ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : อดีต
ชลนั่งอยู่บนเก้าอี้ยาวภายในห้องโถงใหญ่ของโรงพยาบาล มีคนไข้และญาติผู้ป่วยมานั่งรอรับยาและรอเรียกเข้าไปตรวจร่างกาย เขานั่งกุมขมับด้วยความเครียด เพื่อนของเขาค่อยๆเสียชีวิตไปทีละคนๆ และทุกครั้งก่อนที่พวกเขาจะตาย เขาจะได้ยินคำสารภาพรัก ไม่ว่า นก หรือ จิ๊บ ก็เป็นเช่นนั้นเหมือนกัน ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกเศร้าใจ คำที่อยากจะบอกแต่ต้องเก็บมันเอาไว้ กว่าจะบอกมันก็สายไปเสียแล้ว
พลอยเดินตรงมานั่งข้างๆเขา ชลเงยหน้ามองพลอยก่อนที่จะก้มหน้าลงอย่างเดิม เขาคิดอะไรไม่ออกเลยตอนนี้ มันมึนและรู้สึกหนักหัวอย่างบอกไม่ถูก สิ่งใดที่ทำให้เพื่อนๆของเขาตาย เป็นเพราะอะไรกันแน่ และคนที่ตายจะผ่านการบอกรักเขาทั้งนั้น ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ.........
พลอยเองอาจจะตกอยู่ในอันตราย
เขาไม่รู้ เพราะหลักฐานทุกอย่างยังไม่เพียงพอ แต่สิ่งที่เขาจะทำได้ตอนนี้คือ ปกป้องพลอยให้ถึงที่สุดเท่านั้น
“พลอย” เขาเอ่ยขึ้นมาเฉยๆ
“มีอะไรเหรอ ?”
“เธอเชื่อเรื่องเวรกรรมมั้ย ?” พลอยมองหน้าของชลอย่างงงๆ
“เพราะฉันไม่ดีเอง ที่ทำให้ทุกคนถึงเป็นแบบนี้” คำพูดที่ไม่ได้ผ่านการเรียบเรียงมาก่อน ยิ่งทำให้พลอยรู้สึกมึนงงกว่าเดิม
“ชล....เธอกำลังหมายถึงอะไรน่ะ ?”
“ฉันเคยทำร้ายจิตใจ......ผู้หญิงคนหนึ่งเอาไว้” เรื่องที่ชลเกริ่นออกมา ยิ่งสร้างความสนใจให้กับพลอยอย่างมาก
“ตอนนั้นฉันอายุ 8 ขวบ ถ้าจำไม่ผิด” เขาเริ่มเล่าเหตุการณ์ในอดีต
“ฉันเจอเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเป็นลูกของคนงานในสวนผลไม้ที่อยู่แถวระแวกบ้านของฉัน เราเจอกันเมื่อฉันขี่จักรยานไปซื้อขนมกับเจ้านนท์”
.................................................................................................................................................................
