คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 6 ฮิบาริกับการเล่นเบสบอล
ภารกิจของฮินะสำเร็จไปแล้ว 2 อย่าง และฮิบาริก็กำลังทำภารกิจอีกอย่าง...
“นี่...เจ้าบอลยิ้มได้ = =”
“หือ? มีอะไรเหรอฮิบาริ ^^”
“ทำไมต้องเล่นเบสบอล” ฮิบาริถามพลางเหวี่ยงไม้ไปมา
“ฮะๆๆ ก็ชั้นอยากเล่นนี่ ^^” เจ้าบอลยิ้มได้หรือยามะตอบอย่างกวลส้นตีลล
“-*-“
“ฮิบาริ นายจะตีหรือจะขว้างล่ะ ^^” เจ้าพิรุณถามเมฆาอย่างอารมณ์ดี
“ชั้นขอตีละกัน” ฮิบาริตอบ(คิดดีแล้วเรอะ?!)
“ได้สิ! งั้นเดี๋ยวชั้นขว้างหานายนะ!! เริ่มได้!!” ยามะใสถุงมือที่ตรงกลางเป็นรูปหยดน้ำ ส่วนฮิบาริก็ถือไม้เบสบอลรูปหยดน้ำเช่นกัน(ยามะสั่งทำพิเศษ)
...ทั้ง 2 เข้าประจำที่
“วิ้ง *w* พรึ่บ!!!” ยามะขว้างบอลด้วยพลังทั้งหมดใส่ฮิบาริ ลูกเบสบอลโค้งทำวิถีคงจรพุ่งเข้าใกล้ฮิบาริ ฮิบาริหลบทันแต่...
...ตีลูกไม่ได้ -_-(มีปัญหามะ ก็คนมันเล่นไม่เป็นนิ <<ฮิบาริ)
“ฮะๆๆ เอาใหม่นะฮิบาริ มือใหม่ก็แบบนี้แหละ ^^” เจ้าบ้าเบสบอลยิ้มร่าตามเคย
---ปึด--- เส้นประสาทความอดทนของฮิบาริก็ขาดอีกตามเคยด้วยคำว่า ‘มือใหม่’
“ขว้างลูกต่อไปมาได้เลย!!” ฮิบาริจับไม้เบสบอลตั้งท่าเตรียมอีก ยามะเกิดโหมดดาร์กขึ้นมากะทันหัน ขว้างลูกใส่ฮิบาริ ลูกพุ่งเข้าหาฮิบาริ ฮิบาริทิ้งไม้แล้วยกทอนฟาฟาดเข้ามี่ลูกเบสบอล...
...ทอนฟาบุบ!!!
“เฮ้ย!!!” ฮิบาริร้องด้วยความตกใจ
“หวา~ฮิบาริ ทอนฟาเป็นอะไรรึปล่าว~” ยามะวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหาฮิบาริ
“บุบไงเล่า เจ้าโง่!!!” ฮิบาริโวยวาย
“เอาน่าๆ เดี๋ยวชั้นจ่ายให้ เล่นต่อก่อนเถอะ” ยามะพยายามระงับศึก
“เออๆ” ฮิบาริพูดอย่างอารมณ์เสีย
ฮินะเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างบนตึกเรียนก็รีบวิ่งลงมาหาฮิบาริ เป็นเวลาเดียวกับที่ยามาโมโตะขว้างบอลใส่ฮิบาริพอดี บอลพุ่งด้วยความเร็วสูงผิดปกติ ฮิบาริทำใจว่ารับไม่ได้แล้วแต่ว่า...
“รุ่นพี่!!! >O< สู้เค้าน้า!!!” ฮินะตะโกนเชียร์ฮิบาริสุดเสียง ฮิบาริหันมาหาฮินะแล้วหันกลับไปพลางจ้องบอลเขม็งด้วยสายตาน่ากลัว(ประมาณสายตาครูออย -_-) บอลเกิดอาการกลัวกะทันหัน(- -*?!) แรงที่พุ่งเข้าหาฮิบาริค่อยๆชะลอตัวจนช้าเหมือนลูกโป่ง ฮิบาริเหวี่ยงไม้เบสบอลเต็มแรง ขณะที่ยามะออกจากโหมดดับเบิ้ลดาร์ก จึง...
ปึ้ง!!! “แอ้ก! อ้อก! ตุบ!” และแล้วยามาโมโตะก็โดนบอลพุ่งเข้าใส่หน้าเต็มแรง เป็นรอยแดงที่หน้า
“ยังเรียกชั้นว่ามือใหม่อีกมั้ย? ยามาโมโตะ ทาเคชิ” ฮิบาริมองยามาโมโตะจากเบื้องบน(?!) ด้วยสายตาที่น่ากลัว มีเงามืดๆอยู่ด้านหลังฮิบาริ
“อ่า~เมื่อกี้มัน Super Dark Shot Homerun เลยนานั่น มีแค่รุ่นแรกของวงการเบสบอลเท่านั้นนะที่ตีได้ รู้สึกจะชื่อ...อืม...อ้อ!...จำไม่ได้แล้วอ่า^^ แฮะๆ” เจ้ายามาโมโตะที่คิดว่าสลบไปแล้วกลับลุกขึ้นมาชมฮิบาริหน้าตาเฉย
“ฮินะ เอาใบนั้นให้เจ้าบอลบ้านี่เซ็นซิ” ฮิบาริตัดบทยามะ
“หา~อ้อ! ใบอนุญาตเข้าวองโกเล่หรอ ของแค่นี้แค่มาบอกชั้นชั้นก็เซ็นให้แล้วแหละ ^^” เจ้ายามาโมโตะยิ้มร่าเริงรับใบนั้นมาเซ็นอย่างว่าว่าย
“ขอบคุณค่ะ คุณพิรุณ” ฮินะกล่าวของคุณเจ้าบอลยิ้มที่นั่งอยู่
“ฮินาตะ กลับบ้านได้แล้ว” ฮิบาริสั่งพร้อมเดินนำหน้าไป
“ค่ะ รุ่นพี่” ฮินะรีบวิ่งตามหลังไป
By: The Crazy Wind
.........................................................................................................
จบแล้วค่า~ >w< บทนี้สั้นหน่อยเลยใช้เวลาน้อยกว่าบทอื่น
รู้สึกว่าสัมพาทย์พิเศษของคุมิจังจะได้รับการตอบรับดีมากๆ ก็เลยอย่าถามความเห็นท่ายผู้อ่านทั้งหลายว่าอยากให้คุมิจังไปสัมพาทย์ใครนอกจากคุณฮิบาริบ้าง เพราะว่าคุมิจังเบื่อ+กลัวแย้วอ่า~ เกือบตายมา 2 ครั้งเชียวน้า~
บทต่อไปจะเป็นสัมพาทย์พิเศษนะค้า~ติดตามชมได้(วันหลัง วันนี้เค้าขี้เกียจแย้ว~ >v<) บายค่า~
............................................................................................................
คอมเมนต์ของคุณ แรงใจในการอัพ
ความคิดเห็น