คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : บทที่15 เข้าโรงพยาบาล
“ฮินะ กลับบ้าน” ฮิบาริก้าวยาวนำไปก่อนฮินะที่ขอบคุณเรียวเฮ
“รอด้วยซิคะ รุ่นพี่” ฮินะพยายามวิ่งตามไป แต่ไปชนกับพวกชมรมคาราเต้ที่เพิ่งเลิก “อุ้ย ขอโทษค่ะ”ฮินะขอโทษขอโพย
“หา ขอโทษแค่นี้คิดว่าจะหายเจ็บรึไงฟระ!! ยัยนี่” คนที่ฮินะชนคือกัปตันชมรมคาราเต้ ที่ได้ชื่อว่าเป็น 1 ใน 10 ผู้แข็งแกร่งของนามิโมริ ฉายาจริงๆคือ มหาอัสนีกัมปนาท แต่ฉายาที่เหล่า น.ร.นามิโมริตั้งก็คือ ไอ้คิงคองโหดโฉดหื่นกาม
“ลูกพี่ครับ ยัยนี่ รู้สึกจะเป็นขวัญใจนายเย็นชา ที่เด็กม.2 ห้อง A เค้าลือกัน” ลูกน้องของไอ้คิงคองโหดคนหนึ่งพูดขึ้น
“หืม ยัยนี่หรอ อืม~ น่าสนใจอยู่ เป็นการแก้แค้นเจ้าฮิบาริไปเลยที่มาถล่มชมรมของเราวันนั้น” เจ้าคิงคองโหดมองอย่างหื่นกาม
“เอ่อ มีอะไรกันหรอคะ คือยังไง ขอชั้นไปได้รึปล่าวคะ ^^” ฮินะที่ไม่รู้สถานการณ์พูดขึ้น
“ไม่ได้หรอกสาวน้อย เธอต้องไปกับเรา!!!” คิงคองพูดขึ้น พร้อมยื่นมือจะไปจับข้อมือของฮินะแต่...
“ถ้านายแตะต้องเธอแม้แต่ปลายนิ้วก้อย นายโดนขย้ำเละไม่มีชิ้นดีแน่” แต๊นนนน!!! ฮีโร่มาแว้วววว (เล่นไม่ดูเวลา) ฮิบาริ เคียวยะ เค้ามาช่วยคนรักเพียง”หนึ่งเดียว”ของเค้าแล้วววว
“พี่เคียวยะ ช่วยด้วย” เสียงฮินะร้องขึ้น เพราะความกลัวที่ผุดขึ้น กลัวเจ้าคิงคองมหาโหด(เปลี่ยนชื่อ?!)
“หลบไปฮินะ” ฮิบาริผลักฮินะไปติดประตูห้องเมื่อกี้ ซึ่งเรียวเฮเดินออกไปนานแล้ว
พลั่ก ตุบ ตุบ เสียงการต่อสู้เริ่มขึ้น ฮิบาริ เคียวยะ สู้กับผู้ชายตัวใหญ่กว่าตัวเอง 3 คน ซึ่งเปน1ใน10ของผู้แข็งแกร่งแห่งนามิโมริ แต่...
“แก ตายซะเถอะ!!!” ไอคิงคอง ใช้ท่อนเหล็กกะฟาดหัวของฮิบาริ ขณะที่ลูกน้องของตนเองกำลังเข้าโจมตีฮิบาริอย่างหนัก
“พี่เคียวยะ!!!ระวัง!!” ฮินะพุ่งตัวเข้ามาทำให้โดนท่อนเหล็กนั้นฟาดเข้าที่หัวอย่างจังจนสลบไป เลือดสีแดงไหลระรินจากผมสีเหลืองอ่อน ฮินะหลับตาลง ร่างกายที่ไร้การควบคุมค่อยๆล้มลง
“ฮินะ!!! แก!! ชั้นเตือนแกแล้ว ว่าอย่าแตะต้องเธอแม้แต่ปลายนิ้วก้อย ตายซะเถอะ” ฮิบาริแผ่รังสีอาฆาตออกมา พวกของคิงคองพากันกลัว แม้แต่คิงคองเอง
“อ้าว ว่าไง ฮิบาริ ฮิ...นะ... ฮิบาริ ใครทำฮินะแบบนี้!!!” ยามาโมโตะที่โผล่ออกมา รีบเข้ามาประคองฮินะที่สลบไป
“นายรีบพาฮินะไปร.พ.ก่อนเถอะ ให้เข้าด่วนด้วย” ฮิบาริพูดไปต่อสู้ไป พวกของคิงคอง และคิงคองต่างมีสภาพปางตา(สมน้ำหน้า; p)
ณ ห้องไอซียู
ยามาโมโตะ โกคุเดระ สึนะ เคียวโกะ ฮารุ (ที่ไม่รุว่าไปรุจักตอนไหน) แรมโบ้ อี้ผิง เบียงกี้ รีบอร์น โคโรเนโร่ และบรรดาเพื่อนห้องม.2 A นั่งรออยู่นอกห้องไอซียู
