ลำดับตอนที่ #16
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : เธอคือ ฆาตกร
ใบหน้าเปื้อนยิ้มของชายหนุ่ม เมื่อพบกับสิ่งที่ตนตามหา เขาหยิบมันขึ้นมาอย่างถนุถนอมก่อนที่จะใช้ฝ่ามือปัดฝุ่นที่เกาะอยู่ออก เสียงไอดังขึ้นเมื่อฝุ่นที่ลอยฟลุ้งไปทั่วห้องเข้าไปในจมูกจนเกิดอาการคัดจมูกขึ้นมา ชายหนุ่มวางสิ่งนั้นลงบนเตียงก่อนที่จะเริ่ม.....ไขปริศนา !!
ชลนั่งมอง เฟรนด์ชิพ ซึ่งก็เป็นสมุดวาดภาพปกแข็งสีดำ โดยทั่วไปจะใช้มันสเก็ตภาพวาด เขามองมันด้วยอาการเหม่อลอย ความทรงจำ เรื่องดีๆ และความประทับใจ ทุกสิ่งทุกอย่างมันอยู่ในสมุดเล่มนี้
เขาเปิดมันขึ้นมา หน้าแรกเป็นประวัติและข้อความและบทกลอนที่เขาจำมันมาเขียนจากอินเตอร์เน็ต ลงด้วยปากกาเคมีสีต่างๆ รวมทั้งรูปวาดตัวเองที่เขาตั้งใจวาดสุดฝีมือ แต่สุดท้ายก็ดูไม่เป็นอย่างที่ตนคิด
เป็นรูปภาพที่แตกต่างจากตัวจริง.....โดยสิ้นเชิง
แต่แล้ว ! เขาก็เปิดไปเจอข้อความหนึ่ง ที่ถูกเน้นด้วย เครื่องหมายคำพูด สีแดงสด มันโดดเด่นท่ามกลางสีตัวหนังสือที่ดำสนิท คำๆนั้น ทำให้เขารู้สึกกลัว
“ฉันรักเธอ” ชลกวาดสายตาไปมองเจ้าของข้อความนี้
“นก......นกนี่นา” เขาทำหน้าตะลึงเมื่อรู้ว่าใครเป็นเจ้าของ
“ทำไม.....เพราะคำพูดนี้รึเปล่า ถึงทำให้เขาตาย หรือจะไม่ใช่ !” ชลขมวดคิ้ว
“บ้าเอ๊ย ! สงสัยดูการ์ตูนมากไปแหงๆ เรื่องแบบนี้มันจะเป็นไปได้ยังไง สมุดเฟรนด์ชิพที่สามารถฆ่าคนได้”
ชลเปิดไปอีกหน้า มันเป็นข้อความที่เพื่อนอีกคนเขียน เขาไม่สนิทกับเจ้าของหน้านี้มากนัก จึงเปิดผ่านไปอย่างไม่สนใจ ผ่านไป 10 กว่าหน้า เขามาสะดุดกับข้อความของใครคนหนึ่งเข้า
แม้มันจะไม่ถูกเน้นข้อความด้วยสีที่โดดเด่น ซึ่งสีก็กลมกลืนกับข้อความอื่นเสียด้วยซ้ำ ถ้าเป็นคนอื่นคงจะเปิดผ่านไปเฉยๆ แต่สำหรับเขา.....มันไม่ใช่ ยิ่งเขามองไปที่เจ้าของข้อความนี้ ทำให้เขาขมวดคิ้วมากขึ้น สายตาเพ่งมองชื่อที่ถูกเขียนด้วยปากกาหมึกซึมสีดำ
มันเป็นของ มีน !!
