คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 4 Shop Shop Shop
---กริ๊งงง--- เสียงออดดังขึ้น
“เอ้า เลิกเรียนได้ บายจ้า~” อ.รีโบยามะพูดขึ้น
“เย้!!!” นักเรียนทุกคนร้องดีใจ
---ครืด--- เด็กหนุ่มผมดำขลับ รูปร่างสมส่วน ก้าวเข้ามาในห้องม.2A ทุกคนต่างตกตะลึงเพราะกลัว... = =
“ชั้นมารับฮินาตะกลับบ้าน” ฮิบาริพูดเสียงเรียบ ทั้งห้องเย็นเฉียบ ทุกคนทำท่าค้าง คนที่ถือของอยู่ก็ทำของตก
“คะ ค่ะ รุ่นพี่” ฮินะตอบอย่างว่าง่าย
แล้วฮิบาริก็เดินออกไปจากห้อง ตามด้วยฮินาตะ
ระหว่างทางเดิน ทุกคนหลีกทางให้ฮิบาริ(เหมือนแหวกทางให้ครูสมมาตร = =) และสงสัยว่าสาวน้อยผมเหลืองคนนั้น ทำไมถึงเดินตามหลังฮิบาริ แต่ไม่กล้าถาม...
“ฮินาตะ” ฮิบาริกล่าวทำลายความเงียบ
“ค่ะ?!” ฮินะก้มหน้างุดเดินตามหลังฮิบาริตอบพลางเหลือมมองหลังฮิบาริ
“เดี๋ยววันนี้ชั้นจะพาเธอไปชื้อชุดนะ”
“ค่ะ รุ่นพี่” ฮินะตอบ
...ณ ห้างสรรพสินค้านามิโมริ...
บรรยากาศก็เหมือนที่โรงเรียน ทุกคนหลีกทางให้ฮิบาริ
“เอ่อ..คือ..ชุดผู้หญิงอยู่ชั้นไหนคะ” ฮินะถามฮิบาริ
“อืม...ไม่รู้สิ เธอก็ลองไปถามดูซิ” ฮิบาริตอบ
“เอ่อ..ขอโทษนะคะ คือ..ชุดผู้หญิงอยู่ชั้นไหนคะ” ฮินะถามพี่พนักงานที่หลบมุมอยู่
“ยะ..ยะ..อยู่ชั้น 3 ค่ะ” พี่พนักงานกลัวรังสีของฮิบาริที่แผ่ออกมา
“ขอบคุณค่ะ” ฮินะกล่าวขอบคุณ
“อืม..ไปกันเหอะ”
ฮินะไม่เคยมาห้างสรรพสินค้ามาก่อน จึงรู้สึกตื่นเต้นมาก และ...
หมับ!!! มือใหญ่จับเข้ากับมือเล็กของฮินะ เด็กหนุ่มผมดำยิ้มให้กับฮินะ (ซึ่งหาได้ยากมากสำหรับคนปกติ)
“ฮินาตะ กลัวหลงซินะ” ฮิบาริหันมาถามฮินาตะ พร้อมยิ้มบางๆ
“คะ..ค่ะ ชั้นเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก ดีใจจังเลย! ^^” ฮินะยิ้มอย่างร่าเริงชวนให้ผู้ฟังใจเต้น
“อือ..อืม ชั้นก็มาไม่ค่อยบ่อยหรอก” ฮิบาริหลบหน้าฮินะแล้วมองไปทางอื่น
“รุ่นพี่ เป็นอะไรหรือคะ หลบหน้าชั้นทำไม?!” ฮินะชะโงกหน้าเข้าไปหฮิบาริที่หลบหน้าอยู่
ฮิบาริได้ยินก็เลยหันหน้ากลับมาจะตอบ แต่ว่า...
พอฮิบาริหันหน้ากลับมาก็พบว่าหน้าของตนกับฮินะอยู่ใกล้กันมาก จึงรีบผละออก
“เอ่อ..ขอโทษ -/////-” ฮิบาริกล่าวทั้งๆที่หน้าแดง
“มะ..ไม่เป็นไรค่ะ ชั้นต่างหากที่ต้องขอโทษรุ่นพี่ -///-” ฮินะเองก็หน้าแดงไม่แพ้กัน
---เงียบ--- (คนแต่งแต่งต่อไม่ได้อ่า~ T^T) (สู้ๆค่า~<<ฮินะ) (ขอบใจจ้า ฮินะ<<ไรเตอร์)
…ชั้น 3...
