เรื่องจุ้นๆของแฝดวุ่น

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter1

“นี้ยัยอุ้มทำไรอยู๋ในห้องน้ำอ่ะ นานแล้วนะเด๋วก้อไปเรียนสายหรอก”

“แปปๆ เด๋วก้อเสร็จแล้ว ก้อน้ำมันไหลช้าอ่ะ”   

เรามีชื่อว่าอุ้มตอนนี้อายุ 15 แล้ว เราอยู่ร.ร.นานาชาติที่มีชื่อว่า pro&oos school เราอยู่ม.ต้นปี3 เรามีรูปร่างสูงนิดหน่อย อวบๆ มีผิวสีน้ำผึ้ง ปากแดงๆ แต่ตอนนี้เราต้องรีบไปร.ร.แล้วนะหมดเวลาพล่ามแล้วอ่ะ

“นี้ๆ ยัยอุ๋มเราจะไปกันได้ยังอ่ะ”เราถามอุ๋ม ไม่ต้องสงสัยหรอกนะว่าอุ๋ม

คือใคร อุ๋มคือฝาแฝดของเรามีรูปร่างเหมือนเราทุกอย่างยกเว้นนิสัยเนี้ยแหละที่ไม่เหมือน ก้อยัยอุ๋มนิสัยเรียบร้อยอยู่ในโอวาทของทุกคน แต่เรานิสัยก้อดีอ่ะนะ แต่จะไม่ค่อยเรียบร้อยซักเท่าไรอ่ะ

“ไปสิอุ้ม ก้อเรารออุ้มอยู่ตั้งนานแล้วนะ นี้ถ้าป๊ากะหม้าอยู่นะ เราก้อไม่รออุ้มหรอก น่าเบื่อ ทำอะไรก้อช้า”อุ๋มบ่นยกใหญ่

“นี้ยัยอุ๋มเลิกพล่ามได้แล้วนะ เราเบื่ออ่ะไปร.ร.กัน”เราบอกอุ๋มพลางดึงอุ๋มไปร.ร. พร้อมกัน

“ไปร.ร.แล้วนะค่ะ”เรากะอุ๋มพูดพร้อมกัน ที่จริงก้อพูดไปงั้นแหละ ไม่มีใครอยู่ให้ตอบหรอกนะ ถึงแล้วร.ร. pro&oos school

“นี้แล้วยัยพวกนั้นมาถึงร.ร.กันรึยังอ่ะ”อุ๋มถามเรา

“นี้แล้วพวกเราก้อมาพร้อมกันแล้วจะให้เรารู้ได้ไง”เราบอกอุ๋ม

“อืมๆ ก้อจริงอ่ะ อิอิ ลืม”อุ๋มบอกพลางทำหน้ายิ้มๆ

“นี้ขึ้นไปดูข้างบนกันเหอะ”เราบอกอุ๋ม

“อืมๆ ไปดิแล้วพวกเราจะอยู่ข้างล่างกันทำไมล่ะเนี้ย”อุ๋มบอกเรา

“นี้ยัยแก้ว พวกนั้นมาร.ร.ยังอ่ะ”เราถามแก้ว

“อ้าว แล้วพวกไหนอ่ะ ถ้าพวกเพื่อนของแกอะยังไม่มีใครมาเลยอ่ะ มีแต่พวกแก 2 คนอ่ะที่มา”แก้วบอกแล้ววาดรูปต่อ

“อ้าวเหรอ อืมๆ ไม่น่ารีบมาเลยอ่ะ ขี้เกียดตื่น นอนต่อดีกว่า อิอิ”เราบอกแล้วก้อฟุบลงไปนอนที่โต๊ะ

“อ้าว ยัยอุ้มนอนคนเดียวได้ไงเรานอนด้วยคนดิ ง่วงเหมือนกัน”อุ๋มพูดแล้วนอนฟุบลงมาที่โต๊ะตามเราแล้วก้อหลับไป

“แก้วจ้า ถ้าใกล้จะเข้าแถวแล้วก้อปลุกเราด้วยนะ”เราบอกขณะที่แก้วกำลังวาดรูปอยู่

“จ้าๆ เป็นแบบนี้ประจำเลยนะอุ้มกะอุ๋มเนี้ย”แก้วบอกแล้ววาดรูปต่อ

“นี้ๆทั้ง2คนตื่นได้แล้วนะอีก15นาทีก้อจะเข้าแถวแล้วนะ”แก้วปลุกเรา2คน

“อืมๆ แล้วยัยอุ้มทำไมไม่ยอมตื่นอ่ะ ตื่นๆ”อุ๋มเขย่าเราเป็นการใหญ่

“อืมๆ ตื่นแล้วอุ๋มเราหิวแล้วอ่ะไปหาอะไรกินกันนะ”เราบอกอุ๋ม

“อืมๆ ก้อไปดิเราก้อหิวแล้วเหมือนกันอ่ะ”อุ๋มบอกแล้วพวกเราก้อไปโรงอาหารกัน

“นี้ยัยอุ้ม ยัยอุ๋มพวกเราอยู่ตรงนี้มานั่งนี่”หมูกะเพื่อนๆเรียก

“อืมๆ แต่ยัยหมูเวลากินขนมอยู่อย่าพูดนะมันตุเลศ”เราบอกหมู

“อืมๆ โทดทีรีบไปหน่อยเลยลืมว่ากินขนมอยู่ แล้วนี้เห็นกิ๊กของพวกแก2 คนยังอ่ะ”หมูถามแล้วก้อกินขนมต่อ

