คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : E p . 0 The beginning of a new life
INTRO
‘The beginning of a new life’
This place is not safe.
But there are dangers around you.
Be careful if you go alone.
Wailing Maybe if you could not go back again.
..........
ปัง!
เสียงปิดประตูดังมาจากชันบนของบ้านหลังเก่า เด็กผู้หญิงผมยาวสลวยกอดเข่านั่งอยู่หน้าประตูห้อง เธอกอดเข่าร้องไห้จนน้ำแทบจะหมดตัวเพียงหลังจากที่เธอเข้าห้องมาได้ไม่นานเสียงของผู้เป็นพ่อก็ดังตามหลังมา ท่านเดินมาทุบประตูเพื่อให้เธอเปิดมันและออกไปคุยกับเขา แต่คิดเหรอว่าเธอจะเปิดง่ายๆ...
“จีอึน! ออกมาคุยกับพ่อก่อน!”
“ไม่! ถ้าพ่อจะพูดถึงโรงเรียนบ้าๆ นั่นอีก หนูจะไม่ออกไป!”
“พ่อเป็นห่วงลูกนะ เปิดประตูให้พ่อแล้วรีบเก็บของไปที่นั่นเดี๋ยวนี้ ลูกอยู่ในอันตราย! เชื่อพ่อสิ”
‘จีอึน’ ไม่พูดอะไรอีกแต่ยังคงร้องไห้เหมือนเดิม เธอเกลียด ‘ที่นั่น’ ที่ไม่อยากจะไปไหนอีกแล้ว...
พ่อของเธอชอบเล่าเรื่องของโลกอีกโลกหนึ่ง พ่อชอบเรียกโลกนั้นว่า ‘โลกคู่ขนาน’ มันไม่ใช่โลกที่มีเทคโนโลยีทันสมัยกว่าโลกนี้ ไม่ใช่โลกที่น่าอยู่แต่เป็นโลกที่น่ากลัว ที่นั่นไม่มีมนุษย์อาศัยอยู่เลย มีเพียงพวก ‘อมนุษย์’ หรือพวกปีศาจน่ารังเกียจเท่านั้น ตั้งแต่เธอจำความได้มีแต่เรื่องที่ไม่ควรเกิดขึ้นประสบขึ้นกับเธอ อยู่ที่ไหนก็ถูกปองร้ายจากคนรอบข้างตลอด พ่อเธอเลยจะส่งเธอไปอยู่ที่นั่น...โลกที่เธอเกลียด
“ลูกไม่ใช่มนุษย์ จีอึน...”
“หนูไม่ใช่พวกมัน!!”
“ลูกต้องเชื่อพ่อแล้วจีอึน...ถ้าลูกไม่ไปวันนี้ พ่อจะต้องเสียลูกไป...”
เสียงของท่านเริ่มแผ่วลงไปทุกที...
ไม่แน่ว่าท่านอาจจะร้องไห้...
ให้ตายสิ! จีอึนสบถในใจแล้วเช็ดน้ำตาออก เธอยืนขึ้นและเปิดประตูตามที่พ่อของเธอขอ จีอึนมองร่างของพ่อที่นั่งคุกเข่าอยู่หน้าประตู ตัวของท่าสั่นสะท้านพอเธอมองไปที่พื้นก็เห็นหยดน้ำตาหลายหยดตกลงบนนั้น
“ถ้าหนูไป พ่อจะเลิกร้องไห้ใช่มั้ย”
จีอึนถามออกไปทั้งๆ ที่เธอกลัวคำตอบ เธออยากได้ยินคำตอบที่ว่า ...ลูกไม่ต้องไปก็ได้ พ่อจะดูแลลูกให้ดีที่สุดเอง... แต่เธอก็คิดว่านั่นอาจจะเป็นแค่ความฝันลมๆ แล้งๆ เกิดเธอเคยเห็นพ่อร้องไห้แค่สองครั้งเท่านั้น...ครั้งแรกตอนที่แม่ตาย ครั้งที่สองตอนที่เธอพลาดท่าบาดเจ็บอาการสาหัส ครั้งนี้คงเป็นครั้งที่สามแล้วล่ะ เธอไม่อยากเห็นพ่อร้องไห้อีก...
“ลูกจะยอมไปจริงๆ ใช่มั้ย”
“ค่ะ ถ้าพ่อเลิกร้องไห้ก่อน” เมื่อท่านได้ยินก็รีบเช็ดน้ำตาออกแล้วยืนขึ้น
“งั้น...ไปเก็บของใช้ส่วนตัวให้หมด แล้วตามพ่อลงไปข้างล่างนะ”
ท่านเริ่มยิ้มออกและเหมือนจะดีใจมาก...
นี่แหละพ่อคนเดิมของฉัน...
...
กุกกักๆ
เธอนั่งอยู่บนรถม้าสีดำที่กลมกลืนไปกับท้องฟ้ายามค่ำคืน ข้างทางมีเพียงสวนกุหลาบสีดำและเสาไฟเป็นระยะๆ เท่านั้น เหมือนที่ ‘โลกใหม่’ นี้จะมีเพียงโทนสีดำอย่างเดียวเลยนะ...
ทั้งม้า รถม้า ชุดคนขับ กุหลาบ และดวงจันทร์...