หากไม่ได้เปิดเฟรนด์ชิพเล่มนี้ดู เขาก็ไม่รู้ว่า...มีนเองก็แอบชอบเขาด้วยเช่นกัน ข้อความนี้มันเขียนก่อนที่เขาจะเป็นแฟนกับพลอย ตอนนั้นเธอยังคงหวังเขาอยู่เป็นแน่ แต่ตอนนี้เขาเป็นแฟนกับพลอยแล้ว มีนเองคงจะเสียใจอยู่ไม่น้อยที่เธอต้องผิดหวัง และ....ถูกเพื่อนที่สนิทที่สุด ราวเอามีดมาแทงที่หัวใจตรงๆ
เขาเองก็สงสารมีนที่เธอต้องผิดหวังจากเขา แต่เขามีพลอยอยู่แล้ว หากจะจับปลาสองมือ พลอยเองคงจะไม่ชอบแน่ ชลสูดลมหายใจเข้าก่อนที่จะปล่อยมันออกมา ราวกับเอาเรื่องที่เครียดๆในสมองออกมาพร้อมกับลมหายใจ แต่มันก็ไม่ช่วยอะไรให้ดีขึ้นมาเลย
ชลล้มตัวลงนอน เอามือเกยหน้าผากและครุ่นคิด มีนเองมีความลับบางอย่างที่เขายังไม่รู้ เธอเคยบอกว่าจะปกป้องพลอยให้ถึงที่สุด จะไม่ยอมให้เขาทำให้พลอยร้องไห้เสียใจ
เฮ๊ย !!
ชลอุทานเสียงดังก่อนที่จะลุกขึ้นมา เขาคิดอะไรบางอย่างออกแล้ว แต่มันยังคงกำกวม ไม่สามารถประติดประต่อเรื่องราวได้ครบถ้วน แต่เขาพอเข้าใจแล้ว ว่าเรื่องราวที่เขาคิด มันน่าจะถูกต้อง และแน่นอนว่า ถ้าทุกอย่างเป็นไปอย่างที่เขาคิดล่ะก็.......
มีน.....คือ ฆาตกร
ชลเปิดไปดูข้อความของจิ๊บ เธอเขียนบอกรักชลจริงๆ และสาเหตุนี้ทำให้เธอต้องตาย เพราะมีนอยู่เบื้องหลังทั้งหมด วันที่เขาคุยเรื่องเฟรนด์ชิพนี้กับนก มีนก็อยู่ด้วย และทำท่าทางไม่พอใจและเดินออกไป อีกทั้งคราวของจิ๊บ ที่เขาเจอเธออยู่ป้ายรถเมล์เพื่อจะไปงานศพของนก เธอและพลอยก็เดินมาเจอเขาพอดี
สาเหตุทุกอย่าง.....การจากการ หึงหวง !!
เขาคิดไว้เช่นนั้น แต่แล้วเขาจะทำอย่างไรต่อไป ชลกุมขมับพร้อมกับพยายามนึกหาทางออกให้กับเรื่องนี้ ในใจอยากจะแจ้งตำรวจให้จับมีนเข้าคุก แต่หลักฐานนั้นไม่เพียงพอที่จะจับตัวเธอได้ แต่ถ้าเขายังคงเอ้อระเหยอยู่อย่างนี้ มีหวังคนที่เขียนเฟรนด์ชิพของเขา อาจจะต้องตายกันทุกคน
ไม่เว้นแม้แต่ พลอย !!