“ยังเลยอ่ะ อยู่ไหนอ่ะจะได้เห็น”อุ๋มบอก

“อืมๆ ใช่ ยังไม่เห็นเลยอยู่ไหนอ่ะ”เราบอก

“นั้นไงอยู่ตรงสวนย่อมอ่ะ เห็นป่ะอยู่กะพวกวชิอ่ะ”เกดบอกแล้วก้อชี้

“มันอยู่ไหนอ่ะ”ต้าถาม

“เห็นแล้ว นั้นไงเดินมาแล้วทำไงดี อายนะเนี้ย”อุ๋มบอกแล้วก้อหน้าแดง

“เออ เห็นแล้วว่ะ”ต้าบอกและกินขนมต่อ

“นี้ๆ ยัยอุ๋มให้มันน้อยๆหน่อยสิย่ะ เก็บอาการเอาไว้เหมือนเรานี้”เราบอกแล้วก้อชี้มาที่หน้าเราเพื่อให้ดู

“แต่รู้สึกว่า แกจะหน้าออกชมพูๆนะอุ้ม”ตาต้าบอกแล้วก้อจิ้มมาที่แก้มเรา

“จริงด้วย นี้หรอที่แกเรียกว่าเก็บอาการได้อ่ะ”อุ๋มบอกเรา

“อ้าวก้อเราไม่รู้นิว่าเราหน้าแดงอ่ะ ถ้ารู้เราก้อคงไม่บอกแกหรอกนะย่ะ”เราหาเหตุผลมาอ้างให้ได้มากที่สุด

“นี้ยัยอุ้มไม่ต้องมาหาเหตุผลมาอ้างเลยนะ”อุ๋มบอก

“นี้แล้วแกกะเคนเป็นไงบ้างหะ ยัยอุ้ม”เกดถามแล้วดูดน้ำ

“ก้อไปได้ดีเรื่อยๆอ่ะไม่ได้ทะเลาะกัน โทรหากันทุกวัน”เราบอกเกด

“อืมๆ แล้วแกอ่ะเป็นไงบ้างเรื่องพีทอ่ะ”หมูถาม

“อืม ก้อไปได้ดีอ่ะไม่ได้ทะเลาะกันแล้วก้อโทรหากันทุกวัน”อุ๋มบอกหมู

“อ้าวแล้วพวกแกอ่ะเป็นไงบ้างเรื่องแซนกะเชน”เราถามทั้ง2คน

“เรากะเชนก้อไปได้เรื่อยๆ ไม่ทะเลาะกันโทรหากันทุกวัน”หมูบอก

“ส่วนเรากะแซนก้อไปได้ดีโทรหากันหลังอาหาร 3 มื้อทุกวัน”เกดบอก

“อืมๆ ก้อขอให้มีความสุขเหมือนเดิมทุกวันนะ”อุ๋มบอก

“เออนี้ เพลงขึ้นแล้วอ่ะไปเข้าแถวกัน”หมูบอก แล้วพวกเราก้อไปเข้าแถวแล้วก้อเรียน

“นี้อุ้มแกโทรศัพท์มาป่ะอ่ะ มันสั่นๆนะ”อุ๋มถามเรา

“แล้วแกเช็กของแกยังอ่ะ”เราถามอุ๋ม

“ดูแล้วไม่ใช่ของเราของแกอ่ะแหละ”อุ๋มบอกเรา

“อืมๆ”เราบอก แล้วเราก้อดูว่าใครโทรมา อ้าวไอเคนโทรมา ซวยแล้ว

“อุ๋มเด๋วเรามาไปคุยโทรศัพท์ข้างนอกก่อน”เราบอกแล้วก้อเดินไปขอครู

“ครูค่า ขออนุญาตไปคุยโทรศัพท์แปปนะค่ะ พอดีคุณพ่อท่านโทรมาค่ะ ได้ไหมค่ะ คือท่านน่าจะมีธุระด่วนอ่ะค่ะ”เราบอกครู

“ไปสิจ๊ะ เด๋วท่านก้อวางสายไปหรอก ไปเร็วๆ”ครูบอก แล้วเราก้อเดินออกไปนอกห้องแล้วก้อคุยโทรศัพท์กะคนที่โทรมา