“แดดก็ร้อน เวลานี้น่าจะนอนเล่นใต้ต้นมะม่วงดีกว่าอีก” ชลสมัยเด็กบ่นขณะปั่นจักรยานท่ามกลางแดดที่ร้อนระอุในเวลา บ่าย 2 โมง
“เออน่า....ก็เดี๋ยวไปซื้อไอติมกินแก้ร้อนไง ไม่ดีเหรอ ?” นนท์พูดพร้อมกับหันซ้ายหันขวามองของขายข้างทาง
“เอ้า ! ถึงแล้ว ลงเร็วๆๆๆๆ”
ในร้านค้าแห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ในตัวเมือง เป็นตึกแถวค่อนข้างทรุดโทรมมีกระจกบานเลื่อนที่เปิดอ้าไว้อยู่ตรงหน้าร้าน พร้อมถุงขนมหลายชนิดแขวนอยู่ เด็กๆในระแวกนั้นจะมาซื้อขนมที่ร้านแห่งนี้และเป็นร้านที่รวบรวมของใช้ต่างๆ ไว้ในร้านนี้อีกด้วยจึงเป็นร้านที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในตัวเมือง นนท์รีบตรงไปที่ตู้เก็บไอศกรีมและยืนเลือกอยู่ ชลเดินเข้าไปดูขนมที่วางเรียงรายอยู่บนชั้นกระบะเหล็กเคลือบสีขาว แต่ก็ไม่ได้เลือกมัน
“อืม...น่ากินแฮะ” เสียงเล็กๆดังแว่วมาจากช่องขนมด้านในสุด
“เออ...แพงไป ตังค์แค่ 20 บาทคงไม่พอ” เขาเห็นเด็กผู้หญิงสวมเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นมัดผมเป็นจุกบนหัวกระจุกหนึ่ง เพราะผมเธอเป็นทรงนักเรียนที่ตัดสั้นเสมอติ่งหู ดวงตากลมโต ผิวสีแทนจนเกือบคล้ำ แววตาหลงใหลกับขนมที่มากมายตรงหน้าอย่างไม่วางตา เธอน่ารักดีนะ
เด็กหญิงเงยหน้ามองชลครั้งหนึ่ง ก่อนที่จะเดินตรงไปหน้าร้านเพื่อจ่ายเงิน ชลมองหานนท์ที่ยังคงเลือกไอศกรีมอยู่หน้าตู้ นนท์ชอบกินไอศกรีมมากถึงกระทั้ง 1 วันสามารถกินไอศกรีมได้ 5-6 แท่ง ซึ่งถือว่ามากหากเปรียบเทียบเป็นเด็กประถม ชลตบบ่าของนนท์เป็นการเตือนสติ ก่อนที่เขาจะหยิบไอศกรีมขึ้นมา 2 แท่ง และเดินไปจ่ายเงิน
เด็กคนนั้นหายไปแล้ว
ชลหันมองไปนอกร้าน ไร้วี่แววเด็กผู้หญิงคนนั้น ไม่รู้ว่าเธอหายไปไหน แต่ทำไมนะ เขาถึงสนใจเธอมากขนาดนั้น แต่เธอก็น่ารักในสายตาเด็กประถมอย่างเขา
นนท์อ่านหนังสือไปพร้อมกับกินไอศกรีมอยู่ใต้ต้นไม้ โดยมีชลนั่งอยู่ข้างๆ ชลเหม่อมองท้องร่องที่มีน้ำสีคล้ำๆจากโคลน จ้องมองราวกับจะมีอะไรโผล่ออกมาจากตรงจุดๆนั้น
“ไอ้ชล !!” นนท์ผลักไหล่ของชลให้ตื่นจากภวังค์
“เป็นอะไรวะ ? ไอตืมละลายหมดแล้วนะ” ชลก้มมองไอศกรีมในมือ มันละลายไปเกือบครึ่งหนึ่งแล้ว เขากัดมันคำหนึ่งก่อนจะยื่นให้นนท์ นนท์มองหน้าเขาและหยิบมันมากินจนหมด เพราะคิดว่า ชลคงไม่อยากกิน
หลังจากนั้นไม่นาน นนท์ก็เดินไปเปลี่ยนหนังสืออ่านที่บ้าน ตอนนี้ก็มีชลอยู่เพียงลำพัง เขาเอนตัวลงนอนใต้ต้นมะม่วง สายลมเย็นๆพัดผ่านร่างของเขาไป ชลค่อยๆหลับตาลงอย่างช้าๆ ก่อนที่จะงีบสักพัก
ตุบ !!
เสียงของแข็ง ตกลงจากที่สูง เสียงมันใกล้มากและรู้สึกว่า ต้นเสียงมันอยู่ไม่ไกลจากที่เขานอน ชลยังคงนอนฟังมัน จนเขาได้ยินเป็นครั้งที่สอง.....
ตุบ ! โอ๊ย !!!