ชลโทรหาพลอยทันที เขาคิดว่าพลอยเองอาจจะช่วยอะไรเขาได้บ้าง และอีกอย่าง....เธอเองก็ตกเป็นเหยื่อฆาตกรเลือดเย็นคนนี้ด้วยเช่นกัน
“ฮัลโหลค่ะ !” พลอยรับสายทันทีเมื่อชลโทรมา
“ฮัลโหล พลอย ! เรามีเรื่องอยากจะให้พลอยช่วยน่ะ” พลอยทำหน้า งงๆ
“เราไปเจอ เฟรนด์ชิพ ที่มีคนเขียนบอกรักเราเอาไว้ เราคิดว่า.....มันคือสาเหตุการตายของพวกเขา”
“แล้วมันยังไงล่ะ ชล” พลอยเอ่ยถาม
“เรายังคิดมันไม่ออกเลย ถ้าไม่มีเฟรนด์ชิพเล่มนี้ ทุกอย่างก็จบ” พลอยพยักหน้าพลางเข้าใจ
“เอาอย่างนี้สิ เอามันไปเผาเลย” ชลขมวดคิ้ว
“เออ.....มันจะดีเหรอ ?” ชลถามพลอยด้วยอาการลังเล
“มันไม่มีทางเลือกแล้วนะ ชล ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่ ชล เพียงคนเดียว เชื่อเรานะ ทำลายมันซะ”
“เอ่อ.....ตอนนี้พลอยอยู่ไหนน่ะ เหมือนอยู่บนรถเลยนะ” ชลเอ่ยถาม
“อ๋อ ! ใช่ ตอนนี้เราไปทำธุระข้างนอกน่ะ” ชลพยักหน้า “งั้น เราขอไปจัดการเรื่องทุกอย่างก่อนนะ”
ชลวางสายทันที เขาเลี่ยงที่จะไม่บอกตัวฆาตรกับพลอย เพราะเขาคิดว่า หากมีนรู้ตัวเธอจะทำร้ายพลอยที่เป็นคนใกล้ตัวของเธอก่อนแน่นอน แต่หากไม่บอกให้เธอรู้ บางทีมีนอาจจะคลั่งจนทำร้ายพลอย (จะพูดให้มันมีปัญหาเพิ่มทำไม) ตอนนี้มีเพียงเขาคนเดียวที่จะช่วยชีวิตทุกคนได้
ชลถือเฟรนด์ชิพลงไปด้านล่าง เขาตรงไปที่สนามหญ้าเล็กๆ พร้อมกับเตาถ่านและถุงใส่ถ่านสีดำมาตั้งไว้กลางสนาม เขาเตรียมจุดไฟและพัดเพื่อให้ไฟติด เขานั่งมองเฟรนด์ชิพของเขาอย่างอาลัยอาวรณ์ มันเป็นตัวแทนของเพื่อนๆทุกคน มันเป็นสิ่งที่บอกความในใจของเพื่อนที่เขายังไม่รู้ และมีเรื่องราวอีกมากมายที่เขายังไม่ได้อ่านมัน แต่มันสายไปแล้ว
สมุดเพียงเล่มเดียว กับ ชีวิตคนคนที่ตกเป็นเหยื่อความหึงหวงครั้งนี้
ชลหันไปที่รั้วบ้านที่เป็นลูกกรงเรียงยาวไปจนสุดกำแพงอีกฝั่ง เขารู้สึกเหมือนมีใครกำลังมองเขาอยู่ จากด้านนอก ชลกวาดสายตามองอีกครั้งก่อนที่จะหันมาสนใจสมุดเฟรนด์ชิพตรงหน้า
เขาวางมันลงบนเตาถ่าน เปลวไฟที่ร้อนแรงค่อยๆทำลายมุมสมุดไปทีละน้อย มันกำลังถูกทำลายลงแล้ว หลักฐานทุกอย่างมันควรจะจบลงในวันนี้ บัญชีดำค่อยๆเผาผลาญมันลงไปอย่างช้าๆ แต่ใจของเขาอยากให้มันถูกทำลายให้เร็วกว่านี้
กริ๊งงงงงงงงงงงง ! กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงง !
เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้นจากห้องรับแขก ชลหันเข้าไปในบ้านรอฟังเสียงโทรศัพท์ดังอีกครั้ง ก่อนที่จะลุกขึ้นตรงเข้าไปในบ้าน ชลเดินตรงไปที่โทรศัพท์ก่อนจะหยิบมันขึ้นมา.......
“ฮัลโหล !” เขาเอ่ยทักก่อน
“ฮัลโหล.......ฮัลโหลครับ !” เขาไม่ได้ยินเสียงตอบรับใดๆจากปลายสาย
“ฮัลโหล ! ไม่ทราบต้องการพูดสายกับใครครับ” ก็ไม่มีเสียงตอบอีก
ชลวางโทรศัพท์ลงอย่างโมโห ใครกันนะ โทรมาแล้วไม่ยอมพูด ชลเดินออกไปนอกบ้านเพื่อจะไปดูว่า สมุดเฟรนด์ชิพของเขานั้น กลายเป็นเถ้าถ่านรึยัง ?