“มีอ่ะไรจ๊ะ โทรมาซะตอนเรียนเลยนะ”เราบอก

“ไม่มีอะไรนี้ แค่คิดถึงก้อเลยโทรมาหาอ่ะ เข้าใจป่ะ”เคนบอก

“อืมๆ ถ้าไม่มีอะไรก้อแค่นี้นะเราจะไปเรียนต่ออ่ะ”เราบอกเคน

“มะเอาอ่ะเค้าจะคุยกะอุ้มอ่ะ เค้าไม่ให้อุ้มเรียน”เคนบอก

“อ้าวไอนี้ เด๋วเจอดีหรอกเราจะไปเรียนแล้วแค่นี้นะ”เราบอก

“อืมๆ เด๋ววันนี้เลิกเรียนแล้วเจอกันที่สวนย่อมหลังร.ร.นะจ๊ะ”เคนบอก

“อืมๆ เด๋วเราจะไปถ้าไม่ติดธุระนะ โอเคแค่นี้นะบ๊ายบาย”เราบอก

“เค้าคิดถึงตัวนะ”เคนบอก

“อืมๆ แค่นี้นะเค้าก้อคิดถึงตัวเหมือนกันนะ บ๊ายบายนะเราไปเรียนต่อละ”เราบอก แล้วเราก้อวางสาย

“นี้ๆ ไอเคนให้มันน้อยๆหน่อยนะโว้ย หวานจะตายอยู่แล้วนะ”พีทบอก

“ก้อช่วยไม่ได้คนมันรักกันนี้ มึงก้อโทรหาอุ๋มดิ”เคนบอก

“ไม่อยากโทรไปรบกวน เวลาเรียนคนอื่นเค้า”พีทบอก แล้วก้อเรียนต่อ

“นี้อุ้มเคนมันโทรมามีเรื่องไร โทรมาซะตอนเรียนเลย”อุ๋มถามเรา

“ไม่มีอะไรหรอก ก้อแค่นัดกันไปสวนหลังร.ร.ตอนเย็นอ่ะเข้าใจป่ะ เรียนต่อได้แล้วเด๋วครูก้อเดินมาว่าหรอก เป็นเด็กดีไม่ใช่หรอ”เราบอกอุ๋ม

“อืมๆ”อุ๋มบอกเราแล้วก้อเรียนจน กรี้ง......................ง เลิกเรียนแล้วจ้า

“นี้ยัยอุ๋มเร็วๆสิย่ะ จะได้ไปหลังร.ร.กันซะที”เราบอกอุ๋ม

“แหมรีบจังเลยนะย่ะ ไปดิ เราเก็บของเสร็จแล้ว”อุ๋มบอกแล้วพวกเราก้อเดินไปที่สวนหลังร.ร.กัน

“นี้อุ้ม อุ๋ม กลับบ้านกันนะ เด๋วเราไปส่ง”เคนกะพีทบอก

“อืมๆ ไปสิเราก้ออยากกลับแล้ว”เราบอก แล้วพวกเราก้อกลับบ้านกัน

เช้าวันต่อมาที่ร.ร.pro&oos

“นี้อุ้ม อุ๋ม เมื่อวานกลับบ้านกันไม่ชวนเรากลับด้วยเลยนะย่ะ”หมูถาม

“อ้าว เราก้อคิดว่าแกกลับบ้านไปแล้ว พร้อมกะเชนอ่ะ พวกเราก้อเลยไม่อยากรบกวนอ่ะ เข้าใจป่ะ”เราบอก

“อืมๆ เข้าใจก้อได้ย่ะ อ้าวแล้วเมื่อวานเกดกลับบ้านพร้อมแซนป่ะ”หมูถาม

“เราว่านะ 2 คนนั้นก้อคงกลับบ้านด้วยกันอ่ะแหละ เหมือนพวกเราไงที่กลับบ้านพร้อมคนที่เรา Love อ่ะ”อุ๋มบอก

“อืมๆ นั้นไงยัยเกดมาแล้ว หนังเหนืยวตายยากจริงๆเลยนะเนี้ย”หมูบอก

“อืมๆ ใช่ๆ ตายยาก”เราบอก

“นี้ นินทาอะเราอยู่ป่าวอ่ะ”เกดถาม

“ป่าว ไม่ได้นินทา แต่แค่พูดถึงอ่ะ”อุ๋มบอก

“มันก้อเหมือนกันอ่ะแหละ”เกดบอกแล้วก้อนั่งลง

“อืมๆ แล้วเมื่อวานกลับบ้านยังไงอ่ะ”หมูถาม

“ก้อกลับบ้านพร้อมกะแซนอ่ะ แล้วพวกแกอ่ะ”เกดถามกลับ

“ก้อเหมือนแกอ่ะแหละ กลับบ้านพร้อมคนที่ชอบ”หมูตอบ

“อืมๆ”เกดบอก

“นี้ๆขึ้นข้างบนกันเหอะ จะเข้าแถวแล้วอ่ะ”อุ๋มบอก

“อืมๆ ก้อไปดิ”เราบอก แล้วพวกเราก้อขึ้นข้างบนไปเข้าแถว แล้วก้อไปเรียน จน กรี้ง........ง พักแล้ว

“นี้ๆ ไปกินข้าวกันนะ”เราบอก

“อืมๆไปสิ เราก้อหิวอยู่พอดีเลยอ่ะ”เกดบอก แล้วพวกเราก้อไปกินข้าวกัน