เขาสะดุ้งตื่นขึ้นมา และหันไปที่ต้นเสียงนั้น เขาเห็นใครคนหนึ่งกำลังพยุงตัวเองให้ลุกขึ้น พร้อมปัดก้นที่มีเศษใบไม้ติดออก ผมที่มัดเป็นจุกบนหัว ทำให้เขานึกอะไรออก
“คิดจะขโมยมะม่วงเหรอ !?” เขาตะโกนลั่น
“เปล่านะๆ !!” เธอตกใจจนมะม่วงในมือหล่นลงพื้นกระจัดกระจาย
“อ้าว ! เธอเองเหรอ ?” คนที่คิดจะมาขโมยมะม่วงค่อยๆหันมาหาเขา เธอเป็นคนเดียวกับที่ชลเจอเธอในร้านขนม
“มาทำอะไรแถวนี้ บ้านเธออยู่ไหนเนี่ย ?” ชลเดินไปหาเธอ แต่เด็กคนนั้นกลับถอยหลัง
“นาย...เป็นใครน่ะ ?” เธอมองหน้าชล “อืม...จะพูดว่ายังไงดีล่ะ ? เป็น...ลูกเจ้าของสวนอ่ะ”
เด็กผู้หญิงคนนั้นตัวสั่น ก่อนที่จะทำท่าวิ่งหนีเพราะกลัวความผิด แต่ชลกลับรั้งแขนเธอเอาไว้เสียก่อน เด็กหญิงพยายามแกะมือของชลออกแต่ก็สู้แรงไม่ได้ ที่ทำได้ก็มีเพียงตะโกนร้องให้คนช่วย แต่ชลกลับยังคงนิ่งเฉย ราวกับไม่กลัวอะไรทั้งสิ้น
“ร้องไปเถอะ จะใส่ร้ายฉันยังไงก็เชิญ ดีสิ ว่าคนที่เข้ามาช่วย จะเชื่อใคร ?”
เด็กหญิงเงียบ เธอรู้ว่าผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอเป็นลูกเจ้าของสวน แน่นอนหากคนงานหรือไม่ก็พ่อแม่ของเขามา ยังไงๆก็ต้องเชื่อเหตุผลผู้ชายคนนี้แน่นอน
“เธอ...ไม่อยากให้ฉันไปบอกพ่อของฉันใช่มั้ย ว่าเธอเป็นขโมย” สายตาของชลดูเหมือนมีแผนการอยู่
“เอาไงดีล่ะ.....เธอมาเป็นแฟนฉัน ดีมั้ย ?” เด็กหญิงทำตาโต
“บ้าเหรอ ? ยังเด็กอยู่เลย จะมีแฟนได้ไง ?” ชลหัวเราะ
“โธ่เอ๊ย ! เพื่อนที่โรงเรียนฉันก็มีกัน เออ...เธอพูดแบบนี้ แสดงว่าเธอคงยังไม่เคยมีแฟนมั้ย ?” เด็กหญิงไม่ตอบ
ทั้งสองนั่งคุยกันอยู่ใต้ต้นมะม่วง ตรงที่ชลหลับไปเมื่อสักครู่ เด็กหญิงนั่งมองลูกมะม่วงที่เธอเพิ่งเด็ดออกมาจากต้น 2-3 ลูก บรรยากาศเงียบสงบเสียเหลือเกิน เขาทั้งสองพยายามจะพูดคุยกัน แต่ไม่มีใครเป็นคนเริ่มก่อน
“เธอ.....ไม่มีเพื่อนเหรอ ?” ชลเอ่ยถามก่อน
“...........” เธอส่ายหน้าแทนคำตอบ
“เหงามั้ย ?” เด็กหญิงหันไปมองหน้าชล
“.............” คราวนี้เธอพยักหน้า
“เธอชื่อะไร ?” เด็กหญิงทำท่านึก
“ดาว” เธอตอบ
“ดาว ชื่อเพราะดีนะ” เขายิ้ม “เออ....พ่อแม่เธอ....ไปไหนล่ะ ?”