ดวงจันทร์สีดำของที่นี่ต่อให้เป็นสีดำแต่ก็ยังส่องสว่างได้ ถึงจะไม่มากนักก็ตาม
ใช้เวลาไม่มากจากท่ารถของโลกอมนุษย์มายังบ้านหลังใหญ่เหมือนคฤหาสน์ มันถูกสร้างเอาไว้บนเนินเขาโดดๆ บ้านทั้งหลังเป็นโทนสีดำอีกแล้ว แต่อยู่ไปนานๆ เดี๋ยวก็ชินเองล่ะมั้ง เธอคิด หลังจากที่รถม้าเคลื่อนตัวจากออกไป กระเป๋าใบใหญ่ที่บรรจุของใช้ไว้ด้านในก็ถูกเธอจัดการสะพายไปบนหลัง
จีอึนผลักประตูไม้บานให้ให้เปิดออก ด้านในตัวบ้านออกจะดูสีทะมึนๆ สักหน่อย แต่มันก็ถูกตกแต่งอย่างหรูหราราวกับปราสาทในเทพนิยาย
“ยินดีต้อนรับ”
เสียงเย็นเยียบเล็กแหลมทำให้เธอต้องหันไปมองที่มาของเสียง จีอึนมองหญิงสาวที่น่าจะอายุมากกว่าเธออยู่หลายปีเดินออกมาจากมุมหนึ่งของบ้าน ชุดเมดสีดำที่เธอใส่อยู่ทำให้จีอึนรู้ทันทีว่าเป็นแม่บ้าน
“ห้องของคุณอยู่ชั้นบน ตามฉันมา”
แม่บ้านที่เธอไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อเดินนำเธอขึ้นไปยังด้านบนของบ้านหลังนี้ จีอึนที่ไม่รู้จะทำยังไงจึงต้องเดินตามเธอไปอย่างเงียบๆ
แม่บ้านนำเธอขึ้นมาบนห้องนอนขนาดใหญ่ที่ถูกตกแต่งเอาไว้แล้ว มีเตียงนอนขนาดใหญ่ โต๊ะเครื่องแป้ง ตู้เสื้อผ้า โต๊ะทำงานและ...อ่างอาบน้ำที่มุมห้อง ตรงอ่างอาบน้ำมีระเบียงที่มีผ้าม่านสดำบางปิดเอาไว้ พอลมพัดเข้ามาผ้าม่านนั้นก็สั่นไหวเบาๆ ให้ตาย! เธอต้องอาบน้ำตรงนั้นจริงๆ เหรอ!
“คะ...คือ ที่นี่ไม่มีห้องน้ำอื่นแล้วเหรอคะ” เธอตัดสินใจถามออกไป
“ถ้ามีอะไรเรียกให้ฉันช่วยได้นะคะ”
คำตอบที่ไม่ตรงกับคำถามหลุดออกมาจากปากของแม่บ้านก่อนที่เธอจะเดินจากไป จมึนยืนอยู่กลางห้องอย่างหัวเสีย อะไรกัน...ถามก็ไม่ยอมตอบ
เธอเลิกคิดเรื่องอ่างอาบน้ำแล้วเดินสำรวจไปตามมุมห้องต่างๆ ที่นี่ก็สวยเหมือนกันแถมตรงระเบียงยังมีวิวให้มองอีกต่างหาก เธอเก็บเสื้อผ้าเข้าตู้จนเรียบร้อน ครั้นพอคิดที่จะอาบน้ำก็กลัวขึ้นมา ที่ห้องนี้ไม่มีประตู...ไม่มีที่กำบัง แล้วเธอจะอาบน้ำได้ยังไง
“เฮ้อ~ อะไรกันนะ”
“เจ้าสาวของฉันมาแล้วรึ”
เสียงทุ้มนุ่มหูของใครบางคนดังขึ้นที่ด้านหน้าของห้อง จีอึนหันไปมองยังที่มาของเสียงแล้วจึงพบกับผู้ชายคนหนึ่งที่หน้าตาดีเอาการ ผิวขาวสะอาดของเขาทำให้อยากจะเดินเข้าไปสัมผัส แต่ทว่า...เมื่อกี้เขาพูดว่ายังไงนะ? เจ้าสาวงั้นเหรอ?
“คุณพูดเรื่องอะไร”จีอึนขมวดคิ้วถามอย่างไม่เข้าใจนัก
แต่เพียงแค่เธอกะพริบตาลงร่างของชายคนนั้นก็หายไปแล้ว เธอรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่เป่ารดแก้มของเธอจึงหันขวับกลับมา และนั่นก็ทำให้เธอตกใจสุดขีดเมื่อพบเขาอยู่ด้านข้างพร้อมกับกระโจนคร่อมร่างของเธอไว้
“กรี๊ดดด!!!”
“เธอไงเจ้าสาวของฉัน...”
“อะ...ออกไปนะ” เมื่อเห็นว่าใบหน้าของเขาอยู่ใกล้เธอมากจนกลายเป็นระยะอันตราย จีอึนจึงเริ่มผลักไสเขาอย่างเต็มที่
“หึหึ สวยเหมือนในรูปไม่มีผิด พร้อมที่เข้าหอกับฉันรึยังล่ะ”
“กรี๊ดดด!!!”
TO BE CONTINUED….
• • • • • • • • • •
ปรับเนื้อเรื่องใหม่ทั้งหมดนะคะ
แต่ยังคงธีมเดิม แนวเดิม พล็อตเดิมค่ะ
แค่เปลี่ยนอะไรนิดหน่อยเท่านั้น
สำหรับเรื่องนี้เริ่มแต่งไม่ยากแล้วเพราะว่าพล็อตตอนต่อไปเต็มหัวเลย
ชาร์ปหน้านางเอกจะรอดจากเงื้อมของใครคนนั้นไหม
ติดตามด้วยนะคะ ^^
ความคิดเห็น