คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro : โทรศัพท์ พี่ใหญ่ และหายนะ {rew.}
How dare U De9 me: เรื่องของพี่ไม่เกี่ยวกับผม
Intro
ผมจำได้ว่า วันที่พี่ใหญ่โทรมา บรรยากาศในคาสิโนนั้นเงียบขนาดไหน
“เลห์ นายจำที่พวกเราเคยสัญญาไว้ได้ไหม”
หัวสมองผมหมุนติ้ว ผมจำได้แต่ว่าสัญญาอะไรกับเฮียเอาไว้ไม่น้อยอยู่ทีเดียวนะ แต่ก็ได้ทำตามที่เคยสัญญาไปซะเกือบหมดแล้ว
“อื้อ…มีอะไรรึเปล่าครับ”
“คือ”
พี่ใหญ่ของผมถอนหายใจ ไม่ต้องเจอหน้าผมก็รู้ว่าเขาคงกำลังถอดแว่น แล้วก็นวดๆอยู่ตรงดั้งจมูกตัวเอง พร้อมกับขมวดคิ้วที่ทำให้ดูโคตรแมนจนพยาบาลแถวๆนั้นนอนตายคาพื้นกันเป็นแถบ
“ว่ามาสิครับ ผมโอเคหมดแหละ”
“จริงๆนะ”พี่ใหญ่ถามย้ำ น้ำเสียงจริงจัง
“เออๆ พี่ก็ว่ามาสิ ว่าเรื่องไหน”
พูดออกไปผมก็เริ่มรู้สึกเย็นหลังกระทันหัน
… ผมว่าเฮียเริ่มตุกติก และเฮีย … ก็เหมือน … จะใช้มุกนี้กับผมเวลาที่ ….
“ถ้างั้น รบกวนนายช่วยแต่งงานกับเจ้าตัวเล็กของชั้นที”
“ห๊า…”
ผมปล่อยโทรศัพท์ร่วงลงพื้นพรมแคชเมียร์ แต่ดูท่าราคาแพงหูฉี่ของมันจะไม่ได้ช่วยทำให้ไอโฟนรุ่นล่าสุดของผมรอดชีวิตจากการร่วงครั้งนี้ได้
เพล้ง … เสียงเหมือนหัวใจของผมแตกกระจาย
“บอส บอสฮะ …”
ได้ยินเสียงเหมือนเลขาผมคุ้ยหายาในลิ้นชักโต๊ะทำงาน สักพักยาพ่นจมูกก็มาจ่ออยู่ตรงหน้าผม
“ผมไม่ได้เป็น ฮึ… หะ …หอบหืด”
“ตะ … แต่หน้าบอสดูแย่มากเลย”
เลขาหน้าเด็กดูเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด เขาดึงมือของผมที่ค้างอยู่ในท่าถือโทรศัพท์ลงไว้ข้างตัว เขย่าผมไปมาเผื่อสติจะกลับมาคืนร่าง
“เรื่องอะไรฮะบอส คุณชายรบกวนให้บอสทำอะไรโหดๆอีกแล้วเหรอฮะ”
“มีอะไรที่แย่กว่าโหดมั้ย”ผมพยายามนึกหาคำอธิบายที่ชัดเจนกว่านั้น
“ขนาดนั้นเลยเหรอฮะ …บอสนั่งก่อน ค่อยๆคิด เผื่อว่าบอสฟังผิด ช่วงนี้บอสหูเฝื่อนบ่อยนะรู้ตัวรึเปล่า”
ม่าย ไม่ผิด ไม่มั่ว ไม่อะไรทั้งนั้นแหละ
“สวัสดีครับ คุณชายใหญ่ ครับๆ บอสหอบหืดกำเริบครับ เอ่อ ไม่มากครับ ยังไม่ต้องจองวัดครับ โอเคครับ”
เมื่อติดต่อผมไม่ได้ เฮียจึงจิกมาทางเลขาของผมแทน
“แต่งงาน …จริงรึเปล่าครับ”
ก็จริงน่ะสิ คิดว่าพี่ใหญ่พูดเล่นบ่อยนักเหรอ
“ถ้างั้น ยินดีด้วยนะครับบอส”
แอลโค้งตัวให้ผมด้วยสีหน้าที่บ่งบอกอย่างชัดเจนว่า เวทนาผมสุดชีวิต
ใครก็ได้ ไว้อาลัยให้ผมด้วย สักสิบวิก็ยังดี
นี่พี่ใหญ่กำลังจะส่งผมไปตายนะ
“แอล ผมรบกวนอะไรคุณอย่างสิ…”
คุณเลขาหน้าเด็กทำเป็นไม่สนใจ เขารับโทรศัพท์ที่เข้ามาอีกสาย หยิบไอแพดมาดูตารางเวลางาน
“ครับ ได้ข่าวแล้วเหรอครับคุณเมซ…อ่าครับ อีกสามวันครับ ครับ ขอบคุณนะครับ”
“…คุณช่วยจองตั๋ว”
“…เพื่อนบอสถามว่าเอาไวน์กับสาวๆไปได้มั้ย”
“คือ …อะไรนะ”
อย่าบอกนะว่าพี่ใหญ่
“คุณฮาซันส่งการ์ดเชิญเพื่อนคุณหมดทุกคน แล้วคุณเมซ … ก็เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวด้วย”
ผมอยากกระโดดลงจากหน้าต่างห้องทำงานตอนนี้ให้มันรู้แล้วรู้รอดไป แต่ติดที่ผมกลัวความสูง ผมก็เลยได้แต่ยืนขาสั่นอยู่ข้างม่านสีแดงที่ไม่เคยเปิดดูวิวข้างนอกเลยสักครั้ง
“เดี๋ยวผมหยิบ Diazepam ให้ บอสรอเดี๋ยวนะ”
“เอายากล่อมประสาทหรืออะไรก็ได้ ขอชนิดหลับเป็นตายเลยแอล”
เผื่อตื่นมาแล้วฝันร้ายจะได้ไม่กลายเป็นจริงไง
ขอขอบคุณธีมงามๆจาก
ความคิดเห็น