“รุ่นพี่ เตรียมเงินมาเท่าไหร่คะ?” ฮินะถาม
“500 เยน” ฮิบาริตอบเสียงเรียบ
“หะ..ห้าร้อยเยน ซื้ออะไรได้บ้างล่ะคะรุ่นพี่?!” ฮินะตกใจ
“หือ..ปกติชั้นซื้อราคานี้ประจำแหละ = =” ฮิบาริพูดเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา
“เอิ่ม... -_-” ฮินะทำหน้าซังกะตาย ถึงแม้เธอจะเคยเป็นนกมาก่อน แต่ก็รู้ค่าของเงินดี(ก็บอกแล้วฮิเบิร์ดเรียนรู้ได้เร็ว)
“เอาร้านนี้ละกัน ไปเถอะ ฮินาตะ” ฮิบาริพูดขึ้น พร้อมเดินเข้าไปในร้าน Vongola Clothes
“ดีจ้า~ ฮิบาริ มาซื้ออะไรเพิ่มล่ะ” รีบอร์นในชุดคนขายของ Vongola พูดขึ้น (มารับจ๊อบเรอะ!!)
“อ้อ เปล่าหรอก ชั้นมาซื้อให้ฮินาตะต่างหาก” ฮิบาริตอบ “ตรงไหนเป็นชุดของโดคุโรล่ะ”
“ไสเจีย โดคุโรเป็นสายหมอก ฮินาตะเป็นเมฆา ใส่ด้วยกันไม่ด้าย~” รีบอร์นบอกฮิบาริ
“ทำไมล่ะ เจ้าหนู” ฮิบาริถามพร้อมมองไปยังฮินาตะซึ่งกำลังมองไปรอบๆร้าน
“ไม่งั้น..คลื่นมันจะป่วนกัน เพราะสายหมอกกับเมฆามันเข้ากันไม่ได้จ้า~” รีบอร์นบอกพร้อมพาฮิบาริกับฮินะไปยังโซนๆหนึ่งในร้าน Vongola Clothes
“เจ้าหนู โซนชุดของใครเนี่ย” ฮิบาริถามเสียงหงุดหงิด
“ของเคียวโกะน่ะ” รีบอร์นตอบแบบ I don’t care กับเสียงหงุดหงิดของฮิบาริ
“แล้วธาตุเมฆากับอรุณมันเข้ากันได้หรอคะ คุณรีบอร์น” ฮินะถาม
“ไม่ได้หรอก” รีบอร์นตอบหน้าตาเฉย
เอิ่ม...ฮิบาริกับฮินะต่างช็อกกันไปซะแล้ว ฮิบาริค้างโดยชี้ชุดของเคียวโกะอยู่ และฮินะก็...
ล้มลงไปเป็นที่เรียบร้อย = =
“เจ้าหนู แล้วทำไมไม่ให้ฮินาตะใส่ชุดของโดคุโรล่ะ?!” ฮิบาริถาม อารมณ์เริ่มเย็นลงแล้ว
“ก็..ชุดของโดคุโรมัน...สุดๆอะนะ ชั้นว่านายก็คงไม่ชอบหรอก” รีบอร์นตอบพลางชี้ไปที่โซนของโคลมซึ่งมันเป็นชุดสายเดี่ยวสีน้ำเงิน กับกระโปรงยีนส์สีขาวโคตะระสั้น
ปฏิกิริยาของฮิบาริ >> ช็อกนิดๆ แล้วหันกลับไปที่ชุดของเคียวโกะใหม่พร้อมพูดกับฮินาตะ
“เอ่อ..ชั้นว่า...ฮินาตะชอบชุดไหนล่ะ หยิบไปเลย” ฮิบาริเปลี่ยนเรื่องทันที
“ค่ะ” ฮินะเดินไปหยิบชุดที่ชอบ ซึ่งเลือกยากมาก = = แล้วก็ไปเจอชุดเสื้อแขนกุดสีเหลือง กางเกงสีขาว แต่...