แต่เหมือนโชคชะตากลั่นแกล้ง เมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาอีกครั้ง ชลรีบรับทันทีด้วยความโมโห แต่เมื่อรับโทรศัพท์ไปแล้ว เขากลับเปลี่ยนสีหน้า
“ฮัลโหล !” คนปลายสายเอ่ยทักขึ้นก่อน
“หวัดดีครับ ไม่ทราบว่าต้องการพูดสายกับใครครับ ?” ชลเอ่ยถามทันทีที่แน่ใจว่า คนปลายสาย ไม่ใช่คนที่เขารู้จักอย่างแน่นอน
“เอ่อ...ใช่ ชลนที รึเปล่าครับ ?”
“ใช่ครับ ผมชลนทีครับ มีอะไรรึเปล่าครับ ?”
“ผมเป็นพ่อของ นิภาวรรณ นะครับ เอ่อ.....แนน น่ะครับ” ชลพยักหน้า
“ตอนนี้..........เขาเสียชีวิตแล้วครับ ผมเลยไปค้นหารายชื่อเพื่อนๆของเขาและบอกเรื่องนี้ให้เพื่อนๆทราบ ตอนนี้ศพของเขาตั้งอยู่ที่........” ชลรีบหยิบกระดาษมาจดข้อมูลที่พ่อของแนนบอก และบางทีเขาอาจจะไปร่วมงานศพของแนน
“งั้น....แค่นี้นะครับ ขอบคุณครับ” ชลวางสายด้วยอาการหดหู่
เพื่อนรอบข้างของเขา เสียชีวิตไปอย่างไร้สาเหตุ เขานั่งลงบนโซฟาพร้อมกับหยิบกระดาษจดขึ้นมา ช่วงนี้เขารู้สึกท้อใจและเสียใจ กับการจากไปของเพื่อนแต่ละคน ทุกอย่างมันเป็นเพราะ......
มีน......เพียงคนเดียว !!
ชลตัดสินใจลุกขึ้นและตรงไปสนามที่เขากำลังเผาสมุดเฟรนด์ชิพเอาไว้อยู่ เมื่อไปถึงเขาตกใจสุดขีด ในเตาปราศจากเศษเถ้าถ่านของสมุดเฟรนด์ชิพตามที่เขาคิดไว้ สมุดทั้งเล่มหายไปจากเตาอย่างไม่ทราบสาเหตุ ใครกันที่ทำแบบนี้ มันหายไปไหนกันนะ ชลหันไปมองที่รั้วบ้าน ตอนที่เขายกเตาถ่านมาตั้งก็รู้สึกเหมือนมีใครมายืนอยู่ หรือคนๆนั้นจะเป็นคนที่ขโมยเฟรนด์ชิพไป เขาโดดขึ้นไปบนรั้วและมองไปรอบๆ กลับไม่พบใครสักคนเดียว ชลเดินกลับมาที่หน้าเตาถ่านด้วยความเหนื่อยอ่อน
ชลค้นหาสมุดเฟรนด์ชิพของเขาทุกซอกทุกมุมตามสนามหญ้า แต่ก็ไม่พบเลย ชลเอามือกุมขมับอีกครั้ง ทุกอย่างล้มเหลว จบกันคราวนี้ หากสมุดเล่มนั้นยังไม่ถูกทำลาย และคนที่เอาไปเป็นฆาตกรล่ะ เขาจะทำอย่างไร ?
ใครคนหนึ่ง สวมเส็อโค๊ชตัวใหญ่สีดำทึบ ยืนหลบอยู่หลังกำแพงบ้านของชล ภายใต้ใบหน้าที่ถูกปิดบังเอาไว้ เผยให้เห็นรอยยิ้มที่ทั้งสะใจและชอบใจ สิ่งที่อยู่ในมือตอนนี้มันสามารถทำให้ทุกคนในเฟรนด์ชิพ ตายเมื่อไหร่ก็ได้ โดยเฉพาะคนที่บอกรักชลในเฟรนด์ชิพเล่มนี้ มันจะไม่มีชีวิตรอดแน่นอน
คนใส่เสื้อโค๊ชสีดำนี้ เดินหายไปพร้อมๆกับเฟรนด์ชิพ !!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น