“ทำงาน อยู่ที่สวนข้างๆนี่แหละ เพื่อนๆรุ่นเดียวกันกับฉันที่เป็นลูกของคนงาน ต่างเป็นผู้ชายหมด เวลาเล่นด้วยกัน ผู้หญิงคนเดียวอย่างฉันก็เล่นด้วยลำบาก แถมยังโดนแกล้งอีกต่างหาก” ชลพยักหน้า
“ขอโทษนะ” ดาวหันหน้าไปมองชลที่กำลังนั่งมองบนต้นไม้
“ขอโทษ.....ขอโทษทำไมล่ะ นายไม่ได้ทำอะไรผิดนี่”
“ก็ที่....ฉันจับเธอเอาไว้ไม่ให้ไปไหนไง เธอคงไม่มีอะไรเล่น เลยมาเก็บมะม่วงไปกิน เจ็บรึเปล่า ตอนนั้นน่ะ”
“ตอนไหน ?” ชลยิ้มและเริ่มหัวเราะ “ก็ตอนที่ตกจากต้นไม้ไง” ดาวเริ่มยิ้มอย่างเขินอาย
“ไม่หรอก ฉันชินแล้ว ลูกคนงานก็อย่างนี้แหละ ซนเป็นธรรมดา”
“เออ....นายชื่ออะไรน่ะ คุยต้งนานยังไม่รู้จักชื่อเลย”
“ฉันชื่อ ชล เป็นลูกเจ้าของสวนที่นี่” จู่ๆดาวก็สะดุ้งอะไรบางอย่าง
“แย่แล้ว ป่านนี้แม่คงบ่นหาฉันแน่ๆ งั้นฉันไปก่อนล่ะ ไว้เจอกันนะ นายชล” พูดจบเธอก็ลุกขึ้นวิ่งไปทันที ปล่อยให้เขานั่งอยู่เพียงลำพัง ชลเหลือบมองมะม่วงที่เธอเด็ดวางอยู่ข้างๆ เธอคงรีบมากจนลืมมะม่วงไปเสียแล้ว
ในเวลาไม่นาน นนท์ก็กลับมา พร้อมหนังสืออีก 2-3 เล่ม ทุกเล่มล้วนเป็นการ์ตูนทั้งสิ้น ชลมองและล้มตัวลงนอนอีกครั้ง
“ไอ้ชล ! แอบไปเด็ดมะม่วงมากินเหรอวะ ?” นนท์ถามเมื่อเห็นมะม่วงวางอยู่
“เปล่า....ของเพื่อนน่ะ” นนท์ทำหน้างง ชลยิ้มครั้งหนึ่ง ก่อนที่จะหลับตาลง
หลังจากวันนั้น นนท์ก็ได้รู้จักกับดาว ในฐานะแฟนของชล เธอเป็นคนนิสัยดี น่ารัก ซนตามประสาเด็กๆทั่วไป แต่เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่เหมือนใครตรงที่ เธอห้าวกว่าเด็กผู้ชายบางคนเสียอีก ซึ่งไม่สมกับชื่อของเธอเลย
เวลาผ่านไปหลายเดือน ดาวเริ่มสนิทสนมกับชลมากขึ้น เพราะเวลามีปัญหาก็จะมาเจอกันที่ใต้ต้นมะม่วงในสวนของชล และแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน แม้เขาและเธอจะไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกันก็ตาม แต่เรื่องของทั้งสองคนนี้ มีรู้กันอยู่แค่ 3 คนเท่านั้น คือ ชล ดาว และนนท์เท่านั้น
4 ปีผ่านไป ตอนที่ชลและนนท์กำลังจะจบ ป.6 ที่โรงเรียนต่างจังหวัดแห่งนี้ และกำลังจะไปต่อที่โรงเรียนมัธยมในกรุงเทพฯ หลังสอบวันสุดท้ายเสร็จชลได้มายืนรอดาวที่ใต้ต้นมะม่วงเช่นเคย แต่รอเท่าไหร่เธอก็ไม่มาสักที ชลเริ่มรอไม่ไหวจึงออกไปดูที่บ้านของเธอ......
ตุบ !!