ฮิบาริหยิบเสื้อสีเหลืองกลับที่เดิม แล้วเดินไปหยิบโซนเสื้อผ้าของรัล เป็นเสื้อแขนกุดสีม่วงอ่อน ฮิบาริหยิบแล้วเอามาให้ฮินาตะลองพลางพูดว่า
“เธอเหมาะกับชุดนี้มากกว่าอีก = =” ฮิบาริพูดเสียงเรียบ
“ก็ได้ค่ะ” ฮินาตะตอบรับอย่างว่าง่าย พลางเดินไปหยิบเดรสสีครีมมา แต่ฮิบาริก็ทำเหมือนเดิม คือ เดินไปโซนอื่นๆแล้วเลือกเดรสตัวเดียวกันสีม่วงอ่อนมา
“เอานี่ดีกว่า -_-”
“…” ฮินาตะเริ่มเก็บอารมณ์ไม่อยู่
“เอาไปซิ” ฮิบาริบอกขึ้นมาอีกครั้ง
“งั้นรุ่นพี่ก็หยิบมาให้ชั้นลองซิคะ!!” ฮินะเริ่มโมโห
“---ฮินาตะ---” ฮิบาริปรามเบาๆ
“ค่ะๆๆ” ฮินะพูดอย่างหงุดหงิดนิดๆ แล้วเดินไปยังห้องลองชุด
...ผ่านไป 2 นาที...
“รุ่นพี่..แง้ T^T ใส่ไม่ป็นอ่า ToT” ฮินะร้องออกมา
“เฮ้อ..ก็เอาตัวที่เป็นสีม่วงอ่อนแขนกุดใส่ท่อนบน เอาตัวสีขาวไว้ท่อนล่างไง” ฮิบาริตะโกนเข้าไป
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ T^T” ฮินะกล่าวขอบคุณ
และแล้วฮินะก็เดินออกมา
“โอเคมั้ย?” ฮิบาริถาม
“ค่ะ รุ่นพี่” ฮินะตอบอย่างอายๆ
“งั้น..เอาชุดนี้ 2 ตัว กับเดรสนั่น แล้วก็ช่วยทำโซนชุดสำหรับฮินะด้วนนะ” ฮิบาริสั่ง
“ได้สิ ค่าบริการ 10,000 เยน” รีบอร์นบอกฮิบาริ
“เจ้าหนู ชั้นเป็นสมาชิกวองโกเล่นะ” ฮิบาริพูดเสียงต่ำ
“นายใช่แต่เธอไม่ใช่นี่ ยกเว้นแต่จะเป็นคนรักกัน = =” รีบอร์นตอบอย่างแฝงนัย (Kufufufu)
“ชั้นกับฮินะเป็นคนรักกัน -_-” ฮิบาริตอบเสียงเนือยๆ พลางลากตัวฮินะเข้ามากอด
“-/////-“ฮินะหน้าแดงซ่านอย่างอายๆ ทั้งสายตาจิ๋วๆจากเด็กตัวเล็กที่รับจ๊อบ กับคนข้างนอกปนกัน และยังมีรุ่นพี่ที่กอดอีก ยิ่งทำให้อายยกกำลัง 3 -///////-
“โอเค คิดค่าบริการปกติ 500 เยน” รีบอร์นตอบตกลง
กฎของร้านนี้มีอยู่ว่า หากบุคคลธรรมดาทั่วไปมาซื้อ ขั้นต่ำคืด 5,000 เยน แต่สำหรับสมาชิกวองโกเล่แฟมิลี่ ขั้นต่ำคือ 1,000 เยน และยิ่งเป็นผู้พิทักษ์จะคิดค่าบริการ 500 เยนทุกครั้ง
...หลายๆคนคิดอยากจะเป็นวองโกเล่แฟมิลี่ คงคิดว่าง่ายๆ แต่จริงๆแล้วต้องจ่ายค่าบริการ...แสนสาหัส = =... ดังนั้น อย่าไปพูดถึงมัน
“เจ้าหนู ให้ฮินาตะเข้าแฟมิลี่ด้วยซิ(PS: จะได้ใช้ค่าบริการถูกๆ)” ฮิบาริบอกเจ้าตัวเล็ก
“ต้องมีการรับรองจากผู้พิทักษ์ก่อนซิ” รีบอร์นบอก
และนี่คือค่าบริการแสนสาหัส หากคุณคิดจะเป็นวองโกเล่แฟมิลี่ คือ ต้องให้ผู้พิทักษ์ทั้ง 7 รับรองก่อนจึงจะเป็นได้
คนที่จะให้ผู้พิทักษ์รับรองจะต้องทำตามความปรารถนาของผู้พิทักษ์เสียก่อน แต่ละคนมีความปรารถนาแตกต่างกันไป ลองดูผู้สมัครเป็รวองโกเล่คนล่าสุดกัน!