“ยามาโมโตะ เป็นยังไงบ้าง” ฮิบาริวิ่งเข้ามาอย่างกระหืดกระหอบถามยามาโมโตะที่ทำหน้าเครียด
“อาการยังไม่สู้ดี” ยามาโมโตะทำหน้าเครียดตอบพลางเหลือบมองฮิบาริอย่างโกรธเกรี้ยว
“ฮินะ ฮินะ” ฮิบาริทุบประตูห้องไอซียูอย่างรุนแรง แต่ยามาโมโตะเดินมากระชากคอเสื้อของฮิบาริออกมา
“ไอบ้าฮิบาริ ชั้นบอกไว้แล้ว ว่าอย่าทำให้ฮินะต้องเจ็บปวด!! ดูแลฮินะให้ดีด้วย!! แต่แก แก แกกลับปล่อยให้ฮินะต้องบาดเจ็บปางตายแบบนี้ มันสมควรหรอวะ!!” ยามาโมโตะตะคอกใส่ฮิบาริที่หลบตาลง
“ยามาโมโตะ คุณฮิบาริ เลิกทะเลาะกันเถอะครับ” ทูน่าน้อยเข้ามาแก้สถานการณ์
“ฮึ่ย!”ยามาโมโตะปล่อยฮิบาริลง ฮิบาริหลบตาแล้วเดินจากไป
ณ ที่นั่งพักแห่งหนึ่ง
“ถ้าฮินะเป็นอะไรไป แล้วชั้นจะทำยังไง”ฮิบาริรำพันกับตัวเอง หยาดน้ำใสๆไหลรวยระรินบนใบหน้าคม
“ฮิบาริ ชั้นขอโทษนะ ชั้นโมโหน่ะ นายไม่ได้ตั้งใจจะให้เป็นแบบนี้ใช่มั้ย” ยามาโมโตะเดินเข้ามาหาฮิบาริ
“ยามาโมโตะ ทาเคชิ นายต่อยชั้นทีนึงซิ ”ฮิบาริพูดขึ้น
“ให้ชั้นต่อยนายเนี่ยนะ ไม่เอาหรอก ถ้าจะให้ต่อย ชั้นควรจะต่อยไอพวกบ้านั่นมากกว่า”
“ชั้นบอกให้ทำอะไร ต่อยชั้นสิ แรงๆด้วย!!!” ฮิบาริตวาดลั่นโรงพยาบาล คนทั่วโรงพยาบาลเงียบกริบ
“อะ อืม” ยามาโมโตะตัดสินใจปล่อยหมัดแรงๆใส่หน้าฮิบาริ ฮิบาริถึงกับเซวูบไปแต่ก็กลับมามั่นคงได้
“ขอบใจนะ ยามาโมโตะ ทาเคชิ” ฮิบาริยังคงหลบตาและเดินจากไป
“ยามาโมโตะ คุณฮิบาริอยู่ไหนน่ะ” เจ้าทูน่าวิ่งมาตาม
“หืม~เห็นเดินไปทางนั้นน่ะ”
“ขอบใจนะ คุณฮิบาริ!!! >.<~”ทูน่าน้อยของเราก็ยังวิ่งตามต่อไป
“มีอะไร เจ้าสัตว์กินพืช” ฮิบาริถามโดยไม่หันหน้ามาหาทูน่า
“คือว่า แฮ่ก แฮ่ก ฮินาตะ แฮ่ก ฟื้นแล้วครับ”เ จ้าทูน่าหอบนิดหน่อยเพราะวิ่งตามฮิบาริ
“จิงหรอ” ฟ่าวววววววว~ ฮิบาริรีบวิ่งไปยังห้องไอซียู
ณ หน้าห้องไอซียู
“เอ่อ ใครเป็นญาติกับคนไข้ครับ” คุณหมอถาม
“ชั้นเอง ไอหมอ ตอบมาว่าฮินะเป็นไงบ้าง!!!” ฮิบาริรีบวิ่งไปหาหมอแล้วกระชากคอเสื้อหมอขึ้นมา
“อะ เอ่อ เป็นญาติกับฮิบาริคุงหรอ” คุณหมอถามอย่างกระอักกระอ่วน
“ตอบมาเร็ว!!!” ฮิบาริตะคอกใส่หน้าหมอ
“คนไข้อาการดีขึ้นแล้ว หมอจะย้ายไปที่ห้องพักผู้ป่วยธรรมดานะ” คำพูดของหมอทำให้ทุกคนต่างโล่งใจ
“เฮ้อออ” ทุกคนพากันถอนหายใจ
By: The Crazy Wind
.....................................................................................
จาจบแย้ว~เย้ๆ ^^ <หลังจากที่ดองมานานและจะดองต่อไป>
......................................................................................
คอมเมนต์ของคุณ แรงใจในการอัพ
ความคิดเห็น