ลูกมะม่วงลูกหนึ่ง ตกลงมาจากต้นก่อนที่เขาจะเดินออกไป ชลหันไปมองลูกมะม่วงนั้นและรู้สึกแปลกๆ มันเหมือนเป็นลางร้าย !!
เขารีบตรงออกไปขี่จักรยานหน้าบ้าน ตรงไปที่บ้านของดาวทันที คาดว่าเธอน่าจะอยู่ที่บ้าน และเขาก็ต้องมาติดรถตรงสี่แยกไฟแดง เขามองรถที่แล่นผ่านไปมาเพื่อหาโอกาสจะไปก่อนไฟเขียว ในใจของเขาเริ่มรู้สึกไม่ค่อยดีนัก และต้องการไปเจอหน้าเธอเพื่อให้หายเป็นห่วง
เขารักเธอขึ้นมาเสียแล้ว !!
แต่แล้ว ! รถเริ่มเบาบางลง เขารีบเตรียมตัวจะพุ่งข้ามถนนไประหว่างที่รถอีก 3-4 คันจะแล่นมาก่อน แต่สายตาของเขากลับไปเห็นใครคนหนึ่ง ยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม และกำลังข้ามมาฝั่งนี้
ตุบ !!!!!
ร่างเล็กๆ ลอยละล่องไปบนอากาศ ก่อนที่จะร่วงลงสู่พื้นถนน เลือดสาดเต็มถนนแดงฉาน ดวงตาของคนๆนั้นเหลือกพอๆกับตาของชล ร่างกายของเขาสั่นอย่างบอกไม่ถูก เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ต่อหน้าต่อตา แต่แค่คนถูกรถชนต่อหน้าแบบนี้ เขาไม่ตกใจเท่ากับว่า คนๆนั้น คือคนที่เขารู้จัก.....เป็นอย่างดี !!
“ดาว !!” ชลรีบทิ้งจักรยานพอดีกับไฟแดง รถทุกคันหยุดจอด ชลรีบตรงไปหาร่างหญิงสาวที่นอนอยู่โดยปราศจากคนช่วยเหลือ
“ดาว ! อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ !!” เขาหอบร่างเธอมาไว้ในโอบแขน
“ฉัน.....ไม่....เป็นไร” เธอพูดพร้อมกับกระอักเลือดออกมา
“นี่....ของที่เธออยากได้” เธอล้วงหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งในกระเป๋ากระโปรงออกมาให้ชล เลือดในมือของเธอเปื้อนกระดาษสีขาวแผ่นนั้นจนเละไปหมด
“ทำไมเธอต้องมาด้วย ความจริง...ถ้าฉันไปหาเธอที่บ้าน มันคงไม่เป็นแบบนี้”
“ไม่เป็นไรหรอก.........ฉันมันซุ่มซ่ามเอง นายไม่ใช่คนผิด”
“แล้วก็.....ฉันมีอะไรจะบอกนาย” ชลปาดน้ำตาไหลลงมาอาบแก้มของเขา
“คำๆนี้.....เป็นคำที่ฉัน.....อยากจะบอกเธอ ตั้งแต่พบกัน......ครั้งแรก ฉันรู้สึกอย่างนั้น..ตลอดเวลาที่เห็นหน้านาย” เธอหลับตาลง
“ฉัน.....รัก.......เธอ !!” ดาวลืมตาขึ้นมามองหน้าชล
“ฉัน....ก็รัก......เธอ !!” ชลพูดออกมาด้วยความเสียใจ
“สัญญานะ....ว่าจะ....รักกันตลอดไป” ชลพยักหน้าเป็นคำตอบ
“ฉันดีใจนะ....ที่ได้เจอนาย” สิ้นคำพูดของเธอ ก็สิ้นลมหายใจ ดวงตาที่เคยกลมโตกลับปิดลง มือที่พยายามขึ้นมาจับใบหน้าของเด็กชาย ร่วงหล่นลงพื้นตามแรงโน้มถ่วง
เธอไปสงบแล้ว............
...............................................................................................................................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น