Mr. Niranam Kurainamewoi
ความปรารถนาของนภา : แต่งงานกับน้องสาวของอรุณ ซึ่ง >> X เพราะเคียวโกะไม่ยอม
ความปรารถนาของวายุ : เป็นมือขวาของนภา ซึ่ง >> X เพราะสึนะเห็นเป็นแค่เพื่อน
ความปรารถนาของพิรุณ : แข่งเบสบอลชนะตลอดไป ซึ่ง >> X เพราะทำได้ยากมากก
ความปรารถนาของเมฆา : ขอขย้ำแกได้มะ ซึ่ง >> X เพราะรักตัวกลัวตาย
ความปรารถนาของอรุณ : ให้มวยเป็นกีฬาประจำชาติ ซึ่ง >> X เพราะไม่มีเส้นขนาดน้าน~
ความปรารถนาของสายหมอก : ครองนามิโมริ และทำลายมาเฟีย ซึ่ง >> X เพราะไม่มีอิทธิพลมากขนาดนั้น
ความปรารถนาของอัสนี : ฆ่ารีบอร์น ซึ่ง >> X เพราะ กลัว!!!
...และ Mr. Niranam Kurainamewoi ก็หายสาบสูญ...
ชีวิตนี้เศร้านัก T^T (เราะเริ่มแต่งไม่ออก)(ถ้าแกแต่งไม่ออกชั้นจะขย้ำแก <<ฮิบาริ)
…กลับมายังเรื่องเดิม
“ได้ค่ะ! ชั้นจะทำให้ได้!!” ฮินะตอบอย่างมุ่งมั่น
“ก็ได้ นี่บัตรรับรองของเธอ” รีบอร์นยื่นบัตรให้
“นี่คือ...?” ฮินะถาม
“บัตรทดสอบไงล่ะ เธอลองเพ่งจิตดูซิ จะรู้ความปรารถนาของแต่ละคนในตอนนี้” ฮิบาริตอบ
---เพ่ง---
…10 นาที ผ่านไป
ความปรารถนาของนภา : ช่วยป๋มทำเวรที T^T
ความปรารถนาของวายุ : อยากช่วยท่านรุ่นที่สิบทำเวรจัง
ความปรารถนาของพิรุณ : อยากเล่นเบสบอลอ่ะ ^^
ความปรารถนาของเมฆา : …
ความปรารถนาของอรุณ : มาเต้นท่าสุหูรูดพร้อมกัน (= =)
ความปรารถนาของสายหมอก (โคลม) : อยากพบท่านมุคุโร่...
ความปรารถนาของสายหมอก (มุคุโร่) : อยากเจอโคลมที่น่ารักของผม...
18: เธออีกแล้วเรอะ
คุมิจัง: คราวนี้ขอเรียกว่าเคียวยะซังได้มั้ยคะ
18: ...(แผ่รังสีอาฆาต)
คุมิจัง: ง่า(เหงื่อตกเล็กน้อย)
...(บรรยากาศมาคุสุดๆ)
..
.
D: เคียวย้า~ไม่ได้เจอกันตั้งนาน คิดถึงชั้นบ้างอะป่าว(กระโดดกอด)
(PS: ดีโน่มาจากหน้ายยยยย)
18: (ขัดขา)
D: แอ้ก!!!
D: เคียวยะใจร้ายอ่า~ T^T
18: (ยกทอนฟาขึ้นมา)ถ้าเรียกแบบนั้นอีกครั้งชั้นจะชั้นขย้ำแก
D: ง่า ไม่เอาน่าเคียวยะ ฮาๆน่า ฮาๆ
18: ไม่ตลก!(พุ่งเข้าไปขย้ำดีโน่)
D: แว้ก! ว้าก! อ้าก!
...(และดีโน่ก็กลายเป็นศพสภาพสุดจะอนาจ -*-)
คุมิจัง: ไว้ชั้นจะช่วยสวดศพให้ละกันนะคะ คุณม้าพยศ ^^"
18: ชิ้ง >> (สายตาอาฆาต)
คุมิจัง: ง่า~ถ้างั้นคงต้องลาไปก่อนนะค้า สวัสดีค่า~ T^T (คุณฮิบาริโกรธแล้วพาลอ่ะ -3-)
ความคิดเห็น