างกายของท่านกลับไม่แห้งเหี่ยว หลวงพ่อรูปนั้นหันมาหาแม็กซ์และเดินผ่านกระจกใสเข้าไปข้างใน ที่มีโลงแก้วตั้งวางอยู่

 

         แม็กซ์ถึงกับทรุดลงนั่ง ที่แท้หลวงพ่อรูปนั้นก็คือท่านเจ้าอาวาสที่มรณะภาพไป ท่านคงจะใช้ดวงจิตมาปรากฏกายให้แม็กซ์ได้เห็นและเตือนสติเขา แม็กซ์คิดว่า....

 

 

         ทุกๆคืน....ท่านเจ้าอาวาสจะมาเดินจงกลมไปรอบๆศาลาตอนที่ไร้ผู้คนเป็นแน่

 

 

         บังเอิญจริงๆที่เขาเห็นท่านเข้า แต่สิ่งที่แมกซ์รู้สึกได้อีกอย่างคือ คำพูดที่ดูวนไปวนมาของหลวงพ่อ เขาไม่เข้าใจว่าท่านกำลังหลายถึงอะไร “ชีวิตมันแสนสั้นนัก” อะไรกันพูดเหมือนจะมีใครตาย.......

 

         “แล้วทุกคนล่ะ !” แม็กซ์รีบตรงไปยังเรือนนอนชายทันทีเพื่อไปดูว่าโจ้อยู่ที่นั้นรึเปล่า ?

 

        “โจ้ !” แม็กซ์เปิดประตูออกมา เห็นโจ้นั่งกอดเข่าตัวสั่นเทาไปเพราะความกลัว

 

         “โจ้ คนอื่นล่ะ” แม็กซ์ขมวดคิ้ว

 

         “ใครมีเบอร์พวกผู้หญิงบ้าง กูจะโทรไปถามว่า 2 คนนั้นกลับถึงเรือนนอนรึยัง ?” นักเรียนชายกลุ่มนั้นต่างหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู

 

         “กูมีๆ แปบนึง” เพื่อนชายคนหนึ่งพูดขึ้น

 

        

 

         ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด !!!!!

 

 

         เสียงริงโทนโทรศัพท์ดังมาจากที่ไหนสักแห่งภายในเรือนนอนของผู้หญิง ตอนนี้ทุกคนหลับกันหมดแล้ว เสียงนั้นเบามากเพราะถูกเสื้อผ้าทับโทรศัพท์เอาไว้ และแล้วมันก็ดับไป

 

         “ไม่มีใครรับว่ะ !” เพื่อนคนที่โทรฯไปพูด

 

         “อะไรวะ ? ยายซีก็ยังไม่กลับไปที่เรือนนอนน่ะสิ” เพื่อนคนนั้นพยักหน้า

 

         ซีวิ่งขึ้นมาชั้น 2 ของตึก เธอผลักประตูเข้าไปในห้อง อากาศเย็นจับใจกระทบร่างเธอทำเอาขนลุกซู่ และมีผู้หญิงอีกคนวิ่งตามเธอขึ้นมา

 

         “พลอย....” ซีเอ่ยขึ้นมา “ทำไมเธอ...”

 

         “เราไปเข้าห้องน้ำตรงนั้นมาน่ะ มีอะไรเหรอ ?” ซีจับมือพลอยขึ้นมา

 

         “พลอยต้องช่วยเรานะ ช่วย.....แป้งด้วย”

 

         “แป้ง....ทำไมเหรอ เกิดอะไรขึ้น” ทุกคนในห้องเมื่อได้ยินเรื่องตื่นเต้นเข้าก็ต่างพากันลุกขึ้นมาฟัง

 

         “ใครก็ได้....ไปช่วยแป้งด้วยนะ” กลุ่มผู้หญิงอีก 3-4 คนลุกขึ้นอาสาจะไปกับซี

 

         “ซี เธอจะไปไหนน่ะ ?” มีนเอ่ยถามขึ้นเมื่อได้ยินเสียงคนตะโกนโวยวาย

 

        

         ร่างไร้วิญญาณของหญิงสาวคนหนึ่ง เสียชีวิตอยู่ในห้องน้ำ ดวงตาเบิกโพลงราวกับเห็นสิ่งที่น่ากลัว เลือดสีแดงสดหยดลงบนพื้นจนนองเต็มห้องน้ำ ลำคอถูกของมีคมปาดเป็นทางยาวจนปากแผลเปิดเผยเห็นเนื้อส่วนลำคอชัดเจน สภาพศพของเธอน่าเวทนายิ่งนัก.......

 

 

         เธอคือ แป้ง !!!




........................................................................................................................................................................................................................

*บทความข้างต้นนี้  ไม่ได้มีเจตนาในการลบหลู่  เป็นเพียงแค่การเขียนนิยายเท่านั้น  หากใครเห็นว่าบทความข้างต้นนี้ไม่เหมาะสมหรือเป็นการลบหลู่สิ่งที่มองไม่เห็น  ตัวผู้เขียนจะรีบทำการแก้ไขทันที  จึงขออภัยมาใน ณ ที่นี่ด้วยครับ !!

                                                                                                                                                                                                 นาe-แสuดี